ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ประภาคาร...รอรับผู้กลับเหย้า
ลมเลเหงาวิโยคจนโศกสั่น
ยังเฝ้ารอแสงทองของตะวัน
แม้ไกลฝันเกินไขว่ใจยังภักดิ์

ท่ามวันมืดคืนหม่นจนฟ้าปิด
รอยลิขิตวกวนจนเหหัก
ฝากทะเลเห่ลำนำอ้อนคำรัก   
ซึ้งสลักแนบเนา..เฝ้าห่วงเธอ

ตระหง่านตั้งฝั่งคอยไม่ถอยห่าง
คืนอ้างว้างยังฝันถึงกันเสมอ
รอยจุมพิตแนบฝันวันละเมอ
รักเสมอเคียงข้างไม่ร้างรัก

"ประภาคาร"
07/04/2012

 
ฝากทะเลให้จดจำคำว่ารัก.....  ♥

[มังตรา]

ประภาคาร  สาดส่อง  จงมองทั่ว               
อย่าเกรงกลัว   ลมแล่น  แผ่นดินไหว
ด้วยหน้าที่  ประจำ  ทำต่อไป                   
ปราการใหญ่  ต้องอยู่  คู่ทะเล     

<a href="http://www.youtube.com/v/KsKC2XbG7Xk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/KsKC2XbG7Xk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ไร้นวล^^]

แอตแลนติกแปซิฟิกอาร์กติกเหรอ
ที่แบ่งเธอจากฉันรักหันเห
ขั้วโลกเหนือขั้วโลกใต้ทำโลเล
หรือนุชเททิ้งรักอึกอักเอง

เพราะรักพี่ไม่มีอะไรกั้น
จากดวงจันทร์ถึงดาวเสาร์พี่เฝ้าเปล่ง
สาดแสงรักเรืองรองร้องบรรเลง
ทำนองเพลงเพลินรักทั้งจักรวาล

ประภาคารอย่าดับลาลับแสง
จงสำแดงเดชรักเป็นหลักฐาน
ระยะทางเพียงใดใช่ขวางมาน
ปาฏิหาริย์แห่งรักประจักษ์เทอญ

[ไพร พนาวัลย์]

      

ประภาคารสูงเด่นเป็นสง่า
ดั่งทายท้าสายลมที่ห่มเหิน
เฝ้ารอเธอลอยกลับมารับเชิญ
ฉันมองเพลินเห็นเธอมาน่าชื่นชม

คอยชะแง้แลชะเง้อเธอรู้ไหม?
ถ้าวันใดหายลับไม่กลับ,ล่ม
หัวใจฉันเหมือนถูกขีดจากมีดคม
ขออย่าจมจากใจให้คร่ำครวญ

จะคอยเธออยู่นี่อยู่ที่เก่า
จะคอยเฝ้ามองเหม่อรอเธอหวน
จะสวดมนต์ภาวนามาประมวล
จะเชิญชวนมวลมิตรติดชายเล

“ไพร พนาวัลย์”

[รัตนาวดี]

...ปล่อยให้เธอ รอหน่อย แล้วค่อยจุ๊บ!
วิ่งไล่หนี ตะครุบ ทุบแบบเก๋
เล่าเรื่องที่ ไม่จริง ให้หญิงเฮ
หัวเราะจน เดินเข เซเขียนกลอน...

รัตนาวดี

ราตรีสวัสดิ์ก่อนจ้า..ไม่ไหวแล้ว

<a href="http://www.youtube.com/v/2CQoni8-UH8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/2CQoni8-UH8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Prapacarn ❀]

ประภาคาร  สาดส่อง  จงมองทั่ว               
อย่าเกรงกลัว   ลมแล่น  แผ่นดินไหว
ด้วยหน้าที่  ประจำ  ทำต่อไป                   
ปราการใหญ่  ต้องอยู่  คู่ทะเล 
"มังตรา"  

 

แม้โดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
ส่งใจมาคงมั่นไม่หันเห
เป็นประทีปส่องใจไม่รวนเร
หวังกล่อมเห่คนไกลให้คืนเรือน

ประภาคารตระหง่านตั้งบนฝั่งสู้
รู้รู้อยู่เพียงโคมไฟ..ใช่จะเหมือน-
ดั่งดวงแข กลางสกลคนเฝ้าเยือน
ประภาคารจึงร้างเลือน..ไร้เพื่อนชม

แซมค่ะ
 

เพลงทรายกับทะเล แสนซึ้ง..
เพราะมากๆค่ะ.. แซมขอบคุณ.. ♥ 

[ก้าวแรกฯ...]

