ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาวระดา]

รินร่ายคำฉ่ำชุ่มจากซุ้มจิต
ดื่นประดิษฐ์พิศพอลออศิลป์
ดั่งหญ้าหยาบทาบพื้นชื่นชีวิน
ออกแผ่เผยเงยสิ้นทั่วดินทราย

หากคำครองดองเค็มไว้เต็มขวด
ฤาจะอวดชวดชมดั่งสมหมาย
ขาดขยับขับเสียงร้อยเรียงราย
นั่นไม่อาจส่องฉายความหมายคำ

เหมือนเพชรพลอยด้อยดับคราอับแสง
พลางเว้าแหว่งแห้งขาดพิลาสร่ำ
เหมือนหยดหวานผ่านเกลือไม่เหลือจำ
ว่าเคยมีรสล้ำให้จำจาร

อักษรสมคมฉายลายเลิศลักษณ์
ควรทอปักถักร้อยสร้อยสมาน
รู้ตวัดขัดข่วนกระบวนกานท์
คุณค่ามหาศาลนั้นบานแล้ว

[--ณัชชา--]

จะทอถักอักษรแสนอ่อนไหว
ออกจากใจดวงนี้ที่แน่แน่ว
แม้จะไม่เลอเลิศงามเพลิดแพร้ว
เปรียบดั่งแก้วน้ำดีเจียรนัย

ทุกถ้อยคำไร้คมให้ชมชื่น
ก็ยังฝืนเขียนกานท์เพื่อขานไข
คือบทกลอนมอบฝากเขียนจากใจ
เพียงหวังให้เธอผ่านมาอ่านเจอ

--ณัชชา--

[Music]

ขอต่อสร้อยร้อยศิลป์จินตนา
นำอักษรามาเรียงเคียงเสนอ
หมายประมาณกาลรอเพื่อต่อเธอ
ซ่อมกระเชอก้นช้ำน้ำคำครวญ

อรรถรสหยดย้อยยังน้อยอยู่
ไม้ประดู่..ชิงชัน..มะพร้าวสวน
ฤๅจะเสริมไม้สักเหลืองชักนวล
ช่างเย้ายวนยามชม..อภิรมย์ใจ

อุปมาเพชรน้อยกับพลอยหุง
นำหนึ่งถุงเทียมเกร็ดเพชรไฉน
หัดขับคำร่ำร้องหมองหทัย
ยังอีกไกลเกินกล่าวเหล่ากวี

เพียงขอเทียบเปรียบต่อรอกระทู้
เพื่อเรียนรู้ปูทางข้างฉวี
หนึ่งกมลเติมเต็มช่างเปรมปรีดิ์
ผ่าวฤดี...รำพันเมื่อกลั่นกรอง

คำครูเผยเอ่ยศิลป์ประทินอักษร
หัวถึงหมอนต้องพสกกระดกสนอง
สรรหาคำมาร้อยเรื่องให้เรืองรอง
เกรงถูกมองว่าเทียบรุ่นเจอดุ้นฟืน

 

....ลุ้นสเปนเข้ารอบไปก่อน..ค่อยมาลุ้นกลอนให้จบค่ะ....

[เพรางาย]

๏เพราะคุณสำคัญ
เต็มใจใฝ่ฝัน
จึงหมั่นพลิกฟื้น

หยิบถ้อยร้อยรส  ปรากฏความดื่น
หวังยิ้มแย้มยื่น    ฝืนขับลำนำ

๏จากใจคนยาก
เข็นคำพร่ำฝาก
อยากให้ชื่นฉ่ำ

เฉกริ้วละออง   ฟ่องฟองระบำ
มาลัยดวงคำ    แทรกร่องแล้งล้า


๏ช่วยหยัดหญ้าอ่อน
ลืมตาตื่นนอน
พลิ้วลมพรมพา

กระดิ่งใบไม้   ส่ายเอวอวดฟ้า
แต้มจินตนา   ระบิลระบาย