ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/ZEi20P5VaFE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/ZEi20P5VaFE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เคยอกหัก  รักอนาถ พลาดครั้งหนึ่ง
เจอเธอซึ่ง ผูกพัน คอยฝันใฝ่
มาอาทร เยียวยา รักษาใจ
มิมีใคร เธอนี้ ดีเรื่อยมา

เมื่อหัวใจ ไร้ที่พัก ขาดที่พึ่ง
เธอคือหนึ่ง ซึ่งฉัน นั้นใฝ่หา
มอบความรัก ภักดิ์ให้ คล้ายชีวา
ทุกเวลา หายเศร้า เหงาเริ่มคลาย

เธอมิบอก ฉันมิถาม ปล่อยตามเรื่อง
ความรักเคือง คราวก่อน ผ่อนสลาย
มีเธอมา ชิดใกล้ ใจและกาย
คือความหมาย ครั้งใหม่ ได้ทดแทน

มาวันหนึ่ง  เธอพร้อม ยอมมาบอก
มิได้หลอก มีเขา ควงเคล้าแขน
มานานเนิ่น เกินกว่า เรียกว่าแฟน
เจ็บปวดแสน เข่าทรุด สุดจาบัลย์

คือคำพูด หญิงหนึ่ง พึงอยากถาม
เธอมาหยาม หยาบย้ำ ซ้ำโศกศัลย์
ทำไมหรือ ก่อนนี้ มิบอกกัน
ก่อนที่ฉัน เผลอใจ ไปอีกครา

"ดิน"

[panthong.kh]

ตอนรักฉัน ใหม่ใหม่ ได้ทั้งนั้น
นัดกลางวัน มาเช้า ช่างเข้าท่า
ทำอะไร ได้หมด ไม่ปดนา
ไม่เคยดุ เคยด่า ว่าให้กัน

สามเดือนผ่าน โปรโมชั่น ดันมาหมด
รักที่เคย สวยสด งดสุขสันต์
ทัศน- คติเรา ไม่ตรงพลัน
รักเลยขาด สะบั้น เธอปันใจ

ยังมาหา ว่าฉัน นั้นงี้เง้า
โถคนเรา เศร้าหนัก เธอผลักไส
ต่อแต่นี้ จากจบ ติดลบไป
ขอฤทัย ฉันคืน อย่าฝืนทน
พันทอง

[D]

เจ็บแบบนี้ ซ้ำ-ซ้ำ ช้ำเหมือนเก่า
รักแล้วเศร้า เหงาย้ำ ระกำหม่น
รักลวงหลอก บอกลา ระอาคน
เจ็บใจตน จนชา น้ำตาริน

ทรุดกายนั่ง พรั่งเพ้อ ละเมอผ่าน
ฝากกลอนกานท์ ไปอวย ด้วยจารศิลป์
ให้สมปอง คล้องใจ สมในจินต์
คนชื่อ"ดิน" คนนี้ ยินดีลา

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



อย่าให้ช้ำซ้ำบ่อยเลยกลอยเจ้า
จะอับเฉาเศร้าสร้อยละห้อยหา
ทุกวันเพียงเคียงอยู่คู่น้ำตา
มีชีวาทว่าสิ้นหมดวิญญาณ

พึงจำจดกำหนดใจจะใฝ่รัก
ให้ตระหนักประจักษ์เจียวถึงเปรี้ยวหวาน
อันว่ารักอย่าสักเห็นเป็นน้ำตาล
หากร้าวรานพานขมแถมตรมนาน...


 

"  บูรพ์ "

[ปู่ริน]

ความเจ็บช้ำช้ำใจใช่อกหัก
เมื่อแรกรักน้ำต้มผักพี่ว่าหวาน
ด้วยความรักภักดีนวลนงคราญ
อยู่เนิ่นนานน้ำผึ้งหวานพาลระทม

ความสุขสันต์พลันเหือดหายมลายสิ้น
ยอดยุพินเริ่มดุด่าว่าทับถม
พูดถากถางถูไถไม่ชื่นชม
ขาดนิยมชมชอบลอบนินทา

ฝืนอยู่ไปใจยิ่งเศร้าปวดร้าวจิต
ขาดญาติมิตรยังขัดแย้งแกล้งโหยหา
ความรักทรุดสุดแสนรักชักอำลา
เกิดชาติหน้าอย่าเจ็บช้ำ...น้ำตาริน..

