ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

แสงรพี ส่องหล้า ฟ้าเริ่มสาง
หมอกเจือจาง ยอดหญ้า ฟ้าสลัว
มาลหมู่เมฆ เทาขาว เคล้าขุ่นมัว
พลิ้วไผ่รัว ลมไหว สุดสายตา

ยืนกอดกาย พิงเอน เช่นวันเก่า
ปล่อยความเหงา ยาวไกล สู่ปลายหล้า
คนอีกฝั่ง รู้ไหม ใจส่งมา
ลอยล่องหา มาคู่ อยู่ชิดกัน

ทุกเวลา เช้าเย็น มิเป็นสุข
นั่งนอนลุก ปลุกปลอบ มอบใจฉัน
ส่งให้เธอ เพ้อเคียง เพียงรำพัน
ว่าทุกวัน ฝันเห็น เป็นหน้าเธอ

นี่คือรัก หรือเปล่า เดาไม่ออก
ใครช่วยบอก ได้ไหม ทำไมเผลอ
ลึกทรวงใน ห่วงใย ใฝ่ละเมอ
ทั้งที่ยัง ไม่เจอ กับผู้ใด..

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ใครกันหนอลออเจ้าเฝ้าฝันถึง
แอบคะนึงซึ้งทุกยามจิตหวามไหว
พี่ประสงค์จำนงมั่นแต่หวั่นใจ
เกรงหทัยให้อนาถแทบขาดรอน

คงเพียงแต่แค่ฝันมาปั้นปลอบ
ว่ารักมอบตอบฝากจากสมร
ทุกคืนวันนั้นเฝ้าแต่เว้าวอน
ให้งามงอนอาทรฉันนะขวัญตา...


 

"  บูรพ์ "

[Music]

ดั่งเกิดมาเคลียคลอ..จะรอพี่
เจอทุกที่ในฝันช่างหรรษา
หลงเวียนวนภาพลักษณ์อักษรา
อนิจจา.อยากเอ่ย.."กลัวเคยตัว"

แม้นว่าพี่พี่มีใจ...มอบไออุ่น
ช่วยครุกรุ่นอุ่นขวัญวันสลัว
หลังฤดูวสันต์หลอก..สิ้นหมอกมัว
จะมิกลัวมนต์คลาย"เดียวดาย"เลย

...... ......

[ดาว อาชาไนย]

อย่ากลัวเลยเคยตัวเพียงชั่วครู่
ใครจะรู้อย่างไรถ้าไม่เผย
ขอเธอช่วยการุญคนคุ้นเคย
มาลงเอยไออุ่นมอบจุนเจือ

อย่ารอสิ้นวสันต์มันช้านัก
เรื่องความรักรอไยมิใช่เสือ
ให้มนต์กลอนถอนจิตเลิกคิดกลัว
รอมอบตัวมอบใจมาให้ชม

ดาว อาชาไนย

[Music]

สู้อุตส่าห์เก็บพร้อมถนอมรัก
ฝืนตระหนักหมดหวานจะพาลขม
หลงเรืองรองกรองกานท์สำราญรมย์
ขืนนิยมคมคำ..ต้องทำใจ

นักกวีฝีปาก..จากปลายนิ้ว
ย่อมพร่างพริ้วงดงามตามสมัย
ห้วงหนึ่งอยากฝากกมล..สู่คนไกล
แต่อีกหนึ่งห้วงหทัย..บอก"ไม่ควร"

 

[ดาว อาชาไนย]

มิอยู่ห่างไกลนักเลยสักนิด
เราอยู่ชิดหทัยใจจึงป่วน
อย่าฝากกมลคนไกลใจเรรวน
มาชื่นชวนชมมิตรใกล้ชิดกัน

เพราะมิใช่กวีตีฝีปาก
เพียงขอฝากวจีที่เฝ้าฝัน
ส่งหัวใจส่งคำมากำนัล
มาร่วมสรรสร้างสวยด้วยเพลงกลอน

ดาว อาชาไนย

[D]

 


ใครกันหนอลออเจ้าเฝ้าฝันถึง
แอบคะนึงซึ้งทุกยามจิตหวามไหว
พี่ประสงค์จำนงมั่นแต่หวั่นใจ
เกรงหทัยให้อนาถแทบขาดรอน

คงเพียงแต่แค่ฝันมาปั้นปลอบ
ว่ารักมอบตอบฝากจากสมร
ทุกคืนวันนั้นเฝ้าแต่เว้าวอน
ให้งามงอนอาทรฉันนะขวัญตา...


