ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐โลกาวินาศนั้น         ภิทะขวัญสะท้านเทียว
ไฟฉายจะฉานเชียว     เฉพาะเตรียมตะลุยแรม

๐ไฟแช็คและเทียนไข     ประจุไว้ประจงแจม
มาม่าและปลาแซม    กะกระป๋องก็ลองตุน

๐ศุกร์นี้จะหนีไหน       ชระไว้สิป้องพรุน
เมื่อดวงตะวันหนุน      สิสบายมิไหม้เลย(๓๕๒)

(ขอต้อนรับศุกร์๒๑ ธค ๒๐๑๒และSolar storm(พายุสุริยะ) นะครับทุกท่าน)

ปล.โลตัสบ้านผมประเดิมเปิดไก่เคเอฟซีวันแรกด้วย ช่างไม่เกรงกลัวอะไรเล้ยยยย คิดได้ไงเปิดร้านวันนี้
 และผมก็จองเป็นลูกค้ารายแรกเรียบร้อยแล้ว

[พี.พูนสุข]

เพรียก...

(ภุชงคประยาตรฉันท์)


  สวัสดีค่ะพี่น้อง..
จะร้อยกรองทำนองฉันท์
เชลงยากลำบากครัน
สำเนียงหนักสำเนียงเบา

 ประดิษฐ์คำประดุจคล้าย
สลักลายสลักเขา
วิจิตรงามวิจิตรเงา
ประดับบ้านประดับวงศ์

  เพราะท้าทายมิง่ายนัก
ตริตรองหลักมิลืมหลง
พิพิธฉันทะดำรง
ผดุงศรีกวีกานท์

   สบายดี ฤ พี่น้อง..
ผิร้อยกรองทำนองขาน
เสนาะฉันทะบันดาล
สำราญจิตสำราญใจ

   ประพันธ์เถิดจะเกิดผล
กวินมนตร์ ณ เว็บไซต์
สล้างโพ้สต์ประโยชน์ไทย
ระบือฉายประกายฉันท์ ฯ
        (๓๕๗)


  มาม่วนนำฉัน(ท์) เด้อค่าเด้อ...
 
         พี.พูนสุข

add complete
by Klonthaiclub fb

[สุวรรณ]

เจิมจิตลิขิตพี้                            มนนี้สิเสกสรรค์
รื่นรสสุคนธ์ครัน                         วทะพร้อมประทินใจ

ฝันแต้มตะวันรอน                        ศศิธร ชะอ้อนใส
พื้นที่มณีนัย                              ตะละคำ จะหมั่นเรียน

พร้อมน้อมมโนกราบ                     ศิระทราบกะขีดเขียน
เชิงฉันสะอ้าน,เพียร                     ฉะลุพจน์ประพนธ์พรรณ (๓๖๐)


อินทรวิเชียรฉันท์ค่ะ


ตะละ  หมายถึง  แต่ละ
พรรณ ในที่นี้หมายถึง ตัวอักษรนะคะ

[พรายม่าน]

(อินทรวิเชียรฉันท์)

๐ เขาว่ารึใครว่า           สุริยาจะแผลงผัน
ดาวจักรปฏักจันทร์    พฤหัสวิบัติเงา

๐ พุธเรียงกระหายรุก    ปะทะศุกร์ประสานเสาร์
แกนโลกและแกนเรา   คุวิกฤติพิการกล

๐ ซับซ้อนมหาศาล      ภวพล่านสกลผล
หินเหลวทะเลวน      บิปริพื้นศิลาพลัน

๐ หลุมดำพลังดับ      ทะลุสรรพสิ่งสรรค์
บิดขู่อณูครัน             อนุจักรวาลจร

๐ ใครฤาผิยื้อรั้ง      มติสั่งมนุษย์สอน
เกิด,ตั้งนิรันดร       มิมลายสลายลง

๐ เพียงบนกุศลบาป   คติลาภพะวงหลง
ตราติดสนิทคง          วตะนั้นอนันต์กาล ฯ (๓๖๖)

