ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง]

ระลึกถึงครูกลอน

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
แต่ลมปาก หวานหู มิรู้หาย
แม้เจ็บอื่น หมื่นแสน จะแคลนคลาย
เจ็บจนตาย นั้นเพราะเหน็บ ให้เจ็บใจ

จะรักชัง ทั้งสิ้น เพราะลิ้นพลอด
เป็นอย่างยอด แล้วพระองค์ อย่าสงสัย
อันช่างปาก ยากที่ จะมีใคร
เขาชอบใช้ ช่างมือ ออกอื้ออึง

(ผู้แต่ง ท่านสุนทรภู่ จากเพลงยาวถวายโอวาท)


ฝากจันทร์เสี้ยว เกี่ยวถ้อย ร้อยคำหวาน
ฝากกลอนกานท์ หวานหู ไม่รู้หาย
ฝากเมฆฝน บนฟ้า มาบรรยาย
ฝากเม็ดทราย สายลม ผสมกลอน

ฝากคำรัก ทักทาย คลายคิดถึง
ฝากคำซึ้ง ดึงฝัน ปันอักษร
ฝากสายหมอก ดอกหญ้า มากล่อมนอน
ฝากดวงดาว กล่าวอ้อน และป้อนคำ...จากกระทู้...ฝาก..(หมวดกลอนบอกรัก)

[เนิน จำราย]

กราบ“สุนทรภู่” ครูกวี ศรีรัตนโกสินทร์

กาพย์พระไชยสุริยา

สุรางคนางค์ ๒๘
                       ฯลฯ
วันนั้นจันทร  มีดารากร  เป็นบริวาร
เห็นดินสิ้นฟ้า  ในป่าท่าธาร  มาลีคลี่บาน ใบก้านอรชร
                       ฯลฯ
ฝึกหัดคัดอ่าน  ดวงใจเบ่งบาน  ธรรมชาติเว้าวอน
หลงคืนลืมวัน  ดื่มด่ำดงดอน  ไม่อนาทร สรรพสิ่งอื่นใด
นั่นคือเอกลักษณ์  แสดงประจักษ์  อักษรพลิ้วไหว
เหมือนนั่งร่มไม้ ใต้ดงพงไพร  ตื่นตาเร้าใจ  อารมณ์โบยบิน

เสภา ขุนช้างขุนแผน ตอนกำเนิดพลายงาม
   
                       ฯลฯ
เหล่ามิ่งไม้ไทรโศกอยู่ริมห้วย        ลมช่วยหล่นลอยกระแสสินธุ์
น้ำใสแลซึ้งถึงพื้นดิน                   ฟุ้งกลิ่นสุมามาลย์บานระย้า
สัตตบุษย์บัวแดงขึ้นแฝงฝัก          พันธุ์ผักพาดผ่านก้านบุปผา
แพงพวยพุ่งพาดพันสันตะวา         ลอยคงคาทอดยอดไปตามธาร
                       ฯลฯ

โสตสัมผัสอักษรอันอ่อนนุ่ม         
ครั้งเกาะกลุ่มขยับอาขยาน
อยู่ ม.ต้น ร้องนำหน้ากระดาน       
เสียงประสานลั่นห้องก้องกมล

หลายสิบปีผ่านมาตีตราจำ         
ทบทวนย้ำย้อนรอยหลายร้อยหน
เขียนคำกลอนอึกอักชักวกวน               
กลับไปค้นเทียบเคียงเฝ้าเมียงมอง

คราวครบรอบกำเนิดกาลท่านอีกหน     
น้อมกมลยกหัตถังขึ้นทั้งสอง
อาราธนาบารมีช่วยคุ้มครอง               
เรียงร้อยกรองให้จำเพาะเสนาะล้ำ

ถ้อยอัตคัดขัดข้องศิษย์ร้องขอ     
วอนครูพ่อช่วยอุ้มสมให้คมขำ
เพียรประดิษฐ์คิดประดอยร้อยประคำ   
แนบลำนำเชิดบูชิตสถิตทรวง

                                    เนิน จำราย

(ย้ายมาจาก "แฟนพันธุ์แท้สุนทรภู่" เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ)

[♥หทัยกาญจน์♥]

ร่วมรำลึกถึงกลอนสุนทรภู่

ร่วมรำลึกถึงกลอนสุนทรภู่
ท่านเป็นครูคำกลอนอักษรศิลป์
ศิลปะรัตนแห่งกวิน
กวีแห่งรัตนโกสินทร์แผ่นดินไทย...

หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๒๖ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๕

[ดาว อาชาไนย]

 

แด่..ครูกลอนสุนทรภู่

แม้เกิดมาช้าไปไม่ทันท่าน
แต่กลอนกานท์ก็ชื่นระรื่นหู
จำวจีลีลาว่าเป็นครู
เทิดทูนอยู่อย่างนี้ชั่วชีวัน

สร้างสิ่งล้ำสัมผัสในแสนไพเราะ
ชวนสืบเสาะสุภาษิตช่างคิดฝัน
กลอนนิยายหลายรสบทประพันธ์
คนสำคัญคมคำประจำใจ

ดาว อาชาไนย

[ดาว อาชาไนย]

แม้เป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงส์
จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง
ขอติดตามทรามสงวนนวลละออง
เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป

บทนี้ไม่ใช่ของท่านสุนทรภู่
แต่เป็นของครูเพลง  ของท่านสุนทรภู่ คือ

แม้เป็นถ้ำอำไพขอให้พี่
เป็นราชสีห์สมสู่เป็นคู่สอง
ขอติดตามทรามสงวนนวลละออง
เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป

เพราะราชสีห์ย่อมอยู่ในถ้ำ
แต่หงส์ไม่อยู่ในถ้ำ

[กามนิต]

พระอภัยมณี : อมตะนิยายคำกลอนของสุนทรภู่ กวีเอกของโลก

แฟนตาซีสานฝันอันยิ่งใหญ่
พระอภัยมณีเป่าปี่สยาม
สะท้านทั่วโลกาสง่างาม
เสนาะอยู่ทุกยามทำนองไทย 

สุนทรภู่ครูกลอนอักษรสวัสดิ์
จินต์จำรัสร้อยรจน์อันสดใส
ปรัชญาสูงสุดยุทธพิชัย
ชนะใจจึงชนะทุกการรณ

จึงเพลงปี่รี่ผ่านถึงกาลไหน
จึงจับใจแจ่มแจ้งทุกแห่งหน
นิลมังกรไม้เท้าเกาทัณฑ์กล
หรือกี่มนตร์ก็พ่ายที่ใจนี้

วารบรรจบครบรอบจึงหมอบกราบ
สดุดีกำซาบกับเพลงปี่
สุนทรภู่ผู้ประศาสน์ประกาศชี้
โลกสุนทรีย์สวยสดด้วยบทกลอน ฯ

กามนิต, ๒๖ มิ.ย.๕๕
 

[ไร้นวล^^]

(สุภาษิตสอนหญิงของพระครูสุนทรภู่)

อันที่จริงหญิงชายย่อมหมายรัก   มิใช่จักตัดทางที่สร้างสม
แม้นจักรักรักไว้ในอารมณ์          อย่ารักชมนอกหน้าเป็นราคี

ดังพฤกษาต้องวายุพัดโบก       เขยื้อนโยกก็แต่กิ่งไม่ทิ้งที่
จงยับยั้งช่างใจเสียให้ดี           เหมือนจามรีรู้จักรักษากาย

อันตัวนางเปรียบอย่างปทุเมศ    พึงประเวศผุดพ้นชลสาย
หอมผกาเกสรขจรขจาย           มิได้วายภุมรินถวิลปอง

ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส           ก็นิราศแรมจรัลผันผยอง
ไม่อยู่เฝ้าเคล้ารสเที่ยวจดลอง    ดูทำนองใจชายก็คล้ายกัน

แม้นชายใดหมายประสงค์มาหลงรัก ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น
อันความรักของชายนี้หลายชั้น     เขาว่ารักรักนั้นประการใด

