ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥หทัยกาญจน์♥]

วาดด้วยรักและทรงจำ

เรียนบทเรียนบทนี้ที่ละบท
แล้วจารจดพจนาภาษาสรรค์-
สร้างด้วยรักถักเรื่องราวคราวผูกพัน
ทางของเธอ-ทางของฉัน นั้นเรื่องจริง

ช่างแตกต่างเกินไปใช่ไหม?นั้น
คนละชนคนละชั้นฝันชาย-หญิง
คนละรักคนละหลักที่พักพิง
คนละสิ่งคนละอย่างปล่อยว่างใจ

ห่างกันก่อนผ่อนและพักรักลงบ้าง
เพื่อไว้สร้างไว้สรรค์สิ่งฝันใฝ่
จงเก็บความรู้สึกดีที่ใกล้-ไกล
เธอ-ฉันไว้วาดด้วยรักและทรงจำ....

หทัยกาญจน์
๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕

[panthong.kh]

วาดด้วยคำ ฉ่ำหวาน กานท์หยดย้อย
รักน้อยน้อย แต่นาน พานถลำ
อย่ารักมาก เกินไป ใจจักช้ำ
แม่งามขำ จำจด รสรักเรา

สิบกว่าปี ที่รัก ภักดีให้
เชื่อฤทัย ใฝ่ฝัน ถึงวันเก่า
รักซาบซึ้ง ตรึงตรา อย่ามัวเมา
สิบกว่าปี คือสิบเท่า เรารักกัน

ไม่มีน้อย หรือมาก จากใจนี้
ดวงฤดี ปรีดิ์เปรม เติมเต็มนั่น
ทุกวันคืน ชื่นสุข ลืมทุกข์พลัน
อย่าได้หวั่น รักฉัน ยังมั่นคง

[ดอกกระเจียว]

เหมือนจะบอกว่าจงลืมไม่ปลื้มแล้ว
แถมหอบแห้วมาให้ไว้อิ่มหนำ
โอ้หัวอกชายชาวนาตาดำดำ
เจ็บไว้จำสำนึกรู้สึกตัว

หัดมองต่ำคลำทางเสียบ้างนะ
อย่าเงยงะมองไปไกลเกินหัว
ทั้งหลักการหลักควายและหลักงัว
ไว้พันพัวต่างกันนั้นเพียงใด

เมื่อดึกดื่นผืนผ้าห่มคลุมจึงฝัน
สารพันตามเถิดประเสริฐไหน
แต่กลางวันแสกแสกมันแปลไป
ที่เที่ยวฝันหาใครไกลเกินจริง


 

[♥หทัยกาญจน์♥]

วาดด้วยคำ ฉ่ำหวาน กานท์หยดย้อย
รักน้อยน้อย แต่นาน พานถลำ
อย่ารักมาก เกินไป ใจจักช้ำ
แม่งามขำ จำจด รสรักเรา

สิบกว่าปี ที่รัก ภักดีให้
เชื่อฤทัย ใฝ่ฝัน ถึงวันเก่า
รักซาบซึ้ง ตรึงตรา อย่ามัวเมา
สิบกว่าปี คือสิบเท่า เรารักกัน

ไม่มีน้อย หรือมาก จากใจนี้
ดวงฤดี ปรีดิ์เปรม เติมเต็มนั่น
ทุกวันคืน ชื่นสุข ลืมทุกข์พลัน
อย่าได้หวั่น รักฉัน ยังมั่นคง

วาดด้วยคำ ฉ่ำหวาน กานท์แห่งรัก
พร้อมจะพัก พร้อมจะลา ลับความหวัง
รักที่เคย หวานแว่ว แล้วหักพัง
พร้อมจะขัง ใจไว้ ในรักนี้

เพียงรักเดียว ใจเดียว ได้เที่ยวท่อง
ให้ลอยล่อง ลอยไป ในวิถี
ที่ควรเป็น เช่นรส บทกวี
อีกกี่เดือน กี่ปี ไม่มีเลือน...

หทัยกาญจน์
๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕

[♥หทัยกาญจน์♥]

เหมือนจะบอกว่าจงลืมไม่ปลื้มแล้ว
แถมหอบแห้วมาให้ไว้อิ่มหนำ
โอ้หัวอกชายชาวนาตาดำดำ
เจ็บไว้จำสำนึกรู้สึกตัว

หัดมองต่ำคลำทางเสียบ้างนะ
อย่าเงยงะมองไปไกลเกินหัว
ทั้งหลักการหลักควายและหลักงัว
ไว้พันพัวต่างกันนั้นเพียงใด

เมื่อดึกดื่นผืนผ้าห่มคลุมจึงฝัน
สารพันตามเถิดประเสริฐไหน
แต่กลางวันแสกแสกมันแปลกไป
ที่เที่ยวฝันหาใครไกลเกินจริง


 

ฝันเกือบเอื้อม เอื้อมคว้า ว่าไม่ถึง
ไกลเกินฝัน นั้นลึกซึ้ง ซึ่งทุกสิ่ง
หากมีรัก และคิดถึง จึงแอบอิง
อยู่ที่ใจ จะวิ่ง พักพิงกัน

ล้วนทุกคน ชนต่าง หว่างความคิด
ไม่มีใคร ไหนมีสิทธิ์ ต่างจิตฝัน
ไม่มีสูง ไม่มีต่ำ ยำสัมพันธ์
ล้วนคือคน ทั้งนั้น ฉันเพื่อนเธอ....

หทัยกาญจน์
๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕

[รัตนาวดี]

วาดด้วยรักและทรงจำ

เรียนบทเรียนบทนี้ที่ละบท
แล้วจารจดพจนาภาษาสรรค์-
สร้างด้วยรักถักเรื่องราวคราวผูกพัน
ทางของเธอ-ทางของฉัน นั้นเรื่องจริง

ช่างแตกต่างเกินไปใช่ไหม?นั้น
คนละชนคนละชั้นฝันชาย-หญิง
คนละรักคนละหลักที่พักพิง
คนละสิ่งคนละอย่างปล่อยว่างใจ

ห่างกันก่อนผ่อนและพักรักลงบ้าง
เพื่อไว้สร้างไว้สรรค์สิ่งฝันใฝ่
จงเก็บความรู้สึกดีที่ใกล้-ไกล
เธอ-ฉันไว้วาดด้วยรักและทรงจำ....

หทัยกาญจน์
๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕

❤

...จากกันบ้าง ก็ดี มีคิดถึง
ได้รู้ซึ้ง ว่าใคร เคยใฝ่พร่ำ
ยามเหิรห่าง สร้างจิต คิดถึงคำ
ใครเคยย้ำ หยอกเย้า ถ้อยเอาใจ...

...เหลือซากคล้าย เส้นวาด มิขาดหล่น
เป็นภาพติด ความหม่น รักปนใส่
อาจวาดคล้าย ภาพทุกข์ สุขเคล้าไคล
ดวงฤทัย ย้อนหวั่น บ้างฝันตาม...

...วาดเก็บรัก ที่มี รักดีมอบ
วาดเพียงรัก เคยปลอบ ชอบเคยถาม
วาดรักสวย รวยซึ้ง จึงจะงาม
คิดถึงกัน มิห้าม  ติดตามใจ...

รัตนาวดี


ยังคิดถึงดวง❤เสมอค่ะ 

[my smile]

ทีละน้อย ร้อยรัก ถักทอฝัน
หนึ่งเป็นพัน ปั้นวาด กระดาษขาว
ทีละนิด ฟุ้งเฟื้อง ด้วยเรื่องราว
ดั่งดวงดาว คราวฟ้า ในราตรี