พรายม่าน
สันทราย
๑๙ ธันว์ ๕๕   

[พี.พูนสุข]

 

 
 

สนุกสนานสมานรัก
(มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔)


       ตะเติ้งตะเติ้งตะเติ้งเติ้ง            จะส่ายจะเซิ้งเถลิงชัย
เฉลิมฉลองกะศกใหม่                    สว่างไสว ณ ลานเนิน

      ดิถีสวัสดิ์พิพัฒน์พร่าง             รพีกระจ่าง*สิตางศุ์เหิน
   วิถีนิเวศวิเศษเกิน                        ฤ เพลิด ฤ เพลินเผชิญการณ์
     
      มะโรงเขยื้อนจะเคลื่อนลับ         มะเส็งขยับสลับขาน
 ขนดคะนองประลองชาญ                สะเทือนสะท้านสนั่นเมือง

      ประเปรี้ยงประปร้างสตางค์ร่อน    จะสดจะผ่อนสะท้อนเรื่อง
ก็บ้านและรถจะหมดเปลือง              มิขัดมิเคืองจะกินเกลือ
     
      ระบือระบาดจะเสพขาย            ทะลักทลายมิให้เหลือ
ระเบ้อระเบิดจะเชิดเรือ..                ตำรวจจะเถือล่ะเชื่อใจ
 
      ตะเติ้งตะเติ้งตะเติ้งเติ้ง           มะเส็งเถกิงระเริงไหว
ขนดถนัดขจัดภัย                        ระวังระไวไผททอง ฯ
    (๓๗๒)

*สิตางศุ์ หมายถึง พระจันทร์

สนุกสุขสันต์วันปีใหม่นะคะ

 
 
        พี.พูนสุข
   ๓๑  ธันวาคม  ๒๕๕๕
 

[toshare]

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....เฝ้าไข้ ผละซึ่งสุข..........ระทมทุกข์ กระนั้นฤๅ
จริงแท้ กุศลคือ.................ตระหนักซึ้ง สงบใจ

....เห็นธรรม ประจักษ์แจ้ง....อนิจแฝง แสดงไว้
ตัวตน สิของใคร................ฤ สั่งได้ สหายเมิล (๓๗๔)

เมิล   ก. ดู. (ข.).
เมิน   ก. เบือนหน้าหนี, ไม่ยอมดู, ไม่ยอมแล.

[toshare]

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

....กาลวา- ระผ่านพ้น....สติดล ประจักษ์ธรรม
สิ่งสรรพ มิคงค้ำ...........จิตย้ำ พะวงใด

....ควรคิด ประกอบดี.....สละลี้ ละ"ตู"ไซร้
ตัวตน สิรู้ใช้.................พละไว้ ผดุงธรรม (๓๗๖)

[toshare]

-หนูเป็นคนที่พูดเก่ง เป็นที่พึ่งให้กับเพื่อน ๆได้
แต่หนูมีนิสัยเสียที่หนูชอบเอาแต่ใจและงี่เง่า
-หนูเรียนที่โรงเรียนดีที่สุดในจังหวัดสมุทรสงคราม  หนูเรียนที่นี้มา6ปี
รู้สึกผูกพันธ์กับร.รนี้มาก คุณครูทุกคนไม่ใช่เป็นเพียงคุณครูที่คอยสอนนักเรียน
แต่ทุกท่านยังเป็นทั้งพ่อแม่ที่คอยให้คำปรึกษากับนักเรียนเสมอ
-หนูชอบวิชาภาษาอังกฤษ หนูอยากพูดกับชาวต่างชาติ เพราะหนูคิดว่ามันได้ฝึกทักษะ
และเป็นการกล้าแสดงออกด้วย
อนาคตหนูอยากเรียนคณะการจัดการ สาขาการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศ

....ตัวข้าพเจ้านั้น.............ปิยวรรณ ฤ เรียกโบ
พูดเก่งและอวดโก้...........นุช(ะ)ลูกสิสุดท้อง

....เรียนมัธยมหก............คุรุปรกวิชาครอง
มั่นธรรม(ะ)ครรลอง.........สติตรองขจัด"กู"