จงพินิจพิศดูให้รู้แน่                  อย่าทำแต่ใจเร็วจะเหลวไหล
เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ  มันมักไพล่เพลงขุมเป็นหลุมพลาง

อันแม่สื่ออย่าได้ถือเป็นบรรทัด      สารพัดเขาจะพูดนี้สุดอย่าง
แต่ล้วนดีมีบุญลูกขุนนาง            มาอวดอ้างให้อนงค์หลงอาลัย

อันร้ายดีมิได้เห็นเป็นแต่ว่า          จะคาดหน้าแน่ลงที่ตรงไหน
เหมือนเขาหลอกบอกลาภถึงเมืองไกล  อย่าควรให้ตามคำเขารำพัน

ทางไกลตาอุปมาเหมือนเสียเนตร สุดสังเกตเท็จจริงทุกสิ่งสรรพ์
เขาจะนำไปตายก็ตายพลัน        คนทุกวันเชื่อมันยากปากมันโกง

อันแม่สื่อคือปีศาจที่อาจหาญ     ใครบนบานเข้าสักหน่อยก็พลอยโผง
อย่าเชื่อนักมักตับก็คับโครง       มันชักโยงอยากกินแต่สินบน

อันความชั่วอยู่ที่ตัวของเราหมด   ต้องกำสรดโศกร้างอยู่กลางหน
จงฟังหูไว้หูกับผู้คน                สืบยุบลเสียให้แน่อย่าแร่ไป

(ขออนุญาตลงหลายบทหน่อยนะครับ เพราะว่าผมประทับใจมาก)


ขอบูชาบาทพร้อม     อภิวาต
ระลึกศิลปโอภาส      พยัตช้อย
สุนทรภู่ครูปราชญ์      กานท์กนก
เหล่าลูกหลานผู้น้อย   นบน้อมนิยตครู

[ดุลย์ ละมุน]

ขอประนม บรมครู ผู้ประศาสตร์
อภิวาท ครูกลอน อักษรศิลป์
ผู้สฤษฏ์ คิดค้น มนต์กวิน
งามประทิน ศิลป์ศักดิ์ อักษรา

ท่านฝากไว้ ให้ผองชน คนรุ่นหลัง
คือพลัง แห่งกวี ศรีภาษา
สัมผัสความ ช่างงามล้น ดุจมนตรา
ขอบูชา สุนทรภู่ ครูกวี

ขอรำลึกและเชิดชูท่านสุนทรภู่ครับ

[hort39]

ขอกราบเท้าครูกลอนสุนทรภู่
ขอเชิดชูยอดกวีศรีสยาม
ผลงานท่านสร้างชื่อระบือนาม
ขอติดตามแบบอย่างทางกวี

ขอเป็นกิ่งก้านย่อยคอยสานต่อ
ไม่ย่อท้อก่อกานท์กลอนอักษรศรี
สร้างบทกลอนเชื่อมใจสานไมตรี
ให้โลกนี้สวยสดด้วยบทกลอน...

 

[อริญชย์]

     สดุดี……..กวิรัตน์สยามไกร

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

นอบน้อมประนมหัตถ์…….กวิรัตน์สยามไกร
กลอนโคลงระบือไป………คุรุท่านประพันธ์พจน์
ถ้วนถ้อยสุภาษิต…………..ลุนิมิตกวีรส
คุณค่าก็ปรากฎ……………..วรวรรณศิลป์งาม
ท่านคือพระยาศรี……………สุนทรขจรนาม
คนธรรพ์ก็ไหวหวาม…………ผิวครูจรดจาร
สมเป็นกวีเอก………………..ดุจเสกประกายกานท์
เฉิดฉายฉนำนาน……………และนิรันดร์มิผันแปร
ผองศิษย์ระลึกนึก……………มนตรึกพระคุณแล
ต่อตั้งมโนแน่………………….จะลิขิตเชลงกลอน
ตามรอยพระคุณครู…………..และจะชูมิคลายคลอน
กรองพจน์พิจิตรพร…………..อภิวันทนาการ ฯ
 
                                   อริญชย์
                               ๒๖/๗/๒๕๕๕