ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[toshare]

....เพื่อนกินนั้นหาง่าย....เพื่อนตายกลับหายาก....เพื่อนมากพาลากไป....หนึ่งคำให้เพื่อนนี้....
ยินดีที่พบกัน....เธอฉันเพื่อนสนิท....สี่ปีคิดไปมา....อาจเพราะฟ้าบันดล....เป็นหนทางให้พบ....
ให้เราจบพร้อมกัน         (ยังคิดโคลงสองไม่ออก TT)

Meili 29 ตุลาคม 2011, 05:43:pm
----
555 เป็นคนตรงดีจริงๆ แฮะ  ใส่ให้ครบ จบได้เลย

...................................... ๒๓ เธอฉันเพื่อนสนิท

....เพื่อนกินนั้นหาง่าย....เพื่อนตายกลับหายาก....เพื่อนมากพาลากไป....หนึ่งคำให้เพื่อนนี้....
ยินดีที่พบกัน....เธอฉันเพื่อนสนิท....สี่ปีคิดไปมา....อาจเพราะฟ้าบันดล....เป็นหนทางให้พบ....
ให้เราจบพร้อมกัน....วารวันแม้ลับพ้น....จง! มิตรแท้ค่าล้น....สถิตย์ฟ้านิจนิรันดร์

toshare 6 กรกฎาคม 2012
----
............................................ ๒๔ เพื่อนสนิท

                            สี่ปีที่พบกัน  เธอกับฉันเพื่อนสนิท  ยอดมิตรเสน่หา  อาจเพราะฟ้าบันดล
                  บนเส้นทางพานพบ  ให้เรียนจบพร้อมกัน  แม้ถึงวันพลัดพราก  เราจากกันเพียงกาย
                 แต่ใจหมายคะนึง  ถึงขอบฟ้ามากั้น  มิตรภาพเรานั้น  อยู่ยั้งยืนยง  ยิ่งแล

                                เราปรับปรุงแก้ไขได้ดังนี้แล.....Peepoonsuk........31 ตุลาคม 2011
----

เปิดพบเรื่องนี้ (แม้ผู้ขออาจไม่ตามมาดูอีก) ขอแนะ แก้ไขหน่อยนะครับ

ท้ายร่ายสุภาพ ต้องเป็น โคลงสองสุภาพ  ดังนั้น

แต่ใจหมายคะนึง  ถึงขอบฟ้ามากั้น  มิตรภาพเรานั้น  อยู่ยั้งยืนยง  ยิ่งแล
แต่ใจหมายคะนึง  ถึงขอบฟ้าใช่กั้น  มิตรภาพเรานั้น  อยู่ยั้งยืนยง  ยิ่งแล

toshare 25 พฤษภาคม 2012, 01:12:pm

ขอบคุณค่ะ คุณ toshare น่าจะเข้ามาตั้งนานแล้ว จะได้ช่วยกันดู เป็นวิทยาทานตามควร

อบอุ่นจังเลย

พี.พูนสุข 25 พฤษภาคม 2012, 03:57:pm

[พี.พูนสุข]

             .......................... ๒๕  เพื่อนสนิท Meili

               
                          สี่ปีที่พบกัน  เธอกับฉันเพื่อนสนิท  ยอดมิตรยอดแก่นกล้า อาจเพราะฟ้าบันดล
                  บนเส้นทางพานพบ    ให้เรียนจบพร้อมกัน  แม้ถึงวันพลัดพราก    เราจรจากเพียงกาย
                  แต่ใจหมายคะนึง  ถึงขอบฟ้าใช่กั้น  มิตรภาพเรานั้น  อยู่ยั้งยืนยง  ยิ่งแล
       
     * แก้ไข  -  คำ, คำส่ง-รับสัมผัส ให้มีรูปวรรณยุกต์เดียวกัน  และ คำเอก ในโคลงสองให้ถูกต้องค่ะ
                         
                                                              

                                                  Peepoonsuk   toshare  - พี.พูนสุข    แบ่งปัน

[toshare]

