ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[toshare]

............. สุขสันต์ วันเกิด เพื่อนบ้านกลอนฯ

....นมัสการ เจ้าจอมฟ้า............เหล่าข้าฯ กราบสดุดี
ภูมี โปรดพระพร.....................บวรบรมสุข สงบสันต์
วันผู้ให้ กำเนิด.......................แม่ผู้เกิด เหล่าข้าฯ
อวยเพื่อน บ้านกลอนฯ กล้า......."เกิด"ท้า ทำนุธรรม (๔๔)

บวร, บวร- [บอวอน, บอวอระ-] (แบบ) ว. ประเสริฐ, ลํ้าเลิศ
บรม, บรม- [บอรมมะ-] ว. อย่างยิ่ง, ที่สุด

[toshare]

...............รถหนึ่ง เทียมม้าคู่

....รถหนึ่ง เทียมม้าคู่.............ดูราคา แจ้งไว้   
ใช้เงิน หกหมื่นห้า.................แต่ละม้า แจกแจง
แพงกว่ารถ ห้าเท่า               
.....................................จึ่งขอเข้า คำถาม
ตามตำรา “ประถมสี่”..............ควรที่ ม้าหนึ่งนั้น
มีค่า ตามกรอบกั้น.................มากน้อย เท่าใด   ...แน่นา (๔๕)

[toshare]

....รักเธอ รักสุดซึ้ง............รักตราตรึง ตลอดไป
สวยใส ฤๅเหี่ยวย่น............มิอาจดล เปลี่ยนใจ
เจ็บไข้ จักรีบรุด................ดูแลนุช รับใช้
ประทับจิต เธอมอบให้........เสน่ห์ล้ำ - รักเธอ (๔๖)

[toshare]

....เพื่อนหรือ คือผู้ใด............คือผู้ให้ เมตตา
อ่อนล้า เฝ้าประคอง.............ทุกข์เศร้าหมอง ปลอบปลุก
ลุกสู้ ท้าชีวิต.......................จึงตั้งจิต ระลึกไหว้
พรประเสริฐ วอนเทพไท้........โปรดได้ อวยเพื่อน...สุขนา (๔๗)

[สะเลเต]

เพื่อนเอ๋ย เคยชิดใกล้.............ต้องจากไกล ห่างกัน
ใจฉัน นั้นคิดถึง.....................หวังวันหนึ่ง พบเจอ
งดงาม ความทรงจำ...............หัวเราะ,ขำ หยอกเย้า
เวลาผ่าน แม้นานเนา.............วันเก่าทุกภาพ...ยากลืม(๔๘)

ขอบคุณมากค่ะ..คุณ..toshare ..
---สะเลเต---

[toshare]

   ยามเย็น เห็นฟ้าทอง     เรืองรอง ธรรมชาติสวย
รุ่มรวย ด้วยสรรพสิ่ง         พึ่งพิง เกื้อกูลกัน
บันดาล วงวัฏจักร           เตือนตระหนัก ตื่นรู้
สมศิษย์ พุทธะผู้             ดับสิ้น ตัว"กู" (๔๙)

[ไร้นวล^^]

(ขอขอบพระคุณท่านทรูแชร์ที่อุตส่าห์แนะนำวิธีแต่งร่ายให้กระผมครับ และกระผมก็ขอหัดในกระทู้ของท่านนะครับ )

ว่าวิจิตรวิไล  วิญญูไซร้ศึกษา  อุตส่าห์ฝึกฝนตน บนแก่นศาสนา  ดังว่าสดับมนตร์
ตนแลคือที่ซึ่ง  พึ่งพาแห่งตนพ้น  ตัณหาดลบันดาล  จนจิตพล่านพาลชน  นรกล้นท้นใจ
ไฟเผาไหม้ใครอื่น  ก็ตนยืนย่ำเอง  ริประเลงเพลงบาป  ซึมซาบซับนับกัลป์  วันรู้รสบทขม
วิเคราะห์ปมผลเหตุ  แห่งเภทภัยประลัย  บาปไฉนได้บุญ  ทุนคล้ำเป็นน้ำใส  ไม่ใช่สัจธรรม
ผลลัพธ์กลับก่อกล้ำ  กรายส่งสุขทุกข์ล้ำ   ต่อท้ายกรรมเกลียว เกื้อนาฯ

[toshare]