 

"  บูรพ์ "

ใช่ใครอื่น ยื่นไป ไมตรีจิต
คอยสะกิด ใจอยู่ รู้ไหมหนา
อยากให้พี่ หันพบ มาสบตา
แต่มิกล้า ทำเปิ่น เกริ่นออกไป

จึงอาศัย กลอนกานท์ ช่วยขานสื่อ
โปรดอย่าถือ นิดนึง ซึ้งบ้างไหม.?
ทุกคำพูด กลั่นออก บอกจากใจ
มิใช่ใคร คือพี่ นี้คนเดียว 

"ดิน"

[ปู่ริน]

เมื่อรักพี่จงหนีพ่ออย่าท้อแท้
ถึงย่ำแย่ช้ำใจไม่แลเหลียว
เตรียมเรือนหอไว้รอนางใกล้ทางเลี้ยว
ณ เขาเขียวสวยสดแสนงดงาม

ด้วยรักจริงหวังอยู่เป็นคู่ชิด
ด้วยดวงจิตรักใคร่จึงไต่ถาม
ตระกูลน้องเลื่องชื่อแสนลือนาม
ถูกห้ามปรามจากญาติมิตรคิดปิดบัง

ห้ามติดต่อกับน้องป้องทุกอย่าง
ทั้งขัดขวางทั้งขู่ฆ่าน่าผิดหวัง
ได้แค่เพียง..ฝันถึงเขา..เศร้าใจจัง
ขอหยุดยั้ง..รักแท้ แค่ชั่วคราว..

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๐ ก.ค. ๕๕

[Music]

มิอยู่ห่างไกลนักเลยสักนิด
เราอยู่ชิดหทัยใจจึงป่วน
อย่าฝากกมลคนไกลใจเรรวน
มาชื่นชวนชมมิตรใกล้ชิดกัน

เพราะมิใช่กวีตีฝีปาก
เพียงขอฝากวจีที่เฝ้าฝัน
ส่งหัวใจส่งคำมากำนัล
มาร่วมสรรสร้างสวยด้วยเพลงกลอน
.....ดาว อาชาไนย.....

๐ ปล่อยดวงใจไหวหวามหลายความคิด
หนึ่งน้อยนิดรู้เห็นเส้นอักษร
วาดลวดลายหลายหลั่งดั่งละคร
จวนรานรอนกลับถดถอยให้น้อยใจ

๐ ประสบการณ์จารกวีเมื่อมีมาก
ก็ย่อมยากลากถู...จะสู้ไหว
คิดจะเถียงเพียงคำยังร่ำไร
ยอมปล่อยใจโบยบิน..อย่างยินดี

๐ "ใครกันหนอ?ที่ฉันเฝ้าฝันถึง?"
ควรคำนึงคราใด..ก็ใช่พี่
สูงสุดเห็นเด่นฟ้าทุกราตรี
ดวงฤดีกลับหม่นมัว..จึ่งกลัวกานท์

 

[panthong.kh]

เมื่อรักพี่จงหนีพ่ออย่าท้อแท้
ถึงย่ำแย่ช้ำใจไม่แลเหลียว
เตรียมเรือนหอไว้รอนางใกล้ทางเลี้ยว
ณ เขาเขียวสวยสดแสนงดงาม

ด้วยรักจริงหวังอยู่เป็นคู่ชิด
ด้วยดวงจิตรักใคร่จึงไต่ถาม
ตระกูลน้องเลื่องชื่อแสนลือนาม
ถูกห้ามปรามจากญาติมิตรคิดปิดบัง

ห้ามติดต่อกับน้องป้องทุกอย่าง
ทั้งขัดขวางทั้งขู่ฆ่าน่าผิดหวัง
ได้แค่เพียง..ฝันถึงเขา..เศร้าใจจัง
ขอหยุดยั้ง..รักแท้ แค่ชั่วคราว..

