ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รัตนาวดี]

ขึ้นเครื่องการบินไทยไปกระบี่
หนึ่งชั่วโมงสิบนาทีถึงที่หมาย
พักรีสอร์ตอ่าวนางช่างสบาย
ชิดหาดทรายชมทะเลทุกเวลา

ที่สระน้ำชมสาวชาวต่างชาติ
ดารดาษอาบแดดแสงแผดกล้า
บีกินี่น้อยนิดปิดกายา
ไม่นำพาใครมองผิวยองใย

แล้วเที่ยวชมอุทยานสุสานหอย
มีอายุมิน้อยนานไฉน
เจ็ดสิบห้าล้านปีที่บอกไว้
หอยกลายไปเป็นแผ่นแท่นซีเมนต์

ชมสระน้ำมรกตสวยสดล้ำ
สีของน้ำเหมือนสระที่รีสอร์ตเล่น
ต้องผ่านป่ากว่าจะถึงซึ่งจวนเพล
เดินโงนเงนเพราะเหนื่อยเมื่อยขาจัง

น้ำตกร้อนก็มี..นี่แปลกเหลือ
มุ่งอาบเพื่อเย็นจิตต้องผิดหวัง
วัดถ้ำเสือเขาลือวัดชื่อดัง
กราบพระนั่งองค์ใหญ่ที่ในเพิง

ดาว อาชาไนย

add complete
by klonthaiclub fb

สำหรับจังหวัดกระบี่..ขอขอบพระคุณอาจารย์ดาว มา ณ ที่นี้ค่ะ... [/color][/size][/font]

[panthong.kh]

ลูกข่าง ของเล่นและความรัก

ฉันอกหัก ตามระเบียบ เรียบร้อยแล้ว
เหลือแต่แวว สังเวช ซากเศษหวัง
ธงปราชัย ชักปราด ขึ้นพาดบัง
ความจริงจัง ทั้งสิ้น จึงชินชา

เหวี่ยงลูกดิ่ง ทั้งสาย ด้วยปลายนิ้ว
มันวู่หวิว ลิ่ววง ลงหวือหวา
แล้วล้อสาย ร่ายกลับ รับขึ้นมา
เกลียวเชือกพา พันสาย เป็นหลายเกรียว

สัมผัสเนียน ความหน่วง ที่พวงนิ้ว
เฉื่อยเฉื่อยฉิว ฉิวโรย โรยเสียวเสียว
เกลียวเชือกบิด สะบัดอยู่ เพียงครู่เดียว
ความแน่นเหนียว หน่วงสาย คลี่คลายวง

ในความหมุน วุ่นวาย คล้ายลูกข่าง
คือความว่าง วิ่งวน บนความหลง
อารมณ์เอิบ เคลิบเคลิ้ม เริ่มงวยงง
เมื่อความคง ที่กลาย เกลียวสายใย

สายสวาท ขาดลง ตรงจุดนี้
ความหวังคลี่ คลายวง จากหลงใหล
พลังรัก ลดตาม ความเป็นไป
พันธะใจ จึงสุด จะยุดยื้อ

อารมณ์คือ เครื่องเล่น เป็นนามรูป
ย่อมวาบวูบ เวียนตาม ความยึดถือ
เมื่อใจแตก แหลกยับ ลงกับมือ
ใครเล่าคือ คนที่ ขยี้มัน
พันทอง

อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

[panthong.kh]

"ความรัก"

ความรักไม่ต้องการแค่วันเดียว
ความรักไม่ต้องเกี่ยวกับวันไหน
ความรักไม่ต้องมีเวลาใด
ความรักไม่ต้องใช้ให้ใครชี้

ความรักไม่ต้องมีข้อวิจารณ์
ความรักไม่ต้องการการกดขี่
ความรักไม่ต้องให้ใครตราตี
ความรักไม่ต้องมีเส้นพรมแดน

ความรักไม่ต้องรอข้อพิสูจน์
ความรักไม่ต้องพูดอันแบบแผน
ความรักไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
ความรักไม่ต้องแค่นหัวใจคน

