ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

ไม่เคยมี ลางร้ายใด ให้รู้สึก
ไม่เคยนึก เธอจะปิด คิดสงสัย
ไม่เตรียม พร้อมจะรับ กับเสียใจ
เขาคือใคร ยืนที่ฉัน มันไม่จริง

เธอเดินมา ด้วยแววตา ว่าลาก่อน
และแน่นอน กับคำพูด หยุดทุกสิ่ง
ให้ยอมรับ กับคำลา อย่าประวิง
ใจหยุดนิ่ง เธอขอเลิก เบิกใจคืน

คำว่ารัก คงไร้ค่า ถ้าทวงถาม
เธอมองข้าม คนหางแถว แล้วใช่ไหม
ต่อให้ฉัน พูดให้ฟัง ทั้งหมดใจ
รักแค่ไหน คงไม่พอ ขอให้ฟัง

คงเป็นเพราะ เธอตั้งใจ ไว้แล้วก่อน
มันแน่นอน คงยากเหนี่ยว เกี่ยวกักขัง
ต่อให้ฉัน พูดพรอดพร่ำ คำร้อยพัน
ไม่มีวัน รั้งใจกาย ได้อยู่ดี

[ดอกฝิ่น]

       
        เดินทางมาจากแดนไกลหมายเพียงพบ
         แต่ประสบเธอมีเขาเคล้าสุขขี
         เคลียคลอคู่อยู่มิห่างข้างฤดี
         ชื่นเปรมปรีมีรังรักพักหัวใจ

          ขอเธอสองครองคู่รักให้หนักแน่น
          ฉันแค่แฟนแขนเคยกอดถอดผลักไส
          ความอบอุ่นกรุ่นกลิ่นหอมพร้อมเยื่อใย
          จืดจางไปไกลลิบลับมิกลับคืน

          เอ่ยคำว่าลากันทีหลบลี้ก่อน
          บทละครหญิงคนเศร้าปลุกเร้าตื่น
          หมดพลังไร้แรงใจให้หยัดยืน
          แต่ต้องฝืนชื่นชมมองจ้องดูเธอ

         ค่าประเมินความรักเก่าเราต่ำต้อย
         จึงเฝ้าคอยร้อยรักใหม่ไว้เสมอ
         ตั้งใจมาเอ่ยคำลาอย่าพบเจอ
         คนหน้าเซ่อเผลอหลงคิดผิดมานาน
                  “ ดอกฝิ่น ” 
                    

[flowerbeam]

หากตอนรักตั้งใจเหมือนตอนทิ้ง
ทุกสิ่งอย่างคงไม่พังทลายลงตรงหน้า
ไม่ตั้งใจรัก แต่ตั้งใจทิ้ง จึงต้องลา
ตามความปราถนาที่แน่วแน่ของเธอ บาย ๆ