ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

.....เพียงพิศ......

ขับรถเพลินเนินลู่..ขึ้นภูฟ้า
สองแปลงนาเขียวจัดตัดฟ้าใส
จวนเวลาตะวัน..เคลื่อนครรไล
เสี้ยวหนึ่งใจ..ปรากฏ..บทวลี

ขับรถหลบข้างทาง..กางกระดาษ
น้ำหมึกขาดเป็นช่วงทุกท่วงที่
เขียนกันลืมเรียงร้อยถ้อยพาที
อาจจะมีบางตอนบทกลอนเบลอ

อยากให้เธอรับรู้..อยู่แห่งใด?
หนึ่งหทัยลึกซึ้งถึงเสมอ
ท่ามเมฆทึมซึมเซาที่เราเจอ
เสมือนเธอเออ-ออ..พะนอมา

ฟ้าเริ่มแดงแสงประมวลจวนจะมืด
เดือนจืดชืดแนววิธูหลบภูผา
ณ ความมืดปกคลุมพุ่มพนา
นวลจันทราเริ่มงามยามจรดล

"เธอยังคิดถึงฉันเหมือนกันไหม?"
เขียนถามในจดหมายไว้หลายหน
ยินคำถามทั่วไท้ในสกล
ไหนคือคนข้างตัวชั่วชีวิต?

บนถนนคดเคี้ยว..เดี๋ยวค่อยพัก
หนทางรักโดดเดี่ยวเหมือนเลี้ยวผิด
เขียนบันทึกทุกครั้งกลับยั้งคิด
แม้น้อยนิด..มิประสงค์ส่งผู้ใด

การเดินทางต่างไมล์ใช่ล้อเล่น
พอมีเส้นทางล้อ..ก็ไปไหว
แต่ถนนของชีวิตพิชิตชัย
ต้องรวมใจใครอีกหนึ่งมาพึ่งพิง

จึงมิอาจวาดหวังให้รังสรรค์
ยากจะฝันคว้าได้ทั้งชาย-หญิง
การทำดีที่สุดคือหยุดชิง
รอความจริงปรากฏ..คงงดงาม
.......๑๐๙๑๓........

[Music]

.....หนึ่งริดรอน......

มืดสนิทจิตสงบ..ที่หลบอยู่
วางแผนสู่จุดหมายปลายสนาม
มิมีผู้ร่วมคิดหรือติดตาม
ยากนิยามสมหวังได้ดั่งใจ

อธิษฐานหนึ่งคราว..กับดาวตก
เต็มหัวอกปรารถนาว่าคว้าไหว
แต่เสียงหนึ่งพึงสอดพลอดมาไกล
จากที่ใดสู่ที่ไป..ใช่ปัจจุบัน

จะต้องอยู่รู้หยั่ง..ยั้งสติ
ใช่ดำริ..กำหนดประชดขวัญ
วิ่งตามสุดขอบหล้าคว้าตะวัน
หลับตาพลันแสงพรุ่งแต่งปรุงกาย

ที่เป็นอยู่รู้ได้..มิใช่แก่น
ฤๅเพียงแผ่นเปลือกครอบที่มอบหมาย
หนึ่งริดรอนถอนสติมิเว้นวาย
ความงมงายงวยงง..เหมือนหลงรมย์

มืดสนิทจิตฟุ้ง..เพราะปรุงแต่ง
เริ่มแยกแบ่งเพียงพิศ..จิตผสม
ซ่อมผสานหว่านล้อมที่จ่อมจม
ค่อยคลายปมปริศนา..ที่คาใจ
........๑๐๙๑๓.......

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



อธิษฐานผ่านดาวเมื่อคราวตก
จึงขมอกฟกช้ำน้ำตาไหล
วาสนาชะตารักจึงผลักไกล
ค้างคาใจให้เห็นมิเว้นวัน

โปรดมองหาดาราเด่นแสงเพ็ญพร่าง
ส่องสะอางล้ำเลิศประเสริฐสรรพ์
จะภิรมย์สมใจไร้จาบัลย์
สุขนิรันดร์บรรเจิดเพริศเพียงดาว...



 

"  บูรพ์ "

[Music]

...เหลือบตะวันพันตูบูรพา...
เหล่าวิหค..นกกา..ฝ่าลมหนาว
นักกวี..ลีลา..เริ่มตาวาว
อักษรา..แพรวพราว..กล่าวกวี

ด้วยเผลอหลับ..ก่อนเช้า..พร้อมดาวตก
ตื่นตระหนก.ดาวเหนือ.เริ่มเจือสี
ฟ้าสว่าง..สางส่อง.ผ่องสุรีย์
"บูรพ์"คนดี..คงตื่นก่อน..วอนรำพัน

รีบนอนคว่ำ..ร่ำไร..ไม่ไหวแล้ว
คงคลาดแคล้ว..สักเช้า..โน้มน้าวขวัญ
หมอนละมุนแนบข้างกระด้างดัน
ปลุกชีวัน ..สัมพันธ์หลัก..อักษรา

...หลบแสงทองบูรพาไม่กล้าตื่น...
แอบเป็นอื่นในฝันสุขหรรษา
ปล่อยอารมณ์ถมทับแสร้งหลับตา
กลัวบูรพาฯ..จะล่วงรู้..ชู้ทางใจ