ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

สายฝนโปรย ลงมา จากฟ้ากว้าง
มองนภางค์ เปล่าเปลี่ยว ห่อเหี่ยวไหม
ความเวิ้งว้าง วิ่งสู่ ประตูใจ
อยากให้ใคร คนนั้น หันมามอง

เม็ดฝนตก กระทบ สลบเหมือด
ฤทัยเหือด แห้งโหย ลมโชยหมอง
พากมล หม่นไหม้ ขาดใครปอง
ร่างลอยล่อง ท่องแอบ ให้แสบทรวง

ฝนกระหน่ำ ย้ำหนัก ใจหักหาย
กระวนวาย คล้ายว่า มาจากสรวง
ทุกซอกซบ กลบเกลื่อน ให้เลือนลวง
สี่ห้องกลวง หมดแล้ว ไร้แววจินต์

เสียงฝนซัด สาดซู่ ให้รู้ว่า
คราบน้ำตา หลั่งหยด เกือบหมดสิ้น
ยินเสียงเพลง แว่วดัง คลั่งชีวิน
ใจโบยบิน โหยหา อุราตรม

เธอรู้ไหม เวลา ฟ้ามันร้อง
ฉันหม่นหมอง ครองช้ำ ระกำขม
หวนนึกถึง วันเก่า สุดเศร้าซม
แสนโศกข่ม ทรวงใน ไร้ปราณี

อยากให้เธอ รีบกลับ มารับขวัญ
ดวงชีวัน คอยเรียง เคียงสุขี
ร่วมหอห้อง ปองรัก แสนภักดี
ถึงชีวี สิ้นสุด ไม่หยุดรัก..เธอ

[--ณัชชา--]

มองฝนหลั่งจากฟ้านภาหม่น
คิดถึงคนอยู่ไกลจนใจเผลอ
หลับตานอนทุกครั้งยังละเมอ
อยากพบเจอเธอนั้นทุกวันมา

ขอให้เธอรู้ว่าเวลานี้
ยังคงมีคนช้ำคร่ำครวญหา
หวั่นความรักมืดมนยามฝนลา
คงเหลือแค่น้ำตาคราฝนเยือน

--natcha--

 

[sunthornvit]

โดนน้ำฝน  ทีไร  ได้เป็นหวัด
ทนอึดอัด  คัดจมูก  น้ำมูกเคลื่อน
จามฮัดเช้ย  ไม่ละ  บ้านสะเทือน
พานไส้เลื่อน  เอาได้  ไม่รู้ตัว

เรื่องความรก  ความรัก  จำพักไว้
มันจับไข้  ตัวร้อน  นอนปวดหัว
ใครอกหัก  รักคุด  สุดพันพัว
จามระรัว  อย่างเดียว  ก็เหี่ยวแล้ว

 

สุนทรวิทย์

[กังวาน]

มองฝนหลั่งจากฟ้านภาหม่น
คิดถึงคนอยู่ไกลจนใจเผลอ
หลับตานอนทุกครั้งยังละเมอ
อยากพบเจอเธอนั้นทุกวันมา

ขอให้เธอรู้ว่าเวลานี้
ยังคงมีคนช้ำคร่ำครวญหา
หวั่นความรักมืดมนยามฝนลา
คงเหลือแค่น้ำตาคราฝนเยือน

--natcha--

 

คิดถึงเธอทุกวันเหมือนกันณัชฯ
เสียงลมพัดบาดใจให้เชือดเฉือน
ฟ้าที่นี่วันนี้ไม่มีเดือน
คำย้ำเตือนเธอพร่ำจำได้ดี

ฝนกระหน่ำย้ำใจคนไกลเหงา
เรื่องของเราจะจบลงตรงไหนนี่
ใครจะเผยเอ่ยลาว่ามาที
หรือจะมีรักอีกหน...ถ้าสนใจ
...karnkai...

[--ณัชชา--]

โดนน้ำฝน  ทีไร  ได้เป็นหวัด
ทนอึดอัด  คัดจมูก  น้ำมูกเคลื่อน
จามฮัดเช้ย  ไม่ละ  บ้านสะเทือน
พานไส้เลื่อน  เอาได้  ไม่รู้ตัว

เรื่องความรก  ความรัก  จำพักไว้
มันจับไข้  ตัวร้อน  นอนปวดหัว
ใครอกหัก  รักคุด  สุดพันพัว
จามระรัว  อย่างเดียว  ก็เหี่ยวแล้ว

 

สุนทรวิทย์

เตือนหลายครั้งไม่จำทำเป็นซ่า
ตากฝนมาตัวร้อนถึงนอนแกร่ว
คนวัยนี้ดื้อนักมักล้ำแนว
คิดว่าตัวยังแจ๋วแล้วเป็นไง

ไส้ที่เลื่อนผ่าให้ตั้งหลายครั้ง
เย็บทั้งหน้าทั้งหลังมันยังไหล
อายุเยอะรักษายากลำบากใจ
หากเลื่อนใหม่ ต้องนัด ตัดทั้งยวง

--natcha--

 

[ลมหนาว]

สายฝนพรำย้ำจิตให้คิดหวน
ลมครางครวญสะบัดพัดเสมือน
ชวนคำนึงถึงใครที่ไกลเลือน
เคยเป็นเพื่อนเคียงคู่ดูฝนพรำ

แสนเหน็บหนาวร้าวรานสะท้านจิต
ขาดคู่ชิดเคียงใกล้ฤทัยช้ำ
ยามฝนโชยโปรยมาฟ้าครึ้มดำ
หัวใจร่ำร้องหาน้ำตาริน

[--ณัชชา--]

คิดถึงเธอทุกวันเหมือนกันณัชฯ
เสียงลมพัดบาดใจให้เชือดเฉือน
ฟ้าที่นี่วันนี้ไม่มีเดือน
คำย้ำเตือนเธอพร่ำจำได้ดี

ฝนกระหน่ำย้ำใจคนไกลเหงา
เรื่องของเราจะจบลงตรงไหนนี่
ใครจะเผยเอ่ยลาว่ามาที
หรือจะมีรักอีกหน...ถ้าสนใจ
...karnkai...