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๐ ก.ค. ๕๕

เจอขู่ฆ่า แค่นี้ พี่จะถอย
น้องยังคอย รออยู่ หนูยังสาว
ถ้ารักจริง ยิ่งแท้ อย่าแคร์ดาว
ถึงพร่างพราว ก้าวเดิน เพลินฤทัย

ขอเพียงเรา รักกัน มั่นดวงจิต
รักออกฤทธิ์ อย่าหวั่น มันเหลวไหล
สองเราต่าง รักตรึง ซึ้งทรวงใน
ดั่งฤทัย คล้องเกี่ยว เหนี่ยวแนบนอน

อุปสรรค รักคุด อย่าหยุดนะ
พี่อย่าละ ปล่อยวาง ไว้ข้างหมอน
ยามนิทรา คราใด ให้ร้าวรอน
ฤทัยอ่อน แต่ยังสู้ หนูรักจริง
พันทอง

[รพีกาญจน์]

เมื่อรักพี่จงหนีพ่ออย่าท้อแท้
ถึงย่ำแย่ช้ำใจไม่แลเหลียว
เตรียมเรือนหอไว้รอนางใกล้ทางเลี้ยว
ณ เขาเขียวสวยสดแสนงดงาม

ด้วยรักจริงหวังอยู่เป็นคู่ชิด
ด้วยดวงจิตรักใคร่จึงไต่ถาม
ตระกูลน้องเลื่องชื่อแสนลือนาม
ถูกห้ามปรามจากญาติมิตรคิดปิดบัง

ห้ามติดต่อกับน้องป้องทุกอย่าง
ทั้งขัดขวางทั้งขู่ฆ่าน่าผิดหวัง
ได้แค่เพียง..ฝันถึงเขา..เศร้าใจจัง
ขอหยุดยั้ง..รักแท้ แค่ชั่วคราว..

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๐ ก.ค. ๕๕

ทางออกสวย กว่านี้ พอมีไหม
ชวนหนีไป เสียชื่อ ระบือข่าว
ยิ่งซ้ำเติม เพิ่มสี ราคีคาว
ละน้องสาว คงจ๋อง สุดมองคน

ทั้งปู่ริน แฟนเก่า เอาไว้นั่น
เที่ยวด้วยกัน ฮาเฮ ทะเลใต้
ชมโนราห์ ชื่อดัง ดูหนังไทย
ล่องเลยไป ภูเก็ต เขตยะลา

ขับเวียนวน ฝนตก วกขึ้นเหนือ
กินมะเขือ ผักจิก น้ำพริกป่า
แอ่วบ้านสวน จับหนู งมปูปลา
อาบน้ำท่า กินลำไย ในชมพู

แสงรพี สีทอง ส่องโลกหล้า
สกุณา กลับถิ่น บินเคียงคู่
เพลงสวรรค์ บ้านนา อ้าประตู
หากดินอยู่ เคียงพี่ ที่ลำพูน

 

กวนๆเล่น ปู่รินอย่าถือสานะครับ

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

ดั่งเกิดมาเคลียคลอ..จะรอพี่
เจอทุกที่ในฝันช่างหรรษา
หลงเวียนวนภาพลักษณ์อักษรา
อนิจจา.อยากเอ่ย.."กลัวเคยตัว"

แม้นว่าพี่พี่มีใจ...มอบไออุ่น
ช่วยครุกรุ่นอุ่นขวัญวันสลัว
หลังฤดูวสันต์หลอก..สิ้นหมอกมัว
จะมิกลัวมนต์คลาย"เดียวดาย"เลย

...... ......

