ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

วสันตดิลกฉันท์  อริยมรรค ๘ ประการ

ร้อยเรียงเผดียงอริยสงฆ์     คณะองค์พระทรงธรรม
ขอน้อมสกลธิ์จริยกรรม      ชระใจพิไลเรือง

ถือมรคากณิกนันท์            อรหันตผลเนือง
ข้อวัตระสัตยะเมลือง          ศุภอัฐมรรคศาส์น

ปรุงทิฏฐิมุ่งลุดฤถี            มติศรีพิสิฐมาน
เป็นหนึ่งพระธรรมปฐมกาล      เพาะกมลกุศลพราว

สังกัปปะใฝ่รตนตรัย         ประจุในฤทัยยาว
จดจ่อจริตสติสกาว         สุขุมาลถวัลย์ธรรม์

เพรียบพร้อมวจีวชิระคำ   ละถลำมุสาพลัน
ป่ายป้ายกระจายอสิตนัน- ทะมหันตะเพลิงเผา

กัมมันตะกิจมธุรส          พระสุคตประทานเรา
มุ่งมั่นกระทำบุญเฉลา      และละมวลกระบวนทราม

อาชีวะเลี้ยงวปุอุทร        อนุสรอบายตาม
ซื่อสัตย์วิธีวิลยห้าม       วธชีวะอาสัญ

อีกธรรมวรุตมะพหล      นฤมลนิลาวัลย์
วายามะมั่นวิระขยัน       วตะเบญจศีลคุณ

ฝึกการระลึกสติเสมอ     มิละเผลอภิรมย์บุญ
ดุจไอศวรรค์วิมลหนุน    จิตให้วิไลใส

สัมมาสมาธิพิเคราะห์เพ่ง    รพเคร่งกิเลสภัย
มุ่งหมายประหนึ่งประลุสมัย  ภิทกายก็นิพพาน

ธรรมมรรคะแปดกลวิธี      ชะธุลีพิสูจน์ศาส์น
ดังบทพระทศพลญาณ     ชระเหตุกิเลสคลาย(๑๗๐)

เชิงอรรถพอสังเขป (ท่านทรูแชร์แนะนำว่าควรมีเชิงอรรถกำกับก็จะดี ขอบพระคุณครับท่าน)
   วิลย=วิลัย=ความย่อยยับ
   วิไล=งาม
   ลุ=บรรลุ=ประสบผล
   ดฤถี=ดิถี

[สุวรรณ]

อินทรวิเชียรฉันท์ :

เบิ่งแลชะแง้แง้ม           จะกระแอมก็เกรงสาย
ไม่เก่งนะเชิงลาย          ตะละฉันท์เพราะยากเกิน (๑๗๑)

จึ่งลองซะสี่บท             ฉลุพจน์ผจงเอิ้น
คำฉันท์ตะคุ่มเดิน         ก็กระท่อนกระแท่นความ (๑๗๒)

แต่เพลินเจริญใจ          ณ หทัย บ่ หยันหยาม
ชอบฉันทลักษณ์งาม      รติแย้มละเลงพลัน (๑๗๓)

จารถ้อยอร่อยรส           บริบทสะกดขวัญ
จารึกผนึกกัน              มนนั้นก็สุขแล้ว (๑๗๔)

คำศัพท์นะคะ
ตะละ = แต่ละ
มน(มะนะ) = ใจ

[น.ปฎิพน]

กมลฉันท์

๐ บทะฉันท์พิไลเพ็ญ......พิศะเห็นพจีงาม
ประลุโลกประโลมลาม.....หฤทัยก็ยินดี

๐ ผิจะเครียดประทุษเข็ญ...ตละเช่นผะผ่าวมี
กุฏะกูณฑะจ่อจี้.............วปุกายสะท้านไหว

๐ วจิกานท์อุฬารฉันท์.......สัทะกรรณก็ยินไป
ลุชะโลมกระแสใน............วิญญาณยะเยือกเย็น

๐ ลุสภาพอกาลนัย...........พหุให้ชิวาเป็น
สุขะมุขประมวลเห็น...........ดละตราบสลายกาล

๐ เพราะฉะนั้นก็บทว่า.........ภณะช้าจะสายนาน
แหละจะฟังมิตรงการ..........ระบุเลศวิเศษคำ ฯ (๑๗๙)