ประภาคาร ผ่านล่วง กี่ห้วงหล้า
การคอยท่า ล้า-เลือน เหมือนเวิ้งกว้าง
เฝ้ามองดู ผู้พราก จากรอยทาง
กลางเคว้งคว้าง ว่าง-คั่น อันล่องลอย

ความโดดเดียว เคี่ยวกรำ ช้ำสะอื้น
ยังหยัดยืน ฝืนรอ มิท้อถอย
ความเหงาเงียบ เหยียบย่าง ณ ฝั่งคอย
ยังเลื่อนลอย คอยดู อยู่เช่นนี้

ยืนหยัดเถิด ประภาคาร ตระหง่านตั้ง
เพียรฝากฝัง ความหวัง ณ ฝั่งนี่
เพียรนับห้วง ล่วงลับ กับนาที
กี่ทิวา ราตรี ที่ร้างลา

ท่ามความมืด ยืดยาว ราวฟ้าร้าง
ส่องนำทาง ลางเลือน ดังเตือนว่า
ผู้ล่องลอย คอยคว้าง กลางนาวา
ในไม่ช้า จะกลับมา ณ ฝั่งคอย
 

จะก้าวมา เป็นเพือน เยือนฝั่งคอย

ก้าวแรกฯ...

[Prapacarn ❀]

แอตแลนติกแปซิฟิกอาร์กติกเหรอ
ที่แบ่งเธอจากฉันรักหันเห
ขั้วโลกเหนือขั้วโลกใต้ทำโลเล
หรือนุชเททิ้งรักอึกอักเอง

เพราะรักพี่ไม่มีอะไรกั้น
จากดวงจันทร์ถึงดาวเสาร์พี่เฝ้าเปล่ง
สาดแสงรักเรืองรองร้องบรรเลง
ทำนองเพลงเพลินรักทั้งจักรวาล

ประภาคารอย่าดับลาลับแสง
จงสำแดงเดชรักเป็นหลักฐาน
ระยะทางเพียงใดใช่ขวางมาน
ปาฏิหาริย์แห่งรักประจักษ์เทอญ

♥ ♥ ♥ ♥ ♥

ทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ..พี่ถามน้อง
แม้พี่ปองรักนางไม่ห่างเหิน
ประภาคารแสงอำไพไม่หมางเมิน
สู้เผชิญอุปสรรคเพื่อรักเรา

ท่ามผืนฟ้ากว้างใหญ่..ใจยังถึง
จะเฝ้าขึงสายสัมพันธ์..แม้วันเหงา
จะพับแผ่นเวหาฟ้าสีเทา
เพียงเพื่อเราเกี่ยวใจไว้เคียงกัน

จะวาดลายเส้นขนานให้พานพบ
ให้ปลายเส้นมาบรรจบพบในฝัน
และที่ปลายสายพ่วงเป็นบ่วงพัน
คือรักมั่นจากปลายฟ้า..ประภาคาร

"ประภาคาร"

[Prapacarn ❀]

      

ประภาคารสูงเด่นเป็นสง่า
ดั่งทายท้าสายลมที่ห่มเหิน
เฝ้ารอเธอลอยกลับมารับเชิญ
ฉันมองเพลินเห็นเธอมาน่าชื่นชม

คอยชะแง้แลชะเง้อเธอรู้ไหม?
ถ้าวันใดหายลับไม่กลับ,ล่ม
หัวใจฉันเหมือนถูกขีดจากมีดคม
ขออย่าจมจากใจให้คร่ำครวญ

จะคอยเธออยู่นี่อยู่ที่เก่า
จะคอยเฝ้ามองเหม่อรอเธอหวน
จะสวดมนต์ภาวนามาประมวล
จะเชิญชวนมวลมิตรติดชายเล

“ไพร พนาวัลย์”

ยืนตระหง่านในม่านเมฆ..ดังเฉกเช่น
ขุนเขาเร้นในไพรไม่ห่างเห
คอยเฝ้าดูผู้คนบนผืนทะเล
ยังเฝ้าเห่ลำนำกล่อมรำพึง