ความรักไม่ต้องการการเป็นต่อ
ความรักไม่ต้องรอขอเหตุผล
ความรักไม่ต้องย้ำความมีจน
ความรักไม่ต้องทนที่จะรัก

ความรักคือหัวใจให้แก่กัน
ความรักคือนิรันดร์มั่นสมัคร
ความรักคือศรัทธาสามิภักดิ์
ความรักคือความประจักษ์ในใจเรา

ความรักคือนิยายไร้นิยาม
ความรักคือความงามใช่ความเขลา
ความรักคือหมอกควันอันบางเบา
ความรักคือการเฝ้าเข้าใจกัน

ความรักคือสำเนียงเสียงปลอบปลุก
ความรักคือความทุกข์และสุขสัน
ความรักคือเสน่ห์หาสารพัน
ความรักคือความฝันอันตราตรู

ความรักคือศิลปะของหัวใจ
ความรักคือสายใยโยงใจอยู่
ความรักคือการให้ไม่หมายรู้
ความรักคือใจผู้รู้ค่ารัก
พันทอง

อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

[รัตนาวดี]

<a href="http://www.youtube.com/v/P33su8dgXMg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/P33su8dgXMg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอบคุณผู้ประพันธ์บทกลอน มา ณ ที่นี้ค่ะ

รัตนาวดี

[รัตนาวดี]

 

        วานหมอน

เมื่อเธอกราบขอพรกับหมอนน้อย
ส่งใจลอยเลื่อนหลีกซีกโลกไหน
อยากจะพบเพื่อถามความเป็นไป
ร่วมเดินในจุดหมายปลายทางรัก



ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งซึ่งส่วนน้อย
จากใจค่อยซาบซ่านหวานประจักษ์
ได้ครึ่งทางแล้วหนาเธออย่าพัก
ค่อยค่อยถักทอฝันวันต่อวัน



ฉันอยู่นี่ฝันถึงเธอเพ้อไกลโพ้น
เธออยู่โน่นจงชื่นในคืนฝัน
เหมือนสื่อกลางทางใจได้พบกัน
ถึงฟ้าคั่นจะแคบจนแนบใจ



ดวงดาวเอยอย่าละเลยอยู่ลิบลิบ
ช่วยกระซิบความลับกับเธอไหม
ว่าอยากเห็นรอยยิ้มพริ้มละไม
เห็นดวงตาสดใสงามเลิศเลอ



อยากเห็นสิ่งละเอียดอ่อนซ่อนพรางเร้น
ซึ่งโดดเด่นอยู่ในใจเธอเสมอ
เผยให้เห็นสิ่งนั้นฉันอยากเจอ
จะเก็บเธอในหัวใจไว้พะนอ



ยามเธอนอนแก้มนิ่มแนบริมหมอน
จะอ่านกลอนจากใจใครไหมหนอ
วานหมอนจูบเบาเบาแอบเคล้าคลอ
หากหน้างอจูบซ้ำให้หนำใจ

                ดาว อาชาไนย




พวกเรา..ขอขอบคุณอาจารย์ดาว สำหรับหมอนใบสวยงดงามใบนี้ มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

รัตนาวดี
 

[panthong.kh]

คลื่น ๓    
ภูเก็ตเพชรเพริศแพร้ว    เลือนลับแล้วทะเลคราม
ธันวาสี่เจ็ดคร้าม    ทุกเขตคามเหลือร่องรอย

รอยร้างพร่างพร่าเกลื่อน    ร้านเรือเรือนร้างคนคอย
คอยคนหลายวันคล้อย    เพียงศพลอยที่เยือนมา

น้ำตาจึงพร่าพร่าง    ทุกก้าวย่างอนาถา
ศพซากลากนำมา    ไร้ชีวาไร้แรงลม

ลมแรงแห่งเกลียวคลื่น    อ้าปากกลืนชีวิตจม
จมจ่อมพร้อมทับถม    โศกเศร้าซมผู้พบพาน

พานพาหาคนรัก   วันสู่ปักษ์จักร้าวราน
รานร้าวนั้นเนิ่นนาน    เพราะล่วงกาลมิผ่านพบ

พบเพียงเสียงร่ำไห้    ทั้งเทศไทยมาบรรจบ
จบกิจคิดเรื่องรบ    มาสมทบช่วยคลี่คลาย

คลายทุกข์ที่โศกเศร้า    เพื่อบรรเทาเยียวยากาย
กายใจไม่สบาย    จงเลือนหายร้ายจากภูฯ

   ขอขอบคุณ ครูหมูอ้วน - 30/12/2004 14:04

[รัตนาวดี]

...มนต์รักเรียกหา ...

