ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

คราเจ้าชู้ นึกรู้ไหม ทำใครเจ็บ
ดั่งตอกเล็บ เหน็บหนาว จนสาวหมาง
มาบัดนี้ ใยเยื่อ เหลือเบาบาง
ทนอ้างว้าง รู้เสมอ เธอมิจำ

"ดิน"

พอได้คืบ เอาศอก เที่ยวตอกแผล
ไยเธอทำ ย้ำแด แม่งามขำ
คงสาใจ ใช่ซี่ พี่ระกำ
หลงถลำ ช้ำหน่อย เธอต่อยเลย

แรกอยู่เรียง เคียงกมล บอกทนได้
แม้นแนบใฝ่ หลายหญิง จะนิ่งเฉย
เอาเข้าจริง ยิ่งกว่า พายุเกย
แม่ทรามเชย เผยลาย ร้ายกว่ายุง
 

[panthong.kh]

อ้นรสใด ไม่เปรียบ เทียบรสรัก
หวานกมล ล้นหลัก ปักใจสิ้น
แม้รักน้อง ปองนุช สุดชีวิน
รีบโบยบิน มาหา อย่าช้าพลัน

พันทอง

ดวงใจน้อง ดั่งทองตรง หลังองค์พระ
ช่างสวยสะ ระย้าพราว ราวสวรรค์
เพียงได้เคียง เมียงมอง ต้องชีวัน
ให้ไหวหวั่น หวามไหว ใจวนเวียน

ยิ่งคำร้อย ถ้อยพจน์ บดดวงแก้ว
สุดเพริศแพร้ว แวววาว ราวภาพเขียน
น้ำใจล้ำ ดุจคล้ำแสง ได้แรงเทียน
แม้นคืนเปลี่ยน เทียนเล่มนั้น ส่องมั่นคง
 

ขอบคุณในน้ำใจ พันทอง ที่มีให้เสมอมา

มาชมกัน ต่อหน้า พาให้เขิน
งกงกเงิ่น เอียงอาย คล้ายดั่งหงส์
ชูคอเชิด เริดเริด เฉิดอนงค์
ยิ่งงวยงง เง้างอด อ้อนออดจัง

เป็นแค่เทียน ส่องสว่าง ทางริบหรี่
คงต้องมี วันลับ ดับตามหลัง
ไส้เทียนกิ่ว น้อยนิด ไม่ปิดบัง
ไม่เหมือนดั่ง แสงนีออน ตอนค่ำคืน

[ดุลย์ ละมุน]

เป็นแค่เทียน ส่องสว่าง ทางริบหรี่
คงต้องมี วันลับ ดับตามหลัง
ไส้เทียนกิ่ว น้อยนิด ไม่ปิดบัง
ไม่เหมือนดั่ง แสงนีออน ตอนค่ำคืน

พันทอง

แสงนีออน ร้อนแรง แฝงตะกั่ว
อาจเมามัว หัวใจ ให้สะอื้น
หาเทียบแรง แสงเทียนส่อง ผ่องยั่งยืน
ยามชมชื่น รื่นรมย์ กลมกล่อมดี

ถึงน้อยแสง แต่แรงนวล ช่างอวลอุ่น
หวานละมุน อุ่นไสว กว่าไฟสี
นีออนสวย เพียงฉวยฉาบ อาบราคี
แสงเทียนนี้ ที่ผุดผ่อง ไร้หมองปน
 

[ก้าวแรกฯ...]

อักษรศิลป์ สิ้นซึ้ง รำพึงช้ำ
ทรวงระกำ ย้ำลึก จนสึกหรอ
เหมือนโดนกรีด มีดบั่น มาหั่นคอ
ใจนี้หนอ ป.ล. ขอลา...