....รักครู....มนัสน้อม.......จิต(ะ)พร้อมกตัญญู
โรงเรียนสิสร้างตู.............ปิยมิตรก็แบ่งปัน

....ข้าฯ มั่นมุตั้งจิต...........ธุรกิจระหว่างกัน
ทุกชาติ(ติ)เอื้อพลัน.........สุข(ะ)แด่มนุษย์เทอญ (๓๘๐)

[ไร้นวล^^]

-พละ๕ คือ ศรัทธา, ปัญญา, ความเพียร, สมาธิ, สติ

-อินทรวิเชียรฉันท์๑๑

๐น้อมธรรมะบรรยาย      อภิปรายประโยชน์ชนม์
เพื่อพบประสพผล           ชนะจิตพิชิตชัย
๐ข้าน้อยดนูนำ              พละธรรมพระจอมไตร
แจกแจงแสดงไว้            มิตระพึงพินิจเทอญ
๐ศรัทธาประการหนึ่ง       มติซึ่งเจริญเดิน
เทิดธรรม์และสรรเสริญ    นฤผู้ประเสริฐศรี
๐หากเพียงระวังตน         จิตล้นฤดีมี
ศรัทธาลุเกินปรี-           ดิประหนึ่งจะดึงลง
๐จึงต้องผลิปัญญา          คุณค่าประคองตรง
กันไว้มิให้หลง              นยะพัทธะศรัทธา
๐ปัญญาสว่างเกิน          ก็จะเพลินอหังการ์
คู่ธรรมะศรัทธา             บริบูรณ์จรูญจริง
๐พากเพียระเกียรติ์ไกร    ฐิติไว้วิภาสพิง
สำเร็จน่ะทุกสิ่ง             ชยะได้เพราะความเพียร
๐หากครั้นขยันยิ่ง         กิจวิ่งมิเว้นเวียน
ฟุ้งซ่านสะท้านเพี้ยน      เพราะสมองสะเทือนโถม
๐จึงนำสมาธิ์คู่             ชระชูเฉลิมโฉม
หมายมุ่งพยุงโทรม        นิเคราะห์เพียระตึงเกิน
๐หากแม้นสมาธิ์มาก     จิตอยากจะนิ่งเพลิน
เกียจคร้านประสมเกิน    ละเจริญพิจารณ์ธรรม์
๐เพียรจึงจะควรเคียง    เฉพาะเพียงสมาธิ์นั้น
อย่าตึง ฤ หย่อนขัน-    ธะริหลงระเริงหลุม
๐ทั้งสี่พระธรรมมี         สติที่พยุงคุม
ทวนนึกระลึกมุม          มรคาสง่าอิน-
๐ทรีย์ซึ่งพลังใส         ประจุไว้ประจำจินต์
ย่อมดลชโยสิ้น-         มสิเข้าประหัตหาญ(๓๙๓)

เมื่อพศ.๒๕๔๘ ผมได้มีโอกาสไปวัดนาหลวง อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี
พระกัมมัฏฐานท่านเทศนาธรรมที่ชื่อว่าพละ๕ให้ฟังเป็นธรรมที่ถ้ามีในใจใครแล้ว จะทำให้จิตใจมีกำลังทำสิ่งใดก็สำเร็จ
-ศรัทธา (ถ้ามีมากเกินไปจะทำให้โง่ จึงต้องมีปัญญาควบคู่เสมอ)
-ปัญญา (ถ้ามากเกินไป จะทำให้มีอัตตาสูงเกินควร จึงต้องมีศรัทธาควบคู่)
-ความเพียร(มากเกินไปทำให้ฟุ้งซ่าน จึงต้องมีสมาธิกำกับ)
-สมาธิ(มากเกินไปทำให้เป็นคนเกียจคร้าน จึงตองควบคู่กับความเพียร)
  โดยทั้งหมดต้องใช้สติระลึกรู้ตัวอยู่เสมอ ว่าภาวะจิตใจเราเป็นเช่นไร
ผมจึงถือโอกาสมาเล่าสู่มวลมิตรทุกท่านฟังอีกครั้งครับ

