ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

("ดิน"งงเหมือนกันค่ะตั้งหัวข้อไม่ถูกอ่ะ)

เต่าสามตัว ครอบครัวหนึ่ง ใกล้บึงน้ำ
ตะวันย่ำ สายัณห์ พลันสังหรณ์
ว่าลูก-ผัว ตัวรัก จักจากจร
ใจรานรอน อ้อนผัว-ลูกนัวเนีย

เฝ้าปลุกปลอบ ผัวรัก ปักลูกขวัญ
หากจากกัน ไปไกล อย่าใจเสีย
เคยร่วมทุกข์ ร่วมเศร้า สุขเคล้าเคลีย
ด้วยอ่อนเพลีย จึงพับ หลับใหลครอง

มีชาวนา ยากจน อยู่คนหนึ่ง
เขาผู้ซึ่ง อาศัย อยู่ใกล้หนอง
รายได้เสริม ค้าขาย แค่หมายปอง
ได้ประคอง ชีพตน พ้นอดตาย

ย่ำเหยียบรก พงหญ้า ตาแลเต่า
สามตัวเจ้า กอดกลม สมใจหมาย
มีกินแล้ว วันพรุ่ง เลี้ยงพุงกาย
ก่อนตลาด วางวาย ขายเต่าพลัน

คนใจบุญ หนุนเจือ เอื้อเฟื้อช่วย
บางคนป่วย สะเดาะแก้ หรือแค่ฝัน
บางคนนี้ หมายเพียง เสี่ยงตามกัน
บางคนนั้น แค่ขำ ก็ทำไป

เต่าทั้งสาม น้ำตาตก โอ้อกเอ๋ย
มาสังเวย เสวยบุญ ต่อทุนให้
พรากพ่อ-แม่ ลูกเต้า เต่าจนใจ
แยกกันไกล ตัวละทาง บางละตัว

"ดิน"

(อย่าคิดอะไรมากนะคะ แค่จินตนาการส่วนตัว"ดิน"เองค่ะ)

[--ณัชชา--]

มีหนึ่งตัวหลงมาน่าสงสาร
ค่อยค่อยคลานคุดคู้ทั้งหูหัว
ไม่รู้ทางข้างหน้าตามันมัว
เดินไปทั่วสารพางค์ของร่างกาย

สักครู่เต่ามาหยุดตรงจุดหนึ่ง
มันรำพึงชื่นชมสมใจหมาย
นี่รักแร้ใครหว่าน่าสบาย
และสุดท้ายก็ปักหลักรักแร้คน

--natcha--

 

[yaguza]

อีกตัวหนึ่ง ถูกพา มาญี่ปุ่น
ถูกพี่ยุ่น บังคับ จับฝึกฝน
เป็นสุดยอด วิชา จารชน
จนผู้คน เรียกเขา เต่านินจา


 
.......ยากูซ่า.......

[D]

มีหนึ่งตัวหลงมาน่าสงสาร
ค่อยค่อยคลานคุดคู้ทั้งหูหัว
ไม่รู้ทางข้างหน้าตามันมัว
เดินไปทั่วสารพางค์ของร่างกาย

สักครู่เต่ามาหยุดตรงจุดหนึ่ง
มันรำพึงชื่นชมสมใจหมาย
นี่รักแร้ใครหว่าน่าสบาย
และสุดท้ายก็ปักหลักรักแร้คน

--natcha--

 

เจ้าเต่าพ่อ ออเซาะ ฉอเลาะมาก
ความลำบาก รักเก่า เจ้าไม่สน
แอบคลุกคลี คลอเคล้า เฝ้าเปรอปรน
เจ้าล่องหน แสนสบาย หลายใจจัง

ปันใจให้ คนนั้นนิด คนนี้หน่อย
ลืมรักรอย พันผูก ลูกเมียหลัง
สบายใจ ไร้เยื่อใย ไม่อินัง
รักจีรัง แต่คน จนลืมภูมิ

"ดิน"

[D]

อีกตัวหนึ่ง ถูกพา มาญี่ปุ่น
ถูกพี่ยุ่น บังคับ จับฝึกฝน
เป็นสุดยอด วิชา จารชน
จนผู้คน เรียกเขา เต่านินจา


 
.......ยากูซ่า.......