 

ดุลย์ ละมุน

พอเขียนจบ ครบคำ จึงย้ำอ่าน
ทบทวนกานท์ อ่านไป ใจก็ล้า
แล้วลงชื่อ คือจรด หยดน้ำตา
แทนคำลา ฝากใส่ ไปในซอง

เอื้อมไปหยิบ แสตมป์ มาแต้มติด
ใช้น้ำลาย ป้ายนิด ติดถูกต้อง
ไม่กลับหัว ขวาบน บนมุมซอง
หวังเรียกร้อง ให้น้อง ต้องเห็นใจ

หยิบมาส่ง หย่อนลง ไปในตู้
หยุดยืนดู ตู้แดง แฝงสังสัย
ซองน้องอยู่นี่ ที่ส่งไป นั่นซองใคร
อย่าให้ใช่ จดหมายลา หาเจ้านาย

ก้าวแรกฯ...

 

[ดอกฝิ่น]

เรขาวางจดหมายไว้บนโต๊ะ
ฉีกอ่านโละทุกซองต้องใจหาย
จับจดหมายฝากมาอ่านตาลาย
คนเดียวดายรำพันในวันลา

อ้างถึงคำ ป.ล.ขอต่อท้าย
ฝากถึงชายเจ้าของตรองเถิดหนา
รอยกระดาษยับย่นปนน้ำตา
ถ้อยวาจารำพึงถึงน้องนุช

สมควรแล้วสาวแจวแห้วเต็มอก
ถูกผลักตกต้นรักเกินชักฉุด
อนุมัติงานเพิ่มเติมรีบรุด
แม้วันหยุดต้องทำคำสั่งนาย
    “ ดอกฝิ่น “

[D]

พอได้คืบ เอาศอก เที่ยวตอกแผล
ไยเธอทำ ย้ำแด แม่งามขำ
คงสาใจ ใช่ซี่ พี่ระกำ
หลงถลำ ช้ำหน่อย เธอต่อยเลย

แรกอยู่เรียง เคียงกมล บอกทนได้
แม้นแนบใฝ่ หลายหญิง จะนิ่งเฉย
เอาเข้าจริง ยิ่งกว่า พายุเกย
แม่ทรามเชย เผยลาย ร้ายกว่ายุง
 

แรกอยู่เรียง เคียงกมล บอกทนได้
พออยู่ไป เมินหน่าย แล้วหมายมุ่ง
หาแต่หญิง สาวหมวย รวยหอมฟุ้ง
ปล่อย"ดิน"ยุ่ง อยู่กับงาน พาลระอา

มิมีเธอ อยู่ได้ มิตายดอก
จะขอบอก ครั้งสุดท้าย ไว้ด้วยหนา
จะไม่เสีย ให้เธอ ดอกน้ำตา
จำไว้ว่า "ชายอ่างทอง" มองหญิงรวย

"ดิน"

[panthong.kh]

เป็นแค่เทียน ส่องสว่าง ทางริบหรี่
คงต้องมี วันลับ ดับตามหลัง
ไส้เทียนกิ่ว น้อยนิด ไม่ปิดบัง
ไม่เหมือนดั่ง แสงนีออน ตอนค่ำคืน

พันทอง

แสงนีออน ร้อนแรง แฝงตะกั่ว
อาจเมามัว หัวใจ ให้สะอื้น
หาเทียบแรง แสงเทียนส่อง ผ่องยั่งยืน
ยามชมชื่น รื่นรมย์ กลมกล่อมดี

ถึงน้อยแสง แต่แรงนวล ช่างอวลอุ่น
หวานละมุน อุ่นไสว กว่าไฟสี
นีออนสวย เพียงฉวยฉาบ อาบราคี
แสงเทียนนี้ ที่ผุดผ่อง ไร้หมองปน
 

อยากจะเป็น แสงเทียน เพียรส่องจิต
แม้เพียงนิด สว่างใส ไม่หมองหม่น
แสงเทียนน้อย ด้อยค่า ไม่น่ายล
ส่องอย่างไร คงไม่พ้น ขาดคนมอง

แสงเทียนใจ ส่องสุข ให้ทุกเมื่อ
ริบหรี่เหลือ เชื่อไหม จักไม่หมอง
ขอเป็นหนึ่ง ลำแสง แอบแฝงปอง
ส่งสุขสอง ทุกเมื่อ โปรดเชื่อใจ

[ดุลย์ ละมุน]

หยิบมาส่ง หย่อนลง ไปในตู้
หยุดยืนดู ตู้แดง แฝงสังสัย
ซองน้องอยู่นี่ ที่ส่งไป นั่นซองใคร
อย่าให้ใช่ จดหมายลา หาเจ้านาย

ก้าวแรกฯ...