ยามเงียบหาย..คลายจาก..มิอยากร้าง
เพียงมีบางสาเหตุพิเศษขึง
เป็นขีดคั่นกั้นจินต์ถวิลคำนึง
แต่รักหนึ่งจากใจไม่เคยเลือน

ถ้อยคำปลอบจาก”ไพร”ห่มใจสาว
อุ่นทุกคราวอยู่ต่างแดนแม้นเสมือน
ได้นอนแนบแอบอุ่นหนุนตักเตือน
ฝากดาวเดือนกระซิบมั่น...น้องสัญญา

แซมค่ะ

[สมนึก นพ]

หลงทางกลางทะเลคลื่นเห่ล้อม
ลมพัดอ้อมกระฉอกออกทางขวา
ด้วยว่าคลาดเคลื่อนไปหลายเวลา
หลงทางมาถิ่นนี้แสนดีใจ

แสงกระพริบหริบหรี่ที่มองเห็น
น่าจะเป็นประภาคารคอยขานไข
บอกทางนี้มีฝั่งยังอีกไกล
คัดหัวเรือตรงไว้ได้เส้นทาง

นำเข็มทิศคิดย้ำเริ่มคำนวณ
กลัวลมหวนหันเหเฉออกห่าง
เห็นแสงสีทั่วไปได้เลือนลาง
ใกล้ปากทางแล้วนั้นหวั่นระแวง

ร่องน้ำยังไม่รู้ดูลึกตื้น
หากทนฝืนแล่นไปเหตุไม่แจ้ง
เรืออับปางทันทีมีแสดง
ดั่งมนต์แฝงห้ามล้ำมากล้ำกราย

ดีใจจนกระโจนตะโกนก้อง
ช่วยนำร่องด้วยหนาอย่าหลบหาย
หากเทียบฝั่งเพียงรอขอพักกาย
ขอบคุณหลายได้พึ่งพาประภาคาร

หลงทะเลหม่นหมองจ้องดูดาว
แสงสกาวเกินไกลไม่ส่งผ่าน
หลายดวงนั้นโดดเด่นเห็นตระการ
คืนยาวนานหลายวันไม่มั่นใจ

ดูดาวเหนือเบื่อนักปักหลักเฉย
มิเอื้อนเอ่ยบอกบ้างกลับทางไหน
ประภาคารบนฝั่งยังแจ้งไป
ส่งแสงไฟให้พึ่งได้บึ่งมา

กลับยังต้องหมองหม่นปนวิตก
เกิดตลกอันใดได้อีกหนา
มิใช่คนเดียวนี้ที่นำพา
อนิจจาหลงผิดคิดไปเอง.

นพ
9ก.ค.55

[บ้านริมโขง]

รู้ว่าคล้ายดายเดียวและเปลี่ยวเหงา
ใครไหนเล่ากำหนดแบบบทให้
ต่างเติมฝันมั่นหมายทั้งกายใจ
จะอย่างไร..ต้องรับกับชะตา

มากมุ่งหมาย หลายคน บนโลกนี้
ล้วนอยากมี ดีเป็น เช่นเจ้าหนา
แต่ไม่ได้ ไม่เป็น เช่นหวังมา
เชื่อเถิดว่า ค่าตน คนโชคดี

ดั่งเอื้อเฟื้อเจือจานผู้ขานขาด
ดุจดั่งญาติชาติเชื้อเหลือสุขี
เป็นที่หมายปลายฝันอันรุจี
เช่นผู้ที่ชี้ทางให้ห่างภัย

เพียงลมเหงาชายเลที่เห่ห่ม
เพียงจันทร์กลมผสมคลื่นคืนสดใส
เพียงเสียงฟ้าคราฝนก่นเศร้าใจ
เพียงแสงไฟให้หมาย..ปลายประภาคาร

ไร้บันเทิงเริงรื่นคืนเงียบเหงา
ฟังเพลงเศร้าเร้าใจไร้สงสาร
หนาวในทรวง ท่วงท้อแสนทรมาน
ใดไหนปานทานทนล้นรำพึง

เมื่อไหร่กรรมทำไว้ได้สิ้นสุด
ได้สะดุดสุขบ้างทางฝันถึง
เมื่อไหร่คู่ผู้หมายได้เอื้อมดึง
มอบรักซึ้งหนึ่งใน..ใจอนงค์

"บ้านริมโขง"