ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

เช๊อะ..ไม่เอาก็อย่าเอา เจ้ามีดสั้น
อันตัวฉันไม่ง้อดอกพ่อเอ๋ย
หอบผ้าหนีตามพม่าไปซะเลย
เอาละเหวย..เอาละวา..ทุงยาบ่าเล

น้องจะนั่งดีดพิณเจิมกลิ่นกระแจะ
เฝ้าออเซาะเจ๊าะแจ๊ะหม่องมองเล่..(ยะ)
ผิดหวังจากหนุ่มไทย..ใจซวนเซ
ต้องร่อนเร่ไปตาย..ในตองอู

มะขิ่น
 

จะไปหาดอกประดู่มาแซมผมก็ได้...

ตัดช่องน้อยหนีไปในพม่า
ถึงหอบผ้าหอบผ่อนก่อนแม่หนู
แม่มะขิ่นเจ้าทำใจได้รับรู้
จไปหาดอกประดู่มาแซมผม

พี่ทำใจไหลหลงอนงค์น้อง
แม่เนื้อทองร่วมหอห้องต้องขื่นขม
แม้นมนตรามาใช้ไม่ตรอมตรม
พี่ระทมเพราะรักเจ้าเท่าดวงใจ

                            ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๑ ก.ค. ๕๕

[sunthornvit]

ช้าไปหน่อยถูกหนุ่มหล่อตัดหน้ากระชั้นชิด
ตอบน้องแซมครับ


อาวุธประ จำกาย ใช้ของ้าว
เดิมทียาว แต่ปลายหลุด เลยจุ๊ดจู๋
ยังมีสิทธิ์ โรมรัน พอพันตู
ถึงจะทู่ ไปบ้าง ช่างหัวมัน

แม่ลำพู ไฉน ด่วนใจน้อย
หยอกนิดหน่อย แม่คุณ ทำหุนหัน
ต่อให้เก่า เต้าหู้ยี้ ไม่มีฟัน
เสมายัน รักจริง ยิ่งเรไร
 

สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

Makhin

[ก้าวแรกฯ...]

มีที่นา สิบห้าไร่ ไว้ดำปลูก
แต่ก็ถูก โก่งราคา หน้าโรงสี
เขาบอกว่า ราคา ข้าวไม่ดี
ได้แค่นี้ ดีแน่ แค่เที่ยวเดียว

จึงเข้ากรุง มุ่งหน้า หาเลี้ยงชีพ
ดุจประทีป กลางฝน ทนโดดเดี่ยว
ทุกย่างก้าว ร้าวลึก รู้สึกเดียว
ความเปล่าเปลี่ยว เคี่ยวกรำ ช้ำชรา

ทนขายแรง แก่งแย่ง ทางแข่งขัน
เอาเปรียบกัน แบ่งผัน กันซึ่งหน้า
เหลือค่าแรง แฝงเอาเปรียบ เหยียบกันมา
จึงหยดหยาด ราดสุรา ให้ชาชิน

เมียและลูก ปลูกดำ อยู่บ้านไร่
อดทนไว้ จะไป ปลดหนี้สิน
พ่อทนเอา เขากด ราคากิน
นอนกับดิน เมื่อสิ้นเมา เคล้าสุรา

ความชรา แฝงมา นัยน์ตาโหย
ความอิดโรย โหยหวน ชวนผวา
ไร้ทำกิน สิ้นค่า คราชรา
จึงต้องมา ขอทาน สะพานลอย…

ก้าวแรก...

