ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

โลกนี้  คือละคร      ทุกบทตอน  ซุกซ่อนฝัน
หมุนเวียน  เปลี่ยนนิรันดร์      อัศจรรย์  เหนือบรรยาย
            
ชีวิต  อนิจจัง         ยากพร้อมพรั่ง  ดั่งใจหมาย
ประจัญ  ถึงบั้นปลาย         ก่อนวางวาย  พ่ายแพ้กาล
            
คนรวย  ก็รวยจัด      พูนสมบัติ-พัสถาน
บ้านโต  มโหฬาร         ดุจวิมาน  ปานเทวา
            
คนจน  ทนอนาถ      ขาดอำนาจ  วาสนา 
คับแค้น  แสนระอา         ทุกข์โศกา  น้ำตาคลอ
            
ชะตา  ฟ้าลิขิต        อย่าหงุดหงิด  คิดมากหนอ
เทือกเถา  ร่วมเหล่ากอ         ยังแตกคอ  มิง้อกัน
            
ดูไป  คล้ายจำอวด      ชิงประกวด  ดวจแข่งขัน
ยื้อแย่ง  เกินแบ่งปัน         ด้วยเชิงชั้น  อันบิดเบือน
            
โลกนี้  มีครบรส      ทั้งงามงด  บทเชือดเฉือน
แสงไฟ  รำไรเลือน         อาจเสมือน  เตือนชี้ทาง
            
อย่าท้อ ต่อปัญหา      จงเชิดหน้า  กล้าสะสาง
ชีวี  ที่อับปาง            คงเสริมสร้าง  คืนอย่างดี
               

 

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

คนรวย  ก็รวยจัด      พูนสมบัติ-พัสถาน
บ้านโต  มโหฬาร         ดุจวิมาน  ปานเทวา

พี่สุนทรวิทย์

 

พูดมาอย่างตาเห็น         ความจริงเป็นเช่นพี่ว่า
สมบัติของณัชชา            ช่างมากมายนับไม่ทัน

สินทรัพย์เจ้าคุณตา        ก็ตกมาเป็นของฉัน
เพชรทองกองเป็นตัน       ที่ดินนั้นบานตะไท

ท่านปู่กับท่านย่า            ฝากเพชรมาตั้งหลายไห
ไม่รู้จะทำไง                  กลัวพวกโจรมันปล้นเอา

น้องพี่ฉันหนีห่าง            กลัวยืมตังค์ตื้อนั่งเฝ้า
หลบเร้นไม่เห็นเงา         หนีให้พ้นอยู่คนเดียว

สุขใดไหนจะเท่า              เงินที่เราเฝ้าเก็บเกี่ยว
แบ่งใครไม่ได้เชียว           กลัวถูกว่า บ้าอีกแล้ว

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

โลกนี้  คือละคร      ทุกบทตอน  ซุกซ่อนฝัน
หมุนเวียน  เปลี่ยนนิรันดร์      อัศจรรย์  เหนือบรรยาย
            
ชีวิต  อนิจจัง         ยากพร้อมพรั่ง  ดั่งใจหมาย
ประจัญ  ถึงบั้นปลาย         ก่อนวางวาย  พ่ายแพ้กาล
            
คนรวย  ก็รวยจัด      พูนสมบัติ-พัสถาน
บ้านโต  มโหฬาร         ดุจวิมาน  ปานเทวา
            
คนจน  ทนอนาถ      ขาดอำนาจ  วาสนา 
คับแค้น  แสนระอา         ทุกข์โศกา  น้ำตาคลอ
            
ชะตา  ฟ้าลิขิต        อย่าหงุดหงิด  คิดมากหนอ
เทือกเถา  ร่วมเหล่ากอ         ยังแตกคอ  มิง้อกัน
            
ดูไป  คล้ายจำอวด      ชิงประกวด  ดวจแข่งขัน
ยื้อแย่ง  เกินแบ่งปัน         ด้วยเชิงชั้น  อันบิดเบือน
            
