ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

   

                 เขาเรียกฉัน  ว่าแม่  มาแต่น้อย
               มักสำออย  ร้องหา  เวลาหิว
               ชอบวิ่งเล่น  หยอกเย้า  ผมเผ้าปลิว
               เอวคอดกิ่ว  ตาใส  ไร้มารยา

                  ฉันรักเขา  เท่าดวงใจ  เลือดในอก
               เฝ้ากอดกก  ปกปัก  อารักขา
               ถึงเป็นบุตร-บุญธรรม  เด็กกำพร้า
               ก็นำพา  ชุบเลี้ยง  เยี่ยงลูกตัว

                  ยี่สิบปี  ที่ฉัน  หมั่นฟูมฟัก
               ถนอมรัก  เกื้อกูล  แทบทูนหัว
               บัดนี้เขา  สุขศรี  มีครอบครัว
               ย้ายตามผัว  จากไป  ไม่หวนคืน

                  เขาทิ้งฉัน  ยามแก่  สิ้นแยแส
               ปล่อยให้แม่  เจ่าจุก  ทุกข์ขมขื่น
               ต้องงันงก  ตกระกำ  สุดกล้ำกลืน
               ช่างหยิบยื่น  ลงคอ  หนอน้ำใจ

                  วันนี้ถึง  “วันแม่”  ชะแง้หา
               ลูกจะมา  เหลียวแล  แม่บ้างไหม
               บ้านหลังเก่า  เจ้าย่อมรู้  อยู่ที่ใด
               ไยลูกไม่  กตัญญุตา  มาเยี่ยมเลย

       

      สุนทรวิทย์

                     

[yaguza]

แม่แท้แท้ ของลูก ยังถูกทิ้ง
เป็นความจริง ทั้งนั้น แหละท่านเอ๋ย
จะหาคน สนใจ ก็ไม่เคย
อย่าได้เอ่ย เผยคำ มารำพัน

แต่ถ้ามี สมบัติ พัสถาน
เหล่าลูกหลาน ชักชวน มาสรวลสันต์
หากไร้ทรัพย์ อับจน ทนจาบัลย์
นั่งนับวัน เดียวดาย ตายลำพัง


 

.......ยากูซ่า......

[sunthornvit]

คนทิ้งพ่อ  ทิ้งแม่  ผู้แก่เฒ่า
หมายขัดเกลา  มลทิน  นั้นสิ้นหวัง
จะแก้เกี้ยว  อย่างไร  ไม่อาจฟัง
มิมองหลัง  ครั้งท่าน  เจือจานมา

เป็นเวรกรรม  บาปหนา  ขั้นสาหัส
ตามผูกมัด  ประกบ  ถึงภพหน้า
เกิดเป็นคน  เตือนใจ  ใฝ่ธรรมา
รักบิดา  มารดร  ห้ามคลอนแคลน

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

   

                 เขาเรียกฉัน  ว่าแม่  มาแต่น้อย
               มักสำออย  ร้องหา  เวลาหิว
               ชอบวิ่งเล่น  หยอกเย้า  ผมเผ้าปลิว
               เอวคอดกิ่ว  ตาใส  ไร้มารยา

                  ฉันรักเขา  เท่าดวงใจ  เลือดในอก
               เฝ้ากอดกก  ปกปัก  อารักขา
               ถึงเป็นบุตร-บุญธรรม  เด็กกำพร้า
               ก็นำพา  ชุบเลี้ยง  เยี่ยงลูกตัว

                  ยี่สิบปี  ที่ฉัน  หมั่นฟูมฟัก
               ถนอมรัก  เกื้อกูล  แทบทูนหัว
               บัดนี้เขา  สุขศรี  มีครอบครัว
               ย้ายตามผัว  จากไป  ไม่หวนคืน

                  เขาทิ้งฉัน  ยามแก่  สิ้นแยแส
               ปล่อยให้แม่  เจ่าจุก  ทุกข์ขมขื่น
               ต้องงันงก  ตกระกำ  สุดกล้ำกลืน
               ช่างหยิบยื่น  ลงคอ  หนอน้ำใจ

                  วันนี้ถึง  “วันแม่”  ชะแง้หา
               ลูกจะมา  เหลียวแล  แม่บ้างไหม
               บ้านหลังเก่า  เจ้าย่อมรู้  อยู่ที่ใด
               ไยลูกไม่  กตัญญุตา  มาเยี่ยมเลย

       

      สุนทรวิทย์

                     