....สามัคคีคือพลัง....คือความหวังของคนไทย....แม้ผู้ใดใฝ่ดี....ในสีน้ำเงินแดงเหลือง....
บ้านเมืองจะเป็นไฟ....มอดไหม้กลางปวงชน....สับสนและวุ่นวาน....ความอายหามีไม่....
ตีกันไปทำไม....เพื่ออะไรบอกที....ทิ้งสีเพื่อผองไทย....รวมใจเป็นหนึ่งเดียว....
กลมเกลียวกันไว้เถิด....ประเสริฐสัมฤทธิ์ผล....มาดลสามัคคี....ดั่งที่พ่อหวังไว้....
ให้ทุกคนรู้รัก....สมัครสมานยินดี....ที่นี้ร่ายประสบ....เจนจบประจักใจ

แล้วมันต้องต่อโคลงสองสุภาพอีกอ่ะค่ะ ซึ่งหนูคิดแล้วมันไม่โดนในความรู้สึก
วอนผู้รู้ช่วยทีนะค่ะแล้วตัวร่ายนี้เป็นร่ายสุภาพถ้ามีใครช่วยแก้ไขให้ได้ก็ยินดีค่ะ ขอบคุณค่ะ

Puppoo 14 ธันวาคม 2009

เพิ่งไปค้นเจอครับ แม้เจ้าของอาจไม่อ่านพบอีก แต่เสนอไว้เพื่อแสดงถึง ความมานะพยายาม
ของ Puppoo ที่เพื่อนนักเรียนควรถือเป็นแบบอย่าง

.................................... ๒๖ สามัคคีคือพลัง

....สามัคคีคือพลัง....คือหวังของเหล่าไทย....ผู้ใดมุ่งใฝ่ดี....เลิกเสียทีแดงเหลือง....
บ้านเมืองจะเป็นไฟ....มอดไหม้ด้วยฝูงชน....สับสนและวุ่นวาน....ละอายหามีไม่....
เพื่ออะไรบอกที....ทิ้งสีนะผองไทย....รวมใจเป็นหนึ่งเดียว....กลมเกลียวมั่นไว้เถิด....
ประเสริฐสัมฤทธิ์ผล....ดลรักสามัคคี....ดั่งที่พ่อ(หลวง)หวังไว้....จงทุกคนรู้รัก....
สมัครสมานยินดี....โอม ร่ายนี้ประจักษ์ไซร้....ผลเกิดเถิดเทพไท้ ลูกนี้ขอบพระคุณ...ยิ่งนา

แบ่งปัน (toshare) 20120710

[toshare]

.................... ๒๗ ธรรมรักษา

....เช้าค่ำพร่ำสวดวอน.........ขอพร : ธรรมรักษา
(มี)เมตตา, ไป่เหิมเกริม.......เกียรติเงินเสริมสร้างรู้
ปันแบ่งผู้ทุกข์ท้น...............รวยจนพ้นวิบาก -
จากกิเลส สบสุขสันต์..........พลันพบมรรคาธรรม
น้อมนำชีพ"ตื่นรู้"...............บากบั่นปฏิบัติสู้
สว่างแล้นิพพาน

[toshare]

..................... ๒๘ สิ่งสรรพ์ สุขถ้วน

....ข้าฯ ขอประณตไหว้.........องค์ไท้จอมจักรวาล
ภูบาลสรรค์สร้างฟ้า.............โลกหล้าศานติ์สถาพร
อาทรโปรดผู้รู้....................สู้ตรากตรำแนะสอน
มั่น-หมั่น-ทอนกิเลสตน.........ดลสิ่งสรรพ์สุขถ้วน
ธรรมชาติพฤกษ์สัตว์ล้วน.......ร่วมซ้องสรรเสริญ...คุณา

[toshare]

