ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

มองแควคุ้ง  คุดโค้ง  โยงคดเคี้ยว
ยืนดายเดียว  เปลี่ยวเปล่า  เหงาเดี่ยวโดด
เงียบว้าเหว่  เอกา  อุราโรท
หัวอกโทษ  เทวา  ฟ้าเบื้องบน
            
ธารสะท้อน  เงาเห็น  เช่นคันฉ่อง
ก้มสอดส่อง  ตรองตรึก  นึกเหตุผล
ฉันชาวนา  หากิน  ถิ่นวิมล
ไยยากจน  ตกทอด  ตลอดกาล
         
ผืนนาแตก  ระแหง  ด้วยแล้งฝน
จำดิ้นรน  ฟื้นฟู  กู้รากฐาน
ลูกหลายคน  เข้ากรุง  มุ่งหางาน
นานแสนนาน  ล้วนลาลับ  มิกลับมา
            
เหมือนสาบสูญ  ลืมหาย  ทั้งชายหญิง
ทุกข์ทรวงยิ่ง  อนาถ  วาสนา
ทิ้งผู้เฒ่า  ระกำ  กินน้ำตา
โอ้ลูกจ๋า  ไฉน  ไม่หวนคืน
         
กี่ปีแล้ว  ลูกเอ๋ย  เคยนับไหม
แม่ตรอมใจ  สลด  หมดแรงฝืน
พึ่งมอดม้วย  ป่วยตาย  ไปวานซืน
พ่อกล้ำกลืน  ยืนช้ำ  อยู่ลำพัง

คำสั่งเสีย  สุดท้าย  ใกล้อาสัญ
แม่รำพัน  ตอกย้ำ  พร่ำฝากฝัง
“แบ่งที่นา  ลูกถ้วนหน้า  อย่าชิงชัง”
เป็นความหวัง  วิงวอน  ก่อนสิ้นลม
         
ใครรู้บ้าง  ลูกตามี  นี้อยู่ไหน
โปรดจงได้  ส่งข่าว-คราวขื่นขม
หากยังรัก  กตัญญู  ผู้ให้นม
ควรเกลียวกลม  มากราบแม่  แม้ครั้งเดียว 
         
 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

ลูกตามี นั่นหรือ คือตัวฉัน
ชื่อว่าพัน หนีทุ่ง รุ้งทองเกี่ยว
ต้องระกำ ช้ำจิต อย่างซีดเซียว
หัวเป็นเกลียว ตัวเป็นน๊อต สุดถอดใจ

มาทำงาน หาเงิน เพลินโดนหลอก
เงินเดือนออก หักกลบ ลบหนี้ไหว
อยู่โรงงาน นรก ตกฤทัย
ต้องร้องไห้ ตรอมตรม ขมจาบัลย์

สมบัติแบ่ง มาไว้ ยกให้น้อง
อยู่เคียงครอง เลี้ยงแม่ แน่สุขสันต์
ส่วนตัวลูก ขออภัย ด้วยแล้วกัน
ที่จากทั่น ไม่ได้กลับ ด้วยอับอาย

[sunthornvit]

พ่ออภัย  ลูกจ๋า  กลับมาเถิด
สู่บ้านเกิด  คืนนา  อย่าเบี่ยงบ่าย
มาช่วยพ่อ  สานหลัว  เลี้ยงวัวควาย
แม่วางวาย  ไปแล้ว  นะแก้วตา

นาไม่มี  ผู้ใด  ช่วยไถหว่าน
พ่อเผาถ่าน  เก็บผัก  เหนื่อยหนักหนา
มีสภาพ  ขัดสน  หม่นชีวา
รอลูกมา  เหลียวแล  ยามแก่ตัว

ข่าวว่าลูก  ควงชาย  ไม่ซ้ำหน้า
ติดเหล้ายา  ม้าไพ่  ไม่โงหัว
พ่อเจ็บช้ำ  ร่ำไห้  ใจระรัว
เล่นกำถั่ว  แก้เหงา  ทุกเช้า-เย็น