อนาถหนอ ลูกเต่า เจ้าอาภัพ
ถูกบังคับ จับมา แก้ผ้าหลา
แล้วฝึกให้ ทนแรง แสงทิวา
นอนอ้าซ่าs กลางแจ้ง ไหม้,แดง,เกรียม 

ฝึกนินจา

"ดิน"

[ปู่ริน]

<a href="http://www.youtube.com/v/J_g39z5IUnE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/J_g39z5IUnE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อีกตัวหนึ่งต้องพลัดพรากจากพี่น้อง
ฝึกกระบี่กระบองไปใจโหมเหี้ยม
เฉินหลง..สอนท่าขี้เมาเจ้ายอดเยี่ยม
ฝึกเล่ห์เหลี่ยมนักสู้กู้แผ่นดิน

ตั้งชื่อใหม่ให้ไพเราะเหมาะกับตัว
ชื่อว่า  "หัว เตอะหลี" มี ความบ้าบิ่น
เฝ้าฝึกฝนจนชำนาญท่ามีดบิน
รอบรู้สิ้นท่ากังฟู..อยู่เส้าหลิน...

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๒๒ มิ.ย. ๕๕

[รพีกาญจน์]

กลอนนี้ มีเต่า อยู่บทท้าย...

สะบัดหนาว ผ่าวร้อน ตอนไข้สร่าง
แทบปลิดวาง เกือบเดือน ค่อยเลือนหาย
ช่วงพักฟื้น คืนตัว ทั่วร่างกาย
โรคไข้คลาย ลำเค็ญ ยืนเอนเอียง

ฝัน..ผู้เฒ่า เคราเงิน เดินมาโปรด
ท่านแย้มโอษฐ์ ชูไม้ ไร้ซุ่มเสียง
ส่งสัญญาณ ผ่านแผ่ว แว่วสำเนียง
พอรู้เพียง แค่สอง ทำนองเบา

ว่าเป็นเกณฑ์ เวรกรรม บุญนำเกิด
สุดประเสริฐ จากครรภ์ ในวันเสาร์
กายภาค นาคเจ็ด ปกเกศเรา
คอยคุ้มเกล้า ครองตน พ้นภัยพาล

ยังนักษัตร ตัดดี มีเสริมส่ง
งูมะโรง ตรงดัง วัยสังขาร
นับว่าโชค โฉลกงาม ยามทวาร
จะคืบคลาน ผ่านร้าย ลาภกรายมา

กิรดัง บังเอิญ เหลือเกินหนอ
ปี พ.ศ. ครรลอง 2555
มังกรใหญ่ ไล่แล่น แดนนภา
มีนาคา โลดโผน โจนนที

ดวงชะตา คราแย่ พบแพ้ย่าย
ไม่สบาย คุกคาม ปราดตามปรี่
ให้สะเดาะ เคราะห์ออก นอกอินทรีย์
โดยวิธี ปล่อยเต่า รวมเก้าตัว

เปิดนิทาน อ่านดู รู้สิ้นเต่า
สงสารเจ้า ชอกช้ำ ถูกทำทั่ว
ป่วยก็ช่าง อย่างไร จะไม่กลัว
มิทำชั่ว เราสุข เต่าทุกข์เอย

ขอบคุณ.ละอองดิน.มาทันเวลา

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=J_g39z5IUnE#noexternalembed&feature=fvwrel

อีกตัวหนึ่งต้องพลัดพรากจากพี่น้อง
ฝึกกระบี่กระบองไปใจโหมเหี้ยม
เฉินหลง..สอนท่าขี้เมาเจ้ายอดเยี่ยม
ฝึกเล่ห์เหลี่ยมนักสู้กู้แผ่นดิน

ตั้งชื่อใหม่ให้ไพเราะเหมาะกับตัว
ชื่อว่า  "หัว เตอะหลี" มี ความบ้าบิ่น
เฝ้าฝึกฝนจนชำนาญท่ามีดบิน
รอบรู้สิ้นท่ากังฟู..อยู่เส้าหลิน...

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๒๒ มิ.ย. ๕๕

เต่าเมืองไทย ย้ายแยก แตกไปนอก
เจ้ากลับกลอก เหลือนั่น ลืมฐานถิ่น
ไปฝึกหัด วิชา เป็นอาจิณ
จนชาชิน โหดเหี้ยม ไร้เทียมทาน

มีแมวมอง แอบแล แหมเยี่ยมยอด
เอาไปก๊อต-ทาเลน เห็นเงินล้าน
เต่าเลิกจน แล้วหนา หน้าชื่นบาน
เลยแต่งงาน ไปชัวร์ หัวเตอะหลี 

555ฝึกไปทำไม 

"ดิน"

[D]

กลอนนี้ มีเต่า อยู่บทท้าย...