....ฮ่องเต้ มีพระประสงค์.........เจตจำนง สอบปราชญ์
ผู้ฉลาด แก้ปัญหา................."ช้างข้า หนักเท่าไร"
วิธีใด ก็ตาม.........................ซักถาม แจงกระจ่างได้
วอนเพื่อน เฉกปราชญ์ไซร้.......แต่งแก้ ปริศนา

....บอกใบ้ สักเล็กน้อย...........เคล็ดถ้อย "ใหญ่ซอยเล็ก"
จีนเจ๊ก เล่าตำนาน.................บรรสาน "เรือแลอิฐ"
เร่งคิด สิเพื่อนผอง.................ร่วมประลอง สืบค้น
ใช่ยาก จนเกินล้น...................อย่าได้ หลบลี้...หนีนา (๕๑)

บทแรกนับแล้วครับ

[toshare]

                          วันสตรีไทย

    ๑ สิงหา พารำลึก     ตรึกถึงสิทธิ์ "สตรีไทย"
ก้าวไกล ไปอีกก้าว       เธอหาญห้าว แกร่งกล้า
รุกท้า สรรพปัญหา        ร่วมประชา กอบกู้
วิกฤตสังคม สู้            ปราบสิ้น เสพติด- ตัณหา (๕๒)

[toshare]

                      อาสาฬหบูชา

   อาสาฬหะ วันประเสริฐ     เลอเลิศ รักแบ่งปัน
ธ ตรึกพลัน สรรพสัตว์         ตัณหามัด หมองเศร้า
พึงขัดเกลา ช่วยเหลือ         เอื้อบัว กิเลสพ้น
ธรรมสว่าง กระจ่างท้น        จิตแผ้ว ผ่องใส (๕๓)


อาสาฬหบูชา (อา-สาน-หะ-บู-ชา)

[toshare]

    เข้าพรรษา สาธุชน     พึงเตรียมตน ทบทวน
หวนตรองตรึก ชีวา         ผ่านมา มีดีชั่ว
หมองมัว ด้วยเหตุไฉน     ไยมิลด เลิกละ
กระทำกิจ อันชอบแล้       เพียรมุ่ง ทางธรรมแท้
สงบล้ำ นิรันดร์ (๕๔)

ร่ายสุภาพ จบด้วย โคลงสองสุภาพ
(บางคนอาจดูว่าเป็น โคลงสามสุภาพ เพราะต่างกันที่ โคลงสามเพิ่ม ๑ วรรค เท่านั้น)

[toshare]

๏ ศรีสิทธิ์พิศาลภพ เลอหล้าลบล่มสวรรค์ จรรโลงโลกกว่ากว้าง แผนแผ่นผ้างเมืองเมรุ
ศรีอยุธเยนทร์แย้มฟ้า แจกแสงจ้าเจิดจันทร์ เพียงรพิพรรณผ่องด้าว ขุนหาญห้าวแหนบาท
สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน ส่ายเศิกเหลี้ยนล่งหล้า ราญราบหน้าเภริน เข็ญข่าวยินยอบตัว
ควบค้อมหัวไหว้ละล้าว ทุกไทน้าวมาลย์น้อม ขอออกอ้อมมาอ่อน ผ่อนแผ่นดินให้ผาย
ขยายแผ่นฟ้าให้แผ้ว เลี้ยงทแกล้วให้กล้า พระยศไท้เทิศฟ้า เฟื่องฟุ้งทศธรรม ท่านแฮ ๚ะ

นิราศนรินทร์ รัตนโกสินทร์ตอนต้น

ไม่นับครับ นำเสนอเพื่อเป็นแบบอย่าง ร่ายสุภาพ ที่ได้รับการยกย่อง

สังเกต :- ร่ายนี้ ไม่ได้เคร่งครัดนักใน วรรณยุกต์เอก ส่วนที่เป็นโคลงสอง

เลี้ยงทแกล้วให้กล้า พระยศไท้เทิศฟ้า เฟื่องฟุ้งทศธรรม ท่านแฮ

[อนุวาต]

ผมนั้นมาหาอ่าน  วานชี้เเจงเเจ่มคิด   พินิจจําเริญใจ  ได้สุขอิ่มเอิมปรี   ที่เห็นพี่เล่นร่าย   ฉายเเววเก่งกาจ  มาตรดังพยัค์ฆา  มาให้ชื่นชมได้   ไว้เป็นศรีสง่า
ข้านี้เข้ามาหา มาดูอ่านผ่านไว้  จึ่งลาขอให้   พ่ีนี้ดีสม