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

เล่นกำถั่ว ไปก่อน อย่าผ่อนพัก
เล่นให้หนัก ขายนา อย่าให้เห็น
ขายให้หมด ควายวัว ถ้าจำเป็น
เอามาเล่น เลยพ่อ ขอจงรวย

ถ้าไม่พอ ขายบ้าน กระดานไม้
เสาเรือนใหญ่ ขายให้หมด จดไว้ด้วย
ว่าเล่นเสีย เท่าไหร่ ทั้งไพ่มวย
แถมแทงหวย เล่นม้า ไม่ว่ากัน
พันทอง
 

[sunthornvit]

สมเป็นลูก  บังเกิดเกล้า  เน่าสนิท
รู้จักคิด  จิตกว้าง  แสนสร้างสรรค์
ยุให้พ่อ  มานะ  เล่นพนัน
พ่อก็ดัน  คล้อยตาม  ความหวังดี

หมดไร่นา  วัวควาย  ขายบ้านช่อง
นั่งหน้าจ๋อง  กลัดกลุ้ม  สุมแต่หนี้
รีบส่งทุน  มาด่วน  อย่ากวนตี_
ส่งด่วนจี๋  สี่หมื่น  จะยืนรอ

 

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

ข่าวว่าแม่ฉันตายกลายเป็นผี
ขึ้นแท็กซี่ทันใดใจเริ่มฝ่อ
รถติดหนึบเปลี่ยนใจไปขึ้น ฮอ
สงสารพ่อเหลือทนอยู่คนเดียว

พ่อมีจ๋าอย่าโกรธลงโทษลูก
ยังพันผูกยิ่งนักรักแน่นเหนียว
เมื่อไร้แม่สารรูปพ่อซูบเซียว
หนังก็เหี่ยวหดหู่ดูยับเยิน

วันนี้พาแม่ใหม่มาให้ด้วย
หวังให้ช่วยดูพ่อขออย่าเขิน
อายุแปดสิบกว่าน่าหยอกเอิน
ห้ามล่วงเกินเพราะกลัวหัวใจวาย

--natcha--

 

[D]

ลูกตามี ยายมา อุราหวั่น
แม่ตายพลัน พ่อนี้ มีเมียปร๋อ
เด็กกว่าลูก หลายเท่า เคล้าพะนอ
โอพ่อหนอ ทำได้ ใจร้ายจริง

สมบัติแม่ ที่ให้ ไปไหนหมด
หลายคนอด ทรัพย์หนา พ่อมาทิ้ง
เมียใหม่พ่อ เกาะแก่น แน่นกว่าปลิง
ทั้งลูกหญิง ลูกชาย มิได้เลย

"ดิน"

ช้าไปนิด

[sunthornvit]

ข่าวว่าแม่ฉันตายกลายเป็นผี
ขึ้นแท็กซี่ทันใดใจเริ่มฝ่อ
รถติดหนึบเปลี่ยนใจไปขึ้น ฮอ
สงสารพ่อเหลือทนอยู่คนเดียว

พ่อมีจ๋าอย่าโกรธลงโทษลูก
ยังพันผูกยิ่งนักรักแน่นเหนียว
เมื่อไร้แม่สารรูปพ่อซูบเซียว
หนังก็เหี่ยวหดหู่ดูยับเยิน

วันนี้พาแม่ใหม่มาให้ด้วย
หวังให้ช่วยดูพ่อขออย่าเขิน
อายุแปดสิบกว่าน่าหยอกเอิน
ห้ามล่วงเกินเพราะกลัวหัวใจวาย

--natcha--

 

เรื่องมิให้ ล่วงเกิน เมินเสียเถิด
กำลังเกิด ความหืน หื่นกระหาย
หลายเดือนแล้ว วิปลาส ขาดระบาย
ตายเป็นตาย ไม่ฟัง ไม่ยั้งมือ

สาวสิบแปด ซิงซิง จริงหรือเปล่า
คงของเก่า ใช้งาน ผ่านมาอื้อ
หน้าตาคล้าย มะอึก พิลึกกึกกือ
เห็นพ่อซื่อ โง่เง่า หวังเอาใจ

