ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

         ผีสาวในฝัน

นางโปรยปรายรอยยิ้มอันพริ้มพักตร์
ยกมือกวักข้าพเจ้าให้เข้าใกล้
คล้ายนางอยากสอบถามเผยความใน
หรือบอกใบ้ความจริงบางสิ่งมี

ข้าพเจ้าดั่งต้องมนต์นางดลจิต
ไม่ทันคิดอะไรเดินไวปรี่
ขยับใกล้กว่านั้นอีกทันที
โอ้สตรีชุดไทยสวยใสแจ๋ว

นางโปรยรอยยิ้มงามสื่อความเศร้า
ข้าพเจ้ายอมแพ้อย่างแน่แน่ว
นางบอกว่า “วันนี้ เริ่มมีแวว
ขุดดินแล้วจะพบซึ่งศพนวล”

นางขอร้องในฝันอย่างหวั่นไหว
โหยร้องไห้รำพันอย่างปั่นป่วน
“หากทำบุญอุทิศให้ จะไม่กวน
จะทิ้งทวนเลขหวยให้รวยพลัน”

ข้าพเจ้าตะกายมุ้งสะดุ้งตื่น!
ตอนกลางคืนผีสาวมาเข้าฝัน
ตื่นเช้าจึงถือจอบหาต้นมะดัน
แล้วขุดมันลงไปอยู่หลายที

ไม่พบสิ่งของใดเลยในนั้น
ในความฝันนางบอกว่า "ตรงหน้านี่"
แต่เมื่อขุดลงไปกลับไม่มี
กระดูกผีใดใดก็ไม่เห็น

ถัดจากค่ำคืนนั้นก็ฝันอีก
นางยืนฉีกยิ้มให้สดใสเด่น
บอกข้าพเจ้าอย่างไว “โปรดใจเย็น
นวลหลอกเล่นมาเช่นนี้ร้อยปีแล้ว!”ฯ

                      อริญชย์
                  ๒๐/๖/๒๕๕๕


ปล.เซ็ง ผีหลอกจริง ๆ นะนี่



 

[--ณัชชา--]

มีอาชีพหลอกหลอนคนนอนหลับ
ทำหน้ายับ ปากอ้า นัยตาแป๋ว
ก็หลอกอำไปทั่วทุกรั้วแนว
คนรู้แกวซะนี่ผีกลุ้มใจ

กะจะคิดวิธีที่โหดโหด
กลัวคนโกรธจับยัดอัดหม้อไห
ก็ขอหลอกนิ่มนิ่มยิ้มละมัย
หนุ่มคนไหนอยากเสี่ยงเรียงหน้ามา

--ณัชชา--

 

[ปู่ริน]

         ผีสาวในฝัน


ไม่พบสิ่งของใดเลยในนั้น
ในความฝันนางบอกว่า "ตรงหน้านี่"
แต่เมื่อขุดลงไปกลับไม่มี
กระดูกผีใดใดก็ไม่เห็น

ถัดจากค่ำคืนนั้นก็ฝันอีก
นางยืนฉีกยิ้มให้สดใสเด่น
บอกข้าพเจ้าอย่างไว “โปรดใจเย็น
นวลหลอกเล่นมาเช่นนี้ร้อยปีแล้ว!”ฯ

                      อริญชย์
                  ๒๐/๖/๒๕๕๕


ปล.เซ็ง ผีหลอกจริง ๆ นะนี่



 

นางโปรยปรายหว๊านหวานหลายมาทายทัก
พร้อมมือกวักทั้งแขกไทยให้เข้าแถว
เธอนั่งเรียงเคียงคู่อยู่เป็นแนว
หน้าตาแป๋วหอมโชยโปรยยิ้มมา

พี่ยืนดูนงเยาว์หัวเข่าทรุด
นางนุ่งชุดหวามหวิวยั่วชิวหา
น้ำลายสอคอเปืยกเรียกราคา
จึงหลับตาตัดสินใจในบัดดล

เรียกเท่าไรไม่อั้นฉันมีจ่าย
รูปร่างคล้ายนางสาวไทยสวยน่าสน
ในดึกดื่นคืนนั้นฉันสืบค้น
ช่างหมองหม่นหรือขึ้นสวรรค์ชั้นวิมาน

พอกลับมานอนคิดผิดหรือถูก
หาหยูกยารักษากายหลายสถาน
ค่ำคืนนั้นแสนสุขสันต์เมื่อวันวาน
พอกลับบ้านต้องลงนรก ...ตกอเวจี..

              ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๐ มิ.ย. ๕๕

[yaguza]

มีอาชีพหลอกหลอนคนนอนหลับ
ทำหน้ายับ ปากอ้า นัยตาแป๋ว
ก็หลอกอำไปทั่วทุกรั้วแนว
คนรู้แกวซะนี่ผีกลุ้มใจ

กะจะคิดวิธีที่โหดโหด
กลัวคนโกรธจับยัดอัดหม้อไห
ก็ขอหลอกนิ่มนิ่มยิ้มละมัย
หนุ่มคนไหนอยากเสี่ยงเรียงหน้ามา

--ณัชชา--


ช่างโชคร้าย เหลือที่ ถูกผีหลอก
หนอยมาบอก เลขเด็ด สี่เจ็ดห้า
เลยทุ่มแทง เต็มที่ ไม่ลีลา
ด้วยหวังว่า ครานี้ ถึงทีรวย

ถูกผีหลอก อย่างจัง จนนั่งเซ่อ
หากว่าเจอ อีกที คราวนี้สวย
จะปล้ำผี ส่งท้าย ให้หายซวย
มาให้หวย ผิดผิด คิดแล้วเซ็ง



 

......ยากูซ่า......

[panthong.kh]

มาให้หวย ทูนหัว บอกชัวร์นัก
ทุ่มอย่างหนัก ขายรถ ยามาฮ่า
หวังรวยเด็ด ซื้อไป หลายหมื่นนา
อนิจจา ไม่เหลือ เชื่อผีไง

เจอผีหลอก อย่างจัง นั่งทนทุกข์
จนเจ่าจุก หมดตัว มั่วไม่ไหว
บอกจอจอ สองงวด ชวดบรรลัย
ออกสามศูนย์ กลุ้มใจ ให้หมดตัว
พันทอง
 

[ปู่ริน]

ผีหลอกให้ช้ำใจนั้นไม่หนัก
แต่คนรักหลอกพี่..ซิ.ปวดหัว
ผีมาหลอกใบ้หวย..อิ..ไม่น่ากลัว
แม่ทูนหัวมาหลอกทำ..ฮิ..พี่ช้ำใจ

มาหลอกว่าเป็นสาวปิ้งซิ่งซิ่งสด
มาพูดปดกับพี่ชายได้ไฉน
ทั้งยาฉีดยากิน..ทำได้ไง
เธอผ่านใครไม่บอกหลอกหลายคน

เมื่อเช้าวานควงคนนี้ไปตีกอร์ฟ
ค่ำคืนช็อปกับคนใหม่เจอหลายหน
วันก่อนไปกินข้าวกับชาวเมืองนนท์
พี่สุดทนคอยประจำทุกค่ำคืน

ตัดสินใจกันเช่นไรให้บอกพี่
อยู่อย่างนี้น้องน่ามลก็ทนฝืน
ทะเลาะกันประจำทนกล้ำกลืน
ยามดึกดื่นค่ำคืนนี้...พี่ยังรอ...

                      ริน ดอนบูรพา
                          ๒๑ มิ.ย. ๕๕

[อริญชย์]

           คืนนั้นบนเถียงนา 

สี่โมงเย็นเห็นเขานั่งเศร้าหม่น
คล้ายกับคนถูกทุกข์มารุกหนัก
ฉันเดินเข้าไปหาพูดจาทัก
เขาพยักนหน้ารับโดยฉับพลัน

เถียงนาเขาห่างไปไม่ไกลมาก
ไม่ผ่านขวากหนามใดให้ไหวหวั่น
สองทุ่มฉันฉายไฟออกไปพลัน
เดินตามคันแทนาไปหาเขา

กะจะชวนเขาเป็นเพื่อนคืนเดือนใส
เพื่อส่องไฟจับหนูนายุหมาเห่า
ใกล้เถียงนาว่าจะเตือนต่อเพื่อนเรา
กลับเงียบเหงาคล้ายเถียงนี้ไม่มีคน

เพราะไม่กล้าส่องไฟขึ้นไถ่ถาม
จึงเดินตามคันแทกลับอย่างสับสน
เถียงนาเขาวันนี้ดั่งมีมนต์
คิดฉงนใจอยู่ไม่รู้คลาย

หลับทั้งคืนตื่นมาล้างหน้าแล้ว
เสียงร้องแว่วก้องทุ่งชวนมุ่งหมาย
ยินว่า “พี่ทำไมหนอ ผูกคอตาย”
มาจากปลายเถียงนาเขาอย่างเศร้าใจ

เพราะเขาถูกเจ้าหนี้ทวงอย่างหน่วงหนัก
จนขลุกขลักเกินที่ใช้หนี้ไหว
จึงจากบ้านมานอนเถียงฟังเสียงไพร
ปล่อยเมียให้นอนบ้านหลายวันคืน