สะบัดหนาว ผ่าวร้อน ตอนไข้สร่าง
แทบปลิดวาง เกือบเดือน ค่อยเลือนหาย
ช่วงพักฟื้น คืนตัว ทั่วร่างกาย
โรคไข้คลาย ลำเค็ญ ยืนเอนเอียง

ฝัน..ผู้เฒ่า เคราเงิน เดินมาโปรด
ท่านแย้มโอษฐ์ ชูไม้ ไร้ซุ่มเสียง
ส่งสัญญาณ ผ่านแผ่ว แว่วสำเนียง
พอรู้เพียง แค่สอง ทำนองเบา

ว่าเป็นเกณฑ์ เวรกรรม บุญนำเกิด
สุดประเสริฐ จากครรภ์ ในวันเสาร์
กายภาค นาคเจ็ด ปกเกศเรา
คอยคุ้มเกล้า ครองตน พ้นภัยพาล

ยังนักษัตร ตัดดี มีเสริมส่ง
งูมะโรง ตรงดัง วัยสังขาร
นับว่าโชค โฉลกงาม ยามทวาร
จะคืบคลาน ผ่านร้าย ลาภกรายมา

กิรดัง บังเอิญ เหลือเกินหนอ
ปี พ.ศ. ครรลอง 2555
มังกรใหญ่ ไล่แล่น แดนนภา
มีนาคา โลดโผน โจนนที

ดวงชะตา คราแย่ พบแพ้ย่าย
ไม่สบาย คุกคาม ปราดตามปรี่
ให้สะเดาะ เคราะห์ออก นอกอินทรีย์
โดยวิธี ปล่อยเต่า รวมเก้าตัว

เปิดนิทาน อ่านดู รู้สิ้นเต่า
สงสารเจ้า ชอกช้ำ ถูกทำทั่ว
ป่วยก็ช่าง อย่างไร จะไม่กลัว
มิทำชั่ว เราสุข เต่าทุกข์เอย

ขอบคุณ.ละอองดิน.มาทันเวลา

 

รพีกาญจน์ 59

ดวงชะตา ของคน ไยปนสัตว์
นั่งวิปัส-กรรมฐาน เถิดท่านเอ๋ย
สัตว์ก็อยู่ อู่เขา เล่ามิเคย
เบียดเบียนเลย ทำคน ให้หม่นมัว
/////////
เจ้าเต่าเมีย นั้นเล่า เหงาวิเวก
 ดั่งถูกเสก ให้เฉา เศร้าสลัว
อดคิดถึง มิได้ ใจพันพัว
ทั้งลูก-ผัว เคยเคล้า ร้าวในจินต์

ตั้งแต่นั้น คนหนอ ก็ล้อเต่า
ว่าเงื่องเหงา เต่าช้า ระอาสิ้น
น่าเห็นใจ เต่าจัง ใจพังภิณท์
แรงโรยริน อ่อนล้า ตาเหม่อลอย

คุณ"พี่รพีกาญจน์ 59" คะ อย่าเชื่อ"ดิน"ค่ะ "ดิน"โม้ไปเรื่อยเปื่อยเองค่ะ 

"ดิน"

[สมนึก นพ]

หมู่บ้านหนึ่งเมืองฐากาบังคลาเทศ
อาณาเขตเก่าแก่แต่กาลก่อน
พิธีกรรมศาสนาว่าซับซ้อน
ตามขั้นตอนบูชาพระแม่กาลี

สืบทอดมายาวนานโบราณสมัย
เพื่อป้องภัยชาวฮินดูรู้กันนี่
จะฆ่าเต่ามากหลายในพิธี
เริ่มจากตีด้วยไม้ให้ตายไป

นำมีดแคะแงะทั่วที่ตัวเต่า
เพื่อหวังเอาเนื้อเข้าพิธีใหญ่
ผู้เข้าร่วมงานนี้ต่างดีใจ
ส่วนแบ่งได้เนื้อเต่าเอามาทาน

ต่างรู้สิ้นกินเต่าเก่าก่อนนั้น
ว่าเนื้อมันรสเด่นเป็นอาหาร
ยังเชื่อว่าอายุนี้มียาวนาน
ร้อยปีผ่านเช่นเต่าเล่ากันมา

พิธีกรรมว่าไปไม่ก้าวก่าย
แต่เสียดายชีวิตเต่าถูกเขาฆ่า
บ้างก็นำจำหน่ายหลายราคา
จึงถูกล่าบ่อยไปหนีไม่ทัน.