                    ริน ดอนบูรพา
                                             ๑๙ ก.ค. ๕๕

[D]

 



อย่าให้ช้ำซ้ำบ่อยเลยกลอยเจ้า
จะอับเฉาเศร้าสร้อยละห้อยหา
ทุกวันเพียงเคียงอยู่คู่น้ำตา
มีชีวาทว่าสิ้นหมดวิญญาณ

พึงจำจดกำหนดใจจะใฝ่รัก
ให้ตระหนักประจักษ์เจียวถึงเปรี้ยวหวาน
อันว่ารักอย่าสักเห็นเป็นน้ำตาล
หากร้าวรานพานขมแถมตรมนาน...


 

"  บูรพ์ "

นึกว่าแน่ นอนนัก รักแนบแน่น
กลับกลายแกน แดนผลัก หลักประหาร
เจ็บปวดแปลบ แสบตรม ขมดวงมาน
แทบวายปราณ ปลิดปลง หลงขบวน

ตาพราพร่าง ร่างทรุด เหมือนหลุดโลก
สุดวิโยค สุดช้ำ สุดกำสรวล
รักเทถ่าย หมายซ้ำ ย้ำคร่ำครวญ
อกรัญจวน รวนเร เซซมซาน 

"ดิน"

[D]

ความเจ็บช้ำช้ำใจใช่อกหัก
เมื่อแรกรักน้ำต้มผักพี่ว่าหวาน
ด้วยความรักภักดีนวลนงคราญ
อยู่เนิ่นนานน้ำผึ้งหวานพาลระทม

ความสุขสันต์พลันเหือดหายมลายสิ้น
ยอดยุพินเริ่มดุด่าว่าทับถม
พูดถากถางถูไถไม่ชื่นชม
ขาดนิยมชมชอบลอบนินทา

ฝืนอยู่ไปใจยิ่งเศร้าปวดร้าวจิต
ขาดญาติมิตรยังขัดแย้งแกล้งโหยหา
ความรักทรุดสุดแสนรักชักอำลา
เกิดชาติหน้าอย่าเจ็บช้ำ...น้ำตาริน..

                    ริน ดอนบูรพา
                                             ๑๙ ก.ค. ๕๕

น้ำตาหลั่ง คั่งแค้น สุดแสนข่ม
ปวดปร่าตรม จมจน คนหยามหมิ่น
อ่อนล้าแรง ไคว่คว้า ถลาบิน
รักพังภิณท์ จินต์ขัง อ่างน้ำตา

สองมือปาด หยาดน้ำ ที่ฉ่ำชื้น
สุดกล้ำกลืน ยืนสะทก อกเหว่ว้า
แลทางใด อับหม่น จนปัญญา
วาสนา มัวหมอง ต้องลาไกล

"ดิน"

[รอยไถแปร]

หยดน้ำตาพร่างพราวกลางสายลม        แสนขื่นขมระทมด้วยเหตุไฉน
สุดสวาทยอดรักดั่งดวงใจ                    ถึงจากไป มิหวนกลับคืนมา
พลันน้ำตาหยดลงตรงแห่งนี้                 ณ ตรงที่เจ้าเคยอยู่ถวิลหา
จากไปลับแสนไกลมิกลับมา                 หยดน้ำตาดั่งสายฝนร่วงหล่นเอย

[D]

หยดน้ำตาพร่างพราวกลางสายลม        แสนขื่นขมระทมด้วยเหตุไฉน
สุดสวาทยอดรักดั่งดวงใจ                    ถึงจากไป มิหวนกลับคืนมา
พลันน้ำตาหยดลงตรงแห่งนี้                 ณ ตรงที่เจ้าเคยอยู่ถวิลหา
จากไปลับแสนไกลมิกลับมา                 หยดน้ำตาดั่งสายฝนร่วงหล่นเอย

<a href="http://www.youtube.com/v/c4x7Jcxc7aQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/c4x7Jcxc7aQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

หยาดน้ำตา พร่าผลาญ จนมานหม่น
ทุกข์ท่วมท้น จนปาก ยากจะเผย
เจ็บดวงแด แพ้หนัก หากมิเคย
มิรู้เลย รักล้น จักหม่นทรวง

แรงที่เหลือ อ่อนล้า คราฟ้าสาง
จะก้าวย่าง ต่อไป ไร้คนห่วง
แม้จะเจ็บ เกินแก้ ทั้งแดดวง
มิขอทวง เขากลับ ซับน้ำตา

"ดิน"

[รอยไถแปร]

ไหลร่วงรินกี่หยดหนอความรัก
เจ็บใจนักเพราะรักมิใฝ่หา
ไร้คู่แท้แพ้ความรักยอดกานดา
ต้องจากลาอาลัยมิหวนคืน
อยากย้อนถึงวันวานครั้นเคียงคู่
เมื่อยามอยู่รักมั่นคงมิเคยฝืน
อยากจมปลักในแนบแบบมะรืน
แต่เมื่อฟื้นกลับมาพบความเป็นจริง

