ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รอยไถแปร]

โอ้จันทราลอยเด่นกลางนภา              ดวงดาราส่องแสงสื่อความหมาย
แต่ใจนี้เจ็บปวดเจ็บเจียนตาย              เพราะเดียวดายอยู่ใต้แสงจันทรา
 ฝนพรำมาดั่งเสนาะหัวเราะเย้ย            ลมเอื้อนเอ่ยหยอกเหย้าด้วยวาจา
โดดเดียวเพียงใดย่อมรุ้ถึงตัวข้า            ดวงชีวามอดดับ ใต้แสงจันทร์

<a href="http://www.youtube.com/v/QUXVfilvpFc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/QUXVfilvpFc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

รัตติกาล ดำเทา คล้ายเศร้าหมอง
ศศิส่อง มาเยือน เป็นเพื่อนขวัญ
จะคอยเรียง เคียงข้าง ทางนิรันดร์
ฉาบแสงพลัน ทาทาบ อาบภิรมย์

ยามทุกข์เหงา เศร้าหมอง ขอมองหา
ดวงจันทรา มาถาม ถึงความขม
เหตุไฉน ไยเล่า จึงเศร้าตรม
จันทร์พร่างพรม ห่มเคล้า ให้เหงาคลาย

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


แม้นเพ็ญแขแลงามอร่ามฟ้า
แผ่นวลตาพาพิลาสสวาทหมาย
แต่ยามนี้พี่อนาถสวาทวาย
คู่เคียงกายหายห่างรักร้างรา

ถึงเดือนงามยามยลแต่คนหมอง
ด้วยใจร้องเรียกนวลคร่ำครวญหา
จันทร์สว่างต่างฤดีของพี่ยา
มืดหนักหนาอุราว้างร้างเงาใจ...




 

"  บูรพ์ "

[saknun]

       
                     ความรักเอ๋ย ความรัก
                 ใครรู้จัก รักแท้ จงเฉลย
            มีใครบ้าง มีรัก เหมือนไม่เคย
      โปรดเฉลย ความใน ให้ฟังที
         มีหลายคน บ่นเบื่อ ความรักเล่น
         ทำให้เห็น รักลวง ควงแล้วหนี
             ทำให้เจ็บ ข้างใน ใจเต้นถี่
             รักลวงลวง ควงหนี ดีอย่างไร

[รอยไถแปร]

   ดั่งตะวันลาลับจางจากหาย                       มิวางวายทิ้งใจเฝ้ารำพัน
ชวนนึกถึงความหลังจากไปนั้น                        ดั่งความฝันมืดมิดไร้เอ็นดู
     จันทร์เจ้าขาข้าอยากถามตามสงสัย                เพราะเหตุใดตัวข้าจึงสิ้นไร้คู่
ยิ่งมองจันทร์ยิ่งหม่นหมองแลอดสู                     จันทราคู่ดวงดาว ข้าคู่ใคร

[ลมหนาว]

โอ้จันทร์เพ็ญเด่นงามอร่ามฟ้า
 ดวงดาราระยิบกระพริบใส
          รัตติกาลนานเนาแสนเหงาใจ
       มองฟ้าไกลเคว้งคว้างอ้างว้างเกิน

           สุดปวดร้าวหนาวเหน็บแสบเจ็บนัก
                      โอ้ความรักเลือนรางยามห่างเหิน
มองดาวเดือนเคลื่อนคล้อยเหงาหงอยเดิน
                        ใจยับเยินโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา

[รอยไถแปร]

ร่ำสุราใต้แสงจันทร์จนเมามาย               
ใจวอดวายกับคนรักถวิลหา
อยู่แห่งไหนอยู่ที่ใดหนอกานดา       
เฝ้าห่วงหาอาวรณ์คิดถึงนาง


พอรุ่งสางพลางตื่นจากเมรัย         
ดวงหทัยหมองมนแลเลือนลาง
อยากจะหนีความเดียวดายสุดอ้างวาง
ตกหลุดพรางความเศร้าเข้าเต็มใจ

               

[กริชอักษร]

ทุกครั้งที่เธอเข้ามาใกล้
ฉันคอยบอกใจให้ถอยหนี
เพราะจะมีเงาข้างๆเธอทุกที
ทำให้ฉันรู้ดีว่าไม่ควร

แต่พอเธอจากไปไกลครึ่งฟ้า
ความห่วงหานำพาเป็นฉนวน
ส่งให้รู้ว่าใจภักดิ์ไม่เรรวน
แม้ไม่ควรคู่กันแต่นิรันดร์มั่นรักเธอ