นพ
22มิ.ย.55

[D]

ฯลฯ
พิธีกรรมว่าไปไม่ก้าวก่าย
แต่เสียดายชีวิตเต่าถูกเขาฆ่า
บ้างก็นำจำหน่ายหลายราคา
จึงถูกล่าบ่อยไปหนีไม่ทัน.

นพ
22มิ.ย.55

รณรงค์ เต่าไทย ไม่สิ้นหวัง
อย่าหยุดยั้ง ยุคใหม่ ตามใจฉัน
ใส่สเก๊ต ให้เต่า เท่าเทียมกัน
วิ่งแข่งทัน กับคน น่าสนนา
////////
โลกความจริง มิใช่ ในความฝัน
สวรรค์นั้น กำหนด กฏแล้วหนา
สุดแล้วแต่ วาสนา ชะตาพา
ถือศิลห้า ไว้ดีแน่ มีแต่ธรรม 

"ดิน"

[สมนึก นพ]

<a href="http://www.youtube.com/v/1uaSN4fckF8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/1uaSN4fckF8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

หาสเกตให้เต่าเอาไว้วิ่ง
บนตลิ่งพอได้กลายเรื่องขำ
มีสี่ขาขวาซ้ายด้านไหนนำ
คงถลำหงายท้องร้องงอแง

ชีวิตมันนั้นหนาน่าสงสาร
อยู่ลำธารยังตายดูให้แน่
จระเข้กัดกินสิ้นทางแก้
คงย่ำแย่ทวีคูณกลัวสูญพันธุ์.

นพ
22มิ.ย.55

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=1uaSN4fckF8

หาสเก็ตให้เต่าเอาไว้วิ่ง
บนตลิ่งพอได้กลายเรื่องขำ
มีสี่ขาขวาซ้ายด้านไหนนำ
คงถลำหงายท้องร้องรอแง

ชีวิตมันนั้นหนาน่าสงสาร
อยู่ลำธารยังตายดูให้แน่
จระเข้กัดกินสิ้นทางแก้
คงย่ำแย่ทวีคูณกลัวสูญพันธุ์.

นพ
22มิ.ย.55

จระเข้ กินเต่า อย่าเฝ้าห่วง
อีกไม่นาน เลยล่วง สู่ห้วงฝัน
จระเข้ ก็ตายไปตามกัน
กระดูกนั้น ทิ่มปาด ขาดใจตาย

จระเข้ จะสูญพันธุ์ ไปพร้อมเต่า
คนก็เอา หนัง-เข้ มาเร่ขาย
หนังลายสวย มาแรง แพงมากมาย
ก่อนวางวาย เตือน-เข้นิด ชีวิตตัว

"ดิน"

[สมนึก นพ]

กลัวแต่เมื่อเต่าหมดอดอาหาร
มันลนลานรุกล้ำน้ำท่วมทั่ว
เห็นตะปุ่มโผล่มาช่างน่ากลัว
วิ่งกันมั่วหนีผละตะเข้มา

เจอสองศรีพี่น้องเภาทองแก้ว
สมหวังแล้ววันนี้ที่เจอหน้า
สะกดนางหลงไหลใช้มนตรา
เป่าสามคราสองนางรักปักใจปอง

มันพาลงยังถ้ำงามล้ำเลิศ
สุดประเสริฐโลกนี้ไม่มีสอง
สิ่งประดับที่เห็นล้วนเป็นทอง
แสงเรืองรองอร่ามงามจับใจ

บุรุษหนึ่งตามหาว่าสองสาว
ผมสยายผิวขาวเจ้าอยู่ไหน
ตะโกนร้องเรียกหามาแต่ไกล
เจอรอยใหม่ใกล้ฝั่งจึงลังเล

รอยเท้าคนปะปนสับสนอยู่
อีกสองคู่เห็นบ่อยรอยไอ้เข้
ทั้งเก่าใหม่เวียนวนจนปนเป
คงจบเห่สองสาวนั้นโดนมันกิน

ปลาบู่ทองแอบดูรู้ตลอด
เห็นว่าปลอดภัยลอดจากแอ่งหิน
เล่าไกรทองทราบไปได้หมดสิ้น
สองยุพินชาละวันนั้นลักพา

ไกรทองนั่งฟังไปได้รู้เรื่อง
ไม่สิ้นเปลืองรับแหลกแจกมาม่า
หากน้ำหลากครั้งใหม่ใหญ่นั้นหนา
สุขอุราเหลือล้นกินคนเดียว.

นพ
22มิ.ย.55