ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ธันวาคม]

                                                                                         บนหนทางรางเลือนเบือนชีวิต
                                                                                         ต่างลิขิตวิจิตรงามตามความฝัน
                                                                                         ปริ่มเปรมโปรยโรยกลีบอาบกุหลาบครัน
                                                                                         วาดทางฝันสรรสร้างอย่างสวยงาม

                                                                                         แต่เส้นทางพรางสวยด้วยกุหลาบ
                                                                                         กลับกลายคราบภาพเห็นเป็นขวากหนาม
                                                                                         กราดลมฝนหม่นเศร้าเหงาคอยตาม
                                                                                         เฝ้าคุกคามลามลุกคลุกคลานไป

                                                                                         ที่ปลายทางอย่างฝันอันโหยหา
                                                                                         เอื้อมไขว่คว้าหาหนทางสว่างไสว
                                                                                         ไยสลัวมัวจางแสนห่างไกล
                                                                                         แล้วเมื่อไหร่จะไปถึงซึ่งวันนั้น

                                                                                        เดินหลงทางพรางเกลื่อนเปื้อนชีวิต
                                                                                        ก้าวถูกผิดติดหล่มจมกองฝัน
                                                                                        ที่โหยหาอาลัยสิ่งใดกัน
                                                                                        เป็นเพียงปั้นฝันพอกหลอกตัวเอง

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพ Sand Falls (น้ำตกทราย) จาก Internet มา ณ ที่นี้นะคะ

ผืนผ้าใบว่างเปล่า..เฝ้าเติมแต่ง
เส้น..สี..แสง ตามจินตนาว่าเหมาะเหม็ง
สะบัดปลายพู่กันคล้ายบรรเลง
จังหวะเร่งรุมเร้าเข้าฝังลึก

คล้ายก้าวผ่านมิติ..มิอาจถอย
ฝันล่องลอย..อลหม่านพานรู้สึก
หลงวนเวียนเลยล่วงห้วงสำนึก
ฝังผนึกเกาะกุมสุมบ่วงจินต์

ยามถอยห่าง..วางกรอบ..เส้นขอบคั่น
ภาพแปรผันหาใช่ใจถวิล
คือภาพลวง...หรือฝันนั้นพังภินท์
ทางสุดสิ้น..ฝันกลับเลือน เหมือนภาพลวง

"ประภาคาร"
07/11/2012

แซมขออนุญาตต่อสัมผัสมาจากคุณ ธันวาคม เลยนะคะ... ♥

[ก้าวแรกฯ...]

ขอบคุณรูปดาบคานะตะจากผู้กองโจ๊กครับ

[ไม่รู้ใจ]

.........
ที่ปลายทางอย่างฝันอันโหยหา
เอื้อมไขว่คว้าหาหนทางสว่างไสว
ไยสลัวมัวจางแสนห่างไกล
แล้วเมื่อไหร่จะไปถึงซึ่งวันนั้น

เดินหลงทางพลางเกลื่อนเปื้อนชีวิต
ก้าวถูกผิดติดหล่มจมกองฝัน
ที่โหยหาอาลัยสิ่งใดกัน
เป็นเพียงปั้นฝันพอกหลอกตัวเอง

ธันวาคม

เพียงบางคราวหนาวเหน็บเจ็บร้าวหม่น
เพียงบางคนทุกข์ตรมถูกข่มเหง
เพียงบางวันคอยหวังในวังเวง
เพียงบางเคว้งเพลงเหงาเคล้าชีวิน

อธิษฐานผ่านดาวที่พราวแสง
อธิษฐานขอแรงแห่งถวิล
อธิษฐานวอนลมห่มห้วงจินต์
อธิษฐานขอกวินอย่าสิ้นมนต์

ไม่รู้ใจ

[ธันวาคม]

 

                                   ท่ามกลางสายปรายฝนที่หล่นร่วง
                                   ในบางห้วงลวงร้าวราวสับสน
                                   ใจเปียกปอนซ้อนซับนับเวียนวน
                                   ทางสายฝนทนหนาวช่างยาวไกล