คำฉันท์นะครับ (สืบอนุสนธิ ตามท่านอื่นๆ)

ตละ - เหมือนกับว่า (ใช้ในอีกความหมายนึง ที่แตกต่างจากท่านสุวรรณข้างบน)
ภณะ - คำพูด
กุฎะ - แปลงมาจากคำว่า โกฎ แปลว่า ร้อยล้าน
กูณฑ์ - ไฟ

[toshare]

ขอบคุณ คุณไร้นาม และเพื่อนทุกคน ในเรื่องเชิงอรรถครับ

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....เพื่อนแท้ สิมิ่งมิตร........แนะ-ช่วย-คิด ลุทางธรรม
ปลดกรอบ กิเลสงำ...........มิโน้มนำ อโคจร

....สิ่งดี ณ แห่งใด............เสาะสืบให้ มิถอยถอน
ตกต่ำ บ่แคลนคลอน..........อุราร้อน ก็แบ่งเบา (๑๘๑)

มิ่ง น. สิ่งเป็นสิริมงคล 
มิตร, มิตร- [มิด, มิดตฺระ-] น. เพื่อนรักใคร่คุ้นเคย เช่น มิตรแท้ มิตรเทียม
โคจร, โคจร-  [-จอน, -จะระ-] น. อารมณ์. ก. เดินไปตามวิถี เที่ยว

ขออนุญาตเล่าเล็กน้อย ไม่ว่ากันนะครับ

นักเรียน เยาวชนที่ผมไปข้องเกี่ยวทำกิจกรรมด้วย เราคุยกันเรื่อง แต่งโคลงกลอน
เขาบ่นว่า อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง ถึงไม่รู้เรื่องเลย ศัพท์อะไรก็ไม่รู้ ทำให้ไม่ชอบ
(ผมคิดว่าผมใช้ศัพท์ง่ายๆ แล้วนะ) ผมเลยให้เขาช่วยกันวง เกือบทั้งหมดที่ให้พวกเขาอ่านเลยครับ (ฉันท์ โดนมากสุด)

ขอบคุณอีกครั้งครับ คุณไร้เงา
(โอ้โห แต่งอริยมรรค เต็มที่เลยนะ)

บทนี้ เขาว่า ทำไมต้องมีคำ มิ่ง
ตอบว่า เพื่อนแท้ คือ รักเราจริง ยอมตายแทน แต่บ้างก็นำไปทำชั่วด้วยกัน
เพื่อนแท้ จึงต้องเป็น สิริมงคล ด้วย

[toshare]

.........สุขสันต์ วันเกิด - วันผู้ให้กำเนิด

....กราบองค์ ทรงธรรม์.......พรพลัน ข้าเกิด
ผู้ให้ กำเนิด....................ข้าเทิด บูชา
จักรัก รับใช้....................เต็มใจ ยิ่งหนา
บิดร มารดา....................เมตตา ท่านเทอญ
 (๑๘๒)

วิชชุมมาลาฉันท์ 8

[toshare]

................นางใด ไม่นุ่งผ้า

....นางใด ไม่นุ่งผ้า........แต่กล้าหาญ ชาญสมร
ที่ใด เธอพักนอน...........ร่ายกาพย์กลอน ตอบครบพลัน

ส่วน กาพย์ยานี ๑๑ นำลงเพื่อท้าวความปริศนา



อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....บอกใบ้ มินุ่งผ้า............สิไม่บ้า ก็ใช่คน
กล้าแกร่ง ประหลาดล้น........ริปูพ่าย มลายพลัน

....อาวุธ นะแน่ใจ.............ถล่มได้ ระทึกขวัญ
ปืนใหญ่ ฉกาจครัน............ประวัตินั้น โอ๊ะเลือนลาง (๑๘๔)

[ไร้นวล^^]

(มาณวกฉันท์ ๘)

เห็นดนุสาว  ขาวเฉพาะพรรณ
อยากจะถลัน  รักน่ะซะที
แต่ก็อะอ้าว   ร้าวล่ะฉะนี้
เธอรึก็มี   ชายเฉพาะตน

จึงกะเทาะใจ  ไปกระจะเศร้า
ทำจิตเรา   ลืมนฤมล
แต่ขณะนั้น  พลันมนยล
สาวกฏิมน  เลยประทุซ้ำ

