ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฤดีไพร]

นั่งจับเจ่าเฝ้าเพียงเสียงเรียกสาย
โทรจากชายเคยโทรโชว์น้ำเสียง
ห่างหายไปไร้แม้แต่สำเนียง
เหลือแค่เพียงโทรศัพท์กับเหงาใจ

หรือเธอเปลี่ยนหญิงใหม่โทรไปหา
จึงร้างลาจากฉันพาหวั่นไหว
หลายวันขาดสายเข้าเหงาหทัย
จึงสงสัยไร้สัญญาณวันผ่านมา

หยิบขึ้นดูรู้ได้มิไร้คลื่น
ทรวงสะอื้นขาดเบอร์เธอโทรหา
เช็คข้อความตามดูอยู่ทุกครา
แอบคิดว่าเธอคงส่งข้อความ

ในห้วงจิตคิดหาถึงสาเหตุ
เธอหมดเจตน์หมดใจจะไต่ถาม
คงมีหญิงคนใหม่ให้ติดตาม
ปล่อยฉันคลั่งนั่งยามเฝ้าคอยเธอ

๑เรยา๑

[ดอกกระเจียว]

สงสารแสน"เรยา"ทำท่าคลั่ง
เห็นเธอนั่งรอสายใครให้ใจเผลอ
ชายรูปงามนั้นใครที่ไหนเออ
ถึงได้แน่แบเบอร์ทำเธอลง

ได้ฟังความตามกลอนเร่งนอนนึก
เสียงฉึกฉึกจงสับไวอย่าได้หลง
รถไฟแม้นหลายขบวนไม่ชวนงง
หากทะนงศักดิ์ศรีชายให้โทรมา...


 

[panthong.kh]

นั่งจับเจ่าเฝ้าเพียงเสียงเรียกสาย
โทรจากชายเคยโทรโชว์น้ำเสียง
ห่างหายไปไร้แม้แต่สำเนียง
เหลือแค่เพียงโทรศัพท์กับเหงาใจ

หรือเธอเปลี่ยนหญิงใหม่โทรไปหา
จึงร้างลาจากฉันพาหวั่นไหว
หลายวันขาดสายเข้าเหงาหทัย
จึงสงสัยไร้สัญญาณวันผ่านมา

หยิบขึ้นดูรู้ได้มิไร้คลื่น
ทรวงสะอื่นขาดเบอร์เธอโทรหา
เช็คข้อความตามดูอยู่ทุกครา
แอบคิดว่าเธอคงส่งข้อความ

ในห้วงจิตคิดหาถึงสาเหตุ
เธอหมดเจตน์หมดใจจะไต่ถาม
คงมีหญิงคนใหม่ให้ติดตาม
ปล่อยฉันคลั่งนั่งยามเฝ้าคอยเธอ

๑เรยา๑

โทรไปหา เธอนั้น วันสิบหน
โถหน้ามน ถิดถึง จึงเพ้อเจ้อ
พี่พะวง หลงไหล ใฝ่ละเมอ
บางครั้งเผลอ เรียกเรยา ทุกคราไป

สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ตื่นตอนดึก
พี่เฝ้านึก ถึงหน้า อุราไหว
จิตปั่นป่วน เหมือนว่า จะขาดใจ
กินไม่ได้ ยามหลับ กลับอาวรณ์

ครั้งสุดท้าย โทรหา ผวาอก
เหมือนถูกชก ด้วยหมัด อัดกับหมอน
ผัวเธอรับ สับแหลก แจกอาภรณ์
ฉันจึงร้อน ฤทัย ไม่กล้าโทร
 

[--ณัชชา--]

โทรศัพท์น้องสาวเก่าเหลือที่
ใช่"ห้าจี"เถอะหนาอย่าโมโห
เครื่องที่เขาโทรมาเห็นหน้าโชว์
ถึงจะโก้น่ามองน้องเรยา

ไม่ต้องมานั่งคอยให้น้อยจิต
ไม่ต้องคิดเสียใจไปเลยหนา
ว่างก็โทรมาที่พี่ณัชชา
จะรอท่าสายไม่ไหม้เป็นไม่วาง

ณัชชา

 

[ดาว อาชาไนย]

[

font=Cordia New]

โทร.หาดาวก็ได้ไม่ขัดข้อง
คืดครั้งน้องเคยหวังนั่งเคียงข้าง
มุ่งปลอบขวัญวันดาวร้าวระคาง
จะร่วมสร้างโลกใหม่ให้กับดาว

