ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

      

              เขาแบกอิฐ  ปูน,ทราย  ขายหยาดเหงื่อ
               กรำงานเพื่อ  ครอบครัว  กลัวโหยหิว
               ยังชีพด้วย  ผัก,หญ้า  ปลาสร้อย,ซิว
               กายขี้ริ้ว  ผิวกร้าน  ผ่านประจัญ
   
                  วันนี้ป่วย  เวียนหัว  ตัวสั่นเทิ้ม
               หาค่าเทอม  ส่งลูก  เกรงถูกหยัน
               รวมตำรา  เสร็จสรรพ  อีกนับพัน
               ต้องกัดฟัน  สู้ไป  ไม่รั้งรอ
   
                  ขอเบิกเงิน  นายจ้าง  ช่างลำบาก
               ผลัดซ้ำซาก  ประวิง  เบื่อจริงหนอ
               โดนกดขี่  เบียดบัง  ทั้งด่าทอ
               นึกแล้วท้อ  อิดหนา  ระอาใจ
   
                  พวกคดโกง  ค่าแรง  ปานแร้งทึ้ง
               มิคำนึง  ถึงหัวอก  ผู้หมกไหม้
               เห็นแก่ตัว  ตักตวง  ห่วงกำไร
               เอาแต่ได้  เฟื่องฟู  อยู่ฝ่ายเดียว
   
                  ชีวิต  กรรมาชน  จนต้อยต่ำ
               ถูกเหยียบย่ำ  อนาถ  ขาดแลเหลียว
               ใช้แรงงาน  เช้า-เย็น  ตัวเป็นเกลียว
               ใจห่อเหี่ยว  คับแค้น  แสนตีบตัน
               
       

       สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

น่าสงสาร จริงหนอ ท้อรันทด
น่าสงสาร จนหด หมดตาฉัน
น่าสงสาร เสียจริง ยิ่งจาบัลย์
น่าสงสาร จิตหวั่น ให้สั่นคลอน

ต้องหาเช้า กินค่ำ ย้ำดวงจิต
เงินที่ติด เจ้านาย มิถ่ายถอน
จ่ายค่าเทอม ของลูก จึงทุกข์ร้อน
ขอผัดผ่อน หน่อยหนา อย่าว่ากัน

ถ้าหากมี เมื่อไหร่ จะให้คืน
วันมะรืน คงยาก แสนบากบั่น
รอไปก่อน เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น
ขืนทวงฉัน บ่อยบ่อย เดี๋ยวต่อยตา

[sunthornvit]

อดสองวัน  ท้องกิ่ว  หิวย่ำแย่
ขอเบิกแค่  ห้าร้อย  จะต่อยหน้า
ขอแช่งให้  สามี  เป็นขี้ยา
หากแทงม้า  เล่นไพ่  ให้หมดตัว

ยามขึ้นลง  กระได  ให้ลื่นตก
ให้หน้าอก  แบนแฟบ  แบบถุงรั่ว
ขอให้กิ๊ก  เหียนหัน  เลิกพันพัว
ถ้าหวาดกลัว  จ่ายหมื่นห้า  เลิกราวี

 

สุนทรวิทย์

[navee]

ใจห่อเหี่ยว  คับแค้น  แสนตีบตัน
พี่สุนทรวิทย์

คนจนจนถูกรังเกียจถูกเหยียดหยาม
คนประณามชี้หน้าว่าเย้ยหยัน
ถูกกดขี่ถูกกระแทกถูกแดกดัน
สุดอัดอั้น สุดระงับ ดับอารมณ์

คิดปกป้องศักดิ์ศรีมีแต่แพ้
ถูกรังแกตกอับถูกทบถม
ถูกคนรวยไล่ฟัด สัตว์สังคม
คิดอยากถ่ม น้ำลาย ใส่คนรวย

navee

 

[sunthornvit]

เจ้านายซึ่ง  แสนดี  ก็มีอยู่
คอยอุ้มชู  ลูกน้อง  ประคองช่วย
ลูกน้องกลับ  เส็งเคร็ง  สุดเฮงซวย
เผลอเป็นฉวย  เป็นเม้ม  เล็มเรื่อยไป

ต่างมีดี  มีเสีย  เกลี่ยไม่จบ
เป็นระบบ  ทุนรอน  ซ้อนเงื่อนไข
เมื่อต่างมิ  รอมชอม  ยอมเข้าใจ
ก็คงได้  แต่ทู่ซี้  อย่างที่เป็น