โลกนี้  มีครบรส      ทั้งงามงด  บทเชือดเฉือน
แสงไฟ  รำไรเลือน         อาจเสมือน  เตือนชี้ทาง
            
อย่าท้อ ต่อปัญหา      จงเชิดหน้า  กล้าสะสาง
ชีวี  ที่อับปาง            คงเสริมสร้าง  คืนอย่างดี
   
 

สุนทรวิทย์

จนเงิน ไม่จนใจ
กลัวทำไม ไยหน่ายหนี
ทุกข์สุข คลุกเคล้ามี
จะวอรี่ ไปทำไม

อดทน และอดกลั้น
ความขยัน หมั่นเข้าไว้
ลำบาก ตอนเด็กไง
เติบโตได้  มีเงินทอง

อย่าท้อ และอย่าถอย 
อย่ารอคอย จะหม่นหมอง
อดออม หลอมรวมกอง
สักวันต้อง เป็นของเรา

ทุกอย่าง สำเร็จได้
ต้องใช้ใจ ใฝ่ทำเข้า
มุ่งมั่น อย่ามัวเมา
ชัยนั่นเล่า อยู่ในมือ

[yaguza]

โลกนี้  คือละคร      ทุกบทตอน  ซุกซ่อนฝัน
หมุนเวียน  เปลี่ยนนิรันดร์      อัศจรรย์  เหนือบรรยาย
            
ชีวิต  อนิจจัง         ยากพร้อมพรั่ง  ดั่งใจหมาย
ประจัญ  ถึงบั้นปลาย         ก่อนวางวาย  พ่ายแพ้กาล
            
คนรวย  ก็รวยจัด      พูนสมบัติ-พัสถาน
บ้านโต  มโหฬาร         ดุจวิมาน  ปานเทวา
            
คนจน  ทนอนาถ      ขาดอำนาจ  วาสนา 
คับแค้น  แสนระอา         ทุกข์โศกา  น้ำตาคลอ
            
ชะตา  ฟ้าลิขิต        อย่าหงุดหงิด  คิดมากหนอ
เทือกเถา  ร่วมเหล่ากอ         ยังแตกคอ  มิง้อกัน
            
ดูไป  คล้ายจำอวด      ชิงประกวด  ดวจแข่งขัน
ยื้อแย่ง  เกินแบ่งปัน         ด้วยเชิงชั้น  อันบิดเบือน
            
โลกนี้  มีครบรส      ทั้งงามงด  บทเชือดเฉือน
แสงไฟ  รำไรเลือน         อาจเสมือน  เตือนชี้ทาง
            
อย่าท้อ ต่อปัญหา      จงเชิดหน้า  กล้าสะสาง
ชีวี  ที่อับปาง            คงเสริมสร้าง  คืนอย่างดี
               

 

สุนทรวิทย์

ขอเล่น เป็นพระเอก ช่วยสรรเสก อย่างถ้วนถี่
ประพันธ์ ให้ฉันที กำกับบท กำหนดไป

กล่าวความ ตามท้องเรื่อง มิยักเยื้อง มีเมืองใหญ่
ฉันหรือ ชื่ออภัย ผู้ชำนาญ การดนตรี

สีซอ ฉันก็ได้ แต่ชอบใจ ก็คือปี่
คนเขา ว่าเป่าดี เพราะปี่เรา นั้นเป่าดัง

เมียฉัน นั้นเป็นยักษ์ หล่อนหลงรัก ฉันแทบคลั่ง
วันไหน มิได้ฟัง บรรเลงปี ไม่มีนอน

เป่าบ่อย ละห้อยโหย จนล่วงโรย ไม่เหมือนก่อน
นงราม ตามอ้อนวอน เพื่อหน้ามล จึงทนเอา

ละคร ถึงตอนจบ ต้องพานพบ กับเรื่องเศร้า
เจ็บไข้ ก็ไม่เบา จึงคว้าปี่ มาตีตาย


 
......ยากูซ่า.....