ยิ้มแสยะให้  ได้แสยะกลับ
ฉันก็ประทับ  จิตตะคะมำ
หวังจะริจีบ  รีบกระแซะคำ
ชื่อนุชนำ   นามสมชาย...........เฮ้ย.......(๑๘๗)

[พี.พูนสุข]

                       จะลองสะบัดดู

    วังสัฏฐฉันท์ ๑๒

           ๐  สรีระอิดโรย        พละโหยสะโหลสะเหล
     จะก้าวก็โซเซ               สติเพริดกระเจิดกระเจิง
           ๐  ยุแยงตะแคงรั่ว    ขณมั่วระรัวระเริง
      เสาะสืบแสวงเชิง          นยะทำระส่ำระสาย
           ๐  พระอิฐพระปูนเฉย   จิตะเลยเสบยสบาย
      มิบ่นมิขวนขวาย              ฤจะคิดสะกิดสะเกา
           ๐  กระดิกกระดี้รี่        วจะมีกระซี้กระเซ้า
      ยะยั่วยะยวนเย้า              สิริหมดมิงดมิงาม
           ๐  ประจบประแจงไซร้    เพราะหทัยตะกละตะกลาม
      มิยั่งมิยืนตาม                     มนะมุ่งจะรุ่งจะเรือง
           ๐  กระชุ่มกระชวยนัก     ดนุรักจะย่างจะเยื้อง
     สนุกสนานเนือง                  กรจัดทะมัดทะแมง  (๑๙๓)
       
                              พี.พูนสุข

             

[ไร้นวล^^]

(ขอติดสอยห้อยตามอ.พูนสุข ด้วยฉันท์ชนิดเดียวกันนะครับผม
 วังสัฏฐฉันท์ ๑๒)

กระง่อนกระแง่นตาม    บทะงามพระครูแสดง
สลับลิขิตแปรง          ปะเหลาะร่ายประกายกระจร

สะพรั่งประดั่งดาว      ศุภวาววิจิตระกลอน
และฉันทะกาพย์ร้อน    สหโคลงยุโยงยุคันต์

เจริญะเพลินเพลง     ผลิประเลงไผทสวรรค์
เฉลิมฉลองกัน         มธุสรกระฉ่อนสยาม   


เชิงอรรถ

ยุคันต์=ที่สุดแห่งยุค

มธุสร = คำหวาน

[toshare]

.................นางใด ไม่นุ่งผ้า
กาพย์ยานี ๑๑

....นางใด ไม่นุ่งผ้า........แต่กล้าหาญ ชาญสมร
ที่ใด เธอพักนอน...........ร่ายกาพย์กลอน ตอบครบพลัน

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....บอกใบ้ มินุ่งผ้า............สิไม่บ้า ก็ใช่คน
กล้าแกร่ง ประหลาดล้น........ริปูพ่าย มลายพลัน
....อาวุธ นะแน่ใจ.............ถล่มได้ ระทึกขวัญ
ปืนใหญ่ ฉกาจครัน............ประวัตินั้น โอ๊ะเลือนลาง


อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....ใบ้เพิ่ม แนะอีกนิด.........แคะความคิด เสาะสืบหา
ปืนใหญ่ ณ พารา..............เลาะเลียบหา สนามหลวง (๑๙๗)

รีบๆๆๆ มาช่วยแต่งตอบหน่อย ผองเพื่อนเอ๋ย บอกใบ้จนจะหมดแล้วนะ

[Prapacarn ❀]

"นางพญาตานี"

แซมอยู่ในกระทู้ "บ้านนี้ห้ามมีกลอน" ใช่ไหมคะ..
(ขอโทษค่ะ..แซมขี้โกง แซมเขียนฉันท์ไม่เป็นค่ะ.... )
 

[toshare]

......อันนางพญาท่านนี้................นามระบือ
การศึกเก่งเลื่องลือ......................ถิ่นใต้
"ตานี" ชื่อนั้นคือ........................ปืนใหญ่
พำนักที่ "กลาโหม" ให้................จัดไว้เชิญชม