 

สุนทรวิทย์   

[บูรพาท่าพระจันทร์]

หากเลือกได้ให้เกิดกำเนิดผล
ใครอยากจนทนรับกับทุกข์เข็ญ
ทั้งวันเหนื่อยเมื่อยช้ำสุดลำเค็ญ
เหงื่อกระเด็นกระเซ็นซาบไหลอาบกาย

ใช้สองมือคือพลังสั่งสมค่า
พร้อมกายาพาถึงซึ่งจุดหมาย
ไม่ละเมอเพ้อฝันถึงบั้นปลาย
เพียงขวนขวายขายกำลังประทังตน

แม้นจนยากหากสัมมาอาชีพชอบ
คือคำตอบชอบชื่นเป็นหมื่นหน
ที่ร่ำรวยด้วยจิตมิจฉาชน
ด้วยความฉลคนทั้งหล้าด่าประณาม...


 

"  บูรพ์ "

[D]

ใจห่อเหี่ยว  คับแค้น  แสนตีบตัน
พี่สุนทรวิทย์

คนจนจนถูกรังเกียจถูกเหยียดหยาม
คนประณามชี้หน้าว่าเย้ยหยัน
ถูกกดขี่ถูกกระแทกถูกแดกดัน
สุดอัดอั้น สุดระงับ ดับอารมณ์

คิดปกป้องศักดิ์ศรีมีแต่แพ้
ถูกรังแกตกอับถูกทบถม
ถูกคนรวยไล่ฟัด สัตว์สังคม
คิดอยากถ่ม น้ำลาย ใส่คนรวย

navee

 

น้องนั้นจน ต๊อกต๋อย สุดต้อยต่ำ
แถมตัวดำ คล้ำไป หน้าไม่สวย
ผอมพุงโร ตาโบ๋ โถไม่รวย
มีรถฮ่วย หนึ่งคัน นั้นเก่าเกิน

จนที่สุด ในจังหวัด จัดว่าใช่
พอจะได้ ไหมหนา อย่าทำเปิ่น
อยากจะขอ ควงแขน เป็นแฟนเดิน
น้องขอเชิญ มาอยู่ คู่คนจน

(เครียดจัง..เลยมาแหย่ค่ะ)

"ดิน"

[sunthornvit]

ผู้เฒ่าพิมพ์ช้าทุกที
ตอบบูรพาฯครับ


ผู้วิรุธ  ทุจริต  มิจฉาชีพ
กรรมจะบีบ  ให้อับจน  ชนจะหยาม
อาจมั่งคั่ง  ชมชัว  ก็ชั่วยาม
หวังงอกงาม  คงมั่น  นั้นยากเย็น

ผู้มานะ  วิศรุต  สุจริต
ถึงชีวิต  ติดขวาก  ยากแสนเข็ญ
สุดท้ายมัก  โศภิน  สิ้นลำเค็ญ
ทุกสิ่งเป็น  โลกิยะ  สัจธรรม

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

น้องนั้นจน ต๊อกต๋อย สุดต้อยต่ำ
แถมตัวดำ คล้ำไป หน้าไม่สวย
ผอมพุงโร ตาโบ๋ โถไม่รวย
มีรถฮ่วย หนึ่งคัน นั้นเก่าเกิน

จนที่สุด ในจังหวัด จัดว่าใช่
พอจะได้ ไหมหนา อย่าทำเปิ่น
อยากจะขอ ควงแขน เป็นแฟนเดิน
น้องขอเชิญ มาอยู่ คู่คนจน

(เครียดจัง..เลยมาแหย่ค่ะ)

"ดิน"

[/quote]

คุณสมบัติ  ครบถ้วน  ชวนให้หลง
ทุกสิ่งตรง  สเปค  อเนกผล
อยากเพลิดเพลิน  เดินควง  ดวงกมล
ถึงยู่ย่น  ผ่ายผอม  ยอมปรนเปรอ

จนที่สุด  ในโลก  มิโขกสับ
ยินดีรับ  โฉมตรู  อยู่เสมอ
เพียงแต่ฉัน  หงำเหงอะ  กระเซอะกระเซอ
มีอาชีพ  สัปเหร่อ  เกรงเธอชัง

 

สุนทรวิทย์

[yaguza]

ผู้วิรุธ  ทุจริต  มิจฉาชีพ
กรรมจะบีบ  ให้อับจน  ชนจะหยาม
อาจมั่งคั่ง  ชมชัว  ก็ชั่วยาม
หวังงอกงาม  คงมั่น  นั้นยากเย็น