[sunthornvit]

คนรวย  ก็รวยจัด      พูนสมบัติ-พัสถาน
บ้านโต  มโหฬาร         ดุจวิมาน  ปานเทวา

พี่สุนทรวิทย์

 

พูดมาอย่างตาเห็น         ความจริงเป็นเช่นพี่ว่า
สมบัติของณัชชา            ช่างมากมายนับไม่ทัน

สินทรัพย์เจ้าคุณตา        ก็ตกมาเป็นของฉัน
เพชรทองกองเป็นตัน       ที่ดินนั้นบานตะไท

ท่านปู่กับท่านย่า            ฝากเพชรมาตั้งหลายไห
ไม่รู้จะทำไง                  กลัวพวกโจรมันปล้นเอา

น้องพี่ฉันหนีห่าง            กลัวยืมตังค์ตื้อนั่งเฝ้า
หลบเร้นไม่เห็นเงา         หนีให้พ้นอยู่คนเดียว

สุขใดไหนจะเท่า              เงินที่เราเฝ้าเก็บเกี่ยว
แบ่งใครไม่ได้เชียว           กลัวถูกว่า บ้าอีกแล้ว

--ณัชชา--

 

รุ่งริ่ง  บวกติงต้อง
มีเพชรทอง  ร้องแจ๋วแจ๋ว
แค่ตู่  ฉันรู้แกว
แกร่วกู้หนี้  ยังขี้คุย

ที่ดิน  ขายกินหมด
ตอนนี้อด  หมดโส้หุ้ย
เฟอะฟะ  ผมกระจุย
หอบชุดครุย  ลุยจำนำ

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

จนเงิน ไม่จนใจ
กลัวทำไม ไยหน่ายหนี
ทุกข์สุข คลุกเคล้ามี
จะวอรี่ ไปทำไม

อดทน และอดกลั้น
ความขยัน หมั่นเข้าไว้
ลำบาก ตอนเด็กไง
เติบโตได้  มีเงินทอง

อย่าท้อ และอย่าถอย 
อย่ารอคอย จะหม่นหมอง
อดออม หลอมรวมกอง
สักวันต้อง เป็นของเรา

ทุกอย่าง สำเร็จได้
ต้องใช้ใจ ใฝ่ทำเข้า
มุ่งมั่น อย่ามัวเมา
ชัยนั่นเล่า อยู่ในมือ

[/quote]

อะคร้าว  หวังก้าวหน้า
ใช้ปัญญา  น่านับถือ
นอบนบ  ขอปรบมือ
ท่านขงจื๊อ  ผู้ลือนาม(มั่วครับ )

มีใจ  มุ่งไขว่คว้า
อภิจฉา  ฝ่าขวากหนาม
มานะ  พยายาม
ความเฟื่องฟู  อยู่มิไกล

 

สุนทรวิทย์

[yaguza]

[ [/color][/size][/font][/center]

พูดมาอย่างตาเห็น         ความจริงเป็นเช่นพี่ว่า
สมบัติของณัชชา            ช่างมากมายนับไม่ทัน

สินทรัพย์เจ้าคุณตา        ก็ตกมาเป็นของฉัน
เพชรทองกองเป็นตัน       ที่ดินนั้นบานตะไท

ท่านปู่กับท่านย่า            ฝากเพชรมาตั้งหลายไห
ไม่รู้จะทำไง                  กลัวพวกโจรมันปล้นเอา

น้องพี่ฉันหนีห่าง            กลัวยืมตังค์ตื้อนั่งเฝ้า
หลบเร้นไม่เห็นเงา         หนีให้พ้นอยู่คนเดียว

สุขใดไหนจะเท่า              เงินที่เราเฝ้าเก็บเกี่ยว
แบ่งใครไม่ได้เชียว           กลัวถูกว่า บ้าอีกแล้ว

--ณัชชา--

 

[/quote]