........................ ๒๙ สิ่งที่มีค่า

...."ร่าย"เล่าเรื่อง ร่ำลือ............ชายผู้ถือ รวยล้ำ
อยากคิดย้ำ ผู้คน....................ตนคือ ผู้สามารถ
เก่งกาจ รถระยับแพง...............สำแดง ขับโฉบโชว์
อวดโต จอดเด่นไว้..................เด็กเห็นให้ สนใจ
พาพวกไว ล้อมเล่น..................ปีนโชว์เช่น เจ้าของ
เด็กหนึ่งจอง พื้นที่...................ขีดถี่ถี่ หลายหน
บัดดล ชายนั้นมา....................เด็กพลันพา หลบหนี
มีเพียง หนึ่งไม่รู้......................นั่งคู้คู้ ขีดเขียน
โกรธจัดเจียน จักบ้า.................ชายนั้นคว้า มือมา
หาได้ ก้อนหิน-พลัน.................ทันที ทุบมือนั้น
ครั้นหัน เห็นใบหน้า..................โอ้ลูกข้า นี่เอง
กริ่งเกรง เป็นอันตราย...............รีบผันผาย หาหมอ
พอผลออก อาจพิการ...............เดินบนบาน เทพเจ้า
กลับเข้า ใกล้ตัวรถ...................ปรากฏ ตัวหนังสือ
คือ "ผมรักพ่อครับ"
........................................แทบล้มพับ จับไข้
โฮใหญ่ สำนึกได้...................."(โอ้!) พ่อนั้น สุดเลว"

[toshare]

..................๓๐ ชวนเชิญ ประลอง "ร่าย"

....โอมเอย เพื่อนกลอนกานท์........."ร่าย"สรรค์สาน หน่อยหนา
หาไม่ แน่! สิบปี...........................เห็นที ล่วงลับลา
เรียง"ร่าย"พา เพลินเพลิน...............เรื่องเรื่อยเดิน ง่ายดี
มียาก กำหนดให้..........................โคลงสุภาพ แม่นไว้
ปิดท้าย-โคลงสอง (นั้นนา)

(นั้นนา) เป็นสร้อย มีหรือไม่ก็ได้ครับ


ร่าย กว่าจะครบ ๑๐๐๐ ลำบากแน่ๆ
ร้อยกรองอื่น แต่ง ๔ วรรค นับ ๑ บท
แต่ ร่าย ต่ำสุด ๘ วรรค คือ
นิยมเดินเรื่อง-ส่งรับสัมผัส ขั้นต่ำสุด ๕ วรรค+โคลงสองสุภาพอีก ๓
แต่งเรื่อง เริ่ม-เนื้อหา-สรุป ใน ๘ วรรค ไม่ง่ายนัก
ดังนั้น นำลงได้ครั้งละ บทสองบท ก็ใช้เวลาแล้ว โอยๆๆๆๆๆ

เพื่อนๆ อย่าหนีหายสิครับ ปล่อยผมบรรเลงคนเดียวมานานแล้วหนา ฮือๆๆๆๆ

[toshare]

................... ๓๑ นรก - สวรรค์

....ผู้หนึ่ง อยากรู้นัก.............เห็นประจักษ์ นรกสวรรค์
เทพพลัน บันดาลดล.............ยลเห็นห้อง ธรรมดา
โต๊ะยาว คาแค่สอง..............คลองไฟขวาง ห่างไว้
ทุกที่ให้ ส้อมช้อน...............อาหารร้อน น่ากิน
.....................................ยินผู้ ล่วงลับตื่น
ดังดุจคลื่น โทสา.................ต่อยตีมา มิหยุด
กายาทรุด ผอมโซ...............โผหาโต๊ะ ทันที
มีที่ หยิบยกซด..................ไฟปรากฏ เผาผลาญ
บ้างลนลาน หยิบช้อน...........หวังตักป้อน เข้าปาก
โลภอยาก ขาดสติ...............ช้อนส้อมสิ ยาววา
สุดหันหา ตักได้..................บ้างยึดใกล้ ปลายช้อน
กลับร้อนไหม้ ทันควัน............อดกัน ทั่วทุกคน
....................................บัดดล ห้องกลับว่าง
ที่ไกลห่าง แว่วเสียง.............สำเนียงเพราะ ขับขาน
มินาน คนกลุ่มหนึ่ง...............ดูผายผึ่ง สดใส
เดินไวว่อง ถึงพลัน...............พร้อมเพรียงกัน หยิบช้อน
ตักป้อน ฝ่ายตรงข้าม.............มิอวดกล้าม อวดโต
จึ่งมิโซ-อิ่มหนำ..................
.....................................ฉับพลัน ลำแสงไสว
กระจ่างใจ "ตื่นรู้"................"รักช่วย" สิบ่งผู้
นรกแล้ ฤๅสวรรค์