...ยินเพลงกานท์หวานล้ำชื่นฉ่ำนัก
เป็นมนต์รักเรียกหาพาสู่ฝัน
ทุกถ้อยแฝงความหมายสายสัมพันธ์
นานกี่วันก็ปลื้มลืมไม่ลง
         
กอบดอกรักไมตรีช่อสีสวย
ประดับด้วยหัวใจชวนใหลหลง
แอบอกอุ่นนักหนาพาพะวง
ขอรักคงคุณค่าอย่าแปรปรวน

จะเดินข้ามสะพานฝันอันหวานชื่น
หลับหรือตื่นเชื่อใจไม่ผันผวน
สิ่งสุขศรีมีกันน่ารัญจวน
อยากอบอวลรักเรานานเท่านาน

หวังไมตรีทอดให้ไม่ห่างหาย
ทอรักสายโซ่ทองคล้องรักหวาน
หากบุญเราเคยสร้างปางก่อนกาล
ขอพบพานสมหวังดังใจปอง

จะวันนี้หรือรุ่งวันพรุ่งนี้
อยากให้มีเราอยู่เป็นคู่สอง
แม้กลัวนักรักช้ำรักสำรอง
ใจก็จองปรารถนาพาดึงดัน

ความรู้สึกลึกลับอันซับซ้อน
ประหนึ่งพรเพรียกสู่ประตูฝัน
แว่วแว่วหวานปานมนต์เพลงคนธรรพ์
กล่อมสวรรค์ความรักคอยกวักมือ...

ดาว อาชาไนย 
 
emo_116สำหรับ..มนต์รักกานท์หวานล้ำ..ขอขอบคุณอาจารย์ดาว มา ณ ที่นี้ค่ะ...

<a href="http://www.youtube.com/v/hZrsHZVG_uQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/hZrsHZVG_uQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

ในนิมิต

๏ กลีบกุหลาบ ฉาบชมพู พรูพรั่งฟ้า
ว่อนเมฆา เหมือนฝัน ขวัญพี่เอ๋ย
นภาพิศ นิมิตหวาม งามกว่าเคย
ชวนสังเวย บูชิต ชีวิตนี้

แต่ละชีพ ต่างกลีบ กุหลาบร่อน
ชะลอช้อน ชุ่มรัก เป็นสักขี
การุณยมาน หวานล้ำ ฉ่ำฤดี
โลมปฐพี ทุกย่าง ทางครรไล

ฟ้าระริก เงาระรวย กลางห้วยกว้าง
ก็เหมือนอย่าง เราฝัง พลังไข
วาดวงรุ้ง พุ่งผ่าน ม่านตาใจ
ลึกละไม ละเมียด หวังตั้งตาคอย

เมื่อขอบฟ้า พร่าพราว หลาวทองทาบ
พุ่งปลายปลาบ ทะลวงถิ่น ทมิฬถอย
ความมืดแมก แหลกเรื้อ ไม่เหลือรอย
อุทัยพร้อย แสงพร่าง สว่างพราย

เพื่อฟากฟ้า สายัณห์ อย่างวันนี้
จักปรายปรีดิ์ เปี่ยมพ้น ล้นความหมาย
เพื่อมรรคา ประชาชน จักกล่นราย
ด้วยกลีบกราย กุหลาบแก้ว ผ่องแพรวใจ ๚

ขอขอบคุณ อุชเชนี , ๒๔๙๖

[รัตนาวดี]

..ฤๅเสียงทิพย์..

