ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

             นึกว่าอะไร

ประตูดังยามดึกเสียงกึกกัก
คล้ายคนผลักคืนนั้นน่าหวั่นไหว
จนผวาหวาดกลัวเต็มหัวใจ
ว่าผีใดหนอออกมาหลอกเรา

เสียงฟ้ากังวานก้องแสงทองทาบ
ยิ่งเย็นวาบขนพองสยองเกล้า
ประตูยังคงสั่นไม่บรรเทา
ช่างเงียบเหงาเยียบเย็นลำเค็ญจริง

เมื่อลองนึกตรึกดูจึงรู้ว่า
ลมพัดพาจนประตูไม่อยู่นิ่ง
ถูกกระทบแรงไปจึงไหวติง
ไร้ผีสิงร้ายออกมาหยอกอำ

เป็นความคิดหวาดกลัวเพียงชั่ววูบ
เพราะเจ้าตูบมันหอนในตอนค่ำ
อีกงานศพช่วงบ่ายของยายฮำ
ก็เลยทำให้เรากลัวแทบหัวฟู!ฯ

                         อริญชย์
                     ๑๔/๗/๒๕๕๕      


 

[--ณัชชา--]

ผียายฮำเฮี้ยนมากไม่อยากเล่า
เมื่อคืนเข้าสิงเด็กลูกเจ๊กจู๋
คนแตกตื่นมากมายหมายมาดู
ยายสิงอยู่สักพักก็จากไป

บอกจะมาหาอริญชย์ได้ยินทั่ว
แกมาชัวร์รับรองต้องร้องไห้
เสียงกึกกักดังถี่มิใช่ใคร
ผียายฮำนั่นไงควักไส้โชว์

--ณัชชา--

 

[สุวรรณ]

เอาแล้วไงให้ฮาผีมีไส้
คงมาทั้งตับไตพวงใหญ่โข
แต่ว่าไปใครเห็นอย่าเอ็ดโว
เดี๋ยวผีโผล่มาใกล้ ใจสั่นรัว

ไม่เอาแล้วแจวดีกว่า กลัวเห็นผี
ขอจ้ำรี่หนีห่าง ทางสลัว
บอกกับใจอย่าได้ไปนึกกลัว
แค่ตามัวเท่านั้นผีไม่มี

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


เสียงกุกกักทักมาคราวันหวย
วาสนามาช่วยรวยสุขี
ที่ผ่านพ้นจนยากมากทวี
ได้เปรมปรีดิ์หนีจนให้พ้นทาง

จุดเทียนธูปวูบหลับระงับจิต
เพ่งพินิจเลขทั่วทั้งหัวหาง
เลขหลายตัวมัวเห็นเป็นรางราง
เริ่มกระจ่างพร่างพรายเต็มสายตา

เริ่มขยับจับเจ่าเพื่อเฝ้าจด
ต้องหายหดหมดชื่นตื่นผวา
แสนร้อนรุ่มสุมสิ้นกลิ่นไหม้มา
อนิจจาหาได้รวยพานม้วยมรณ์...   


 

"  บูรพ์ "