ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

๐  เพียง  ๐

๑
   
๐  เพียงสัมผัสรสอุ่นที่อ้อมกอด
สองแขนทอดโอบกายมิหน่ายหนี
เสียงกระซิบบอกรักจากฤดี
แก้มก็ปริปรี่รอยยิ้มอิ่มทรวงใน

๐  อุ่นแห่งรักจัดลงบรรจงก่อ
แล้วถักทอแห่งเราเฝ้าหลงใหล
เกิดเส้นสายเรียงรักประจักษ์ใจ
หาอื่นใดเทียบเคียงนั้นมิมี

๒

๐  เพิ่งเข้าใจว่าความรักช่างหวานชื่น
ให้สู้ยืนมาไกลได้ ถึงเพียงนี้
จับมือกุมมุ่งฝ่าแม้นมากมี
พันเดือนปียังยิ้มส่งตรงปลายทาง

๓

๐  จากโคนรุ้งสีเก่าเทาหมองหม่น
จนพบคนที่เห็นค่ามิหายห่าง
น้ำตาร่วงทวงดินไม่สิ้นจาง
ยืนอ้างว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา

๐  รอยยิ้มเธอละเมอพกหวังพบพ้อ
สร้างทางต่อเติมเต็มอย่างห่วงหา
หวังพระจันทร์ส่งผ่านธารดารา
ขอสบตาผ่านเมฆหมอกบอก "รักเธอ"

๔

๐  ไฉนเลยความห่างไกลใยถูกปิด
ส่งสนิทเพียงภาษาใช้เสนอ
ภาพถ่ายเจ้าเฝ้ามอง,ฟ้องละเมอ
แล้วก็เอ่อด้วยน้ำตาพาร่วงโรย...

ปล...เพิ่งเข้าใจว่า "ความคิดถึง"  ที่ใช้พลังงานเพียงน้อยนิด
กลับทำให้ทรมานได้มิใช่น้อย...

๐  ตะวันฉาย ๐

[blues]

เพียงผิวผ่าน สายลม ที่พรมพริ้ว
ลอยละลิ่ว ความคิดถึง คนึงหา
พัดฝากไป ผ่านตะวัน และจันทรา
ให้นำพา ส่งตรึง ถึงมือนาง

หากว่าเธอ อ้างว้าง และโดดเดี่ยว
ทุกข์จริงเชียว เหลียวหาใคร ให้หม่นหมาง
ผ่านรักขม ตรมชีวิต จิตจืดจาง
ความอ้างว้าง เข้าเกาะกุม สุมหัวใจ

โปรดจงรับ ความรัก ที่ส่งถึง
จะตราตรึง ในดวงจิต พิสมัย
พี่รักเธอ ไม่แหนงหน่าย กว่าชายใด
เพียงรับไว้ จะได้รู้ มีรักจริง



บางครั้งคำว่า"รัก"สั้นๆ แต่ก็ทำให้เกิดทุกข์ได้มากมาย

bluesky

[ตะวันฉาย]

เพียงผิวผ่าน สายลม ที่พรมพริ้ว
ลอยละลิ่ว ความคิดถึง คนึงหา
พัดฝากไป ผ่านตะวัน และจันทรา
ให้นำพา ส่งตรึง ถึงมือนาง

หากว่าเธอ อ้างว้าง และโดดเดี่ยว
ทุกข์จริงเชียว เหลียวหาใคร ให้หม่นหมาง
ผ่านรักขม ตรมชีวิต จิตจืดจาง
ความอ้างว้าง เข้าเกาะกุม สุมหัวใจ

โปรดจงรับ ความรัก ที่ส่งถึง
จะตราตรึง ในดวงจิต พิสมัย
พี่รักเธอ ไม่แหนงหน่าย กว่าชายใด
เพียงรับไว้ จะได้รู้ มีรักจริง



บางครั้งคำว่า"รัก"สั้นๆ แต่ก็ทำให้เกิดทุกข์ได้มากมาย

bluesky

...มาน้อมรับสายลมที่ห่มรัก
กระซิบทักผ่านจันทรามาสู่สิง
อ่านบทกลอนอ้อนคำนำประวิง
สู่แม่หญิงนางใด...คนไหนชาย

...หากเป็นฉันคงสุขใจไมตรีมิตร
ขอเคียงชิดอักษรามิห่างหาย
รับรู้ค่าจากรู้สึกมิเสื่อมคลาย
ขอมั่นหมาย ณ ที่นี้ เป็นพยาน

...เมื่อรักจริงดังวาจาที่ว่าเอ่ย
ไฉนเลยลาร้างทางประสาน
ก่อสัมพันธ์แล้วตีจากฝากเพียงกานท์
รอไขลานเติมต่อทอทางเรา...

[blues]

เพียงคำรักสั้นสั้น จะหมั้นหมาย
มันจะไม่คลอนคลาย ไปหน่อยหรือ
"ความเข้าใจ"ที่ต้องการ มันก็คือ
ใช้ยึดถือประครองมั่น ฝันสองเรา

คำว่ารักเปลี่ยนแปรได้ ไปเสมอ
เมื่อไปเจอของถูกใจ ดั่งใครเขา
ความสัมพันธ์จะประสาน เป็นดังเงา
เพราะความไม่เข้าใจ กันและกัน

ขอเพียงเธอเข้าใจ ในรู้สึก
แล้วให้นึกกลับมา ว่าเป็นฉัน
ความต้องการในรัก จักผูกพันธ์
ไม่ต้องการแบ่งปัน ให้ใครเลย


bluesky

[ไพร พนาวัลย์]

      

เพียงพิศถ้อยร้อยคำลำนำรัก
เพียงเว้นวรรคภักดีที่พร่ำเอ่ย
เพียงหลงเพ้อละเมอหามาชมเชย
เพียงรำเพยเปรยคำที่ช้ำจินต์

เพราะลุ่มหลงรสเล่ห์เสน่ห์หวาน
เพราะพบพานเพียงครั้งยังถวิล
เพราะแรกรักภักดีชั่วชีวิน
เพราะยลยินคำชายที่หมายปอง

รักแรกพบจบกันวันห่างหิน
รักเผชิญขวากหนามยามหม่นหมอง
รักสิ้นไร้ใฝ่ฝันอันเรืองรอง
รักจึ่งครองความช้ำนองน้ำตา

ลืมเสียเถิดความหลังที่ฝังจิต
ลืมอดีตขมขื่นที่ฝืนฝ่า
ลืมความรักเศร้าซมถมอุรา
ลืมชีวามืดมน...รอฝนพรำ

“ไพร พนาวัลย์”

[Prapacarn ❀]

เพียงเมื่อฝนหล่นสายที่ปลายหมอก
เพียงระลอกลมผ่านมานก็พร่ำ
เพียงเธอชายตามอง..เหมือนจองจำ
เพียงน้ำคำก็เหมือนบ่วงรัดพ่วงใจ

มิอาจผ่อนห้วงใจให้คลายหม่น
มิอาจทนหนาวเหน็บ..เจ็บเกินไข
มิอาจบอกให้เธอรู้..ว่าผู้ใด
มิอาจหักรักที่ให้..ไว้เพียงเธอ

เจ้าแซม
 

[ไร้นวล^^]

เพียงเพลี่ยงพล้ำแตกเพล้ง       พันธ์พัง
เพียงเท่านั้นใจยัง                หย่อนย้วย
เพียงรักหลอกหลอกฝัง        รากลึก
เพียงเจ็บแค่กล้วยกล้วย       กระป้อกระแป้เฉา