รุ่งริ่ง  บวกติงต้อง
มีเพชรทอง  ร้องแจ๋วแจ๋ว
แค่ตู่  ฉันรู้แกว
แกร่วกู้หนี้  ยังขี้คุย

ที่ดิน  ขายกินหมด
ตอนนี้อด  หมดโส้หุ้ย
เฟอะฟะ  ผมกระจุย
หอบชุดครุย  ลุยจำนำ

 

สุนทรวิทย์

[/quote]

จริงด้วย ช่วยหยิบยก
แม้แต่ครก ของงามขำ
เข้าออก บอกประจำ
ตำพริกไว้ ใครจะเอา

เชื้อเจ้า กับเขาด้วย
อยากจะรวย เหมือนอย่างเขา
มาแฉ แม่เพื่อนเรา
ที่ฉันเห็น เป็นเจ้ามือ


 
......ยากูซ่า......

[ฤดีไพร]

พูดมาอย่างตาเห็น         ความจริงเป็นเช่นพี่ว่า
สมบัติของณัชชา            ช่างมากมายนับไม่ทัน

สินทรัพย์เจ้าคุณตา        ก็ตกมาเป็นของฉัน
เพชรทองกองเป็นตัน       ที่ดินนั้นบานตะไท

ท่านปู่กับท่านย่า            ฝากเพชรมาตั้งหลายไห
ไม่รู้จะทำไง                  กลัวพวกโจรมันปล้นเอา

น้องพี่ฉันหนีห่าง            กลัวยืมตังค์ตื้อนั่งเฝ้า
หลบเร้นไม่เห็นเงา         หนีให้พ้นอยู่คนเดียว

สุขใดไหนจะเท่า              เงินที่เราเฝ้าเก็บเกี่ยว
แบ่งใครไม่ได้เชียว           กลัวถูกว่า บ้าอีกแล้ว

--ณัชชา--

 

แบ่งทองให้น้องด้วย          น้องอยากสวยด้วยสร้อยแจ๋ว
แบ่งเพชรเม็ดวาวแวว         น้องอยากได้ในชาตินี้

เกิดมากแสนเหนื่อยยาก       น้องลำบากยากจนนี่
พี่ณัชจัดว่าดี                    เพราะมากมีด้วยเงินตรา

เพชรทองกองใหญ่ใหญ่        พี่มิใช้ได้เสื่อมค่า
ทำบุญแก่เรยา                   เกิดชาติหน้ากายางาม

จะมีราศีส่ง                       สวยดั่งหงส์ทรงอร่าม
มีหนุ่มคอยรุมตาม                ได้แฟนหล่อแถมพ่อรวย

ฉะนั้นปันเพชรน้อง               อีกทั้งทองกองสวยสวย
หากไม่พี่ได้ซวย                  น้องจะปล้นไม่สนกรรม.....นะคะ

๑เรยา๑

[sunthornvit]

ขอเล่น เป็นพระเอก ช่วยสรรเสก อย่างถ้วนถี่
ประพันธ์ ให้ฉันที กำกับบท กำหนดไป

กล่าวความ ตามท้องเรื่อง มิยักเยื้อง มีเมืองใหญ่
ฉันหรือ ชื่ออภัย ผู้ชำนาญ การดนตรี

สีซอ ฉันก็ได้ แต่ชอบใจ ก็คือปี่
คนเขา ว่าเป่าดี เพราะปี่เรา นั้นเป่าดัง

เมียฉัน นั้นเป็นยักษ์ หล่อนหลงรัก ฉันแทบคลั่ง
วันไหน มิได้ฟัง บรรเลงปี ไม่มีนอน

เป่าบ่อย ละห้อยโหย จนล่วงโรย ไม่เหมือนก่อน
นงราม ตามอ้อนวอน เพื่อหน้ามล จึงทนเอา

ละคร ถึงตอนจบ ต้องพานพบ กับเรื่องเศร้า
เจ็บไข้ ก็ไม่เบา จึงคว้าปี่ มาตีตาย


 
......ยากูซ่า.....