ยังคิดถึง ซึ้งใจ ในความรัก
ที่ฟูมฟัก ลูกมา นะอกเอ๋ย
ด้วยภาระ หน้าที่ บีบรัดเอย
เศร้าจังเหวย อยากกลับไป ใจอาวรณ์

รอให้ถึง วันแม่ แน่นอนนัก
จะรีบไป ซบตัก รักถ่ายถอน
รอไม่นาน หรอกหนา อย่าร้าวรอน
กลับไปนอน ซบตัก รักมากมาย
พันทอง

[sunthornvit]

ยินวาจา  ออกจาก  ปากลูกรัก
แม่คึกคัก  ทันใด  ดีใจหลาย
ลูกมีความ  กตัญญู  สู้บรรยาย
กล่าวมากมาย  หลายแหล่  แม่ได้ฟัง

เป็นครั้งที่  สิบแล้ว  แก้วตาเอ๋ย
แม่มิเคย  สมใจ  ได้ดังหวัง
ลูกมิต้อง  ขยัน  หมั่นส่งตังค์
แค่สักครั้ง  ลางาน  กลับบ้านเรา

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

เจ้านายโหด เหลือหลาย บ่ายหน้าหนี
ลางานที บ่นอุด สุดแสนเศร้า
ทำงานมาก ค่าแรงน้อย คอยซึมเซา
อยู่ร้านเพชร เจ้าเก่า เขาด่าตี

แม้นอยากเห็น หน้าแม่ แย่เหลือหลาย
ด้วยเจ้านาย ไม่เข้าใจ ไหวหวั่นหนี
แค่ลางาน ด่าเป็นวัน พลั่นฤดี
วันแม่นี้ ไปแน่ แม่จงรอ
พันทอง

[--ณัชชา--]

วันนี้ถึง  “วันแม่”  ชะแง้หา
               ลูกจะมา  เหลียวแล  แม่บ้างไหม
               บ้านหลังเก่า  เจ้าย่อมรู้  อยู่ที่ใด
               ไยลูกไม่  กตัญญุตา  มาเยี่ยมเลย

     

      สุนทรวิทย์

จากบ้านไปนานแล้วไม่แคล้วหลง
แล้วตกลงบ้านหนูอยู่ไหนเอ่ย
อยู่พรานนก บางบัวทอง หรือคลองเตย
ลืมซะเฉยเลยเราเข้าทางใด

อยากจะกลับบ้านเก่าเราเคยอยู่
แต่ไม่รู้สักนิดอยู่ทิศไหน
ไปเครื่องบิน รถยนต์ โหนรถไฟ
จำไม่ด้สักทีฉันขี้ลืม

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

เจ้านายโหด เหลือหลาย บ่ายหน้าหนี
ลางานที บ่นอุด สุดแสนเศร้า
ทำงานมาก ค่าแรงน้อย คอยซึมเซา
อยู่ร้านเพชร เจ้าเก่า เขาด่าตี

แม้นอยากเห็น หน้าแม่ แย่เหลือหลาย
ด้วยเจ้านาย ไม่เข้าใจ ไหวหวั่นหนี
แค่ลางาน ด่าเป็นวัน พลั่นฤดี
วันแม่นี้ ไปแน่ แม่จงรอ
พันทอง

เจ้านายดุ  เพียงไหน  อย่าได้หวั่น
ขอแต่พัน  คลุกคลี  คอยอี๋อ๋อ
หมั่นเอาใจ  ทุกยาม  ตามเคลียคลอ
ลับหลังซ้อ  เข้าหา  อย่าลังเล

ยอมรับใช้  บีบนวด  ยามปวดเมื่อย
เปิดไหล่เปลือย  จัดการ  หว่านเสน่ห์
ได้โอกาส  มอมเหล้า  เอาให้เซ
ล่อตะเข้  สำเร็จ  นายเสร็จพัน

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

วันนี้ถึง  “วันแม่”  ชะแง้หา
               ลูกจะมา  เหลียวแล  แม่บ้างไหม
               บ้านหลังเก่า  เจ้าย่อมรู้  อยู่ที่ใด
               ไยลูกไม่  กตัญญุตา  มาเยี่ยมเลย

     

      สุนทรวิทย์

จากบ้านไปนานแล้วไม่แคล้วหลง
แล้วตกลงบ้านหนูอยู่ไหนเอ่ย
อยู่พรานนก บางบัวทอง หรือคลองเตย
ลืมซะเฉยเลยเราเข้าทางใด