ผู้มานะ  วิศรุต  สุจริต
ถึงชีวิต  ติดขวาก  ยากแสนเข็ญ
สุดท้ายมัก  โศภิน  สิ้นลำเค็ญ
ทุกสิ่งเป็น  โลกิยะ  สัจธรรม

   

สุนทรวิทย์

สมกับที่ พี่ท่าน บรรลุแล้ว
ได้ชี้แนว วิมุต สุดเลิศล้ำ
เกล้ากระผม สมยอม ขอน้อมนำ
ได้พ้นกรรม กันยาว ก็คราวนี้


แม้กระทั่ง ตั้งท่า ปฏิบัติ
จะเคร่งครัด วัตรงาม ตามรอยพี่
หากติดขัด บางข้อ ก็ถามชี
ทุกวันนี้ รับใช้ ไกล้หลวงตา
 


ยากูซ่า..

[sunthornvit]

เล่นปรึกษา แม่ชี ตอนตีสอง
จบเอาสอง โมงเช้า แสนเข้าท่า
ตอนเดินออก ง่วงเหงา เมาขี้ตา
เซถลา ซีดเซียว ไร้เรี่ยวแรง

ปัญหาแก้ ยากเย็น เป็นแม่นมั่น
ยิ่งขยัน ปรึกษา ยิ่งหน้าแห้ง
เห็นหลวงตา เริ่มจะ นึกระแวง
ไปชี้แจง ด่วนจี๋ ก่อนชีช้ำ
 

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

ช่างพิเรนน่าดูคนคู่นี้
ทั้งพระชีล้อเล่นเห็นเป็นขำ
ทำเหมือนคนบ้าใบ้ไม่กลัวกรรม
ชอบหลอกอำไม่ละทั้งพระชี

หากไม่รักไม่มองไม่ร้องห้าม
หยุดลามปามชีพระนะจ๊ะพี่
รู้เถอะที่กระทำบาปกรรมมี
มัวหยอกชีพระเจอเผลอเผลอ.ตาย

--ณัชชา--

เวรกรรม  เวรกรรม

 

[ไพร พนาวัลย์]

         

นอนกลางดินกินกลางทรายจนกายแกร่ง
ใช้เรี่ยวแรงทุกวันเช้ายันค่ำ
เพื่อหาเงินเลี้ยงครอบครัวจนตัวดำ
ได้ชื่อ “กรรม” มาชนจนทั้งปี

สู้ขยันประหยัดยามขัดเขิน
สู้เพื่อเงินดัวยแรงกายมิหน่ายหนี
สู้เพื่องานสานต่อไม่รอรี
สู้เพื่อมีประสบการณ์ที่ผ่านมา

พ่อเป็น “กรรมาชน”ทนลำบาก
แม้ทุกข์ยากเพียงใดก็ไม่ว่า
ส่งลูกให้เรียนต่ออย่ารอรา
มีวิชาติดตัวไม่กลัวจน

เป็นคน “ด้อยโอกาส”อนาถนัก
ไม่ขอพักขอผ่อนตะลอนร่น
เพื่อให้ลูก “มีโอกาส”ประศาสน์ตน
ให้หลุดพ้น “กรรมาชีพ”ที่ตีบตัน

แบกภาระมานานทนทานได้
ลูกเติบใหญ่ได้ดีดั่งที่มั่น
ลุจุดหมายปลายฟ้าที่ฝ่าฟัน
ดุจความฝันของพ่อใต้บ่อทอง

“ไพร พนาวัลย์”

มัวแต่ก้มหน้าก้มตาขุดทอง โดนเจ้า ณัช แซงจ้อย 

[รพีกาญจน์]

     
   ชีวิต  กรรมาชน  จนต้อยต่ำ
               ถูกเหยียบย่ำ  อนาถ  ขาดแลเหลียว
               ใช้แรงงาน  เช้า-เย็น  ตัวเป็นเกลียว
               ใจห่อเหี่ยว  คับแค้น  แสนตีบตัน
               
       

       สุนทรวิทย์

ปวดหัวยาว ซองเขียว รสเปรี้ยว.กรอก
ใส่กระบอก ปากอำ น้ำครึ่งขัน
ผ่านลงคอ รอไล่ ลมในครัน
เรอสนั่น ติดติด รับฤทธิ์ยา