โถ..ลงทุน ทั้งที ไม่กี่บาท
หวังผูกขาด เคหา รวมนาไร่
ลูกหนอลูก เถยจิต คิดได้ไง
เปลี่ยนคนใหม่ แจ่มหน่อย ค่อยว่ากัน
 

สุนทรวิทย์

[yaguza]

สมบัติแม่ ที่ให้ ไปไหนหมด
หลายคนอด ทรัพย์หนา พ่อมาทิ้ง
เมียใหม่พ่อ เกาะแก่น แน่นกว่าปลิง
ทั้งลูกหญิง ลูกชาย มิได้เลย


"ดิน"

ที่ขายนา ขายไร่ ไม่เหลือหรอ
คิดว่าพ่อ ทำถูก แล้วลูกเอ๋ย
อีกไม่นาน ก็คง ได้ลงเอย
จะเสบย นั่งรอ เป็นขอทาน

เจ้าบุญปลูก ลูกพ่อ ขออย่าห่วง
ที่พ่อควง เด็กสาว พาเข้าบ้าน
เพราะพ่อนี้ ยังจำ คำโบราณ
ศฤงคาร สมบัติ ผลัดกันชม


...ยากูซ่า...

[sunthornvit]

ลูกตามี ยายมา อุราหวั่น
แม่ตายพลัน พ่อนี้ มีเมียปร๋อ
เด็กกว่าลูก หลายเท่า เคล้าพนอ
โอพ่อหนอ ทำได้ ใจร้ายจริง

สมบัติแม่ ที่ให้ ไปไหนหมด
หลายคนอด ทรัพย์หนา พ่อมาทิ้ง
เมียใหม่พ่อ เกาะแก่น แน่นกว่าปลิง
ทั้งลูกหญิง ลูกชาย มิได้เลย

"ดิน"

ช้าไปนิด

พี่ณัชเธอ หาให้ ใช่ใครอื่น
พ่อก็ฝืน รับไว้ ไม่อยากเผย
คิดล่วงเกิน สักครั้ง ยังมิเคย
นอนเฉยเฉย อย่างเดียว เสียวไม่มี

พี่ลูกมา ปรึกษา หารือพ่อ
เธอหัวหมอ ออกปาก อยากได้ที่
พ่อเห็นเธอ ห่วงใย น้ำใจดี
เซ็นยกให้ ทันที เมื่อกี้เอง
 

สุนทรวิทย์

[ปู่ริน]

ที่ขายนา ขายไร่ ไม่เหลือหรอ
คิดว่าพ่อ ทำถูก แล้วลูกเอ๋ย
อีกไม่นาน ก็คง ได้ลงเอย
จะเสบย นั่งรอ เป็นขอทาน

เจ้าบุญปลูก ลูกพ่อ ขออย่าห่วง
ที่พ่อควง เด็กสาว พาเข้าบ้าน
เพราะพ่อนี้ ยังจำ คำโบราณ
ศฤงคาร สมบัติ ผลัดกันชม


...ยากูซ่า...

[/quote]

มีสมบัติพัสถานใช้ไปเถิด
อย่าให้เกิดปัญหามาขื่นขม
มรดกมากลูกหลานพาลระทม
ต้องตรอมตรมแย่งชิงยิงกันตาย

คำสั่งเสียของพ่อยังจำมั่น
ให้ขยันมุ่งศึกษาอย่าเสียหาย
เฝ้าหากเพียรเรียนรู้สิ่งรอบกาย
ลูกหญิงชายทุกคนสนใจเรียน

สมบัติคือความรู้อยู่ติดตัว
ความดีชั่วติดตนไปไม่เกษียณ
ทรัพย์สินมีมากมายเพราะความเพียร
สิ่งเบียดเบียน โลภ โกรธ หลง จงจำไว้..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๐ ก.ค.๕๕

                                         

[sunthornvit]