มาให้รอ เนิ่นนาน เดี๋ยวพาลเบื่อ
หลอกให้เชื่อ เกรงช้ำ หนำอกเอ๋ย
อยากอยู่เรียง เคียงข้าง อย่างคุ้นเคย
วสันต์เลย ล่วงลับ จงกลับมา

อย่าทิ้งแด เดียวดาย จนหายจาก
ขอเอ่ยปาก ฝากลม พร่างพรมหนา
ไปเตือนย้ำ พร่ำพลอด ยอดชีวา
อยู่ไกลตา อย่าลวง ห่วงคนคอย

"ดิน"

[D]

เมื่อรักพี่จงหนีพ่ออย่าท้อแท้
ถึงย่ำแย่ช้ำใจไม่แลเหลียว
เตรียมเรือนหอไว้รอนางใกล้ทางเลี้ยว
ณ เขาเขียวสวยสดแสนงดงาม

ด้วยรักจริงหวังอยู่เป็นคู่ชิด
ด้วยดวงจิตรักใคร่จึงไต่ถาม
ตระกูลน้องเลื่องชื่อแสนลือนาม
ถูกห้ามปรามจากญาติมิตรคิดปิดบัง

ห้ามติดต่อกับน้องป้องทุกอย่าง
ทั้งขัดขวางทั้งขู่ฆ่าน่าผิดหวัง
ได้แค่เพียง..ฝันถึงเขา..เศร้าใจจัง
ขอหยุดยั้ง..รักแท้ แค่ชั่วคราว..

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๐ ก.ค. ๕๕

ฟังพี่เอ่ย วาจา น่าใจหาย
โธ่! พี่ชาย ชวนหนี น้องนี้หนาว?
เดี๋ยวพ่อน้อง ก็จ้อง ส่องปืนยาว
เกรงเป็นข่าว อายเขา มิเข้าที

ถ้ารักจริง จริงใจ อย่าถ่ายถอน
คนชุมพร อย่าหลอน นครชัยศรี
มาเถอะนะ พี่มา อย่ารอรี
เตรียมพิธี มาขอ พ่อน้องคอย

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

นี่คือรัก หรือเปล่า เดาไม่ออก
ใครช่วยบอก ได้ไหม ทำไมเผลอ
ลึกทรวงใน ห่วงใย ใฝ่ละเมอ
ทั้งที่ยัง ไม่เจอ กับผู้ใด..

"ดิน"

คงประจำ ทำงาน ร้านก๋วยเตี๋ยว
หรือเดินเที่ยว อมเมี่ยง ที่เชียงใหม่
ดื่มสุรา ยาฉุน สมุนไพร
ตามพระไป บิณฑบาตร หน้ากาดลี(ตลาด)

ตีพางพาง ปล่อยงู ชูขายว่าน
ทำตาหวาน จุ๊กกรู กับชูศรี
บ่าแบกกลอง รำวง ลงเวที
ปรุงโรตี สายไหม ใส่เนยนม

ปีนลำไย ใส่ฮอร์โมน พ่นสารเร่ง
ยืนร้องเพลง เว้าวอน สาวครฐม
เก็บมะม่วง ร่วงกอง ดองมะยม
ยอกราบก้ม ทะเล้น เป็นร่างทรง

ดินละออง ท่องไป ในโลกกว้าง
สวยโสภางค์ ชายหนุ่ม จึงลุ่มหลง
เธอจะสน คนใด ให้งวยงง
คิดว่าคง..อ๊ายอาย..นายรพีฯ

ใช่แน่เยยย่ะ

รพีกาญจน์ 59

[ปู่ริน]

ฟังพี่เอ่ย วาจา น่าใจหาย
โธ่! พี่ชาย ชวนหนี น้องนี้หนาว?
เดี๋ยวพ่อน้อง ก็จ้อง ส่องปืนยาว
เกรงเป็นข่าว อายเขา มิเข้าที

ถ้ารักจริง จริงใจ อย่าถ่ายถอน
คนชุมพร อย่าหลอน นครชัยศรี
มาเถอะนะ พี่มา อย่ารอรี
เตรียมพิธี มาขอ พ่อน้องคอย

"ดิน"

[/quote]

หากว่าน้องตั้งใจให้ไปขอ
ช่วยบอกพ่อน้องจงรออย่าท้อถอย
น้องช่วยเคลียกับน้าชายชื่อนายลอย
พร้อมลุงหอยให้เข้าใจไม่เอาความ

พี่เปิดเผยเคยทะเลาะในวงเหล้า
เป็นรอยร้าวต่อยลุงหอยจนถูกหาม
น้าลอยตีเพื่อนพี่พลาดไปถูกยาม
เมื่อไต่ถามเป็นญาติแม่ให้แกมาเคลีย