[toshare]

....ผู้ใด แสวงธรรม์........สติพลัน กระจ่างใส
โลกีย์ ละหลีกไกล.........มนนั้น สงบเย็น

....จงตั้ง มุมอบตน........สละดล ขจัดเข็ญ
เศษเถ้า ธุลีเป็น............พละสิ้น สิเพื่อชน (๓๙๕)

[น.ปฎิพน]

อินทรวิเชียรฉันท์

๐ เบื่อเบื่อ ณ เมื่อจิต.......ถินะมิทธะอ่อนโหวง
วุ่นวุ่นนเวศโคลง...........ตละคลื่นเซอะเซกา

๐ พิศอนธการเทียร-.......ฆเสถียรสถิตมา
ยินแว่วนภาพา.............พระพิรุณกระหน่ำนาน

๐ แตร้งแตร้งซะซ่าซ่า......ตละว่าจะเสียดมาน
โอ้องค์พิรุณธาร............ธ จะหยุด ณ ตอนไหน

๐ หนาวหนาวระร้าวรวก....เซาะกระทรวกตะไลไพ
หนาวนี้จะผิงใคร............ตละเย็นยะอุ่นเอม

๐ พืชพันธุ์มะกอกออก......ผละกอกผะผ่าวเสม
เจ้ากอกหทัยเปรม...........อุระชิดสนิทนาน ฯ (๔๐๐)

[พี.พูนสุข]

 
ฉลองตรุษจีน..
๑๐  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖


(เปษณนาทฉันท์ ๑๖)


๐  ตะลุ้งตุ้งแฉ่..  ตะลุ้งตุ้งแฉ่..                ระเบ็งเซ็งแซ่กะแห่สิงโต
กระโดดโลดเต้นทะเล้นผลุบโผล่             เขย่งโยงโย่  อะโห..ลีลา

๐  ประทัดโป้งป้างสว่างวับแว้บ                สนั่นโกยแน่บ ฤ แอบข้างฝา
ประดังเป็นชุดสะดุดเทวา                     เหาะลงไล่ล่าปิศาจภูตพราย

๐  ตะลุ้งตุ้งตุ้ง.. กระทุ้งมังกร                 ขนดลอยร่อนสะท้อนเลื่อมลาย
พลังแรงฤทธิ์นิมิตสู่กาย                      ประสบดังหมายสบายสืบไป

๐  ฉลองวันตรุษบุรุษสตรี                     ตระเตรียมสิ่งดีทวีโชคชัย
ฉลองสิ้นปีดิถีปีใหม่                          เจี๊ยะกุุ้งปลาไก่.. จะเฮงเฮงเฮง ฯ   
                                      (๔๐๔  เลขเด็ด)









พี.พูนสุข
๗  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖

[พี.พูนสุข]

พรตรุษจีน


*วิชชุมมาลาฉันท์


    ** ซินเจียยู่อี่           ซินนี้ฮวดไช้
กงสีฟาไฉ                 ซือซือซุ่นลี่
ซินเหนียนไคว่เล่อ      กงเฮ่อซินสี่
ว่านซื่อหยู่อี้              ซื่อจี้ผิงอัน

       พรมิ่งมงคล         บันดลบันดาล
ชาวจีนลูกหลาน          สิ้นทุกข์สุขสันต์
คราวันปีใหม่               เปิดใจตั้งมั่น
แม้ยากบากบั่น            เห็นทางสร้างตน

       ทุ่มเทแรงหมาย    ทุ่มกายแรงมุ่ง
งานทำอำรุง                อิ่มเอมเปรมมน
โอบเอื้อเกื้อกูล            สมบูรณ์พูนผล
สัมฤทธิ์บัดดล              มั่งคั่งมั่งมี ฯ
                              (๔๐๗)


 

พี.พูนสุข
๙  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖

........................

* วิชชุมมาลาฉันท์ ๘   ประกอบด้วย  ครุล้วน  ดังนี้   ครุครุครุครุ    ครุครุครุครุ
    โปรดสังเกตสัมผัสบังคับและสัมผัสระหว่าบท

.......................