[D]

ไหลร่วงรินกี่หยดหนอความรัก
เจ็บใจนักเพราะรักมิใฝ่หา
ไร้คู่แท้แพ้ความรักยอดกานดา
ต้องจากลาอาลัยมิหวนคืน
อยากย้อนถึงวันวานครั้นเคียงคู่
เมื่อยามอยู่รักมั่นคงมิเคยฝืน
อยากจมปลักในแนบแบบมะรืน
แต่เมื่อฟื้นกลับมาพบความเป็นจริง

ความเจ็บช้ำ ย้ำเตือน เหมือนเพี่อนชิด
คอยสะกิด แผลลึก นึกทุกสิ่ง
เกาะกินจน ทนแทบ แนบแอบอิง
จำเนานิ่ง อยู่กับเงา เก่าเคยมี

น้ำตาแห้ง เหือดหาย จากใบหน้า
แต่ทว่า น้ำตาใจ ยังไหลปรี่
เป็นแผลนอก ยังหาย ร้ายกลายดี
แผลใจนี้ ยากแท้ ฝังแดดวง

"ดิน"

[saknun]

เจ็บคือเจ็บ ปวดช้ำ ต่ำที่ใจ
แผลข้างใน เจ็บลึก ยากรักษา
เพราะแผลรัก ช้ำหนัก เกินเยียวยา
หาคนมา รักษา ก็ไม่มี
อยากจะหา คนรัก ที่เคยเจ็บ
ให้เขาเย็บ แผลใจ ข้างในพี่
เผื่อจะหาย เจ็บช้ำ มานานปี
ขอคนดี  เคยเจ็บ  มารักษา

[D]

เจ็บคือเจ็บ ปวดช้ำ ต่ำที่ใจ
แผลข้างใน เจ็บลึก ยากรักษา
เพราะแผลรัก ช้ำหนัก เกินเยียวยา
หาคนมา รักษา ก็ไม่มี
อยากจะหา คนรัก ที่เคยเจ็บ
ให้เขาเย็บ แผลใจ ข้างในพี่
เผื่อจะหาย เจ็บช้ำ มานานปี
ขอคนดี  เคยเจ็บ  มารักษา

เคยอกหัก รักทรุด จนหลุดโลก
เคยมีโศก มีเศร้า เหงาหนักหนา
เคยต้องนอน ระทม จมน้ำตา
ที่ผ่านมา รักลวง จนทรวงตรม

คนผิดหวัง ข้างใน ใจบอบช้ำ
โดนเขาย่ำ แดดวง ลวงจนขม
มัวหม่นไหม้ แล้วใคร จะหมายชม
ทุกข์ทับถม มิสมค่า มิน่าครอง

"ดิน"

[รอยไถแปร]

เจ็บมาแล้วไม่จำซ้ำไปอีก       
ยากจะหลีกหนีใจให้มัวหมอง
รักมันซ้ำช้ำเข้าไปน้ำตานอง   
คิดใตร่ตรองยากจะหนีบ่วงแห่งกรรม
คำว่ารักทำใจให้ปนทุกข์       
ไร้ความสุขมองดูช่างน่าขำ
เจ็บเหลือแสนกับท่าทีที่เขาทำ   
แสนเจ็บช้ำทุกตรมเพราะรักลวง

แอสไพริน !!

[--ณัชชา--]

เคยผิดหวังเคยเจ็บเก็บมาคิด
ใช้เตือนจิตใครทำน้ำตาร่วง
ว่าใครเคยเหยียบย่ำให้ช้ำทรวง
ตกในบ่วงทรมานนั่นเพราะใคร

ต้องไม่เจ็บรอบสองต้องเข้มแข็ง
ถึงล้าแรง ท้อทุกข์ ลุกขึ้นใหม่
อดีตเก่าที่ผ่านปล่อยมันไป
จงรู้ไว้สิ่งทั้งหมดคือบทเรียน

--ณัชชา--

[D]

เจ็บมาแล้วไม่จำซ้ำไปอีก       
ยากจะหลีกหนีใจให้มัวหมอง
รักมันซ้ำช้ำเข้าไปน้ำตานอง   
คิดใตร่ตรองยากจะหนีบ่วงแห่งกรรม
คำว่ารักทำใจให้ปนทุกข์       
ไร้ความสุขมองดูช่างน่าขำ
เจ็บเหลือแสนกับท่าทีที่เขาทำ   
แสนเจ็บช้ำทุกตรมเพราะรักลวง

แอสไพริน !!