ขออนุญาต เบี้ยว แบบคุณแซมบ้างนะครับ 

(ที่นี้ "ฉันท์ ๑๐๐๐ บท" 555 คุณไร้นามคงไม่ว่านะ)

คือถนัด โคลง มากกว่า ฉันท์

แต่งฉันท์ คุณแซมคงต้องรอคำว่า "ถูกต้องครับ" อีกนาน 555

[ไร้นวล^^]

"นางพญาตานี"

แซมอยู่ในกระทู้ "บ้านนี้ห้ามมีกลอน" ใช่ไหมคะ..
(ขอโทษค่ะ..แซมขี้โกง แซมเขียนฉันท์ไม่เป็นค่ะ.... )
 

คุณแซมกระผมน่ะจะริขอ   เตาะแตะต่อตะเลงตาม
คำตอบแสดงสิจะมิงาม    และก็ถูกนะท่านทรูฯ

คือนามกรนยพหล     พลยนตระสุดหรู
ชื่อนางพญาลลิตะดู    มหึมานะตานี........ได้เท่านี้ล่ะเน้อท่านแซม......อิอิอิ

ป.ล.ถ้าเลือกประเภทของฉันท์ที่เหมาะกับคำตอบก็คงพอลงได้พอดีนะครับท่านแซม  แต่ผมหลงรักวสันตดิลกฉันท์แล้ว......

[Prapacarn ❀]

"ฉันเช้า..หรือ ฉันเพล"

กุกกักหักละก็แสนจะโหด        รึจะโทษละสิ่งใด
วันคืนประทุทะลุไหม้        หฤทัยสุดจะทน

ชะโงกชะเง้อเผลอฉุกจะคิด        สุม ณ จิตก็หลายหน
มืดมัวจนทั่วไปทั้งสกล        หามีใครจะหมายแล

ฮั่ก..ฮึก สะอึกแทบจะกระอัก        จะหยุดพักเพื่อเลียแผล
ปุปะท่องทะลวงฤดีแด        ฤาจักแพ้และพ่ายลง

อ้ำอึ้งตะลึงและก็เอ้ออ้า        ดวงวิญญาให้ไหลหลง
ฤทธิ์มนต์ประทะจนสุดจะทรง        สิล่มลงก่อนสิ้นปราณ...
"ประภาคาร"

 

แซมกราบขออภัยครู-อาจารย์ทุกๆ ท่านนะคะ...
แซมหัดเขียนฉันท์  แล้วเขียนไม่เป็น..เพราะแซมไม่ทราบ และไม่เข้าใจคำครุ-ลหุ จริงๆค่ะ..
สำนวนนี้..แซมเขียนไว้ นานแล้วค่ะ.. และถูกดุแล้ว...( ดุอีกก็ได้นะคะ...)

คิดว่า เป็นสำนวนแรก และสำนวนเดียวที่แซมพยายาม...
แซมเอาความไม่ถูกต้องมาให้ดูค่ะ...
 
แซม

[น.ปฎิพน]

คำครุ ลหุ อันนี้แยกกันไม่ยากหรอกครับ...

คำครุนั้น คือคำที่เสียงยาว และหนัก (ตามตัวบทว่าหนักครับ) เพราะฉะนั้น จะรวมคำที่มีตัวสะกด (ไม่ว่าจะสระยาวหรือสั้น) ในนี้หมดเลย... ถ้าคุณแซมเห็นคำไหนมีตัวสะกดล่ะก็ ใช่แล้วครับ นั่นแหละคำครุ)

และรวมแม่ ก กา ที่เสียงยาวด้วยครับ เช่นคำว่า นา ที่ ใช่ ฯลฯ

คำลหุ คือคำที่เสียงสั้น และไม่มีตัวสะกด... (ตามตัวบทว่า เบา ครับ) จะรวมคำที่สระเสียงสั้น และไม่มีตัวสะกดทั้งหมด เช่น จะ ก็ นะ แหละ เฉพาะ กุ ฯลฯ

ทีนี้แยกยังไง เอมีวิธีง่ายๆครับ คุณแซมก็ถามตัวเองก่อนว่า คำๆนี้มีตัวสะกดไหม ถ้าใช่ แปลว่า เป็นครุชัวร์ๆ ไม่ต้องไปดูอะไรอื่นแล้ว
อะทีนี้เหลือคำที่ไม่มีตัวสะกด (แม่ ก กา) ก็ถามต่อว่า คำๆนี้เสียงยาวหรือเปล่า ถ้าใช่ ก็ครุ ครับ แต่ถ้าไม่ เป็นลหุ