[/quote]

พระเอก  สุดเซ็กซี่
ปากอมปี่  ขี่หลังควาย
หล่อเหลา  เป็นเจ้าชาย
ยิ้มเอียงอาย  คล้ายไม่เต็ม

แป้งทา  หน้าขาววอก
หูถลอก  ทัดดอกเข็ม
หลุดมา  จากฮาเร็ม
ใครพบเห็น  ช่วยเวนคืน

รางวัล  สามพันบาท
ส่วนไหนขาด  อาจปรับหมื่น
หนีหาย  ไปวานซืน
จากโรงบาล  ศรีธัญญา

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

แบ่งทองให้น้องด้วย          น้องอยากสวยด้วยสร้อยแจ๋ว
แบ่งเพชรเม็ดวาวแวว         น้องอยากได้ในชาตินี้

เกิดมากแสนเหนื่อยยาก       น้องลำบากยากจนนี่
พี่ณัชจัดว่าดี                    เพราะมากมีด้วยเงินตรา

เพชรทองกองใหญ่ใหญ่        พี่มิใช้ได้เสื่อมค่า
ทำบุญแก่เรยา                   เกิดชาติหน้ากายางาม

จะมีราศีส่ง                       สวยดั่งหงส์ทรงอร่าม
มีหนุ่มคอยรุมตาม                ได้แฟนหล่อแถมพ่อรวย

ฉะนั้นปันเพชรน้อง               อีกทั้งทองกองสวยสวย
หากไม่พี่ได้ซวย                  น้องจะปล้นไม่สนกรรม.....นะคะ

๑เรยา๑

[/center]
[/quote]
[/quote]

เงินทอง  กองท่วมหู
แต่อุดอู้  อยู่ขนำ
ขี้โม้  โอ่ประจำ
ชอบเพ้อพร่ำ  อำจนชิน

จะขอ  รอภพหน้า
ชาตินี้อย่า  มาถวิล
ไม่มี  แล้วที่ดิน
ขายหมดสิ้น  กินไปนาน

 

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

แบ่งทองให้น้องด้วย          น้องอยากสวยด้วยสร้อยแจ๋ว
แบ่งเพชรเม็ดวาวแวว         น้องอยากได้ในชาตินี้

เกิดมากแสนเหนื่อยยาก       น้องลำบากยากจนนี่
พี่ณัชจัดว่าดี                    เพราะมากมีด้วยเงินตรา

เพชรทองกองใหญ่ใหญ่        พี่มิใช้ได้เสื่อมค่า
ทำบุญแก่เรยา                   เกิดชาติหน้ากายางาม

จะมีราศีส่ง                       สวยดั่งหงส์ทรงอร่าม
มีหนุ่มคอยรุมตาม                ได้แฟนหล่อแถมพ่อรวย

ฉะนั้นปันเพชรน้อง               อีกทั้งทองกองสวยสวย
หากไม่พี่ได้ซวย                  น้องจะปล้นไม่สนกรรม.....นะคะ

๑เรยา๑

[/center]


น้องขอพี่ก็ให้         พี่เต็มใจให้งามขำ
ขอว่าอย่าจำนำ       ติดคุกตายไม่รู้ตัว

อยากได้ทองเท่าไร     บอกพี่ได้พี่ไม่มั่ว
เงินทองไม่ต้องกลัว     สมบัติพี่มีเป็นตัน

ขอเพียงอย่าหลอนหลอก    พี่ขอบอกจำให้มั่น
หากรู้ว่าหลอกกัน                จะแช่งให้กลายเป็นตุ๊ด

--natcha--

 

[sunthornvit]

ใจกว้าง อย่างแม่น้ำ
ฟังแล้วขำ อำสุดสุด
เสกสรร ปั้นเป็นชุด
ไม่สะดุด หยุดชะงัก

พี่ยืม แค่หมื่นห้า
ณัชปัดว่า หมดหน้าตัก
เพชรทอง กองกะตั๊ก
ตอบอึกอัก ไม่ยักมี
 

สุนทรวิทย์

[กฤษการกลอน]