[toshare]

   ธรรมชาติ ทั้งมวล       เชิญชวน กราบสดุดี         ภูมี พระรังสรรค์
สุริยัน จันทร์ดารา           ดินฟ้า อากาศฝน            ภูไพรสณฑ์ สกลงาม 
ชเลคราม หลากมัจฉา      ปักษา ร่อนนภาลัย          ร่วมใจ ส่ำสรรพสัตว์ 
ผลัดสำเนียง ขับขาน       ประสานเสียง สรรเสริญ     เทิดเทิน พระภูมินทร์
ยลยิน ตระหนักซึ้ง          จึ่งปวงข้าฯ อภิวันท์         พร้อมพลัน ประกาศก้อง
ร่ำร่าย ทำนองร้อง          แซ่ซ้อง ระลึกคุณ   ยิ่งนา

[toshare]

ขออนุญาตปรับแก้นะครับ

ผมนั้นมาหาอ่าน  วานชี้เเจงเเจ่มคิด   พินิจจําเริญใจ  ได้สุขอิ่มเอิมปรี   ที่เห็นพี่เล่นร่าย   
ฉายเเววเก่งกาจ  มาตรดังพยัค์ฆา  มาให้ชื่นชมได้   ไว้เป็นศรีสง่า   ข้านี้เข้ามาหา
มาดูอ่านผ่านไว้  จึ่งลาขอให้   พี่นี้ดีสม

อนุวาต 07 สิงหาคม 2012

:- ร่าย วรรคหนึ่ง ๕ คำ  ๓ วรรคท้าย ต้องเป็นโคลงสอง

:- จำให้แม่นครับ มีแค่ มาตรว่า มาตรแม้น
มาตรว่า [มาด-] สัน. หากว่า, ถ้าว่า.
มาตรแม้น [มาด-] สัน. หากว่า, แม้ว่า, เช่น มาตรแม้นดวงใจอยากได้คู่.
มาด ๒ (ปาก) น. ท่าทาง เช่น มาดเขาดี วางมาด.
มาด ๓ ก. มุ่ง, หมายไว้, คาดไว้, มักใช้เข้าคู่กับคํา มุ่ง เป็น มุ่งมาด.

ผมนั้นมาหาอ่าน  วานชี้เเจงเเจ่มคิด   พินิจจําเริญใจ  ได้อิ่มเอมเปรมปรีดิ์   ที่เห็นพี่เล่นร่าย  ฉายเเววเก่งฉกาจ  มาดดั่งพยัคฆา  มาให้ชื่นชมได้   ไว้เป็นศรีสง่า 
มาดูอ่านผ่านไว้  ผมจึ่งลาขอให้   พี่นี้ดีสม (๕๖)

[เนิน จำราย]

๏ ศรีสิทธิ์พิศาลภพ เลอหล้าลบล่มสวรรค์ จรรโลงโลกกว่ากว้าง แผนแผ่นผ้างเมืองเมรุ
ศรีอยุธเยนทร์แย้มฟ้า แจกแสงจ้าเจิดจันทร์ เพียงรพิพรรณผ่องด้าว ขุนหาญห้าวแหนบาท
สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน ส่ายเศิกเหลี้ยนล่งหล้า ราญราบหน้าเภริน เข็ญข่าวยินยอบตัว
ควบค้อมหัวไหว้ละล้าว ทุกไทน้าวมาลย์น้อม ขอออกอ้อมมาอ่อน ผ่อนแผ่นดินให้ผาย
ขยายแผ่นฟ้าให้แผ้ว เลี้ยงทแกล้วให้กล้า พระยศไท้เทิศฟ้า เฟื่องฟุ้งทศธรรม ท่านแฮ ๚ะ

นิราศนรินทร์ รัตนโกสินทร์ตอนต้น

ไม่นับครับ นำเสนอเพื่อเป็นแบบอย่าง ร่ายสุภาพ ที่ได้รับการยกย่อง

สังเกต :- ร่ายนี้ ไม่ได้เคร่งครัดนักใน วรรณยุกต์เอก ส่วนที่เป็นโคลงสอง

เลี้ยงทแกล้วให้กล้า พระยศไท้เทิศฟ้า เฟื่องฟุ้งทศธรรม ท่านแฮ

     อยุทธยายศล่มแล้ว   ลอยสวรรค์ ลงฤๅ
สิงหาสถ์ปรางค์รัตน์บรร-  เจิดหล้า
บุญเพรงพระหากสรรค์     ศาสน์รุ่ง เรืองแฮ
บังอบายเบิกฟ้า             ฝึกฟื้นใจเมือง