วรรค เพื่อให้ได้จังหวะ นักเรียนจะได้อยากอ่านมากขึ้น

[toshare]

....................๓๒ อัศจรรย์ วันคริสตมาส
(สมัยไม่มีมือถือ)

...คริสตมาส กรายใกล้ถึง............จึงสามี ภรรยา
พากัน เยี่ยมแม่พ่อ.....................ต่อเนื่อง หลายวารวัน
พลันรถ หยุดดับลง....................ตรงแห่ง แหล่งเปลี่ยวร้าง
แน่! คงค้าง คารถ......................อดทนสู้ ภาวนา
แท็กซี่มา แก้ไข........................ขอบใจ กันเรียบร้อย
เอ่ยถ้อย ให้ตอบแทน.................แท็กซี่แสน สุภาพ
กราบพระ ตอบขอบคุณ..............."วันนี้ บุญยิ่งใหญ่
พระทรงไถ่ กู้เรา.......................ข้าฯมิเอา สิ่งใด
ขับกลับไป สุขสันต์....................ฉลองวัน พระบังเกิด"
ประเสริฐ สามเบิกบาน
.........................................กาลก็ ล่วงลับลง
คู่รักตรง สู่ร้าน.........................สั่งอาหาร มื้อค่ำ
อิ่มหนำ ร่ำเก็บเงิน....................หญิงหนึ่งเดิน ตรงมา
เธอหนา คงครรภ์แก่..................ซักไซ้แน่ ใกล้คลอด
ทำงานตลอด มิพัก....................ภาระหนัก รออยู่
แล้วคู่รัก ลาไป........................ในขณะ เก็บช้อนชาม
ซองเงินตาม ติดมา...................เนื้อหา "ขออวยพร
อย่าทอน กำลังใจ....................เราได้ รับช่วยเหลือ
จึงแผ่เผื่อ เพื่อเธอ"...................กลับบ้านเจอ สามี
เธอเร็วรี่ เล่าพลัน......................อัศจรรย์ คุณความดี
สามี แท็กซี่เอง
.........................................บรรเลง ร้อยร่ายนี้
ธรรมบ่ง บอกชัดชี้....................สุขนั้น "แบ่งปัน"

[toshare]

................... ๓๓ ประภาคาร บันดาลใจ

....ขอองค์ พระทรงธรรม์............ดลอัศจรรย์ อวยพร
แนะสอน เธอแกร่งไกร...............สาดแสงไสว ใจคน
ดลแซม ประภาคาร...................สิทาน พายุโหม
คลื่นโถม เธอมั่นคง...................ดำรงแสง จรัสฟ้า
นำร่อง ปลุกฅนท้า...................โฉดร้าย มลายสูญ

[ธาตรี รติกานท์]

~ ร่ายแรก (ร่ายดั้น) ~ ๓๔

ไม่เคยเลยแต่งร่าย....ยากง่ายยังไม่รู้....จะลองดูสักครั้ง....พลั้งพลาดโปรดอภัย
ตรงไหนผิดเชิญแนะ....และใคร่ขอเชิญชวน....หมู่มวลมิตรกวี....เร็วรี่มาร่วมแต่ง
ใช่มาแข่งขันกัน....แต่แบ่งปันความรู้....เชิดชูปัญญาไทย....อย่าปล่อยให้สาบสูญ
ให้จรูญจรัสสืบไป....เป็นเกียรติ....แก่เหล่าไทยทั้งหล้า....เถิดเอย