อยากสนใจเหมือนกันถึงวันนี้
แต่กิ๊กพี่เขาพร้อมจะยอมไหม
บ้านที่เคยมีสุข ลุกเป็นไฟ
อาจมีใครคิดแค้นจับแขวนคอ

หลายพันธะระหว่างเราทั้งสอง
คิดครอบครอง จะยื้อ หรือไปต่อ
กิ๊กณัชอีกสี่ห้าคนอดทนรอ
คิดแล้วท้อนักหนา ขอลาที

--ณัชชา--

[panthong.kh]

มองน้ำฝน จากฟ้า น้ำตาหลั่ง
เจ็บใจจัง จับเจ่า เฝ้าถวิล
ละอองฝน โปรยมา พาเศร้าจินต์
เหมือนชีวิน นี้จะขาด อนาถนัก

มองเห็นใคร ตากฝน หมองหม่นแท้
ท่าจะแย่ แน่นอน ตอนเจ็บหนัก
ป๋าสุนทรฯ นั่นเอง นักเลงรัก
อาการชัก ไม่เข้าท่า ว่าอย่างไร

ส่งให้น้อง ณัชชา รักษาด่วน
จะสอดสวน ขวนสับ ปรับแก้ไข
เชิญขึ้นเขียง ลงมีด กรีดตับไต
เปลี่ยอันใหม่ เก่าทิ้ง นิ้งกว่าเดิม

นั่งมองเหม่อ เพ้อหา อุราป่วน
ยินเสียงครวญ คร่ำมา พาฮึกเหิม
พี่กานต์ไก่ เจ้าเก่า เข้ามาเติม
จิตใจเจิม เคลิ้มหา ณัชชาไง

ว่าคิดถึง ทุกวัน แสนหวั่นจิต
คะนึงนิจ พิศเพ่ง เล็งหลงไหล
เป็นแม่สื่อ แม่ชัก ปักฤทัย
จ่ายตังค์ มาเร็วไว ในสองวัน

ถ้าอย่างนั้น หมดสิทธิ์ พิชิตหญิง
เป็นเรื่องจริง คนต่อคิว ลิ่วสุขสันต์
น้องณัชชา คิวแน่น แฟนเป็นพัน
ขืนชักช้า ผ่านวัน ฝันจบลง

[sunthornvit]

โดนน้ำฝน  ทีไร  ได้เป็นหวัด
ทนอึดอัด  คัดจมูก  น้ำมูกเคลื่อน
จามฮัดเช้ย  ไม่ละ  บ้านสะเทือน
พานไส้เลื่อน  เอาได้  ไม่รู้ตัว

เรื่องความรก  ความรัก  จำพักไว้
มันจับไข้  ตัวร้อน  นอนปวดหัว
ใครอกหัก  รักคุด  สุดพันพัว
จามระรัว  อย่างเดียว  ก็เหี่ยวแล้ว

 

สุนทรวิทย์

เตือนหลายครั้งไม่จำทำเป็นซ่า
ตากฝนมาตัวร้อนถึงนอนแกร่ว
คนวัยนี้ดื้อนักมักล้ำแนว
คิดว่าตัวยังแจ๋วแล้วเป็นไง

ไส้ที่เลื่อนผ่าให้ตั้งหลายครั้ง
เย็บทั้งหน้าทั้งหลังมันยังไหล
อายุเยอะรักษายากลำบากใจ
หากเลื่อนใหม่ ต้องนัด ตัดทั้งยวง

--natcha--

 

เย็บลวกลวก  หุนหัน  มันจึงไหล
คงตั้งใจ  แตะต้อง  จับของหวง
ถามอะไร  งึมงำ  คลำแต่พวง
เจอเป็นล้วง  สำรวจ  ออกตรวจตรา

จ้องจะตัด  ลูกเดียว  เสียวเหลือที่
ของเค้ามี  จำกัด  นะณัชจ๋า
หากไม่มี  เจ้าหนู  คู่กายา
เกรงณัชชา  หยามหมิ่น  สิ้นไยดี

 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

สายฝนพรำย้ำจิตให้คิดหวน
ลมครางครวญสะบัดพัดเสมือน
ชวนคำนึงถึงใครที่ไกลเลือน
เคยเป็นเพื่อนเคียงคู่ดูฝนพรำ

แสนเหน็บหนาวร้าวรานสะท้านจิต
ขาดคู่ชิดเคียงใกล้ฤทัยช้ำ
ยามฝนโชยโปรยมาฟ้าครึ้มดำ
หัวใจร่ำร้องหาน้ำตาริน

สายฝนพรำ ย้ำจิต ไม่คิดหวน
อย่ารัญจวน เลยหนา ระอาสิ้น
มองสายฝน โปรยปราย สลายจินต์
ทั้งชีวิน หดหู่ อดสูจัง

ข่มตานอน รอนร้าว เฝ้าห่วงหา
เพียงปลายตา แอบมอง หม่นหมองคลั่ง
เมฆสีเทา ลอยวก อกแทบพัง
ในภวังค์ กู่ก้อง ทุกห้องใจ

ลุกมานั่ง จ่อมจม ระทมหนัก
ชายที่รัก จากลา พาหวั่นไหว
หยาดน้ำตา เจือฝน หล่นข้างใน
ขอคนไกล คิดถึงบ้าง อย่าร้างลา