คุณทรูแชร์ครับ โคลงที่ผมพิมพ์ลงนี้เกี่ยวข้องกับร่ายต้นเรื่องหรือเปล่าครับ วานช่วยวิสัชนาด้วย ขอบคุณครับ

                                                        เนิน จำราย

                                                       

[toshare]

เข้าใจถูกต้องแล้วครับ

เป็นโคลงบทแรก ต่อจากร่าย
ใน นิราศนรินทร์ ซึ่งแต่งในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น

คือ อยุธยาล่มแล้ว  ไฉนจึงยังอยู่ (หมายถึง กรุงรัตนโกสินทร์) ลอยลงมาจากสวรรค์ฤๅ
ผู้แต่งคงประทับใจ โคลงดั้น(บาทกุญชร) กำสรวล ซึ่งแต่งสมัยอยุธยาช่วงต้นๆ

   อยุธยายศยิ่งฟ้า     ลงดิน แลฤๅ
อำนาจบุญเพรงพระ    ก่อเกื้อ
เจดียลอออินทร        ปราสาท
ในทาบทองแล้วเนื้อ   นอกโสรม

ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันกันครับ

[พี.พูนสุข]

                           
                

                 ร่ายเฉลิมพระเกียรติ    ๘๐  พรรษา   มหาราชินี
       
  ร่ายสุภาพ

                   เชิญเทพเทวัญประโคม    โหมโรงดุริยสรรพ     โปรด ธ สดับปรีดิ์เปรม
  ทรงพระเกษมสำราญ   โปรยกลีบตระการบุปผา    สร้อยลดาพรั่งพรูพราย    น้อมถวายพระพร ฯ
        อลงกรณ์อิสรียยศยิ่ง    พระแม่มิ่งชาวสยาม    เอกพระนาม สิริกิติ์    สิริพิสิฐบรมนาถ
       สิริพิลาสราชีนี    พระบารมีสิริเพ็ญ    หยดหยาดเย็นน้ำพระทัย    หลั่งรินไหลประโลมหล้า
  พระชนมายุแปดสิบ   ประหนึ่งทิพย์ประโลมขวัญ    ทรงมุ่งมั่นพระราชกิจ    เคียงบพิตรภูมินทร์
    ฟื้นแผ่นดินคืนคง    ธ ธำรงวัฒนธรรม   ศิลป์ศาสตร์ล้ำแบบไทย    เกียรติเกริกไกรโลกลือ
  ธ คือ ร่มโพธิ์แก้ว    พิพัฒน์แผ้วร่มฉัตร   อิตถีรัตน์ขัตติยราช    บังคมบาทบูชิต   น้อมดวงจิตภักดี 
                  พระราชเสาวนีย์ใส่เกล้า   ประโยชน์สุขทุกพงศ์เผ้า   เลิศล้ำพระปรีชา  บารนี  (๕๗)
                         
                                               ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
                                        ข้าพระพุทธเจ้า   นามปากกา  พี.พูนสุข

[toshare]

................ หน้าที่

   ทุกทุก ทิวาวาร      สุรีย์ขาน ขับแสง
สำแดง หน้าที่ตน       บบ่น บ่เลิกรา
ผาสุก มอบทุกผู้        รอบรู้ ฤ โง่เขลา
เทาเทา ฤ ขาวดำ      รวยล้ำ ฤ สุดจน
เตือนคน รู้หน้าที่        สละพลี กายกมล
ทุกข์พ้น สิแน่แท้        ละเลิก กิเลสแล้
ตัดสิ้น "ตัวกู" (๕๘)

[toshare]

   ทุกวันมี พระสัญญา        ทุกเวลา มีหวัง
มืดบดบัง มีแสง               สิ้นเรี่ยวแรง มีพระพร
ทรงอาทร ทุกเมื่อ             ข้าฯเชื่อแน่ โปรดให้
กลับสู่ "บ้านแท้" ไซร้         เมื่อสิ้นเสร็จงาน (๕๙)