ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

"รัก&คิดถึงเสมอ"...จนเผลอหลับ
รอเธอกลับคืนหวนมาชวนฝัน
หมายว่ามีสิ่งใดใจผูกพัน
คงแบ่งปันเวลาปลอบอาดูร

ไดอารี่..กี่เดือนเขียนเหมือนก่อน
สารภาพบางตอนกานท์กลอนสูญ
มิเหลือแล้วโอบเอื้อเคยเกื้อกูล
แววจำรูญเปลี่ยนไป..เหมือนไม่แคร์

คำสุดท้าย..ก่อนจบครบบันทึก
จะขีดย้ำคำลึกในรอยแผล
เคยยืนยันกันไว้ไม่ผันแปร
จะเหลือบแลคำ"รัก"ไว้ทักทาย

"ฉันง่วงแล้วคนดี..ไม่มีเธอ"
จะพร่ำเพ้ออยู่ไยไร้ความหมาย
เก็บไปแล้วหมอนสีฟ้าหน้าไม่อาย
ปักชื่อชายปลายปลอกหลอกเป็นเธอ

ไดอารี่..ถูกปิดลงลิ้นชัก
มิเคยลืมคำ"รัก&คิดถึงเสมอ"
หวังว่าคนแคล้วคลาดอาจมาเจอ
คำละเมอจะเปิดเผยเอ่ยอีกครา

 

[♥หทัยกาญจน์♥]

รักและคิดถึงเสมอ
ส่งที่เธอคนดีที่ห่วงหา
ไดอารี่ที่เขียนเวียนกลับมา
ตามเสียงของนาฬิกาว่าทายทัก

รักและคิดถึงเสมอ
ส่งที่เธอคนดีที่รู้จัก
ในเรื่องราวเก่าเก่าเล่านานนัก
เหมือนหัวใจไร้รักที่พักพิง

รักและคิดถึงเสมอ
ส่งที่เธอคนดีที่ทุกสิ่ง
คือรัก คือคิดถึง จึงแอบอิง
และอยากทิ้งทุกอย่างเพื่อข้างเธอ....

หทัยกาญจน์
๘ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[ดอกกระเจียว]

ฝากสายลมลัดฟ้าว่าคิดถึง
ยังคนึงทบทวนคิดครวญหา
คำว่า"รัก"จากฉันที่ผ่านมา
อาจเพียงลมที่พัดมาแล้วพัดไป

เธอเก็บมันเอาไว้คอยคิดขำ
ถึงเวลาจะกลับคำแล้วผลักไส
แม้ห้วงลึกใจเธอนั้นเป็นฉันใด
แต่ลึกห้วงแห่งดวงใจ"I love you"


 

[กังวาน]

รักและคิดถึงเหมือนตรึงเตือนจิต
เพราะฉันคิดจึงได้แพ้แก่รักขม
คำที่บอกออกจากปากฝากชื่นชม
เป็นเหมือนคมมีดพาดลงบาดใจ

คำคำนี้พลีหมดลิ้มรสหวาน
ถวายพานตัวตนจนมิไหว
รักและคิดถึงจากเธอฉันเพ้อไป
สุดที่ใครจะทักท้วงคำลวงทัน

จึงหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวเหลือ
มิขอเชื่อคำสตรีที่เฝ้าฝัน
รักและคิดถึงพึงจำเป็นสำคัญ
เธอรำพันรำพึงมิซึ้งจริง

[ไม่รู้ใจ]

รสชาติของความคิดถึง
บางครั้งซาบซึ้งตราตรึงหวามไหว
ทุกโมงยามข้ามผ่านสะพานใจ
เหงาเป็นอย่างไรพึ่งได้รู้…คนดี

และความเป็นจริง
คือทุกสิ่งข้างในหัวใจดวงนี้
ไม่มีเหลือสักแม้แค่เศษเสี้ยวธุลี
อยู่เต็มพื้นที่มีแต่…คิดถึง…เท่านั้นเอง

ไม่รู้ใจ

[Music]

๐....เธอคือส่วนที่ขาด....๐

เธอทุกคนเป็นสัดส่วน..มิควรขาด
ซึ่งมิอาจทดแทนได้ด้วยหลายสิ่ง
"หทัยกาญจน์"เจ้ามั่นคงรักหลงจริง
"อัสดง"อย่าประวิง..มิวจริงใจ

"ดอกกระเจียว"เหลียวแลแคร์ด้วยหรือ
ข่าวว่ารักหนังสือ..ฤๅไฉน?
กล้าเอ่ยอ้างวาจาภาษาอะไร?
แปลโดยไวคือยังไง?.. I Love U.