ขอบคุณเพลงลูกลุงขี้เมา คาราบาว จากยูทูปครับ

<a href="http://www.youtube.com/v/_e_oNVbjGSM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/_e_oNVbjGSM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[sunthornvit]

งานสบาย  รายได้ดี  ไม่มีห่วง
เร่งตักตวง  ล้วงขอ  ห้ามท้อถอย
วันวันนั่ง  ประจำการ  สะพานลอย
ทำเศร้าสร้อย  หน่อยก็  พอได้เงิน

นับว่ามี  มานะ  สุจริต
รู้จักคิด  รู้จักหา  น่าสรรเสริญ
ไร่คู่แข่ง  ร้องรำ  ฮัมเพลงเพลิน
สุขเหลือเกิน  สัมมาชีพ  ควรรีบทำ

 

สุนทรวิทย์

[yaguza]

ทนขอทาน ได้วัน ละพันห้า
กินผักปลา พล่าจิ้ม พออิ่มหนำ
เพิงผุพัง รังหนู อยู่ประจำ
ต้องตรากตรำ กรำงาน นานนับปี

เพื่อเมียรัก ลูกน้อย คอยความหวัง
จะเก็บตังค์ เอาไว้ เพื่อใช้หนี้
กว่าจะได้ สิบล้าน นานเต็มที
อย่าเพิ่งมี ผัวใหม่ ตั้งใจรอ



 
....ยากูซ่า....

[sunthornvit]

หายหน้านาน  ไปหน่อย  คอยจนเบื่อ
พึ่งมีเหยื่อ  เสียรู้  มาสู่ขอ
กลัวเปลี่ยนใจ  ไขก๊อก  รีบล็อกคอ
ลากเข้าหอ  ทันใด  ไม่ลังเล

พี่หากิน  ไปเถิด  คงเกิดผล
จงอดทน  ขยัน  หมั่นร่อนเร่
ได้สิบล้าน  อุดม  สมคะเน
เร่งโผเผ  กลับมา  อย่าลืมคำ

 

สุนทรวิทย์

[สล่าผิน]

แม้ทดท้ออย่างไรไม่อาจฝืน
จำหยัดยืนต่อไปใจกลืนกล้ำ
เมียหนอเมียช่างร้ายคล้ายใจดำ
สั่งให้ทำ แต่งาน พาพาลท้อ

คำสังเมีย เพลียนักเธอมักใช้
สั่งเราได้ สั่งดี มีแต่ขอ
ให้ทำนู้น ทำนี่ ไม่มีพอ
สั่งนั่นต่อ แม้อ่อน ไม่ผ่อนปรน

บอกหมดแรง แกล้งนอน แม่ค้อนใส่
สั่งเราให้ ทำต่อ หน้างอบ่น
จำใจสู้ รู้ไหม จำใจทน
เกิดเป็นคน จำฟัง คำสั่งเมีย

ปล.ขอโทษเจ้าของกระทู้ด้วยครับ แก่แล้วมองชื่อกระทู้ผิดไป เลยขอเปลี่ยนชื่อนิดหน่อยให้เข้ากับกลอนครับ อภัยด้วยครับ

สล่าผิน

[sunthornvit]

เกรงใจเมีย  ขาสั่น  เหมือนกันเปี๊ยบ
เธอเอาเปรียบ  ร่ำไป  คอยไล่เบี้ย
เรามันคน  นอบนบ  เคารพเมีย
ทนละเหี่ย  เพลียใจ  ไม่เว้นวัน

สั่งอะไร  เด็ดขาด  มิอาจช้า
ตามจับตา  เข้มงวด  แสนกวดขัน
เผลอจีบสาว  ให้เห็น  เป็นจบกัน
คงถูกบั่น  เชือดเถือ  มิเหลือตอ

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

แม้ทดท้ออย่างไรไม่อาจฝืน
จำหยัดยืนต่อไปใจกลืนกล้ำ
เมียหนอเมียช่างร้ายคล้ายใจดำ
สั่งให้ทำ แต่งาน พาพาลท้อ

คำสังเมีย เพลียนักเธอมักใช้
สั่งเราได้ สั่งดี มีแต่ขอ
ให้ทำนู้น ทำนี่ ไม่มีพอ
สั่งนั่นต่อ แม้อ่อน ไม่ผ่อนปรน