...แม้เราต่างห่างไกลไม่เห็นหน้า
แต่ทว่าบทกลอนอักษรศิลป์
สัมผัสใจเรื่อยมาเป็นอาจิณ
รักจึงรินรายล้อมหล่อหลอมกาย

ถึงแม้เพิ่งคบกันในวันนี้
รักไม่มีคำว่ารักมาสาย
ฉาบหวานตั้งแต่ต้นไปจนปลาย
มีความหมายเลิศล้ำสำหรับเรา

รักจะไม่เย็นเฉียบยะเยียบหนาว
ไม่ร้อนราวเปลวไฟที่ไหม้เผา
แต่อบอุ่นยามแนบอิงแอบเนา
ใดอุ่นเท่าความรักจักไม่มี

ฤดูแห่งความรักจักเริ่มแล้ว
เชิญน้องแก้วก้าวไปในวิถี
เกริ่นกลอนหวานขานศักดิ์นักกวี
กล่อมโลกสีชมพูกล่อมผู้คน

โปรยเสียงทองล่องฟ้ามาบรรสาน
ให้แว่วหวานเคล้าละอองของไอฝน
หวิวหวิวหวามยามฟังดังต้องมนต์
ดื่มด่ำจนซึมซับประทับใจ

ยามฟังเสียงดนตรีที่เสนาะ
กล่อมเฉพาะโลกฝันอันสดใส
ดอกรักเบ่งบานสล้างกลางทรวงใน
ซึ้งจนไม่อาจปรามห้าม..ความรัก...

..ประพันธ์โดย..

ดาว อาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/nGbK9DjXMrQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/nGbK9DjXMrQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

"ดาวรู้ไหม"

เมื่อเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า และว้าเหว่
ขวัญจะเร่ ร่อนคว้าง ถึงกลางหาว
แล้ววอนถาม ความหมอง ของหมู่ดาว
ซ่อนแสงพราว พรุบหรู่ อยู่ทำไม

เห็นใครคว้าง อย่างนี้ มีไหมเล่า
จะว่าเศร้า ก็ไม่เศร้า ...ดาวรู้ไหม
หากแต่ว่า แพ้ตัว แพ้หัวใจ
ที่เฉยเมย ซ่อนไว้ ซึ่งไยดี

เห็นเคยเห็น ดาวคว้าง อย่างคนเคว้ง
ปลอบตัวเอง อุ่นใจ อย่างไรนี่
หรือแอบหมอก หยอกฟ้า มานานปี
จนดาวมี ฟ้าเสมือน เป็นเพื่อนคิด

อิจฉาดาว พราวแสง เหมือนแสร้งเยาะ
กระทบเหมาะ แววว้าง ตรงกลางจิต
ตาวจึงวาบ ปลาบละห้อย เพียงน้อยนิด
แล้วเม้นมิด ซ่อนหมาย อยู่อย่างเดิม

เพราะรักสิทธิ์ อิสระ เกินจะทุกข์
จึงซ่อนซุก ความรู้สึก ไม่ฮึกเหิม
เมื่อดาวหมาย ปรายตา มาเยาะเติม
ชีวิตเพิ่ม สิ่งใด...รู้ไหมดาว

เพิ่มชีวิต เข้มแข็ง ให้แกร่งกล้า
ให้เชิดหน้า ท้ามอง ถึงห้องหาว
ยิ้มเยาะโลก โชคชตา มานานยาว
ซ่อนน้ำพราว ท่วมทั่ว รดหัวใจ

ม.ร.ว. อรฉัตร ซองทอง

[รัตนาวดี]

...คิดถึง...

เพราะแค่รู้เพียงนิดเธอคิดถึง
ใครคนหนึ่งหวั่นไหวแอบไปฝัน
รู้สึกอบอุ่นใจแม้ไกลกัน
ดั่งสวรรค์วางเอื้อมใกล้เงื้อมมือ

วาสนายินเพียงเสียงเพลงทิพย์
ล่องลอยลิบเล่นล้อพ้อใครหรือ
ลมรักชวนประหวัดพัดกระพือ
ราวจะสื่อความหมายจากสายใจ

ยามค่ำคืนดวงดาวพราวรายล้อม
ฝากกลอนกล่อมให้มิตรจิตแจ่มใส
ความคิดถึงเดินทางอย่างยาวไกล
อย่าปล่อยให้เดินทางอย่างเดียวดาย