**  ซินเจียยู่อี้  - ปีใหม่ขอให้สุขสมหวัง
   ซินนี้ฮวดไช้  - ปีใหม่ขอให้ร่ำรวย
   กงสีฟาไฉ - ขอให้ร่ำรวย
   ซือซือซุ่นลี่ - ทุกเรื่องราบรื่น
   ซินเหนียนไคว่เล่อ - สุขสันต์วันปีใหม่
   กงเฮ่อซินสี่ - สุขสันต์วันปีใหม่
   ว่านซื่อหยู่อี้ - คิดสิ่งใดให้สมดังปรารถนา
   ซื่อจี้ผิงอัน - ปลอดภัยตลอดปี
 

[ไร้นวล^^]

(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

๐ชูฉันท์ชนิดวิจิตระนี้                 ก็เพราะปรีดิเปรมปาณ
ท่วงทีวจีอิษฐะหวาน                  วรวาทศิลป์สรวง

๐ฝึกฝนกมลกบิละลักษณ์           นยะวรรควิธีบวง
พอเพียงพยุงสติมิกลวง             กระแซะซบกระลาศรี

๐บางครั้งถลาถวิละหา             ครุพาเผดียงดี
ตามอย่างฉบับศิลปะธีร์             ผิวะเราเฉลาฉาย

(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

๐หนึ่งนั้นน่ะท่านนี้                    มติมีรุจีพราย-
ม่านเมฆะคลี่คลาย                  คติตรงตรุณตาม

๐นานนานจะมาเยือน                ดนุเหมือนธุลีความ
อุตส่าห์พยายาม                     วิระเรียนทะเบียนครู

๐หวังท่านแวะมาสอน                เฉพาะพรสิพรั่งพรู
ดลฉันทะพลันหรู                      รติต้องตำราฉันท์

(เปษณนาทฉันท์ ๑๖)

๐อริญชย์ท่านพาสง่าผ่าเผย          สิพาเอื้อนเอ่ยสยามวงศ์วรรณ
ประเลงเพลงพราวสกาวสุขสันต์     ประหนึ่งครกนั้นกระชั้นชิดชนม์

๐กระผมพึงเพียรพิจารณ์จำศาสตร์  บ่ถึงเก่งกาจบ่อาจเบื่อมนตร์
กระทู้นี้จึงระรึงเลิศผล                 และเดินดั้นด้นกมลมุ่งหาญ

๐ฤดูเหมันต์วสันต์คิมหันต์            มิได้หวาดหวั่นรึคร้านครั่นสาส์น
ละเลงลายล้วนกระอ่วนเอียงกานท์  จะค่อยคืบคลานคระหนทนไถ

(อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒)

๐ท่านกามนิตเชิญ                     จิตเพลินสวัสดิ์ไสว
บรรเลงวิถีไทย                         ทวิชาติพิลาสพิมล

๐ฉันท์นี้ก็ท่านเขียน                   ดนุเลียนระเบียนสกล
เฝ้าฝันสวรรค์ดล                      กลเม็ดและเคล็ดขบวร

๐ค่อยค่อยเขยื้อนคำ                 ตละดำริรักษะควร
แพรวพราวพิไลล้วน                  สมชื่อสยามสุธี

(อุปัฏฐิตาฉันท์ ๑๑)

๐ครูชิต,บุรทัต                        ปฏิพัทธะศิลป์ศรี
จึ่งแต่งสดุดี                           ปฐวีวิวัฒน์วงศ์

๐นอบน้อมศิระกราน                ครุจารย์คะนึงคง
พร้อมพุ่มบุษบง                      บริพัตระบาทบรรพ์

๐อัญเชิญคุณะครู                    ประจุอยู่ฤทัยฉัน
เพื่อพรมพรอัน                       อภิยศจรสเสียง

(อีทิสังฉันท์ ๒๐)