แล้ว อำ ไอ ใอ เอา พวกนี้ล่ะครับ.... อันนี้เนี่ย ต้องแล้วแต่คำครับ ถ้าเราออกเสียงเน้นคำไหนหนัก คือครุ คำไหนเบา เป็นลหุ เพราะกวีสมัยก่อนเขาถือตรงนี้หนักมาก... เอาเสียงอย่างเดียวเลย

ตัวอย่างนะครับ "มานะกินขนมกับชูใจ" เราอ่านออกเสียงว่า มา-นะ-กิน-ขะ-หนม-กับ-ชู-ใจ ใช่ไหมครับ

เอาล่ะ
"มา" ตัวสะกดมีมั้ย ไม่มี แต่เสียงยาว อันนี้เป็นครุ
"นะ" ตัวสะกดมีมั้ย ไม่มี แต่เสียงสั้น อันนี้ลหุ
"กิน" มีตัวสะกด ครุ 10000%
"ขะ" ไม่มีตัวสะกด แต่เสียงสั้น เป็นลหุ
"หนม" มีตัวสะกด ครุ 1000%
"กับ" ก็มีตัวสะกดครับ แม่อะไรก็ช่างเราไม่สน ครุ 1000%
"ชู" ไม่มีตัวสะกด แต่เสียงยาวว อันนี้เป็นครุ
"ใจ" ฮื่มม เป็นสระใอ แต่เวลาอ่านออกเสียงเราอ่านเน้นหนัก ดังนั้นเป็นครุ...

ถ้างงอีก ถามได้เสมอนะครับ เพราะฉันท์เนี่ย หาคนชอบยากมากเข้าไปทุกวันแล้ว

๐ เกรงฉันทวรรณกวิวิวา-....กยะสาระหมดไป
จากหน้าลุบรรณรัฐะผไท.....เฉพาะเหตุจะห่อนเฟือน ฯ

[Prapacarn ❀]

แซมต้องขอขอบคุณ คุณ fourierlism สำหรับข้อมูลที่เข้าใจได้ง่ายมากๆนะคะ...
แซมเก็บเข้าไฟล์ของแซมไว้แล้ว  และจะพยายามฝึกฝนอีกค่ะ..

แซมเห็นด้วยค่ะ.. ร้อยกรองบางชนิด งดงาม แต่ยากสำหรับคนที่ไม่ได้ศึกษาทางด้านนี้..
และนับวัน แซมว่ามันก็ยิ่งจะเลือนลางไป.. แซมเสียดายนะคะ..

แซมไม่ได้เรียนภาษาไทยมาล้ำลึกเท่าที่ควร..และทั้งไม่เคยเรียนฉันทลักษณ์..
ยังนึกเสียใจที่ไม่มีโอกาส... แต่ทุกวันนี้แซมก็พยายามใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง
ที่ทำได้อย่างคล่องๆ คือ การเขียนกลอนสุภาพ...

แม้แต่การสื่อสารนี่..แซมว่าบางครั้ง แซมพูดผิดความหมายที่แซมต้องการจะสื่อ  นำภัยมาสู่ตนเองหลายครั้งหลายครา..
(แบบโดนชังน้ำมะหน้า.... )
ถ้าเป็นพูดกันตัวต่อตัว เห็นหน้ากันนี่  ไม่มีปัญหาค่ะ  เพราะ คนจะเข้าใจท่าทางด้วย..

แซมขอบคุณอีกครั้งนะคะ..ถ้ามีคำถาม แซมจะถามนะคะ..