เป็นเหตุผลที่พี่ด่วนชวนน้องหนี
ด้วยรักสาวนครชัยศรียอมได้เสีย
เพื่อนรักพี่พี่รักน้องต้องการเมีย
ใจละเหี่ยตัดสินใจอย่างไรดี

อยู่ชุมพรนอนโศกเศร้าเจ้าไม่เห็น
ทุกเช้าเย็นจนผ่ายผอมยอมศักดิ์ศรี
ยอมกราบเท้าญาติพี่น้องของนารี
อยากได้มีรักจอมขวัญชั่วนิรันดร

                                ริน ดอนบูรพา
                                    ๒๑ ก.ค. ๕๕

[D]

คงประจำ ทำงาน ร้านก๋วยเตี๋ยว
หรือเดินเที่ยว อมเมี่ยง ที่เชียงใหม่
ดื่มสุรา ยาฉุน สมุนไพร
ตามพระไป บิณฑบาตร หน้ากาดลี(ตลาด)

ตีพางพาง ปล่อยงู ชูขายว่าน
ทำตาหวาน จุ๊กกรู กับชูศรี
บ่าแบกกลอง รำวง ลงเวที
ปรุงโรตี สายไหม ใส่เนยนม

ปีนลำไย ใส่ฮอร์โมน พ่นสารเร่ง
ยืนร้องเพลง เว้าวอน สาวครฐม
เก็บมะม่วง ร่วงกอง ดองมะยม
ยอกราบก้ม ทะเล้น เป็นร่างทรง

ดินละออง ท่องไป ในโลกกว้าง
สวยโสภางค์ ชายหนุ่ม จึงลุ่มหลง
เธอจะสน คนใด ให้งวยงง
คิดว่าคง..อ๊ายอาย..นายรพีฯ

ใช่แน่เยยย่ะ

รพีกาญจน์ 59

ดินละออง ท่องไป ในโลกกว้าง
มีบางอย่าง ก่อผุด หยุดที่นี่
จะปักหลัก ดูใจ หากใครมี
ความปรานี แผ่เผื่อ เอื้อเมตตา

จะเป็นเธอ ได้ไหม ชายในฝัน
ที่ว่างนั้น มีไหม ให้ตอบหนา
ขอหยุดพัก ปักใจ ไว้สักครา
ชายชรา ใจดี รพีกาญจน์ฯ 

"ดิน"

[D]

หากว่าน้องตั้งใจให้ไปขอ
ช่วยบอกพ่อน้องจงรออย่าท้อถอย
น้องช่วยเคลียกับน้าชายชื่อนายลอย
พร้อมลุงหอยให้เข้าใจไม่เอาความ

พี่เปิดเผยเคยทะเลาะในวงเหล้า
เป็นรอยร้าวต่อยลุงหอยจนถูกหาม
น้าลอยตีเพื่อนพี่พลาดไปถูกยาม
เมื่อไต่ถามเป็นญาติแม่ให้แกมาเคลีย

เป็นเหตุผลที่พี่ด่วนชวนน้องหนี
ด้วยรักสาวนครชัยศรียอมได้เสีย
เพื่อนรักพี่พี่รักน้องต้องการเมีย
ใจละเหี่ยตัดสินใจอย่างไรดี

อยู่ชุมพรนอนโศกเศร้าเจ้าไม่เห็น
ทุกเช้าเย็นจนผ่ายผอมยอมศักดิ์ศรี
ยอมกราบเท้าญาติพี่น้องของนารี
อยากได้มีรักจอมขวัญชั่วนิรันดร

                                ริน ดอนบูรพา
                                    ๒๑ ก.ค. ๕๕

เรื่องพ่อแม่ พี่น้อง พ้องญาติมิตร
มิได้ติด ขัดหนา มาหมั้นก่อน
หาก"พี่ริน" จริงใจ ไม่แง่งอน
มิตัดรอน วอนนิด พิจารณา

เราต่างไกล กายห่าง ต่างฝั่งฟาก
จึงขออยาก เตือนนิด คิดหน่อยหนา
ขอมั่นใจ น้องนะ จะสัญญา
งานวิวาห์ แน่นหนัก หากรักจริง

"ดิน"