จากสาส์นรัก ผลักพาล เป็นสาส์นรบ
สัมพันธ์จบ ลบใจ ให้สลาย
มธุรส พจน์ล้ำ กลับกล้ำกลาย
ความฉิบหาย กรายเยือน มาเคลื่อนคอย

หวังมัดใจ ให้นวล กลับครวญหา
ฟ้าบังตา พาเรา สุดเศร้าหงอย
กับถูกมัด มือชก แทบอกลอย
น้ำตาปรอย ง่อยเปลี้ย เคลียร์เจ้านาย
 

[ก้าวแรกฯ...]

รีบตามมา คอยท่า หน้าออฟฟิต
จดหมายจ่า- หน้าผิด คิดใจหาย
หวังส่งให้ น้องนุช สุดกลับกลาย
ด้วยซองลาย ดอกไม้ คล้ายซองเธอ

เจอะเลขา หน้าหวาน ผ่านมาทัก
“อ้าวคุณก้าวฯ ลาพัก ไม่ใช่เหรอ
จดหมายลา ของคุณ ฉันเพิ่งเจอ
พักผ่อนเถอะ เจ้านาย คงเข้าใจ”

แอบกรายผ่าน ห้องทำงาน เจ้านายโหด
นายคงโกรธ คาดโทษ โดดเข้าใส่
เคาะประตู รับผิดที่ ลากิจไป
เพราะจะไป ปรับเข้าใจ ให้นุชคืน

“นี่คุณก้าว... ผมเข้าใจ คุณทั้งหมด
ไม่ต้องปด เก็บกด อดใจฝืน
ส่วนจดหมาย ขอยึด ไม่ให้คืน
จะไปยื่น ให้กิ๊ก ที่งอนกัน”

ก้าวแรกฯ...

[ดุลย์ ละมุน]

สมควรแล้วสาวแจวแห้วเต็มอก
ถูกผลักตกต้นรักเกินชักฉุด
อนุมัติงานเพิ่มเติมรีบรุด
แม้วันหยุดต้องทำคำสั่งนาย
   
 “ ดอกฝิ่น “

แอบหลงรัก ปักตรึง ถึงนายหญิง
หวังแอบอิง พิงพัก รักมั่นหมาย
ถึงเราสอง ต่างมีคู่ อยู่เคียงกาย
วอนเจ้านาย คนสวย ช่วยรับจินต์

รู้มิควร ด่วนใจ ไปรักนุช
แต่ดอกรักผุด มุดบาน กลางลานหิน
ถึงดอกรัก หักหมอง ต้องราคิน
แต่ดอกฝิ่น แม้นสิ้นใจ คงไม่ลืม
 

555 ถ้าล่วงเกิน ขออภัยด้วยครับ 555 กลอนเป๋ทุกที

[รัตนาวดี]

กลิ่นความเหงา เศร้าซวน ยังอวลอบ
ความมืดทบ กลบใจ ไกลแสงสรวง
เหลือเพียงรอย อาลัย ที่ใครลวง
จับมัดปม ถมถ่วง แล้วจ้วงแทง

ขอเพียงลม พรมพรอด มากอดพัด
ข่าวคุณรัตน์ เคยกลัดทรวง หน่วงแสลง
เหงาบวกเหงา เคล้าคลุก สุขคืนแรง
เชิญร่วมแบ่ง แสงทอง ให้หมองคลาย

ดุลย์ ละมุน
 

...แสนโศกตรม คมรัก ปักแสลง
เหมือนโดนแกล้ง ใจตรอม จนผอมผ่าย
โดนรักยื่น ฝืนช้ำ ระกำกราย
ตัดสินใจ อยากตาย อาจคลายครวญ...