๐เยาวชนจะสนสกลธะเพียง        ตะลอนตะเลงตะลุยเฉลียง       ณ ห้างดัง

๐เรียนรึเล่นบ่เห็นสิเป็นอิหยัง     จะผิดจะเผลอจะพลาดจะพลั้ง     จริตตน

๐โอ้สยามะเทพธิราชะดล          หทัยวิสัยะเยาวชน                 เชลงคืน

(มาลินีฉันท์ ๑๕)

๐ขณะภพะภิทะเข็ญขืน                    สรรพสัตว์ฝืน              มุฝ่าฟัน

๐จิตวิเคราะห์เฉพาะพราวภัณฑ์          อิ่มอุราอัน                 พระเพลิงผลาญ

๐สติสิบ่บริบูรณ์มาน                      หมายกิเลสลาญ          ละลายธรรม

(มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔)

๐สนุกสนานเสบียงบงสุ์                พิไรพะวงผดุงดำ
พะวักพะวนประกอบกรรม             ประพฤติประจำกมลหมอง

๐ธริษตรีจะพังครืน                      ก็ยังระรื่นระเริงรอง
ขบวนกุศลกระหยดตรอง              ผงาดผยองพะงาบตาม

๐เพราะอาจจะสิ้นสกนธ์กาย           ผุก่อนผิว์ร้ายระรึงลาม
และชีวตินะทรีย์ทราม                  ผจญและหามมหันต์โหม

(ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒)

๐ก็เมฆาวิภากลอน                      จะกลับย้อนขจรโลม
วิเศษฉันทะกลั่นโฉม                    ประกฤติกานทะหว่านหวาน

๐และฉันท์นี้น่ะมีมิตร                   ระเลียดฤทธิ์ลิขิตขาน
สุธีนัชฯจรัสกาญจน์                    ประกาศก้องฉลองเรือน

๐สหายทรูฯวิทูร์ศิลป์                   ประพันธ์พิณกวินทร์เยือน
เยาะย่างเย้าเฉลาเตือน                ตลอดเพลงเลวงนัย

(มาณวกฉันท์๘)

๐แสนสุขเศียร                          เรียนวจะไกร
อันดิฐใน                                 ฉันทะเฉลา
เพียรวรวาท                             บาทบทะเชาว์
หวังกวะเรา                              ร่วนรติตรึง

๐แม้นระยะไหน                         ใช่ชุติชนม์
เภทะผจญ                               รักษะระรึง
โชคะประดุจ                            ครุฑะจะพึง
บินปะทะซึ่ง                             ลมก็มิรวน

๐สัจจะวจี                              พลีเฉพาะขัณฑ์-
เขตคณะพันธุ์                         ไทยสิริอวล
วรรณะกวี                              มีคติควร
กานทะประมวล                       หมายอนุชน

(สาลินีฉันท์๑๑)

๐อาจารย์พีพูนสุข                   แนะนำมุขเมลืองผล
แต่งฉันท์นั้นแยบยล                ประหนึ่งสอนประพันธ์พราว

๐เช่นฉันท์เรื่องไข่ห่าน             ก็อาจารย์วิพากย์คราว
เมื่อนานวันให้ชาว                 เชลงกลอนขจรจาร

๐ผมจึงจักลอกเลียน              และร่ำเรียนเปรียญชาญ
เพื่อผ่องแพรวแก้วกาญจน์       กวัดวาทวิลาสคำ

(อินทรลิลาตฉันท์๑๑)

๐แต่งมาก็ยาวแล้ว               บ่เบื่อแนวรึหน่ายรำ
บรรเลงประเลงสัม-              มนาแต่ประดาฉันท์

๐เพื่อนพึงพยายาม              ผลิข้อความประดับพลัน
อย่าลี้ละลายลัญจ์                ลลิตไหนไสวเทียม

๐แรกเริ่มหะแรกร้อง            พจีพร่องบ่ต้องเหนียม
ใครใครเขยิบเตรียม           จะปรบหัตถะสรรเสริญ(๔๔๓)

[พี.พูนสุข]