ถ้าซองเดียว ไม่พอ กินต่ออีก
ลงมือฉีก ยกถอก ปากออกอ้า
ช่วยกำจัด ปวดเจ็บ เหน็บกายา
มีกำลัง วังชา เริ่มหากิน

น่าอนาถ วาสนา ชะตาต่ำ
แถมหน้าดำ จำทน ผู้คนหมิ่น
โก่งหลัง.กัน ชี้ฟ้า หน้าสู่ดิน
หาบหิ้วหิน แบกบน ขนปูนทราย

ทั้งในร่ม ซมฝน ทนแดดจ้า
บนหลังคา ลงหลุม ดุ่มเดินสาย
เช็ดเหงื่อไหล ไคลคราบ ฉาบทั่วกาย
ร้อนตาลาย เป็นลม ลงจมกอง

แล้วแต่เขา เจ้านาย บอกบ้ายสั่ง
หน้าที่ฟัง ปฏิบัติ เคร่งครัด.สอง
ทันในกรอบ เสร็จปั๊บ รับเงินทอง
พอประคอง อยู่ได้ ไปเพียงวัน

ทุกข์ระกำ จำใจ ไม่สิ้นสุด
เทศกาล งานตรุษ หยุด.อย่าฝัน
พรุ่งนี้เล่า เอาอะไร ใช้กินกัน
เลิกจ้างพลัน แน่อด หมดครอบครัว

รพีกาญจน์ 59

[sunthornvit]

         

นอนกลางดินกินกลางทรายจนกายแกร่ง
ใช้เรี่ยวแรงทุกวันเช้ายันค่ำ
เพื่อหาเงินเลี้ยงครอบครัวจนตัวดำ
ได้ชื่อ “กรรม” มาชนจนทั้งปี


“ไพร พนาวัลย์”

มัวแต่ก้มหน้าก้มตาขุดทอง โดนเจ้า ณัช แซงจ้อย 

 

       ลืมตามา  แต่แรก  ก็แตกต่าง
         กำเนิดกลาง  กองทุกข์  และสุขศรี
         บ้างแดดิ้น  สิ้นหวัง  บ้างมั่งมี
         ทั้งโชคดี  โชคร้าย  เห็นก่ายกอง

            บ้างแผ้วถาง  สร้างตน  ผจญสู้
         ทนเรียนรู้  ฝึกปรือ  ด้วยมือสอง
         อุตสาหะ  มุ่งมั่น  ตามครรลอง
         จึ่งฟูฟ่อง  จำเริญ  มิเกินการ

            บ้างล้มลุก  คลุกคลาน  ผ่านวิบัติ
         คงยืนหยัด  ก้าวย่าง  อย่างฮึกหาญ
         ยอมเหนื่อยล้า  มานะ  รู้ประมาณ
         เงินคืองาน  บันดาลผล  ได้ยลยิน

            เกิดมาจน  เข็ญใจ  ใช่ความผิด
         ต่างมีสิทธิ์  บรรลุ  ความสุขิน
         เพียงรักดี  มีจิต  คิดทำกิน
         ทรัพย์ในดิน  สินในน้ำ  คลาคล่ำไป

     

    สุนทรวิทย์

         

[sunthornvit]

ช่างพิเรนน่าดูคนคู่นี้
ทั้งพระชีล้อเล่นเห็นเป็นขำ
ทำเหมือนคนบ้าใบ้ไม่กลัวกรรม
ชอบหลอกอำไม่ละทั้งพระชี

หากไม่รักไม่มองไม่ร้องห้าม
หยุดลามปามชีพระนะจ๊ะพี่
รู้เถอะที่กระทำบาปกรรมมี
มัวหยอกชีพระเจอเผลอเผลอ.ตาย

--ณัชชา--

เวรกรรม  เวรกรรม

 

โปรดอภัย  ให้ทิด  ผิดไปแล้ว
นึกว่าแซว  กันเล่น  เป็นกระสาย
ไม่คิดว่า  แค้นขึ้ง  เอาถึงตาย
จะรีบย้าย  จากวัด  ณัชอย่าเคือง

เปลี่ยนไปหยอก  คนแก่  จีบแม่หม้าย
คงสบาย  ใจดี  มิมีเรื่อง
ยังไม่ทัน  เย้าแหย่  แค่ชำเลือง
โดนครบเครื่อง  ครกสาก  ปากยับเยิน

 

สุนทรวิทย์ 

[sunthornvit]

ปวดหัวยาว ซองเขียว รสเปรี้ยว.กรอก
ใส่กระบอก ปากอำ น้ำครึ่งขัน
ผ่านลงคอ รอไล่ ลมในครัน
เรอสนั่น ติดติด รับฤทธิ์ยา