~ ธาตรีรติกานท์ ~
๑๔.๐๗.๒๕๕๕

[toshare]

.......... ๓๕ พิมพ์วาส วาดทาง รัก-รับใช้

....พิมพ์วาส วาดหวังใด..........."พระ" อวยให้ สมประสงค์
คงมั่น ในมรรคา.....................ธรรมา เป็นดาวใจ
ไปเถอะ ! ไปนำทาง................แผ้วถาง รัก-รับใช้
ผู้เจ็บ ผู้หมองไหม้..................สุขถ้วน ทั่วกัน...นั้นนา

[toshare]

........... ๓๖ สุนทรวิทย์ พิชิตชัย "ตื่นรู้"

....ฅนเรา มีดีชั่ว..................ใสหม่นมัว ธรรมดา
สำคัญหนา "ตื่นรู้"................ล้ม ! ลุกสู้ มิท้อ
พลาด ! มิรอ รุกใหม่.............แก้ไขพลัน นั่นแล้
มนุษย์แน่ ในธรรมแท้............เทพไท้ อวยชัย

[พี.พูนสุข]

  นิทานพื้นบ้าน  สำหรับเด็กและเยาวชน  รศ.วิเชียร  เกษประทุม  เรียบเรียง
  พี.พูนสุข   ร้อยกรองทำนองร่าย

                                   ๓๗.  เรื่อง..         แมลงอัปลักษณ์


                                     
                                                 พระราชาผีเสื้อ

           ร่ายสุภาพ
                                                                  ๑
                          ณ  ผืนป่าไพรกว้าง   พรรณพฤกษ์สล้างแน่นเนือง   เขียวเหลืองใบระบัด
              พวกสัตว์แมลงขวักไขว่  รักใคร่ฉันพี่น้อง  เกี่ยวข้องเหมือนญาติมิตร  ใกล้ชิดสนิทสนม
              ถลาลมน้องแมลงปอ  เขียวลออปู่แมลงทับ  ปีกดำขลับลุงแมลงดา  สวยโสภาย่าเต่าทอง
              คึกคะนองพี่มดแดง...     เหล่าแมลงทั้งหลาย    อยู่ภายใต้ปกครอง    ของพระราชาผีเสื้อ
              พระทัยเอื้ออารี   พระองค์มีปีกทอง   มองเฉิดฉายพรายแพรว   วับแววของวิเศษ  มีเวท
              มนต์ศักดิ์สิทธิ์       นิรมิตทุกอย่างได้      คือ "ไม้ประกายเพชร"     ทองก่องเก็จเรืองราม 
              ใช้ตามพระประสงค์     พระองค์มีพระสหาย     รูปกายเล็กแข็งแรง     ปีกสวยแสงสีเงิน 
              เหินหาวราวลมพัด   เชี่ยวชัดจัดเจนการ  พระราชทานนามเสร็จ  "แมลงเพชร"สง่างาม 
              น่าเกรงขามยิ่งนัก    ทุกตัวรัก"เพชร"กล้า   เคียงคู่พระบาทฟ้า   สุขเพี้ยงไพรสวรรค์
 
                         
                                                   พี.พูนสุข
                                           

[พี.พูนสุข]

   นิทานพื้นบ้าน  สำหรับเด็กและเยาวชน  รศ.วิเชียร  เกษประทุม  เรียบเรียง
   พี.พูนสุข   ร้อยกรองทำนองร่าย

                                  ๓๘.  เรื่อง..                     แมลงอัปลักษณ์

     
                               ปู่แมลงทับ                                 น้องแมลงปอ                                                         ป้าจักจั่น