ในคืนนี้เหน็บหนาวดาวพร่างฟ้า
ขอคำมั่นสัญญาอย่าเลือนหาย
ลมช่วยพาคิดถึงซึ้งไม่คลาย
กระซิบสายสวาทว่าอย่าหน่ายชัง

ปรารถนาพบนุชสุดที่รัก
เพื่อผ่อนพักอารมณ์สมดังหวัง
เสน่หาเกาะกุมรุมประดัง
หัวใจยังหวั่นไหวให้หวาดกลัว

เก็บความรักให้ดีนะที่รัก
แม้ดาวจักโรยแรงแสงสลัว
แต่รักที่มอบให้ไม่มืดมัว
มองรอบตัวส่งใจไปหาแล้ว

ประพันธ์โดย

ดาว อาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/55udW5lXqHA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/55udW5lXqHA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

น้ำตา

ปาดน้ำตาจากแก้มแต้มกระดาษ
เป็นประกาศกลอนแปดแผดศัพท์เสียง
ทดความแค้นแทนความช้ำร่ำเจรียง
ท้นเอ่อเพียงอกพังคั่งคับใจ

เสียแรงออมอารมณ์ข่มความคิด
คำน้อยนิดหนึ่งสะเทือนไม่เคลื่อนไข
ใครจะหมิ่นเมินหมางก็ช่างใคร
นี่ไฉนมาช้ำเพราะคำเธอ

รักแสนรักภักดีกี่ปีแล้ว
ทุกรอยแนวใจนั้นมั่นเสมอ
เหมือนไม่พอพิสูจน์พูดสิเพ้อ
ไหนจะเอออวยให้เข้าใจกัน

อารมณ์เอ๋ยโอ้ว่าอารมณ์รัก
หลายเลศนักนึกให้เหนื่อยใจฝัน
เจ็บไม่จำทำลายค่ามาทุกวัน
สารพันพยายามนะความรัก

ขอบคุณ
แด่น้ำตาปร่าปวดรวดร้าวนี้
และโศกที่สะเทือนใจได้ประจักษ์
รสอารมณ์ขมหวานที่พานพัก
เพิ่มแรงผลักผลิตกลอนขจรขจาย

น้ำตาหยดหนึ่งนี้มากมีค่า
ประมวลมาเหมือนฝากมากความหมาย
เตือนให้ลุกปลุกให้สู้อย่างผู้ชาย
และระบายเลบงแต้มแก้มเวลา

อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

[panthong.kh]

อ่านแล้วก็คิดถึงบ้านอีกละ

ยอดตำลึง ทอดยาว บนแนวรั้ว
ผักสวนครัว มากมาย อยู่ท้ายสวน
โหระพา ใบกะเพรา ช่างเย้ายวน
สีเหลืองนวล ผลมะอึก นึกอยากกิน

ยอดผักหวาน อ่อนอ่อน ตอนฝนตก
มะเขือพวง ก็ดก ข้างกระถิน
ผลมะกรูด ร่วงหล่น อยู่บนดิน
เก็บมาบีบ ดมกลิ่น หอมชื่นใจ

มีหอยขม ในคลอง ข้างหลังบ้าน
มีลูกตาล อยู่บนต้น ผลใหญ่ใหญ่
อีกมะพร้าว มะม่วง ก็แกว่งไกว
ที่กอไผ่ หน่อไม้โผล่ อยู่เต็มกอ

คิดถึงจัง กับข้าว ฝีมือแม่
เล็กจนแก่ จะกี่ครั้ง น้ำลายสอ
ทั้งน้ำพริก น้ำแกง ซดคล่องคอ
แถมห่อหมก ใบยอ ก็ไม่เบา

อนิจจา วันนี้ อยู่ไกลบ้าน
ไม่มีแม่ เตรียมอาหาร ทำกับข้าว
อดคิดถึง ไม่ได้ มือแม่เรา
ลูกเปิบข้าว คลุกไข่ต้ม ให้ขมคอ

อยากกลับบ้าน ไปกิน ข้าวกับแม่
อยากกลับไป ทำงอแง ให้แม่ง้อ
อยากกลับไป หยอกเย้า พะเน้าพะนอ
เมื่อไหร่หนอ จะถึงวัน นั้นสักที