อยากจะกลับบ้านเก่าเราเคยอยู่
แต่ไม่รู้สักนิดอยู่ทิศไหน
ไปเครื่องบิน รถยนต์ โหนรถไฟ
จำไม่ด้สักทีฉันขี้ลืม

--ณัชชา--

 

ทิ้งบิดา  มารดร  ออกร่อนเร่
ยังทำเท่  ชูคอ  ส่อปลาบปลื้ม
ถามบ้านช่อง  มีหน้า  ตอบว่าลืม
เที่ยวหยิบยืม  กู้หนี้  ทำซี้ซั้ว

ปล่อยทิ้งไว้  นานนม  จะจมลึก
ฉันรู้สึก  อาดูร  ห่วงทูนหัว
ตัดสินใจ  โอบอุ้ม  ทุ่มสุดตัว
ไม่ต้องกลัว  นงราม  ตามพี่มา

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

เจ้านายดุ  เพียงไหน  อย่าได้หวั่น
ขอแต่พัน  คลุกคลี  คอยอี๋อ๋อ
หมั่นเอาใจ  ทุกยาม  ตามเคลียคลอ
ลับหลังซ้อ  เข้าหา  อย่าลังเล

ยอมรับใช้  บีบนวด  ยามปวดเมื่อย
เปิดไหล่เปลือย  จัดการ  หว่านเสน่ห์
ได้โอกาส  มอมเหล้า  เอาให้เซ
ล่อตะเข้  สำเร็จ  นายเสร็จพัน

 

สุนทรวิทย์

[/quote]

เจ้านายหื่น ขืนทำ ระกำหมด
กลัวจะซด น้ำบ้วย ซวยแน่ฉัน
ซ้อจับจ้อง ไม่วาง ขวางทางตัน
ด้วยรู้ทัน ทุกเรื่อง แสนเคืองใจ

จะมอมเมา เหล้านั้น แสนหวั่นจิต
ซ้อตามติด ทุกครั้ง ระวังไหม
ถ้าโอกาส อำนวย และอวยชัย
เสกคาถา มัดใจ ในทันที
พันทอง

[sunthornvit]

หื่นเล็กน้อย  มิควร  ด่วนถือสา
บางเวลา  เท่านั้น  อย่าขวัญหนี
แต่ในยาม  ปกติ  นิสัยดี
เว้นตอนที่  เมามาย  อาจคล้ายลิง

อยากมัดใจ  ได้เลย  แค่เอ่ยปาก
พี่จะบาก  หน้าไปขอ  ต่อน้องหญิง
ขอเพียงผูก  สมัคร  รักพี่จริง
ได้แอบอิง  สมใจ  ในสามวัน

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

เคลียร์กับซ้อ ก่อนไหม ไยรีบเร่ง
เห็นอวดเก่ง ทุกที ที่บอกฉัน
พอเสียงซ้อ ตวาด อนาถพลัน
มือไม้สั่น งันงก ตกกะใจ

ซ้อไม่อยู่ หนูร่าเริง เปิดเปิงทั่ว
รับปากชัวร์ ทุกครั้ง หวังมิได้
เก่งแต่ปาก หลบหลบ ไปเลยไป
อย่าร่ำรี่ ร่ำไร ไม่อยากฟัง
พันทอง

[sunthornvit]

ซ้อเคร่งครัด สวดมนตร์ บนห้องพระ
เลิกเอะอะ โฉมฉิน เดี๋ยวสิ้นหวัง
พูดเบาเบา เลี่ยงเลี่ยง อย่าเสียงดัง
หมั่นระวัง ไว้หน่อย ค่อยค่อยเคลียร์

รอซ้ออา_รมณ์ดี พี่จะบอก
ปะเหลาะหลอก เอาใจ เข้าไกล่เกลี่ย
รับรองไม่ ยืดเยื้อ จงเชื่อเฮีย
ได้นัวเนีย สมใจ ในเร็ววัน
 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

ขืนเชื่อเฮีย เสียใจ ไม่ยั้งหยุด
มีพิรุธ ทุกข์หนอ ท้อหวาดหวั่น
ไม่แนบเนียน เอะอะ ชายฉกรรจ์
เสียงดังลั่น ต้องตาย วายชีวี

จึงขอลา ไม่กล้า ซ้อบ้าเลือด
เดี๋ยวโดนเชือด เลือดหยด สลดนี่
เจอของจริง สามห้าเจ็ด เสร็จทันที
หวั่นฤดี รีบจบ เลิกคบกัน
พันทอง