      ร่ายสุภาพ
                                                                 ๒

                      วันหนึ่งพระราชา    เสร็จตรวจตราพงไพร    ทรงไว้ใจสหายสนิท
       บพิตรมีพระบัญชา    จำนรรจาลับลับ   กับแมลงเพชรผู้กล้า   เหมือนทายท้าความฉกาจ
       เสด็จนิราศวนาลัย    วางพระทัยปลาบปลื้ม     ให้ยืมไม้กายสิทธิ์     ป้องชีวิตมวลแมลง
       อย่าสำแดงอหังการ์     พาแมลงเดือดดับ     กำชับก่อนจากจร        ละดงดอนสักระยะ  
       ขณะจ้าวพนานิราศ   แมลงเพชรฉลาดปราดเปรื่อง   เรื่องกำกับดูแล    ตัวงอแงปลุกปลอบ
       ตัวยอบแยบโอบเอื้อ     ตัวเรื้อรังรักษา      ตัวงามตาชื่นชม         ต่างสุขสมสุขสันต์......   
       จนหลายวันต่อมา    พงพนาเปลี่ยนไป    ไยหัวหน้าแปลกแปลก     เห็นตัวแรกป้าจักจั่น 
       ทุกวันหมั่นสังเกต       สาเหตุเคยทายทัก        ไม่ยักกะทักตอบ        ใครชอบส่งเสียงดัง 
       ก็เคาะหลังระรัว       ใครมัวบินเชื่องช้า         ก็ชี้หน้าด่าเปิง             ใครระเริงเย้าหยอก    
       ก็ตะคอกเคียดขึ้ง       ใครบึ้งตึงไม่ไว้       เอาไม้ประกายเพชร            เด็ดชีพลงตรงนั้น     
       เป็นรูปปั้นกลาดเกลื่อน    ป่าเถื่อนบ้าอำนาจ    ปิศาจลงสิงสู่        แมลงอยู่อย่างหวั่นหวาด   
       ความพินาศมาเยือน    เหมือนนรกแผ่ผ้าน  กลางป่าพงดงด้าน  เหือดเหี้ยนหฤหรรษ์  สิ้นนา
             
                               
                                                                                  พี.พูนสุข

       
       

[toshare]

...................๓๙ สึนามิ   สิ! ส่องใจ

....ร่ายเล่า ครั้งเกิดภัย........แผ่นดินไหว ญี่ปุ่น
วุ่นวาย หายนะ.................คลื่นซัดซะ อ่วมเมือง
เป็นเรื่อง ไฟฟ้าดับ.............รังสีกลับ แผ่คลุม      (โรงไฟฟ้านิวเคลียร์)
ทุกข์สุม สิอดทน...............จนทั่วโลก นับถึอ
เกิดร่ำลือ เรื่องเด่น
..................................."ฅน"ควรเช่น ฉะนี้
ขอร่ายชี้ ชัดลง..................ประสงค์ สื่อส่องใจ
ผ่องไสว ดังเด็กน้อย............เธอคอย อยู่ในแถว
แนวยาว รับอาหาร..............อีกนาน อาจอดได้
อาสา(สมัคร) ให้สงสาร........กวักเรียกขาน ให้มา
นี่หนา ส่วนของฉัน..............ปันแบ่ง เธอจงรับ
หนูน้อย"ครับ ขอบคุณ".........แล้วเธอหมุน ตัวไป
ไวสู่ กองอาหาร..................เหตุการณ์ สุดประเสริฐ
แบบอย่างเลิศ"วางลง".........แล้วตรงกลับต่อคิว
อาสาฯลิ่ว เข้าถาม...............ยามคิวถึง ตัวเธอ
คงเจอ อาหารหมด..............เธอจะอด แน่นอน
ถอนใจ "หนูขอบคุณ............แสนอบอุ่น ห่วงใย
แต่ไฉน หนูเอาเปรียบ...........คนอีกเพียบ ทุกข์ท้น
หนูอาจค้น ผักหญ้า..............ครั้งหน้า คงได้กิน"
อาสาฯผิน หน้าสะอื้น............เต็มตื้น ประทับใจ