นั่งนับวัน ใกล้หยุดยาว คราววันแม่
เพื่อกลับไป เป็นลูกแหง่ ให้สุขี
อีกไม่นาน ดอกนะ แม่คนดี
ดอกมะลิ ช่อนี้ กราบตักเอย

 ขอบคุณ อ.วรศิลป์

[panthong.kh]

บนนิ้วนางของกาลเวลา

มาจะเห่เสภาช้าเจ้าหงส์
ปีกเจ้าอ่อนร่อนลงที่ดงฝ้าย
หอมดอกไม้มาผสมเมื่อลมชาย
หอมละม้ายเหมือนเนื้อเจ้าเจือจันทน์

หลับตาเถิดที่รักเพื่อพักผ่อน
ฟังเพลงกลอนพี่กล่อมถนอมขวัญ
มีกลอนไทยธรรมดามาจำนรรจ์
สารพันเพ้อพล่ามไปตามใจ

พระจันทรจรแจ่มกระจ่างแจ้ง 
ส่องแสงช่อชูดูไสว
นางแย้มแย้มยิ้มอยู่ริมไพร
เหมือนทีไร่ฝ้ายพิมเจ้ายิ้มแย้ม

ซ่อนชู้ชูช่ออรชร
เหมือนเราซ่อนเป็นชู้คู่แฉล้ม
ซ่อนกลิ่นส่งกลิ่นประทิ่นแกม
เหมือนกลิ่นแก้มโฉมยงเมื่อส่งตัว

เล็บมือนางกางกลีบกระทัดรัด
เหมือนมือเจ้าปรนนิบัติพัดวีผัว
บานเย็นบานสะพรั่งฝั่งสระบัว
เหมือนเย็นเจ้าเย้ายั่วอยู่กับน้อง

มะลิวัลย์พันระกำขึ้นแกมจาก
ได้สามวันกรรมพรากไปจากห้อง
จำปีเคียงโศกระย้าผกากรอง
พี่โศกเศร้าเฝ้าตรองกว่าสองปี

อบเชยเผยกลิ่นกลั้วสุกรม
วันนี้ได้เชยชมสมสุขพี่
สาวหยุดกุหลาบอาบอวลดี
ขอหยุดชมจูบที เถิดสาวน้อย

โอ้ว่าวันหวานฉ่ำเหมือนจำได้
ลงเล่นน้ำดำไล่ในสระสร้อย
หอมเกสรเสาวคนธ์ที่หล่นลอย
เด็ดสายบัวหักห้อยเป็นสร้อยบัว

วิมานไม้ชายสระพระไทรโศก
ใบช่วยโบกบังเดือนเลือนสลัว
หนาวน้ำค้างน้ำคำฉ่ำระรัว
กลัวแสนกลัว กลัวสลายกระจายไกล

นอนเถิดหนายาหยีพี่จะกล่อม
งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว
คีรีรอบขอบเคียงเหมือนเวียงชัย
อยู่ร่มไม้เหมือนปราสาทราชวัง

เคยสำเนียงเสียงนางสุรางค์เห่
มาฟังเรไรแซ่ต่างแตรสังข์
เคยมีวิสูตรรูดกั้นบนบัลลังก์
มากำบังใบไม้ในไพรวัน

หนาวน้ำค้างกลางคืนสะอื้นอ้อน
จะกางกรกอดน้องประคองขวัญ
เอาดวงดาราระยับกับพระจันทร์
ต่างช่อชั้นชวาลาระย้าย้อย

เดือนจะดับดวงไปในความมืด
ดาวจะชืดจืดแสงแห่งหิ่งห้อย
ชวาลาจะลาดับไปลับลอย
และเวลาเริ่มคล้อย ค่อยค่อยคลาย

ลืมตาเถิดที่รัก พักเหนื่อยแล้ว
มาชมแก้วเกลื่อนทางเขาวางขาย
สิ้นสุนทรท่านแล้วแก้วกระจาย
เศษกรวดทรายก็เกลื่อนแสงขึ้นแข่งแวว

