03 กรกฎาคม 2012, 09:11:PM |
my smile
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 333
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,183
รอยยิ้มที่จริงใจ มองทีไรก็รู้สึกดี. ..
|
|
« เมื่อ: 03 กรกฎาคม 2012, 09:11:PM » |
ชุมชน
|
ร่มเล็กเล็ก..คันเดิม มือนิ่มนิ่มที่ช่วยเติม..ความอุ่นให้ ข้างนึงจับมือฉันที่ถือร่ม..กระชับแน่นหนัก.. ก่อนพยักหน้าเป็นสัญญาณว่า..พร้อมแล้ว..ที่จะลุยฝน..สายนี้ไป อีกมือ..โอบเอวบางไว้..อ่านข้อความจากสายตาได้..ว่าไม่เป็นไร..เราจะไปด้วยกัน
สายฝน..เม็ดแล้วเม็ดเล่า กับคนข้างข้างที่ร่างติดกันคล้ายเงา..แต่เป็นเธอกับฉัน ยังจำได้ดีไม่ว่าจะอดีต.หรือตอนนี้..พฤติกรรมน่ารักของเธอก็ยังแสนดี..ไม่เปลี่ยนเลย.. ฉันก็จะเป็นแบบนี้..เหมือนเดิมทุกวัน ฝนตกกี่สายก็ไม่หนาว ..ในเมื่อมีคนเคียงข้างฝัน..เย็นแค่ไหนก็ไม่หวั่น สำคัญที่รัก..ห่มฉันจนหลุดจากการหนาวสั่น..อ้อมกอดเธอ
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กังวาน, blues, ดุลย์ ละมุน, ยามพระอาทิตย์อัสดง, เพลิงคำ, panthong.kh, แป้งน้ำ, ไพร พนาวัลย์, เนิน จำราย, ไร้นวล^^, sunthornvit, รการตติ
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
03 กรกฎาคม 2012, 11:29:PM |
|
|
04 กรกฎาคม 2012, 12:13:AM |
|
|
04 กรกฎาคม 2012, 08:07:PM |
my smile
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 333
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,183
รอยยิ้มที่จริงใจ มองทีไรก็รู้สึกดี. ..
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2012, 08:07:PM » |
ชุมชน
|
หลายครั้ง..กับการเฝ้ามองสายฝน กี่เม็ดที่หล่น.ฉันจำไม่ได้ รู้เพียงหนาวเหน็บเสียจน..ขาดใจ ความเย็นที่เกาะกุมความรู้สึกร้าวไหว..มันไม่ชิน
หลายครั้ง"ที่ทำความเข้าใจ" กับลม.ไร้ความอุ่น แต่ไม่เคยนึกคุ้นกับมัน"หรือเข้าใจ.อะไร.ทั้งสิ้น เหมือนยืนอยู่ลำพัง"ท่ามกลางฝนพรำ..ช่ำดิน หนาวจนแข็งกว่าหิน.ฝนเม็ดใหญ่กับหัวใจที่หยุดบิน..ไม่มีแรง
หลายครั้งกับความรู้สึก..ว่างเปล่า ทุกครั้งคราว..ให้เปลืองน้ำตา””ในฝนหน้าแล้ง ไม่คิดเป็นประสบการณ์ชืวิต..หรือนับบทเรียนราคาแพง แค่สงสัยว่าโดนฟ้าแกล้ง..ให้อ่อนแอ. .กลางฝนที่หล่นแรงแรง.จนเปียกปอน
|
|
|
|
05 กรกฎาคม 2012, 12:00:AM |
|
|
05 กรกฎาคม 2012, 12:50:AM |
ไร้นวล^^
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 825
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,430
โปรดแนะนำเพื่อค้ำชูภาษาไทย
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 05 กรกฎาคม 2012, 12:50:AM » |
ชุมชน
|
ฝน......จะตกทีไร.....ทำมั้ย......ทำไม......ใครๆก็นึกถึง รักจะถูกดึง.....รักจะขาดผึง.....รักจะขาดซึ้ง....รักจะอ้ำอึ้ง เมื่อเมฆฝน.....หล่นมา.....จะชะล้าง....รักจะสำอางค์....รักจะสร่างและตราตรึง รักและฝนจึง.......จรุงจังหวะ....กันและกันแล้งต่างหาก ร้อนต่างหาก ที่พราก.......กระชากรัก ดินระแหง รักระเหิน ระหกไกล จนขลุกขลัก..... และคับขัน รักก็ร้อน ใจก็ร้อน อะไร อะไรก็ร้อน ร้อนรนทั่วหน้ากัน ขณะนั้น.....รักของฉัน.....และของเธอ อาจเผลอ อาจเหม่อ เบื่อปรนเปรอ เบื่อฉัน เบื่อเธอ หรือ.......เบื่อรัก....เบื่อกันละกัน เอ๊ะ.....คู่รัก เขารัก เขาสลัก พิงพักใจ ใช่ ใช่ ใช่ ทั้งร้อน ฝน จนถึงหนาว อยู่กันยาว ย้าวยาว บางคราวร้าว บางคราวฉาว แต่ก็ยังเฉิดฉัน ยังรักกันและกัน.....หรือเพราะนั่น...มันคือ...มันคือ....ความผูกพันธ์....และรักนั้น....นั่นคือ.....รักนิรันดร์ เอ่อ...เอ่อ....เอ่อ....ฉัน....ฉัน...ฉัน....คิดได้ทัน....คิดว่าฉัน....มั่น...มั่น...ในรัก.....จะรัก.....รัก....เธอนั้น....แบบนั้นล่ะ....รักนิรันดร์....
|
แดนดินใดให้เราเกิด เราจะเทิดทูนไว้เหนือเศียร
|
|
|
|