นี่แหละไฉน "ญี่ปุ่น"เจริญ......."ฅน"เกิน คำ"ยิ่งใหญ่"
เด็กน้อยใส สะอาด...............แล้วแต่วาด ชี้นำ
กระทำ คือแบบอย่าง
......................................สรรค์สร้าง ณ บัดนี้
ธรรมะ สิบ่งชี้......................โลกนั้น เป็นไฉน

ตามข่าวที่รับทราบ อาสาสมัครผู้นั้นเป็นชาวเวียดนาม
เขาเขียนว่า ปกติเขาภูมิใจเสมอ ชาติเขาสร้างฅนได้ดีเยี่ยม
แต่พบเจอเหตุการณ์นี้ เขายอมรับ ฅนญี่ปุ่นยิ่งใหญ่จริง

[สุวรรณ]

(๔๐) "ร่าย" ฉันไม่เคยเขียน

"ร่าย"ฉันไม่เคยเขียน      คาบเรียนไม่เคยอ่าน   
เอาการยากกว่ากลอน      อักษรพาอ่อนใจ   
เขียนไว้หนึ่งบทนี้          ด้วยวาทีหรี่น้อย   
นิดหน่อยไม่ค่อยเก่ง       กริ่งเกรงเชลงคำ   
เสียรสหมดค่าล้ำ           ยากแล้ ฤๅไฉน


ขอบคุณ คุณ toshare ค่ะ ที่นำร่ายมาให้หัดเขียน
ถูกผิด ขออภัยด้วยนะคะ (^_^)

[พี.พูนสุข]

 

  นิทานพื้นบ้าน  สำหรับเด็กและเยาวชน  รศ.วิเชียร  เกษประทุม  เรียบเรียง
   พี.พูนสุข   ร้อยกรองทำนองร่าย

                                  ๔๑.  เรื่อง..                     แมลงอัปลักษณ์

                                                 

          ร่ายสุภาพ
                                                                      ๓
                          เหล่าแมลงทั้งหลาย  กระวนกระวายหลบหลีก  ปลีกตัวประชุมลับ
            ปู่แมลงทับประธาน  เลขานุการแมลงปอ  ประธานขอประเด็นชัด   จะกำจัดแมลงเพชร
            มีไม้เด็ดอันใด      น้าเรไรส่งเสียงสั่น      ให้จักจั่นสาธยาย     แตน ต่อ ขยายความเลว
            เหมือนตกเหวลงนรก   พร่ำวนวกเกลียดกลัว   ทุกตัวลงความเห็น   เป็นเอกฉันท์รับทราบ
            จะกราบบังคมทูล   มีข้อมูลครันครบ   ต่างรีบหลบกลับรัง   ระแวดระวังกายา....
            ฝ่ายพระราชาผีเสื้อ    ผู้โอบเอื้อการุณย์    พระทรงคุณเสด็จกลับ    ประทับยังเวียงชัย   
            ให้แปลกพระทัยยิ่งนัก   ผ่านดงสักวังเวง  ไร้เสียงเพลงเงียบงัน   มหัศจรรย์ ฤ อาเพศ 
            แสดงเหตุประหลาด    เรียกอำมาตย์มาถาม   เรื่องลุกลามใหญ่โต     ทรงโมโหโกรธา 
            ให้หาแมลงเพชรเฝ้า   เจ้าแมลงอื่นพร้อมกัน    องค์ราชันไต่สวน    ตามขบวนยุติธรรม
            ให้นำไม้วิเศษคืน    แมลงเพชรยืนขาสั่น     ยังยืนยันเสียงแข็ง     ไม่กำแหงอวดศักดิ์
            ป้าจักจั่นกราบทูล    เป็นมูลเท็จทุกสิ่ง    จึงหยิบกิ่งไม้ถวาย     แมลงตายเกาะกิ่งแก้ว
            ถวายกิ่งแล้วกิ่งเล่า   ทรงคุกเข่าทอดพระเนตร    สังเกตรูปปั้นแมลง    แสดงหลักฐาน
            มัดแน่น    ทรงแค่นแค้นพระทัย       ความไว้ใจหมดสิ้น     เพื่อนปลิ้นปลอกหลอกกัน
            จ้าวไพรวันพิโรธ    สาปลงโทษทันที 
                 "ให้มีกายอัปลักษณ์    กลิ่นเหม็นหมักหืนเหียน   บินเวียนตกไต่ต่ำ   ยามค่ำออกหากิน 
            อย่าถวิลใครจะเลี้ยง   เพี้ยง! จงเป็นแมลงสาบ  ตราบชั่วกัปชั่วกัลป์"
            ด้วยไม้อันศักดิ์สิทธิ์   แผลงฤทธิ์เดชให้เห็น  แมลงเพชรเป็นแมลงสาบ  ......
            ต่างก้มกราบพอใจ   พวกตายไปคืนชีพ   กลีบดอกบานสะพรั่ง  หยาดฝนหลั่งลงดิน  
            ปลุกชีวินตื่นกล้า    ผืนป่าเย็นหยอกฟ้า    สุขล้ำฉ่ำกมล     ยิ่งนา