ฉันขนลุกทันใดตกใจสั่น
หากคืนนั้นส่องไฟขึ้นไปยื่น
คงสยองตรอมตรมวิ่งล้มครืน
ไม่อาจฝืนใจเย็น ต้องเผ่นพลัน!ฯ

                     อริญชย์
                ๒๑/๖/๒๕๕๕

ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง  เกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เพื่อนบ้านผูกคอตายบนเถียงนา 

  เรื่องมีอยู่ว่า เขาติดหนี้คนอื่น เจ้าหนี้มาทวง ไม่มีเงินใช้เขา   สี่โมงเย็นก่อนเขาเสียชีวิต  เขาถือเชือก(เชือกผูกควาย) มานอนมือก่ายหน้าผาก บนเตียง(สะแนน)นั่งเล่นของเพื่อนบ้านใกล้กัน     เขาไม่ค่อยพูดอะไร

ราวสองทุ่มกว่า เพื่อนบ้านใกล้กัน  กะชวนไปส่องสัตว์ด้วยกัน  จึงไปหาเขาที่เถียงนา
แปลกใจ!ที่เถียงนาเหมือนไม่มีใครอยู่ ไม่กล้าส่องไฟขึ้น เกรงจะเสียมารยาท
ก็เลยเดินกลับ

ตื่นเช้า ภรรยาของคนที่ผูกคอตาย เอากับข้าวมาส่ง (ภรรยานอนบ้าน ส่วนเขามานอนเถียงนาหลายคืนแล้ว) พลันร้องห่มร้องไห้ วิ่งมาบอกเพื่อนใกล้เถียงนาว่า 
ผัวผูกคอตาย

เพื่อนบ้านคนนี้ตกใจมาก และก็กลัวด้วย     เรื่องนี้เขานำมาเล่าให้ฟังอีกที ก็เลยแต่งเป็นกลอนไว้ให้สยองกันเล่น ๆ ดังนี้ 

ชาวบ้านพากันทำฌาปนกิจศพคนที่ผูกคอตาย  แล้วก็จุดไฟเผาเถียงนาทิ้งทั้งหลังเลย

ช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูเกี่ยวข้าว ลมหนาวเย็นๆ  ชาวบ้านผวาไปตามกัน ๆ

คนที่เคยบอกว่าไม่กลัวผี  สุดท้ายก็เผยความจริงคือความกลัวออกมาช่วงนี้นี่เอง ฮา  ไม่กลัว แต่ไม่กล้าไปเกี่ยวข้าวคนเดียว อิอิ


 

[panthong.kh]

ผีหลอกให้ช้ำใจนั้นไม่หนัก
แต่คนรักหลอกพี่..ซิ.ปวดหัว
ผีมาหลอกใบ้หวย..อิ..ไม่น่ากลัว
แม่ทูนหัวมาหลอกทำ..ฮิ..พี่ช้ำใจ

มาหลอกว่าเป็นสาวปิ้งซิ่งซิ่งสด
มาพูดปดกับพี่ชายได้ไฉน
ทั้งยาฉีดยากิน..ทำได้ไง
เธอผ่านใครไม่บอกหลอกหลายคน

เมื่อเช้าวานควงคนนี้ไปตีกอร์ฟ
ค่ำคืนช็อปกับคนใหม่เจอหลายหน
วันก่อนไปกินข้าวกับชาวเมืองนนท์
พี่สุดทนคอยประจำทุกค่ำคืน

ตัดสินใจกันเช่นไรให้บอกพี่
อยู่อย่างนี้น้องน่ามลก็ทนฝืน
ทะเลาะกันประจำทนกล้ำกลืน
ยามดึกดื่นค่ำคืนนี้...พี่ยังรอ...

                      ริน ดอนบูรพา
                          ๒๑ มิ.ย. ๕๕

ไม่เคยหลอก ลวงปู่ หนูยังโสด
ขอได้โปรด เชื่อใจ ได้ไหมหนอ
รักแต่ปู่ คนเดียว เกี่ยวใจรอ
รีบมาขอ เร็วด่วน จวนซวนเซ

อย่าปรักปรำ นักเลย ไม่เคยหรอก
ทั้งยานอก ยาใน ให้จบเห่
ไม่เคยกิน เคยฉีด จิตรวนเร
ปู่อย่าเขว หลงทาง อ้างว้างใจ

เมื่อวานนี้ ชวนลูกพี่ ไปตีกอร์ฟ
ที่เห็นช็อป นั่นพี่ชาย ลูกลุงใหญ่
เจอที่นนท์ ลูกของอา น้องแม่ไง
จะคิดมาก ทำไม ให้เศร้าจินต์