ขอบคุณ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

[รัตนาวดี]

จากใจถึงใจ

เคยตื่นตาฟ้าสวยด้วยรุ้งหวาน
เมื่อวันวานเธอมีใจให้กับฉัน
สะพานรุ้งเป็นพยานสานสัมพันธ์
คำคำนั้นขอเตือนอย่าเลือนไป

ค่ำแล้วรุ้งสลายหายจากฟ้า
ดาวเกลื่อนตาแวววาวพราวสดใส
คอยคนเก็บเอาแอบแนบดวงใจ
แล้วเมื่อไรคนน่ารักจักรำลึก

รักจะเหมือนบทกวีที่ไพเราะ
ก็เป็นเพราะเขียนตามความรู้สึก
ผืนฟ้านี้ไม่กว้างอย่างเธอนึก
คับแคบเพียงเราตรึกนึกถึงกัน

เหมือนใกล้ลมหายใจไออุ่นอุ่น
ขอขอบคุณทุกอย่างคนช่างฝัน
ดอกรักจักผลิบานอยู่นานวัน
ตราบสองดวงใจมั่นเป็นใจเดียว

ขาดรุ้งยังมีดาวพร่างพราวฟ้า
คอยคนมาจับจองหรือข้องเกี่ยว
พรุ่งนี้จะลับตาหมดฟ้าเชียว
เพราะฉันเที่ยวเก็บกอบมามอบเธอ

หมู่นี้ไยจดหมายหายเงียบเล่า
ข้อความเปล่าก็ส่งไปได้เสมอ
ใจฉันอ่านอักษรใจต้องได้เจอ
ไม่เปล่าเก้อพีเอ็มซ่อนอักษรใจ

ประพันธ์โดย

ดาว อาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/O2MsfsLD-7o&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/O2MsfsLD-7o&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รัตนาวดี]

วันทอง (ตอนลาต้นไม้)


...ลำดวนเอ๋ยจะด่วนไปก่อนแล้ว
เกดแก้วพิกุลยี่สุ่นศรี
จะโรยร้างห่างสิ้นกลิ่นมาลี
จำปีเอ๋ยกี่ปีจะมาพบ

ที่มีกลิ่นก็จะคลายหายหอม
จะพลอยตรอมเหือดสิ้นกลิ่นตลบ
ที่มีดอกก็จะวายระคายครบ
จะเหี่ยวแห้งเซาซบสลบไป

ต้นน้อยน้อยลูกย้อยระย้าดี
ตั้งแต่นี้จะไปชมต้นไม้ใหญ่
จะทิ้งเรือนไปร้างอยู่กลางไพร
ยุงร่านริ้นไรจะตอมตาย

รากไม้จะต่างหมอนนอนอนาถ
ดาวดาษจะต่างไต้น่าใจหาย
ลงบันไดใจเจียนจะขาดตาย
น้ำตาตกกระจายพรั่งพรายลง...

๐ จากบทเสภาขุนช้างขุนแผน ๐

ขอบพระคุณอาจารย์ดาวที่แนะนำให้รัตน์ได้อ่านกลอนบทนี้ค่ะ

[รัตนาวดี]

  ღ .. ทุกคืนวัน .. ღ 
 
ไม่กล้าบอกออกไปในเรื่องรัก
อกคงหักแม้ตนรักล้นปรี่
หากกลอนนี้มีมนต์ดลฤดี
ทุกครั้งที่มาอ่านอย่าผ่านไป

ขอเพียงแค่คิดถึงสักหนึ่งครั้ง
คือความหวังคนยากมากไปไหม
ยิ่งคอยห้ามยิ่งหวงยิ่งห่วงไย
ประจานใจจากกมลคนอาภัพ

ฝากกลอนนี้ข้ามฟ้าไปหาด้วย
ลมโปรดช่วยพาไปให้สดับ
ปฎิเสธรักซื่อหรือยอมรับ
จะนั่งนับวันมอบคำตอบมา

ขอน้องน้อยตอบตามความรู้สึก
หล่มรักลึกมากล้วนควรศึกษา
ถามใจตนอย่าร่ำค้นตำรา
ข้ามปัญหาหัวใจไม่อดออม