ชะลอชรา

  *ปมาณิกฉันท์ ๘

๐ ชราชแร           กระแหนกระหนอ
กระแอ้กระอ้อ       กระดักกระเดี้ย
กระงันกระงก        กระปลกกระเปลี้ย
ละห้อยละเหี่ย       พะวักพะวน

 ๐ กระยึกกระยัก       ทุลักทุเล
กระโซกระเซ            ประจัญประจญ
บุร่ำบุราณ                มิทานมิทน
กระเสือกกระสน        ระคางระคาย

 ๐ คะเนคะนึง          ทะลึ่งทะลั่ง
ละล้าละลัง              ฉงนฉงาย
กะรุ่งกะริ่ง               สวิงสวาย
กระสับกระส่าย         กระไอกระแอม

 ๐ กะโผลกกะเผลก     เขยกโขยก
กะเดกกะโดก             กะล่อมกะแล่ม
กระแอ้มกระอ้อม         กะหร็อมกะแหร็ม
ขะมอมขะแมม           กะป้ำกะเป๋อ

 ๐ สตุ้งสตังค์        ระวังระไว
กระจิตกระใจ        มิพลั้งมิเผลอ
พิถีพิถัน              มิพรั่นมิเพ้อ
สม่ำเสมอ            เสบยสบาย ฯ  (๔๔๘)



             
 
                  พี.พูนสุข
         ๒๔  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖   


............................................
   กระดักกระเดี้ย - ไม่มีแรง
    ทะลึ่งทะลั่ง  - พรวดพราด
    กะล่อมกะแล่ม - เคี้ยวไม่ทันแหลกก็รีบกลืน

*ปมาณิกฉันท์ ๘    ประกอบด้วย     ลหุครุ/ลหุครุ     ลหุครุ/ลหุครุ
  สัมผัสเหมือนกับวิชชุมมาลาฉันท์

  ข้าพเจ้าได้แรงบันดาลใจและความรู้  จากกระทู้  "มาแต่งฉันท์กันเถอะ" ของคุณ ศรีเปรื่อง
  เว็บลานกลอนฯ hort39   ขอบพระคุณอย่างยิ่งค่ะ   


 

[toshare]

ขออนุญาตนำลงซ้ำ เพื่อเพิ่มจำนวน หวังให้ครบ ๑๐๐๐ ก่อนครบปี 555


...ความรัก เสมือน สุริยะฉาย......รติพราย อร่ามงาม
รักแล้ ละแม้ สิสุขยาม...............สละสิ้น สนองชน

...รักแท้ ประเสริฐ จิตกระจ่าง.....ชะมล้าง กิเลสตน
การงาน ปะหนัก พละจะดล.........อุปสรรค พินาศไป (๔๕๐)

การอ่าน ฉันท์ เน้นออกเสียงให้มี หนัก(ครุ)เบา(ลหุ) ดังนั้นต้องอ่าน
สุข = สุ ขะ, จิต = จิ ตะ, อุปสรรค = อุปะสัก

รติ = น. ความยินดี, ความชอบใจ; ความรัก, แผลงใช้ว่า ฤดีหรือ รดี ก็ได้. (ป., ส.).
ฤดี [รึ] น. รติ, ความยินดี, ใจ. (ป., ส. รติ).  ที่นี้ = ใจ

ชะ ก. ชำระ, ล้าง.
มล้าง [มะล้าง] ก. ม้าง, ล้าง, ฆ่า, ผลาญ.

ผมไม่เห็นด้วยที่จะ "แปลความ/ถอดความ" ให้แก่นักเรียนหรือผู้ใด ด้วยว่า
๑ คำประพันธ์ โดยทั่วไปหวังให้ผู้อ่านเกิด "อารมณ์ และจินตนาการ" แห่งตน
มิได้ต้องการให้ใครมา "คิดอ่าน" แทน 
๒ หากเกรงว่าจะไม่เข้าใจกัน การให้ "ศัพท์ การระบุความหมายที่ประสงค์"
ที่ต้องการสื่อ น่าจะเพียงพอแล้ว

[toshare]