บอกหมดแรง แกล้งนอน แม่ค้อนใส่
สั่งเราให้ ทำต่อ หน้างอบ่น
จำใจสู้ รู้ไหม จำใจทน
เกิดเป็นคน จำฟัง คำสั่งเมีย

ปล.ขอโทษเจ้าของกระทู้ด้วยครับ แก่แล้วมองชื่อกระทู้ผิดไป เลยขอเปลี่ยนชื่อนิดหน่อยให้เข้ากับกลอนครับ อภัยด้วยครับ

สล่าผิน

รู้ว่าแก่ ยังซ่าส์ น่าหมั่นไส้
อ้างแต่เมีย ร่ำไป ให้ระเหี่ย
อะไรนิด อะไรหน่อย อ้างแต่เมีย
คิดแล้วเพลีย หัวใจ ไหวไหมคุณ

ตัวเองทำ ทั้งนั้น ดันเมียบอก
ช่างปลิ้นปลอก หลอกลวง ห่วงหัวหมุน
ริเจ้าชู้ ระวังนะ ฉะจนพลุน
พ่อเนื้ออุ่น แอ่นอก ตกกะใจ

พอเมียสั่ง นั่งเหม่อ เธอจึงโกรธ
เจอบทโหด เข้าหา พาหวั่นไหว
เจ้าประคุณ รุนช่อง หมองฤทัย
เมียขาใหญ่ คอยคุม กลุ้มเสียจัง

ทำหงิมหงิม ติ๋มติ๋ม เจอทิ่มให้
เมียจับได้ มีกิ๊ก คิกหมดหวัง
เมียตวาด อาจตาย วายชีวัง
ออกคำสั่ง กักที่ บริเวณ

[sunthornvit]

ภรรยาตี เพราะรัก ใช่หนักหนา
เจ็บก็ทา ยาให้ คล้ายหยอกเล่น
ตีตอนเช้า ดึกโอ๋ โผล่เข้าเวร
มันตื่นเต้น ดีออก บอกตามตรง

วันไหนไม่ ถูกตี อี้ไม่ออก
พานช้ำชอก หงุดหงิด หมดพิษสง
เรี่ยวแรงสิ้น กินไม่ได้ กลืนไม่ลง
จิตงุนงง คิดมาก อยากถูกตี
 

สุนทรวิทย์

[รพีกาญจน์]

เตี่ยอายุ สิบสอง ล่องเรือใหญ่
เข้าเมืองไทย คนแซ่ เถ้าแก่เหลียว
ออกเร่ร่อน นอนถนน ตัวคนเดียว
สวมผ้าเตี่ยว ติดเนื้อ เสื้อดำบาง

ขอเศษข้าว ก้นจาน ทานโหยหิว
เดินหน้านิ่ว เอ่ยปาก ฝากรับจ้าง
จะงานหนัก หรือเบา เอาทุกทาง
ได้สตางค์ เล็กน้อย ค่อยเก็บออม

หลบแดดร้อน ฝนฟ้า ศาลาวัด
ถูกยุงกัด ตัวลาย จนผ่ายผอม
ข้าวก้นบาตร ทานไป แมงไต่ตอม
ลากผักหอม ปูปลา ขึ้นท่าเรือ

พอตั้งตัว มาได้ ในวันนี้
บารมี ทั้งผอง ขององค์เหนือ
พบร่มเย็น เป็นคุณ คนจุนเจือ
มีกินเหลือ เผื่อจ่าย สบายใจ

อย่าคิดฉ้อ ทรยศ คดโกงชาติ
บ้าอำนาจ ทำกร่าง วางตัวใหญ่
ยึดถือศีล รินคำ ธรรมวินัย
คอยรับใช้ มิขาด ศาสน์.สังคม

กำหนดกรอบ ครอบครัวดี ส่งศรีสุข
ดูแลลูก แต่น้อย คอยฝึกบ่ม
สำหรับคู่ อยู่เรียง เคียงภิรมย์
จงชื่นชม เชยชิด หญิงติดดิน

 

รพีกาญจน์ 59