คอยหวังปองน้องนุช ณ จุดหนึ่ง
เป็นจุดซึ่งความรักจักหล่อหลอม
หากสองใจจะถวิลและยินยอม
น่าถนอมแนบสนิทนิจนิรันดร์

แต่ไกลรักหนักหนาสุดฟ้ากว้าง
รักเดินทางเท่าใดไม่ถึงฝัน
แม้กายห่างใจชิดสนิทกัน
ทุกคืนวันใจหลับอยู่กับเธอ

ประพันธ์โดย

ดาว อาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/TrKy7_4zG9k&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/TrKy7_4zG9k&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

สุมาลย์หวานซึ้ง

หยิบสุมาลย์หวานซึ้งมาหนึ่งดอก
น้ำค้างกลอกกลีบเกาะเหยาะหยดใส
สะอาดเอี่ยมเปี่ยมสะอ้านปานน้ำใจ
มามอบให้มวลมิตรชีวิตนี้

ต่างเพชรแก้วแววเก้าที่เฝ้าฝัน
ต่างสุพรรณกรองระย้าสง่าศรี
ต่างลาภยศปรากฏเกริกเบิกใจปรีดิ์
ต่างสรรเสริญเยินฤดีให้ปรี่ลอย

เพื่อพบสุขซุกนิ่งในสิ่งนิด
ในสนิทน้ำใจเขาที่เหงาหงอย
ในไยดีที่ตาตวงมาห่วงคอย
ในจอกจ้อยน้ำเสนอเปรอฤทัย

ในดอกไม้ดอกนี้ที่ข้ามอบ
แทนคุณขอบสุขแฝงแสงไสว
ทุกกลีบบานปานดาวพราวพิไล
ปานอุทัยพร่างวะวับ ระยับเดือน

หยาดน้ำใสใจกลางหว่างบุปผา
คือน้ำตาไยดีที่เสมือน-
มุกดามั่นกำนัลมิตรสนิทเยือน
อยู่ต่างเพื่อนมรรคาชีวานาน ฯ

( ขอบคุณ : อุชเชนี)

[รัตนาวดี]

...แด่..คนน่ารัก...

...จันทร์แอบบอกเมฆขาวบนราวฟ้า
ปิดเปลือกตาหลับเสียอย่าเพลียขวัญ
ดาวเคลียคลอเคียงข้างไม่ห่างกัน
ริมหมอนนั้นยินไหมใจกระซิบ...

...บอกว่าดึกมากแล้วแก้วตาพี่
ดาวอยู่นี่ใกล้ใกล้ให้เอื้อมหยิบ
กอดแน่นแน่นอุ่นกว่าผ้าห่มทิพย์
ดาวกระพริบว่าห่วงยอดดวงใจ...

...หลับเถิดอย่าหมองหม่น..คนน่ารัก
เหน็ดเหนื่อยพักสร้างฝันอันสดใส
ฝันมีดาวเคียงข้างมิห่างไกล
หลับอยู่ในความรักจักชื่นบาน...

...ยามเช้าดาวคอยปลุกลุกขึ้นเถิด
ฟ้าบรรเจิดพวยพุ่งรุ้งสีหวาน
ดูดอกรักยิ้มด้วยสวยเต็มลาน
นกขับขานเพลงกวีที่รื่นรมย์...

...ตื่นต้อนรับวันใหม่โลกคลายคลี่
งามด้วยสีชมพูดูสวยสม
วิมานรักถักรุ้งพุ่งโค้งกลม
ซ่อนรักบ่มรอท่าคนน่ารัก...

...แต่คืนนี้รู้สึกว่าดึกแล้ว
ดาววาวแววลอยเห็นเป็นแฉกจัก
จงหลับตาหลับใจฝันไปทัก
แล้ววิดวักดื่มหวานวิมานดาว.....

ประพันธ์โดย

ดาว อาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/wIkdTkH5sSs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wIkdTkH5sSs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รัตนาวดี]

<a href="http://www.youtube.com/v/nS7CqYCoFxs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/nS7CqYCoFxs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ธรรมกวี พระพุทธทาส

❤