หัวใจเธอ"การณ์ไกล"ไยอักเสบ
พอสังเขปใครหนออยากขอรู้
ต้องแยกกลุ่มหญิงลวงชายหลายฤดู
ชายชื่นชูแล้วลาร้าง..บ้างก็มี

<a href="http://www.youtube.com/v/vd6dJio_pjs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vd6dJio_pjs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[♥หทัยกาญจน์♥]

เธอคือส่วนที่ขาดที่พลาดพลั้ง
ปล่อยความรักหักหลังพังแล้วหนอ
ตกคืนค่ำเจ็บช้ำน้ำตาคลอ
มิอยากเสริมเติมต่อรอคอยรัก

เธอคือส่วนที่ขาดปราศจากหาย
เปรียบรักร้าวรักหลายคล้ายประจักษ์
ว่ามีใครต่อใครหลายคนนัก
เราคงหมดที่พิงพักหมดรักเอย...

หทัยกาญจน์
๘ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕

[Music]

รสชาติของความคิดถึง
บางครั้งซาบซึ้งตราตรึงหวามไหว
ทุกโมงยามข้ามผ่านสะพานใจ
เหงาเป็นอย่างไรพึ่งได้รู้…คนดี

ไม่รู้ใจ

รสชาติ...ความคิดถึง
มันหนักอึ้งกลืนกลบต้องหลบหนี
ฉันยังเขียนเพ้อพร่ำคำกวี
แต่มิมีคำปลอบ...ตอบกลับคืน

แม้หากฉันวางหมาก..ว่าอยากตาย
เขาจะปรายตาปัดหรือขัดขืน
กลัวความจริงบางอย่างต่างวานซืน
คงต้องยืนเดียวดายถูกชาย..เมิน

 

[addy]

๐....เธอคือส่วนที่ขาด....๐

เธอทุกคนเป็นสัดส่วน..มิควรขาด
ซึ่งมิอาจทดแทนได้ด้วยหลายสิ่ง
"หทัยกาญจน์"เจ้ามั่นคงรักหลงจริง
"อัสดง"อย่าประวิง..มิวจริงใจ

"ดอกกระเจียว"เหลียวแลแคร์ด้วยหรือ
ข่าวว่ารักหนังสือ..ฤๅไฉน?
กล้าเอ่ยอ้างวาจาภาษาอะไร?
แปลโดยไวคือยังไง?.. I Love U.

หัวใจเธอ"การณ์ไกล"ไยอักเสบ
พอสังเขปใครหนออยากขอรู้
ต้องแยกกลุ่มหญิงลวงชายหลายฤดู
ชายชื่นชูแล้วลาร้าง..บ้างก็มี

<a href="http://www.youtube.com/v/vd6dJio_pjs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vd6dJio_pjs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อยากเห็นเธอส่วนที่ขาดไม่บาดเจ็บ
จะขอเก็บเอาไว้ในใจพี่
ต่างมุมมองส่วนขาดนะคนดี
ชั่วชีวีห้ามหวั่นไหวไม่ได้เลย

ทั้งความรักและคิดถึงจึงมีมาก
เป็นการยากถ้าเกิดไม่เปิดเผย
อยากทดแทนส่วนขาดที่คุ้นเคย
มีอะไรบ้างเอยบอกพี่มา
 
addy

[บ้านริมโขง]

ด้วยความรักฝังใจใฝ่คิดถึง
ประทับตรึงในทรวงให้ห่วงหา
แม้เนิ่นนานกาเลผ่านเวลา
ไม่อาจมาเลือนลบให้จบลง

หนึ่งคือรักสลักซึ้งตรึงดวงจิต
สองโศภิตชิดแนบแอบไหลหลง
สามโอบเอื้ออาทรวอนบรรจง
สี่มั่นคงตรงเสมอ..เธอคนดี

อื่นคือจิตผูกพันไม่ผันเปลี่ยน
รักพากเพียรเขียนจากฝากสุขี
หวังให้เขาพบสุขทุกวิธี
ไร้ราคีสีดำมากล้ำกราย

ปรารถนาที่สุด..  “สุดที่รัก”
ต้องเอ่ยทักทุกคราพามั่นหมาย
บรรจงมอบตอบฝันพรรณราย
ทั้งใจกายมอบเสมอ..เธอคนเดียว.

"บ้านริมโขง"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


บันทึกรักปักจรุงปรุงอักษร
เป็นกานท์กลอนอ้อนดวงแดหมั่นแลเหลียว
จงยึดมั่นขันขึงดั่งกลึงเกลียว
โยงมัดเกี่ยวเหนี่ยวไว้ให้สุนทร

ทั้งเล่มอาบทราบชินซึ่งกลิ่นหอม
ฟุ้งพะยอมน้อมกำหนดบทอักษร
ทุกถ้วนถ้อยร้อยคำพร่ำวิงวอน
จงอย่าจรอาทรถวิลตราบสิ้นนาน

บันทึกนี้พี่เก็บเหน็บใต้หมอน
แม้ยามนอนอาวรณ์นักอักษรสาร
หวังนำพาชะตารักสลักจาร
ให้สุขศานต์ซ่านวิญญาณ์พาฝันดี...


 

"  บูรพ์ "