คนมีแผลแลแลแต่แลลับ
โทรศัพท์เงียบไปไม่มีข่าว
โทร.ไปหารับสายตั้งหลายคราว
บอกเบอร์สาวยังมิได้เปิดใช้งาน

ดาว อาชาไนย[/font]

[กังวาน]

ส่วนตัวผมตรมตรอมจิตผิดคนอื่น
ต้องยอมฝืนเฝ้าโทรศัพท์รับเรียกขาน
เมียสั่งว่าถ้าโทรหาอย่ารอนาน
ต้องลนลานรีบรับสดับนา

ถามอะไรให้ตอบตรงอย่าสงสัย
บ่นสายไหม้ก็ต้องฟังห้ามกังขา
ห้ามโทรออกบอกเป็นกฎหมดเวลา
โธ่!เรยาทำไงดีพี่โดนแบน

[ฤดีไพร]

สงสารแสน"เรยา"ทำท่าคลั่ง
เห็นเธอนั่งรอสายใครให้ใจเผลอ
ชายรูปงามนั้นใครที่ไหนเออ
ถึงได้แน่แบเบอร์ทำเธอลง

ได้ฟังความตามกลอนเร่งนอนนึก
เสียงฉึกฉึกจงสับไวอย่าได้หลง
รถไฟแม้นหลายขบวนไม่ชวนงง
หากทะนงศักดิ์ศรีชายให้โทรมา...


 

เขาคงลืมเรยาไปเสียแล้ว
คงเปลี่ยนแนวรักใหม่ไม่โทรหา
ลืมเบอร์เก่าเอาทิ้งหญิงเรยา
ปล่อยรอท่าอยู่นานทรมานนัก

คิดแล้วเศร้าเจ้ากรรมมาช้ำจิต
ชายเคยชิดกลับหลบพบอกหัก
เรยาหนอท้อใจเพราะไปรัก
ชายที่มักเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน

[ฤดีไพร]

โทรไปหา เธอนั้น วันสิบหน
โถหน้ามน ถิดถึง จึงเพ้อเจ้อ
พี่พะวง หลงไหล ใฝ่ละเมอ
บางครั้งเผลอ เรียกเรยา ทุกคราไป

สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ตื่นตอนดึก
พี่เฝ้านึก ถึงหน้า อุราไหว
จิตปั่นป่วน เหมือนว่า จะขาดใจ
กินไม่ได้ ยามหลับ กลับอาวรณ์

ครั้งสุดท้าย โทรหา ผวาอก
เหมือนถูกชก ด้วยหมัด อัดกับหมอน
ผัวเธอรับ สับแหลก แจกอาภรณ์
ฉันจึงร้อน ฤทัย ไม่กล้าโทร
 

พี่พันก็ต่อกลอนมาอ้อนน้อง
จิตที่หมองค่อยคลายหายโมโห
ก็ยังดีพี่พันนั้นกล้าโชว์
มาคุยโวกับน้องต้องขอบคุณ

หากพี่พันเป็นหนุ่มมารุมจีบ
น้องจะรีบเปิดทางอย่างอบอุ่น
ให้พี่พันเป็นคู่อยู่เจือจุน
ไม่ต้องลุ้นคู่แข่งน้องแบ่งใจ

๑เรยา๑

[ฤดีไพร]

โทรศัพท์น้องสาวเก่าเหลือที่
ใช่"ห้าจี"เถอะหนาอย่าโมโห
เครื่องที่เขาโทรมาเห็นหน้าโชว์
ถึงจะโก้น่ามองน้องเรยา

ไม่ต้องมานั่งคอยให้น้อยจิต
ไม่ต้องคิดเสียใจไปเลยหนา
ว่างก็โทรมาที่พี่ณัชชา
จะรอท่าสายไม่ไหม้เป็นไม่วาง

ณัชชา

 

น้องบ้านนอกคอกนาชายป่าเขา
หากน้องเอา"ห้าจี"รุ่นพี่สร้าง
น้องคงจะมีรักใหม่ไม่จืดจาง
พี่ณัชชาเป็นแบบอย่างทางรักดี

ขอเบอร์พี่ณัชชาโทรหาแน่
ไม่เชือนแชเรยาโทรหาพี่
ดีใจนักรักณัชชาน่าเข้าที
เพราะไม่มีชายใดมาให้โทร

๑เรยา๑