 

แซมค่ะ

[เนิน จำราย]

แต่งตามดูสักตั้ง             สมองสั่งละเลงกานท์
แบบแผนแต่โบราณ         ผสมคำพยางค์วาง   

กลั่นกรองแล้วขัดเกลา      กระด้างเบาสนิมจาง
จดจ้องแล้วลองสร้าง          ฉบับสาลินีฉันท์

ชมนางกลางฝนพรำ           ลออล้ำประทับขวัญ
สรงน้ำใต้แสงจันทร์           ระทวยร่างสล้างตา

แสงโสมส่องกายสาว      วะวับวาวกระจ่างฟ้า
เข่นเดือนข่มเมฆา             ประดับป่า ณ แดนไพร

งามใดไม่แม้นเหมือน          ทิวาเยือนก็จากไป
นางไม้ในดวงใจ               นิราศลับมิกลับคืน

เนิน จำราย(ผิดพลาดช่วยติ,เตือนด้วยครับ)
“ขอบคุณพี่พูนสุขให้แรงบันดาลใจ”

[toshare]

........วันภาษาไทย คงมิเป็นแค่เพียง  ๑ วัน

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....เจ็บลึก นะเจ็บลึก............สะอึกอื้น ก็ช้านาน
บ้านกลอนฯ สิก้องขาน.........ไฉน"(ภาษา)ไทย" มิถูกควร

....คลิ๊กแช๊ต ตระหง่านมา........ณ วันข้าฯ สมัครป่วน
เหตุใด เสมือนล้วน...............ละเลยสิ้น ฤดีตรม (๒๐๙)

ขออภัย หากทำให้ขัดเคือง

หวังให้ บ้านกลอนฯ เป็นแบบอย่างในการใช้ภาษาไทย


แช๊ต คลิ๊ก ลิ๊งค์ ทั้งหมดเป็นอักษรต่ำ ห้ามผันด้วย วรรณยุกต์ตรี

แปลก แปลกมาก
ผมพิมพ์คำว่า เว็บ ให้ผิด แต่ดูอีกที อ้าวกลับแก้ให้เอง เป็นถูก
ลองใหม่ ก็แก้ไขให้ ถูก ทุกที
ที่ว่า แปลก คือ ๒ บรรทัดล่างสุด (เยี่ยมชมเว็บ) เขียนผิดทั้งสองแห่ง
ทำไม ล็อคให้แก้ ที่นั้น ด้วยไม่ได้ งงๆๆๆๆ

[ไร้นวล^^]

(วสันตดิลกฉันท์ เรื่องความเพียร ๔ ประการ)

บูชาพระโลกชิตเจ้า   ปิยะเกล้ากระหม่อมฉัน
ทรงปารมีคุณอนันต์    สุคโตนิโรธา

อัญเชิญพระธรรมพิริยะภา.....ษณะสาระชีวา
ส่องทางสว่างอริยะมา......รคะคัคนัมพร

เพียรหนึ่งคะนึงชระกิเลส    ภวเหตุนรกร้อน
บาปกล้ำกระทำจิตจะกร่อน    คติเพี้ยนเพราะเพียรสูญ

เพียรสองประคองประกฤติใจ  และมิให้ธุลีพูน
พรั่งพรูวิภูษณะจรูญ      ประจุใหม่ฤทัยรวน

เพียรสามสะพรั่งบุญะประดัง   รุหะปลั่งประดับอวล
อิ่มเอมเกษมศิระประมวล.......ะกุศลนิมนต์มา

เพียรท้ายทวีรุจิระกรรม์    อดิธรรม์วโรฬาร์
เพียรเพ่งและเคร่งหทยะอา....จิณะเนื่องเสบียงบุญ

ความเพียรเสมือนพละพยุง    จะจรุงและอุดหนุน
นิพพานสวรรค์ชุติวิรุฬห์     รมณีย์ภิรมย์ผล

เชิงอรรถพอสังเขป

ภาษณ์=การพูด,การกล่าว
มารคะ=ทาง
คัคนัมพร=ฟ้า
ประกฤติ=มูลเดิม
วิภูษณะ=เครื่องประดับ,เครื่องแต่ง
รุหะ=งอกงาม
วิรุฬห์=เจริญ
 

[toshare]

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

   เดือนใด นะนวลนาง     นิมิตปาง วจีน้อย
ชายชอบ ระรื่นคอย        ละห้อยให้ ประทับมา (๒๑๗)

คุณผู้หญิง อย่าเคืองนะ เย้าแหย่หน่อย รีบๆ ทายมานะครับ


  จริงแท้ มิเว้นชาย          สหายงด พิโรธข้า
เย้าแหย่ บ่ได้บ้า             เพาะ-หาเหตุ กระเทือนซาง (๒๑๘)