สมบัติแม่ ที่ให้ ไปไหนหมด
หลายคนอด ทรัพย์หนา พ่อมาทิ้ง
เมียใหม่พ่อ เกาะแก่น แน่นกว่าปลิง
ทั้งลูกหญิง ลูกชาย มิได้เลย


"ดิน"

ที่ขายนา ขายไร่ ไม่เหลือหรอ
คิดว่าพ่อ ทำถูก แล้วลูกเอ๋ย
อีกไม่นาน ก็คง ได้ลงเอย
จะเสบย นั่งรอ เป็นขอทาน

เจ้าบุญปลูก ลูกพ่อ ขออย่าห่วง
ที่พ่อควง เด็กสาว พาเข้าบ้าน
เพราะพ่อนี้ ยังจำ คำโบราณ
ศฤงคาร สมบัติ ผลัดกันชม


...ยากูซ่า...

แววมันออก ไม่พ้น จนอนาถ
ช่างเฉียบขาด เลิศล้ำ ทำเหมาะสม
สฤงคาร สมบัติ ผลัดกันชม
ฟังคารม ซูฮก ยกแม่มือ

ลูกก็ยอด พ่อก็เยี่ยม ผลัดเสี้ยมสอน
มิยิ่งหย่อน ขอเชียร์ มิเสียชื่อ
วันนี้ขาย เคหะ นากระบือ
พรุ่งนี้ถือ กะลา หาใครเทียม
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ที่ขายนา ขายไร่ ไม่เหลือหรอ
คิดว่าพ่อ ทำถูก แล้วลูกเอ๋ย
อีกไม่นาน ก็คง ได้ลงเอย
จะเสบย นั่งรอ เป็นขอทาน

เจ้าบุญปลูก ลูกพ่อ ขออย่าห่วง
ที่พ่อควง เด็กสาว พาเข้าบ้าน
เพราะพ่อนี้ ยังจำ คำโบราณ
ศฤงคาร สมบัติ ผลัดกันชม


...ยากูซ่า...

มีสมบัติพัสถานใช้ไปเถิด
อย่าให้เกิดปัญหามาขื่นขม
มรดกมากลูกหลานพาลระทม
ต้องตรอมตรมแย่งชิงยิงกันตาย

คำสั่งเสียของพ่อยังจำมั่น
ให้ขยันมุ่งศึกษาอย่าเสียหาย
เฝ้าหากเพียรเรียนรู้สิ่งรอบกาย
ลูกหญิงชายทุกคนสนใจเรียน

สมบัติคือความรู้อยู่ติดตัว
ความดีชั่วติดตนไปไม่เกษียณ
ทรัพย์สินมีมากมายเพราะความเพียร
สิ่งเบียดเบียน โลภ โกรธ หลง จงจำไว้..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๐ ก.ค.๕๕

                                         

ความรู้อยู่ คู่ตัว ชั่วชีวิต
แนบสนิท อมตะ อสงไขย
มิย่อหย่อน ทอนลด หมดหายไป
ยิ่งนำใช้ ยิ่งเพิ่ม เติมทวี

มีความรู้ กวิน เหนือสินทรัพย์
คอยกำกับ ทะนุก พาสุขศรี
จะอยู่แห่ง หนใด คงได้ดี
เหมือนมั่งมี อยู่รอด ตลอดกาล
 

สุนทรวิทย์

[/quote]

[กฤษการกลอน]

 

พี่เสมา ลาไกลไปรบทัพ
เจ้าอย่าหลับ ทับใครไปเสียก่อน
ยามพี่เงื้อ ดาบง่า จะอาวรณ์
เจ้าอย่านอน หลับใหล ให้ใครฟัน

เรไรจ๋า พี่ลา ไปจับศึก
เจ้าอย่าคึก เอาใครมาในฝัน
ถ้าพี่เจอ จะบั่นให้จาบัลย์
เจ้าอย่าหวั่น แค่หั่นให้สั้นลง