...ลมหอบรัก ของใคร มาให้กอด
ใคร่อ้อนออด แอบอุ่น ละมุนหวน
เอาเก็บไว้ เยียวยา คราที่ชวน
สร้างเรือนหอ ใหม่ด่วน สงวนกาล...


รัตนาวดี

[ดุลย์ ละมุน]

มิมีเธอ อยู่ได้ มิตายดอก
จะขอบอก ครั้งสุดท้าย ไว้ด้วยหนา
จะไม่เสีย ให้เธอ ดอกน้ำตา
จำไว้ว่า "ชายอ่างทอง" มองหญิงรวย

"ดิน"

ดอกไม้งาม หนามคม ก็สมอยู่
ชายเจ้าชู้ ย่อมหมายคู่ พธูสวย
ธรรมดา ชีวาเผลอ เจอเรื่องซวย
ไร้คนช่วย ก็เอออวย ม้วยที่เดิม (กลับไปตายรัง)

แฮมเบอร์เกอร์ หาเลอล้ำ กว่าน้ำพริก
ลิ้นกระดิก ระริกลิ้ม จิ้มผักเสริม
ปลายจวัก ปักใจ ให้เต็มเติม
พริกถ้วยเดิม เคลิ้มสะท้าน หวานกว่าใคร
 


555 ฮือ ฮือ ขอกลับบ้านจ้า 555

[ดุลย์ ละมุน]

แสงเทียนใจ ส่องสุข ให้ทุกเมื่อ
ริบหรี่เหลือ เชื่อไหม จักไม่หมอง
ขอเป็นหนึ่ง ลำแสง แอบแฝงปอง
ส่งสุขสอง ทุกเมื่อ โปรดเชื่อใจ

พันทอง

เป็นแสงเทียน เวียนวก ในอกพี่
เป็นวารี ปรี่รด ให้สดใส
เป็นหยาดเพชร เก็จฟ้า นภาลัย
เป็นดวงไฟ ใสสว่าง กลางเดือนแรม

แม้นใครเห็น เนื้อเย็น เป็นเพียงหิน
ค่าเพียงดิน บิ่นหมอง เป็นของแถม
เสียบประดับ จับไว้ แค่ไม้แซม
ยังงามแจ่ม แย้มจรัส หยาดรัดทรวง
 

[ไพร พนาวัลย์]

       

เขียนจดหมายถึงน้องใส่ซองผิด
ดันส่งไปอ๊อฟฟิศจึงผิดช่วง
เจ้านายเธอเปิดอ่านบานทั้งพวง
คำหนักหน่วงบ่งชัดบทอัศจรรย์

ประกาศก้องร้องด่าว่าทุเรศ
ไอ้คนเปรตอย่างนี้ไม่มีขั้น
แถมแขวะน้องรีบตอบถ้าชอบมัน
เรื่องสำคัญส่วนตัวไยรั่วมา

เขียนจดหมายขอโทษได้โปรดเถิด
จิตเตลิดโลมเลียทำเสียหน้า
ไม่คิดว่านายคนดีมีเมตตา
หรือจะกล้าเปิดจดหมายก่อนปลายทาง

หรือว่านายหลงรักสมัครชิด
เจ้ามิ่งมิตรคนดีให้พลีร่าง
จึงเคียดแค้นแพ่นคำไม่อำพราง
โกรธน้องนางหลายวันไม่หันมอง

“ไพร พนาวัลย์”

 

[ดุลย์ ละมุน]

...ลมหอบรัก ของใคร มาให้กอด
ใคร่อ้อนออด แอบอุ่น ละมุนหวน
เอาเก็บไว้ เยียวยา คราที่ชวน
สร้างเรือนหอ ใหม่ด่วน สงวนกาล...