                                   คอยเพียงร่มห่มกางบนทางเศร้า
                                   คอยบรรเทาเพลาช้ำน้ำตาไหล
                                   คอยคนหนึ่งพึงพอห่มห่อใจ
                                   คอยเพียงใครคนนั้นที่ฉันคอย


                                           

[ไม่รู้ใจ]

อาจบางครั้งความเหงาเย้าทรวงหม่น
อาจบางหนทนรอพานท้อถอย
อาจบางครั้งเวียนย่ำวนซ้ำรอย
อาจบางคอยเหนื่อยล้าระอาใจ

เหมือนราตรีคลี่ม่านแล้วผ่านผัน
ดวงตะวันเยือนย่างสว่างไสว
ดั่งสายลมพรมพลิ้วผ่านผิวไป
ก็หาใช่ลับร้างสิ้นทางคืน

ไม่รู้ใจ

[สุวรรณ]

แม้นฝันพอกหยอกเอิ้น ให้เกริ่นถาม
ว่ามุ่งมั่นพยายามสุดแรงฝืน-
ของตนนั้นดีหรือยังการหยัดยืน
สู้ชะตาท้าลมคลื่นชะเลใจ

เพียงลมเห่เล่ไกวอย่าไหวตอบ
แน่วแน่ตรงในกรอบอย่าอ่อนไหว
คัดหางเสือเรือชีวิตลิขิตใน-
เวิ้งทะเลอันยิ่งใหญ่ให้ตรงทาง

คงไม่ไกลเกินฝันถึงฝั่งท่า
ที่งดงามวิจิตราคราฟ้าสาง
จักสมหวังดังใจ ใสสะอาง
นภพร่างอย่างที่ปั้นความฝันตน

[ไพร พนาวัลย์]

      

ทางชีวิตบิดเบือนจนเลือนลับ
สิ่งเคยทับกลับทึ้งถูกดึงหล่น
ทางชีวิตลิขิตไว้มิได้ยล
คงเป็นผลจากกรรมเข้าอำพราง

ตั้งเป้าหมายชีวิตแต่ติดลบ
อยากจะพบสิ่งใดกลับไกลห่าง
ปลายอุโมงค์โล่งเตียนกลับเปลี่ยนทาง
จึ่งเลือนรางทั้งปีชั่วชีวา?

จะไม่ท้อขอสู้ดูสักตั้ง
จะไม่นั่งงอมือหรือคอยท่า
จะไม่รับสับโขกโชคชะตา
จะไม่มาคร่ำครวญให้ป่วนจินต์

แม้รางเลือนเพียงใดขอใช้สิทธิ์
เข้าพิชิตหลักชัยในทุกถิ่น
ความทุกข์ยาก,จากลา,จนชาชิน
ขอปั้นดินให้เป็นดาว เถิดชาวนา

“ไพร พนาวัลย์”

ลางเลือน  ผิดนะ ต้อง รางเลือน เลือนราง เน่อ

[panthong.kh]

ทางชีวิต ติดลบ แต่พบรัก
แม้นเหหัก เพียงวัน อย่าหวั่นหนาว
จะคอยเคียง ข้างชาย ตะกายดาว
ถึงเมฆหยอก บอกกล่าว จะก้าวไป

ทางชีวิต บางที มีขวากหนาม
พยายาม สู้ต่อ ต้องรอไหว
หนึ่งชีวิต เกิดแก่ แค่ดับไฟ
ดวงตาใส ก้าวผ่าน ม่านหมอกมัว

จะคอยอยู่ เคียงข้าง ไม่ร้างรัก
จะสลัก ปักแน่น ถึงแกนหัว
จะฟันฝ่า อุปสรรค หากรักชัวร์
จะไม่กลัว เกรงใด ให้ร้าวราน

คอยเติมเต็ม ส่วนขาด ยามพลาดพลั้ง
คอยเติมเต็ม พลัง ยังอ่อนหวาน
คอยหวนชื่น คืนกลับ รับดวงมาน
คอยต่อเติม เสริมคาน แม้นานวัน