จะโทษเวร ที่ทำ หรือกรรมแน่
ใจเกิดแผล ซ้ำ-ซ้ำ น้ำตาร่วง
มิเคยคิด สรรหา มาแนบควง
เหมือนตกบ่วง วังวน มิพ้นพา

มีอีกไหม ใจนี้ ที่ต้องเจ็บ
จะขอเก็บ รับกรรม ที่ทำหนา
หากยังเหลือ อย่ายื้อ ลงมือมา
ให้สมสา ถาโถม เชิญโรมรัน

"ดิน"

[กริชอักษร]

เหมือนถูกมนต์อีแพงเสียดแทงอก
ไฟนรกเผาไหม้ในใจข้า
แม้นไม่เคยแย่งชิงรักใครมา
แต่ดวงใจปรารถนาไม่ปราณี

ความไกลใกล้ไม่ใช่อุปสรรค
ด้วยใยรักมั่นใจไม่หน่ายหนี
ยอมเป็นทุกข์ลุกไหม้ทั้งชีวี
เจ็บซ้ำๆทุกทีที่หายใจ

[ปู่ริน]

จะโทษเวร ที่ทำ หรือกรรมแน่
ใจเกิดแผล ซ้ำ-ซ้ำ น้ำตาร่วง
มิเคยคิด สรรหา มาแนบควง
เหมือนตกบ่วง วังวน มิพ้นพา

มีอีกไหม ใจนี้ ที่ต้องเจ็บ
จะขอเก็บ รับกรรม ที่ทำหนา
หากยังเหลือ อย่ายื้อ ลงมือมา
ให้สมสา ถาโถม เชิญโรมรัน

"ดิน"

[/quote]

เจ็บแค่ไหนหากใจเรายังสู้
ให้โลกรู้เราคู่เคียงใช่เพียงฝัน
เกิดชาตินี้หากเราไม่ใช่คู่กัน
คงสักวันอาจหวานชื่นมาคืนดี

อธิษฐานกรรมดีที่เคยสร้าง
มาช่วยอ้างส่งเสริมเพิ่มราศี
ให้สุขสมดั่งที่หวังในชาตินี้
อย่าได้มีเจ็บซ้ำซ้ำช้ำกมล

ในชาตินี้หากไม่มีใครเขารัก
แม้อกหักรักสลายหายอีกหน
จะหลีกลี้หนีไปให้ไกลคน
นั่งท่องบ่น..ศีลภาวนาในป่าดง..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๒๒ ก.ค. ๕๕

[panthong.kh]

ยินปู่ริน ตัดพ้อ ท้อรันทด
แสนสลด หดใจ ให้ไหลหลง
จะหนีไป อยู่ป่า อย่าพึ่งปลง
นวลอนงค์ ยังรัก ปักฤดี

อยากไปอยู่ ชุมพร มาอ้อนขอ
คุณปู่หนอ ว่าไง ไวด่วนจี๋
ให้เบอร์โทร หลังไมค์ อย่ารอรี
แล้วพรุ่งนี้ ขึ้นรถไฟ ไปเร็วพลัน

ด้วยเป็นห่วง ปู่ริน กินไม่ได้
ทำอย่างไร ดีเล่า เศร้าโศกศัลย์
รอก่อนนะ คุณปู่ รอหนูพัน
พรุ่งนี้เย็น เจอกัน พันรีบไป

[D]

เคยผิดหวังเคยเจ็บเก็บมาคิด
ใช้เตือนจิตใครทำน้ำตาร่วง
ว่าใครเคยเหยียบย่ำให้ช้ำทรวง
ตกในบ่วงทรมานนั่นเพราะใคร

ต้องไม่เจ็บรอบสองต้องเข้มแข็ง
ถึงล้าแรง ท้อทุกข์ ลุกขึ้นใหม่
อดีตเก่าที่ผ่านปล่อยมันไป
จงรู้ไว้สิ่งทั้งหมดคือบทเรียน

--ณัชชา--

นึกแล้วแค้น ผู้ชาย มากมายนัก
พอหลงรัก ปักไป แล้วใจเปลี่ยน
ต้องมาทน อับเฉา เขาติเตียน
เหมือนมีเสี้ยน ตำใจ ไม่เว้นวัน

คือบทเรียน ที่ย้ำ จำฝังจิต
คอยสะกิด ติดตรึง รำพึงหวั่น
ไม่จริงใจ รักไป ทำไมกัน
อยากห้ำหั่น ทำหมอง ตัดดองเกลือ 

"ดิน"