ถ้าซองเดียว ไม่พอ กินต่ออีก
ลงมือฉีก ยกถอก ปากออกอ้า
ช่วยกำจัด ปวดเจ็บ เหน็บกายา
มีกำลัง วังชา เริ่มหากิน

น่าอนาถ วาสนา ชะตาต่ำ
แถมหน้าดำ จำทน ผู้คนหมิ่น
โก่งหลัง.กัน ชี้ฟ้า หน้าสู่ดิน
หาบหิ้วหิน แบกบน ขนปูนทราย

ทั้งในร่ม ซมฝน ทนแดดจ้า
บนหลังคา ลงหลุม ดุ่มเดินสาย
เช็ดเหงื่อไหล ไคลคราบ ฉาบทั่วกาย
ร้อนตาลาย เป็นลม ลงจมกอง

แล้วแต่เขา เจ้านาย บอกบ้ายสั่ง
หน้าที่ฟัง ปฏิบัติ เคร่งครัด.สอง
ทันในกรอบ เสร็จปั๊บ รับเงินทอง
พอประคอง อยู่ได้ ไปเพียงวัน

ทุกข์ระกำ จำใจ ไม่สิ้นสุด
เทศกาล งานตรุษ หยุด.อย่าฝัน
พรุ่งนี้เล่า เอาอะไร ใช้กินกัน
เลิกจ้างพลัน แน่อด หมดครอบครัว

รพีกาญจน์ 59

[/quote]

เก็บลำไย  คละคล่ำ  เร่งนำคัด
งานถนัด  จัดแจง  แบ่งใส่หลัว
ปีนี้ห้า  สิบล้าน  ผ่านมือชัวร์
เตรียมไปทัวร์  ยุโรป  เดินโอบเมีย

เป็นเศรษฐี  มีสวน  มิถ้วนนับ
ซ่อนสินทรัพย์  อยู่ทั่ว  เป็นตั่วเสี่ย
กินทัมใจ  นั้นปด  จริงซดเบียร์
รับดอกเบี้ย  สำราญ  บานตะไท

กลัวถูกยืม  แกล้งจน  เดินก้นปะ
สถานะ  พ่อเลี้ยง  ศรีเจียงใหม่
จิตโอบอ้อม  อารี  มีน้ำใจ
สาวไฉไล  เชิญติดต่อ  ขอค่าเทอม

 

สุนทรวิทย์

[toshare]

*  นั่งทบทวน คำนึง ถึงชีวิต                งานก็คือ ดวงจิต พิสมัย
เหล่าเพื่อนฝูง เปรียบเสมือน ดั่งดวงใจ     แต่ทำไม ไยชีวิต ผิดแปรปรวน

*  ตื่นแต่เช้า แหกขี้ตา กลัวมาสาย          เพราะเจ้านาย เขาสั่ง เสียงโหยหวน
ถ้ามาช้า หักตะบัน มิบังควร                   ร้อยบาทถ้วน สามครั้งแรก แปลกใจจัง

*  เงินที่หัก พวกผมไป อยู่ไหนเล่า          เข้ากระเป๋า ของใคร ใช้เสียงสั่ง
รวมเป็นหมื่น นะครับ จงรับฟัง                 ไอ้พวกผม ได้แต่นั่ง น้ำตานอง

*  ฝ่ายลูกเมีย ทางบ้าน พาลจะรบ           เงินไม่ครบ หายไป ใช่หนึ่งสอง
หาว่าใช้ ฟุ่มเฟือย ไม่ประคอง                  สุดเศร้าหมอง ดวงจิต คิดอยากตาย

                                         จากความทรงจำ

วอนผู้เป็นนายงาน นายจ้าง ให้ความกรุณาต่อ บรรดากรรมาชน มากๆ ด้วยนะครับ

[panthong.kh]

เป็นลูกจ้าง รายวัน ชั้นต่ำต้อย
เงินสามร้อย ขาดตัว อย่ามัวหมาย
จะขยัน อย่างไร ไยเจ้านาย
งกเหลือหลาย ไม่ขยับ ปรับค่าแรง

อ้างตามกรม แรงงาน รัฐท่านสั่ง
ไม่ปิดบัง งานดี มิ ได้แกล้ง
ถ้าไม่ทำ อดตาย ลูกยังแดง
ค่านมแพง หูฉี่ นี้ต้องทน
พันทอง