รัตนาวดี

เรือนหอพี่ มีแล้ว แต่แคล้วคู่
หมายพธู คู่เคียง เพียงฝันหวาน
ต้องเปลี่ยวใจ ไร้แฟน มาแสนนาน
จนเนื้อหย่อน เหนียงยาน บานบุรี

อยากไปเยือน เมืองคาน ที่บ้านน้อง
ขอจับจอง ห้องใจ ใกล้อิตถี
รักบนคาน อาจแสนหวาน วิมานฉิมพลี
ขอคนดี รี่จัดบ้าน แต่งคานรอ
 

[panthong.kh]

       

เขียนจดหมายถึงน้องใส่ซองผิด
ดันส่งไปอ๊อฟฟิศจึงผิดช่วง
เจ้านายเธอเปิดอ่านบานทั้งพวง
คำหนักหน่วงบ่งชัดบทอัศจรรย์

ประกาศก้องร้องด่าว่าทุเรศ
ไอ้คนเปรตอย่างนี้ไม่มีขั้น
แถมแขวะน้องรีบตอบถ้าชอบมัน
เรื่องสำคัญส่วนตัวไยรั่วมา

เขียนจดหมายขอโทษได้โปรดเถิด
จิตเตลิดโลมเลียทำเสียหน้า
ไม่คิดว่านายคนดีมีเมตตา
หรือจะกล้าเปิดจดหมายก่อนปลายทาง

หรือว่านายหลงรักสมัครชิด
เจ้ามิ่งมิตรคนดีให้พลีร่าง
จึงเคียดแค้นแพ่นคำไม่อำพราง
โกรธน้องนางหลายวันไม่หันมอง

“ไพร พนาวัลย์”

 

แค่จดหมาย ส่งผิด อย่าคิดมาก
อย่าลำบาก แก้ไข ให้มัวหมอง
อยากจะอ่าน อ่านไป ไม่ขอร้อง
ไม่เคยมอง เจ้านาย เช่นชายชู้

เขาอยากด่า ด่าไป ไยต้องสน
สิทธิ์ของตน คนเรา เขารู้อยู่
เรื่องความรัก ห้ามยาก ยอดพธู
จะชอบใคร เป็นคู่ พอรู้ทาง

คิดเสียว่า รักจริง แสนยิ่งใหญ่
ประคองใจ ไว้เถิด อย่าเปิดร่าง
อยู่ที่หญิง ว่าฤทัย ไม่เลือนลาง
เป็นคู่สร้าง คู่สม ชมชื่นทรวง

[D]

มา Xerox ร้าน"ดิน" จน Prinฯพัง
เพียงแค่หวัง เห็นใจ สาวในฝัน
บรรยายออด เอื้อนซะ! สารพัน
ช่างจำนรรจ์ ปั้นแต่ง แสร้งสำออย

เนื้อในความ จดหมาย เขียนไว้ว่า
"โอ้น้องจ๋า ขาดรัก จักเหงาหงอย
ไม่มีน้อง อยู่นี่ พี่ใจลอย
ตาแดงปรอย น้อยใจ น้องไกลจร

เคยได้พรอด รำพัน สวรรค์ปลื้ม
เคยดูดดื่ม ไล้ลูบ จูบสมร
มาวันนี้ ห่างหาย ให้อาวรณ์
แรงโหยอ่อน น้องไม่มา พี่ลาตาย ...ฯลฯ"

เรื่องทั้งหมด ก็เป็น เช่นฉะนี้
แหม! กอชี ได้ผล คนเหลือหลาย
มาเห็นอก เห็นใจ โถ!แค่ชาย(เช๊อะ)
หลอกลวงหมาย ให้สาว มาเคล้าอิง

"ดิน"

ถามจริงดีใจป่ะพี่ดุลย์ มีน้องแบบนี้

[ดุลย์ ละมุน]

จดหมายลา พารันทด จดหมายหลอน
หมดหวานกลอน ร้อนอุรา โดนฆ่าฝัง
เธอหมดใจ เหลือไว้แต่ แค่ความชัง
น้ำตาหลั่ง พรั่งพรม จมฤดี

คงเป็นพี่ ที่ผิด คิดประมาท
เลยถึงฆาต บาดจิต มิตรหน่ายหนี
พึ่งประจักษ์ กลอนรักหวาน ประหารชีวี
ต่อแต่นี้ มีเพียงกลอน เพื่อสอนตัว
 

[รัตนาวดี]

มาไม่ทัน ไยท่านพี่ถึงได้ทิ้งน้อง..ลาเข้าพรรษาไปซะแล้ว....