                        
                                                                พี.พูนสุข
                           **กรุณาเกื้อกูลข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้ด้วยนะคะ

        

[พี.พูนสุข]

                                           ๔๒. ร่าย...พินิจแง่คิด

             ร่ายเรื่องแมลงอัปลักษณ์   จักแสดงแจงแง่คิด   พินิจความตามทำนอง
             หนึ่ง อวดผยองลำพองตน   ใช้เล่ห์กลปล้นอำนาจ   จักพินาศย่อยยับ
                    สอง เมื่อรับคำสัญญา   พึงรักษาให้มั่น   จะไม่ฝันสลาย 
               สาม สบายสนุกสงบ   ด้วยเคารพกันและกัน   รักแบ่งปันเกื้อกูล 
    ยิ่งจำรูญปรองดอง    แผ่นดินทองถ่องแท้    สันติสุขจักเกิดแล้   ส่งให้ไพบูลย์   ยิ่งนา

                   
                                                                พี.พูนสุข     

         

 
    ** ขอบพระคุณคำแนะนำอันงดงาม จากคุณ toshare
          ภาพสวย ๆ จากอินเทอร์เน็ตค่ะ

[พี.พูนสุข]

           
         

                           
                                          
   
                                          ๔๓...       ลาทะนงตน

   ร่ายสุภาพ
               
            สิงโตจ้าวพงไพร    ลอบเข้าไปหาเหยื่อ    เมื่อคนยังหลับไหล   ลำพองใจยิ่งนัก
   ชักได้กลิ่นหอมหวาน       ค่อยคืบคลานเข้าหา        ตาประสานตา-ลา      พักกายาในคอก
   เนื้อหนั่นนอกอ้วนพี    จึงตรงรี่หมายงับ     เสียงพึบพับเอ้กอิเอ้ก..    เหมือนเสกมนต์เข้าหู 
   สิงห์ร้องฮู้ว..เสียงไก่        ช่างปวดใจปวดจิต        ไยขันผิดเวลา        โกยสี่ขาพรวดพราด 
   เกลียดขยาดเสียงไก่ขัน   ลาคิดฝันบรรเจิด    สิงห์เตลิดเพราะกลัวตน    จึงลนลานวิ่งแจ้น
   ลาคับแค้นมานาน          คิดสังหารสิงโต        ผอมแห้งโซหลังแอ่น        รีบลุกแล่นไล่ล่า 
   ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่า.. อย่าหนี         พอดีไก่หยุดขัน       สิงโตพลันหยุดกึก         สั่งใจนึกหันกลับ 
   วิ่งเข้างับทันที   เลือดหวานดียิ่งแท้    ลาโง่ถึงคราวแพ้    อย่าได้ทะนงตน    เยี่ยงนา

                         
                                                        พี.พูนสุข
   
            **เรื่องเก่ามาเกลาใหม่ค่ะ
                     ขอบคุณการ์ตูนสวย ๆ จากอินเทอร์เน็ต