ดูขุนศึก ดูอะไร

เติบแต่ไพร่ รอยทาง  ช่างตีเหล็ก
ผสมเล็ก เด็กน้อย ค่อยฝึกฝน
ผ่านสำนัก ดาบคู่ สู้อดทน
เจริญจน กล้ามใหญ่วัยฉกรรจ์

รับใช้ชาติ โชติช่วง ล่วงเป็นหลวง
แล้วกลับร่วง เป็นตะพุ่น ช่างหุนหัน
แค่ฝีมือ ถือดาบ ยังหยาบครัน
ต้องอดกลั้น มั่นจิต คิดรัดกุม

โลกธรรม คำ้อยู่ จงรู้ตื่น
หากระรื่น ประมาท พลาดตกหลุม
ต้องระวัง ยั้งคิด จิตควบคุม
ทุกซอกมุม ด้วยธรรมประจำใจ

[sunthornvit]

ติดนางเอก  ขุนศึก  แสนคึกคัก
หันเยื้องยัก  เสแสร้ง  แจงเรื่องไพร่
ความจริงหลง  เสน่ห์  แม่เรไร
ประทับใจ  บานเบิก  มิเลิกรา

ละครจบ  ลงแล้ว  แห้วสนิท
กลับฝังจิต  ติดตรึง  คะนึงหา
แม้นางเอก  เข้าหอ  จ่อวิวาห์
ยังอุตส่าห์  รำพึง  คิดถึงเธอ

 

สุนทรวิทย์

[yaguza]

ก็แม่หญิง เรไร ไฉไลนัก
จึงได้รัก ปักใจ จนไผลเผลอ
แม้หลับใหล ให้พะวง หลงละเมอ
บางครั้งเพ้อ ออกมา ว่าเรไร

อยากจะเป็น เสมา ผู้กล้าศึก
แอบไปฝึก ดาบคู่ กับครูไก่
หากสำเร็จ เสร็จพลัน ในวันใด
ขออยู่ใกล้ เนื้อเย็น มาเป็นยาม


 
.........ยากูซ่า...........

[sunthornvit]

ตีท้ายครัว  เสมา  เหมือนบ้าบิ่น
เกรงจะสิ้น  ชีวี  ด้วยผลีผลาม
เขาเก่งกล้า  สามารถ  ชาติสงคราม
เราเป็นยาม  หมู่บ้าน  หาญตอแย

เอะอะหลง  นางเอก  ปานเสกได้
ไฉนไม่  คิดควง  แม่ดวงแข
หัวจะหลุด  จากบ่า  ถ้าวอแว
คิดแย่งแม่  เรไร  ฉันไม่ยอม

 

สุนทรวิทย์

[..กุสุมา..]

       
          ๐ หม่องยา มาทำศึก    ขวัญระทึก นึกเยี่ยงใด
         แย่งชิง หญิงเรไร      คุณป๋าวิทย์ คิดสั้นจัง
         
         ๐ ลีลา คารมชาย       อย่าคิดหมาย ร่ายเสียงดัง
         ข้อหนึ่ง พึงระวัง      เพราะรักดอก บอกหม่องยา
 
         ๐ เรือนนี้ มีแม่หญิง      ป๋าวิทย์ทิ้ง กุสุมา
         ถ้าหม่อง ต้องชะตา      พาไปด้วย รวยเหมืองทอง
                                  ..แม่หญิงกุสุมา..
                                       

[sunthornvit]

เรไร  ป๋าไม่เกี่ยว
เลิกรั้งเหนี่ยว  เลิกเหลียวมอง
รักแท้  แต่ปรางทอง
ปองแต่นุช  สุดผูกพัน

หญิงอื่น  ดื่นลออ
มิเทียมซ้อ  ขอยืนยัน
ยอมพลี  แม้ชีวัน
ฝันอุ้มชู  เป็นคู่ใจ

 

สุนทรวิทย์