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

...หนูน้อย นะขอ คุรุถนอม............แนะ-ตะล่อม กมลงาม
เรียนรู้ สงบ สติ ผละทราม............ขณะซึ่ง สนุก-เรียน
...เด็กน้อย นะคอย คุรุประคอง......จิตปอง ขยันเพียร
ทางธรรม จะมุ่ง มุ-ลุ บ่เบียน...........ปฏิบัติ ขจัดเข็ญ (๔๕๒)

ตะล่อม = ว. ลักษณะการพูดหว่านล้อมหรือรวบรัดให้เข้าสู่จุดหมายหรือเข้าประเด็น
เบียน = ก. รบกวน, ทําให้เดือดร้อน

[toshare]

...ความรักละโมหะผละผยอง.......จิตปองอภัยพลัน
อดทนชะโทสะปะทะกัน..............มนนั้นสงบเย็น

...ความรักพิสุทธิ์ระอุกระจ่าง........ลุสว่างประพฤติ"เป็น"
ปันแบ่งประจักษ์นยนะเห็น...........ดุจเทียนตะเกียงธรรม (๔๕๔)

โมห-, โมหะ [-หะ-] น. ความหลง, ความเขลา, ความโง่
ชะ ก. ชำระ, ล้าง.
โทสะ (มค. โทส; สก. โทษ) น. ความโกรธ, ความฉุนเฉียว, ความคิดร้าย, ความคิดที่จะทำลายผู้ที่ทำให้ตนโกรธ
มน [มะนะ, มน, มะนะ-] น. ใจ. (ป.).
พิสุทธิ์ ว. บริสุทธิ์, สะอาด, สุกใส. (ป. วิสุทฺธิ).
นยนะ [นะ-ยะ-นะ] (มค. นยน) น. การนำ, การชี้, การชักจูง, การแนะ; การถือเอา; การกำหนด

[toshare]

                          ใคร

...ใช่ญาติวงศ มนให้...........สละได้สกนธ์กาย
ชุบชีพ(ะ)พร้อมจิตสบาย......นิรโศกสลายเข็ญ

...ให้แห่ง ณ พักภยขย้ำ......ละถลำลุรอดเย็น
ตกต่ำระกำพละกระเซ็น.......ดุจเทพทลายพลัน (๔๕๖)

[toshare]

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

...แพรวพุทธศาสนประเทือง......รุจิเรืองอร่ามงาม
ธรรมแผ่ผดุงนครคาม...............สุขศานติ์สราญรมย์

...แคว้นแดนมคธวจนะเริ่ม........ธ ประเดิมสมาคม
ก่อพุทธแกนจตุสดมภ์.............พละค้ำพระธรรมคง

รุจิ, รุจี น. แสง, ความรุ่งเรือง; ความงาม; ความชอบใจ.
ว. รุ่งเรือง, สว่าง.(ป., ส. รุจิ).

คาม, คาม- [คามะ-, คามมะ-] (แบบ) น. บ้าน, หมู่บ้าน. (ป.).

ศานติ น. ความสงบ, ความระงับ. (ส.; ป. สนฺติ).

สราญ, สำราญ (ข. สํราล). สุขสบาย 

รมย์ (สก. รมฺย) ว. น่าชม, น่ารัก, น่ายินดี, งดงาม.

วจนะ [วะ-จะ-นะ] (มค. วจน) น. การพูด, การแสดง, การออกเสียง,
คำชี้แจง, คำบอกเล่า, คำพูด.

สมาคม (มค. สมาคม) น. ที่ประชุม, การประชุม, คนที่ชุมนุมกัน,
การพบปะ. ก. คบค้า, วิสาสะ.

จตุสดมภ์ (มค. จตุ = สี่ + สฺตมฺภ = หลัก) น. "หลักทั้ง ๔"
ที่นี้หมายถึง 1. ภิกษุ 2. ภิกษุณี 3. อุบาสก คฤหัสถ์ผู้ชาย 4. อุบาสิกา คฤหัสถ์ผู้หญิง

คฤหัสถ์ ผู้ครองเรือน, ผู้ไม่ใช่นักบวช, ฆราวาส.