ดวงแขเอ๋ย ไหนเลย ข้าไม่รู้
เจ้าอดสู ใจหายกลายเป็นผง
พี่ไม่ชอบ ของดำ ยำ้ตามตรง
เจ้าอย่าหลง เสมาเป็นสามี

สิ้นสั่งเสีย เรไร แลดวงแข
สากมาแน่ ครกลอย มาเร็วจี๋
กระโดดเรือน หนีตายทันพอดี
โอ้ วจี สั่งเสีย เสียอารมณ์

[D]

หญิงเรไร โดดไล่ ยันใต้ถุน
ก็ยังฉุน อยู่น่ะ ด่าเสียงขรม
บ้านใกล้เคียง เมียงมอง ต้องพาชม
นี่หละสม หญิงไทย สมัยโบราณ

ผัวออกเรือน เตือนนิด อย่าบิดเบี้ยว
ต้องโอบเหนี่ยว มาหอม พร้อมคำหวาน
ไปนะจ๊ะ ที่รัก จักทำงาน
อย่าขี้คร้าน ถึงตาย ไม่สั่งเสีย

"ดิน"

ควันหลง.. ..จำเขามาอ่ะ

[Prapacarn ❀]

เอาไปด้วยนะเจ้าคะ..ดอกจำปีเนี่ยะ..

แล้ววอนสั่งอ้ายเสมา..อย่าเจ้าชู้
เอ้า..นี่ดาบสั้นจู๋..อันไล่เลี่ย-
กับดาบคู่กายาของอาเฮีย
ถ้าดาบยาวอาจจะเพลียเสียการกล

ไปออกศึกให้นึกถึงแต่หน้าน้อง
อย่าลำพองเป็นไก่แจ้ให้แม่บ่น
ทั้งหูตาอย่าเหลียวแลแม่หน้ามล
ฉันทั้งคนอยู่บ้านอย่าพานลืม

พกรูปลูก..รูปเมียไปเสียด้วย
จะได้ช่วยเป็นแรงใจให้ปลาบปลื้ม
แล้วอย่าเที่ยวไปให้ใครขอยืม
ว่าแล้วดื่มน้ำมนต์..พ่นหัวพี่เสมา

อิฉัน..แซมเอง
10 ก.ค. 2555
 

[sunthornvit]

พี่เสมา ลาไกลไปรบทัพ
เจ้าอย่าหลับ ทับใครไปเสียก่อน
ยามพี่เงื้อ ดาบง่า จะอาวรณ์
เจ้าอย่านอน หลับใหล ให้ใครฟัน

เรไรจ๋า พี่ลา ไปจับศึก
เจ้าอย่าคึก เอาใครมาในฝัน
ถ้าพี่เจอ จะบั่นให้จาบัลย์
เจ้าอย่าหวั่น แค่หั่นให้สั้นลง

ดวงแขเอ๋ย ไหนเลย ข้าไม่รู้
เจ้าอดสู ใจหายกลายเป็นผง
พี่ไม่ชอบ ของดำ ยำ้ตามตรง
เจ้าอย่าหลง เสมาเป็นสามี

สิ้นสั่งเสีย เรไร แลดวงแข
สากมาแน่ ครกลอย มาเร็วจี๋
กระโดดเรือน หนีตายทันพอดี
โอ้ วจี สั่งเสีย เสียอารมณ์

ท่านออกขุน  เสมา  ทานยาก่อน
ประสาทหลอน  ซ้อนซ้ำ  ทำขื่นขม
เอาแต่คลั่ง  คาถา  เล่นอาคม
ติดสารส้ม  ดมกาว  มายาวนาน

สงครามเขา  สงบ  เลิกรบแล้ว
พ่อทแกล้ว  นักสู้  ผู้เหี้ยมหาญ
หลงเรไร  ไม่เลิก  ช่างเบิกบาน
หมอรำคาญ  พานจะ  เอือมระอา

เดี๋ยวจะให้  เรไร  ไปส่งบ้าน
เพราะป่วยการ  พำนัก  อยู่รักษา
หมอเองบ่น  อัดอั้น  จนปัญญา
กลับเคหา  ดูละคร  อาจผ่อนคลาย

