พี่ตามนางห่างหายเหมือนตายจาก
เมื่อน้องฝากรอยช้ำจำหน่ายหนี
เหลือเพียงรอยแผลใจมาหลายปี
น้องจากพี่รักร้างราต้องลาจร
ตัวพี่ผิดสิ่งใดใยไม่บอก
เจ้ากลับกลอกหลอกพี่ชายไม่สังหรณ์
หนีไปตามชายชู้เป็นคู่นอน
ไม่ฟังคำพร่ำสอนแต่อย่างใด
เขามีรถ BM คันสวยหรู
แอบพาน้องเคียงคู่ไปแห่งไหน
พี่มีปากเหมือนไม่มีพูดอย่างไร
ด้วยหัวใจที่บอบช้ำจึงจำทน
ทิ้งลูกน้อยสามคนต้องทนทุกข์
เจ้าสนุกเพียงชู้ชายช่างสับสน
พี่สุดช้ำไม่ทำงานพาลพาจน
ต้องหมองหม่นดวงฤทัยใฝ่คำนึง
กลับมาเถิดคนดีพี่ขอโทษ
น้องอย่าโกรธโปรดอภัยใจคิดถึง
ตามหาน้องเหนือกลางใต้รีบตะบึง
น้องเป็นหนึ่งในใจพี่นี้ตลอดไป
ริน ดอนบูรพา
๗ ก.ค. ๕๕