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

หญิงเรไร โดดไล่ ยันใต้ถุน
ก็ยังฉุน อยู่น่ะ ด่าเสียงขรม
บ้านใกล้เคียง เมียงมอง ต้องพาชม
นี่หละสม หญิงไทย สมัยโบราณ

ผัวออกเรือน เตือนนิด อย่าบิดเบี้ยว
ต้องโอบเหนี่ยว มาหอม พร้อมคำหวาน
ไปนะจ๊ะ ที่รัก จักทำงาน
อย่าขี้คร้าน ถึงตาย ไม่สั่งเสีย

"ดิน"

ควันหลง.. ..จำเขามาอ่ะ

แม่เรไร  สะสวย  รวยเสน่ห์
เดินโซเซ  ยักย้าย  คล้ายอ่อนเปลี้ย
พึ่งตื่นนอน  แต่หน้า  ตางัวเงีย
พอไล่เบี้ย  กลับแย้มยิ้ม  เหมือนอิ่มใจ

เสมาคง  รับใช้  ไม่หยุดหย่อน
แม่จึงอ่อน  ละลวย  ขวยยกใหญ่
ที่เอะอะ  โรมรัน  ลั่นไผท
คงแกล้งไก๋  เพื่อหลบ  กลบเขินอาย

 

สุนทรวิทย์

 

[sunthornvit]

เอาไปด้วยนะเจ้าคะ..ดอกจำปีเนี่ยะ..

แล้ววอนสั่งอ้ายเสมา..อย่าเจ้าชู้
เอ้า..นี่ดาบสั้นจู๋..อันไล่เลี่ย-
กับดาบคู่กายาของอาเฮีย
ถ้าดาบยาวอาจจะเพลียเสียการกล

ไปออกศึกให้นึกถึงแต่หน้าน้อง
อย่าลำพองเป็นไก่แจ้ให้แม่บ่น
ทั้งหูตาอย่าเหลียวแลแม่หน้ามล
ฉันทั้งคนอยู่บ้านอย่าพานลืม

พกรูปลูก..รูปเมียไปเสียด้วย
จะได้ช่วยเป็นแรงใจให้ปลาบปลื้ม
แล้วอย่าเที่ยวไปให้ใครขอยืม
ว่าแล้วดื่มน้ำมนต์..พ่นหัวพี่เสมา

อิฉัน..แซมเอง
10 ก.ค. 2555
 

ไปรบทัพ  จับศึก  คงนึกถึง
แม่แก้มตึง  น่าหยิก  กิ๊กของข้า
หญิงเรไร  ขวัญใจ  ไอ้เสมา
สาวพม่า  ชิดซ้าย  ข้าไม่มอง

แม่ลำพู  อมน้ำมนตร์  มาพ่นใส่
น้ำลายไหล  ย้อยหยด  สยดสยอง
อ้างชื่อแม่  เรไร  ใจระลอง
วัยบกพร่อง  สมองกลับ  รับไม่ลง

ขอกราบลา  ไปตาย  ในดาบหน้า
ถึงรบรา  ถี่ยิบ  มิหยิบหย่ง
ให้ร่วมหอ  แม่ลำพู  คู่อนงค์
ยอมปลดปลง  ทำใจ  มิได้เลย

 

สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

เช๊อะ..ไม่เอาก็อย่าเอา เจ้ามีดสั้น
อันตัวฉันไม่ง้อดอกพ่อเอ๋ย
หอบผ้าหนีตามพม่าไปซะเลย
เอาละเหวย..เอาละวา..ทุงยาบ่าเล

น้องจะนั่งดีดพิณเจิมกลิ่นกระแจะ
เฝ้าออเซาะเจ๊าะแจ๊ะหม่องมองเล่..(ยะ)
ผิดหวังจากหนุ่มไทย..ใจซวนเซ
ต้องร่อนเร่ไปตาย..ในตองอู

มะขิ่น
 

จะไปหาดอกประดู่มาแซมผมก็ได้...