ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

 

ดั่งกระต่ายหมายชมภิรมย์แข
สุดดวงแดชะแง้เฝ้าอกเหงาหงอย
ได้เพียงเหม่อเพ้อหาสองตาลอย
เกินเอื้อมสอยน้อยใจอาลัยครวญ

ต้องแรมร้างห่างรักด้วยศักดิ์ชั้น
เช่นตะวันนั้นเศร้าเฝ้ากำสรวล
มิเคยพบสบขวัญรักรัญจวน
แสงจันทร์นวลยวนจิตให้พิศชม

โอ้อกพี่นี้เป็นเช่นกระต่าย
คิดตะกายหมายน้องประคองสม
หวังดอกฟ้ามาถนอมเพื่อดอมดม
จึงขื่นขมตรมฤทัยในวิญญาณ์

คงได้แต่แลเงาเฝ้าถวิล
ไม่อาจสิ้นจินต์สวาทปรารถนา
เก็บรักแอบแนบสนิทชิดอุรา
เพื่อฝันถึงคะนึงหาทุกคราครัน...


 

"  บูรพ์ "

ใจดวงน้อย ดวงนี้ มีพี่แน่
อย่าได้แคร์ ยศถา ขออย่าหวั่น
เพียงใจเรา มั่นคง ตรงต่อกัน
อย่ากางกั้น ชั้นชน จนต้องคลาย

พี่จะเป็น เช่นไร ขอใจข้าง
มิราร้าง ยังแล แคร์ความหมาย
ขออยู่เรียง เคียงชิด สนิทกาย
มิเคยหน่าย อุรา ยังตราตรึง

เฝ้าเก็บเพียง เรียงร้อย ถ้อยคำหวาน
แล้วบอกผ่าน ดาวเดือน เยือนไปถึง
บอกว่ารัก ห่วงใย ใฝ่คะนึง
คอยรำพึง เคียงกานท์ แต่อ่านกลอน

"ดิน"

[navee]

คำยังรอก้องในดวงใจพี่
สุขฤดีเสียจริงมิ่งสมร
หากว่าเจ้ามิ่งมิตรคิดตัดรอน
พี่คงนอนช้ำใจไม่สร่างซา

ยินคำรักห่วงใยแล้วใจชื่น
ทุกวันคืนเฝ้าเพ้อละเมอหา
หากว่าน้องมีจิตคิดเมตตา
คำว่าลาเก็บไป ใช้ยังรอ

navee

 

[..กุสุมา..]

คิดทุกครา พามาน สะท้านไหว
ล่องลอยไกล ถึงพธู อยู่ต่างถิ่น
อยากเป็นนก หกเหิน ข้ามเนินดิน
แฝงเมฆินทร์ เร้นกาย ตามสายลม

ต้องสะสาน งานกิจ ติดสวนไร่
เก็บลำไย มะม่วง ร่วงทับถม
รีบแต่งก้าน รานกิ่ง ทิ้งกองจม
ให้น้ำพรม พอยู่ย ปุ๋ยรอบโคน

ทำงานไป ใจมี ที่น้องนะ
เกือบพลาดจะ ตกบันได ไม้หลายหน
พอขับรถ คดเคี้ยว หวิดเฉี่ยวชน
มัวกังวล ถึงนาง มิสร่างซา

เหนื่อยแทบสิ้น กินได้ ไม่อร่อย   
หลับเพียงน้อย ทุรน จนเบิกฟ้า
แว่วนกไพร ไก่ขัน กระชั้นมา
คิดสักครา ถึงพี่ มีไหมเอย?
 รพีกาญจน์ 59
 

ถูกตั้งโจทย์ ฟังถ้อย น้อยใจยิ่ง
ดังถูกยิง จนล้ม คารมเอ่ย
สุดที่รัก ทักทาย ร้ายกว่าเคย
วจีเผย เปรยเปรียบ เทียบกรีดใจ

หมอให้ยา อะไร ถึงได้เปลี่ยน
วาจาเฆี่ยน เรียนมาก จากที่ไหน
ช่างยอกย้อน อ้อนคำ ร่ำพิไล
ปากเพ้อไป หรือว่า ใจสั่งมา

แค่สุ่มเสียง เพียงพ้อ ก็รุ่มร้อน
ยิ่งกว่าไฟ กองฟอน หลอนผวา
ยิ่งเสียกว่า แล่เนื้อ เอาเกลือทา
ทั้งอุรา ย่อยยับ กับคำคม
..แม่หญิงดอกคำ..
    คิดถึ้ง..คิดถึง เจ้าค่ะ

[D]

       ทุกวันคอย รอยทาง ต่างคิดถึง
       ตามเงาหนึ่ง ซึ่งห่าง ร้างเหหัน
       จินต์ซมซาน ผ่านเหงา เฝ้าห่วงกัน
       นับคืนวัน ฝันรอ ท้อเหลือทน

       กลับคืนทวน หวนหา อุราปลื้ม
       มิเคยลืม สักครา มาพร่ำบ่น
       ถ้อยตัดพ้อ ต่อใคร กรีดใจดล
       น้ำตาคน รอคอย ค่อยหลั่งริน
             ..แม่หญิงกุสุมา..

ทุกวันคืน ตื่นหลับ ซึมซาบจิต
ถึงมิ่งมิตร อยู่ไกล ไม่สร่างสิ้น
อยู่ในความ ทรงจำ ย้ำอาจิณ
คอยถวิล มิหาย ไกลจากมา

เคยลำนำ พร่ำเรียง เคียงอักษร
ยังอาทร มิคลาย หน่ายดอกหนา
แม้จะห่าง ร้างไกล เกินสายตา
แต่ทว่า หัวใจ ใกล้เคียงกัน

"ดิน"

[D]

คิดทุกครา พามาน สะท้านไหว
ล่องลอยไกล ถึงพธู อยู่ต่างถิ่น
อยากเป็นนก หกเหิน ข้ามเนินดิน
แฝงเมฆินทร์ เร้นกาย ตามสายลม

ต้องสะสาน งานกิจ ติดสวนไร่
เก็บลำไย มะม่วง ร่วงทับถม
รีบแต่งก้าน รานกิ่ง ทิ้งกองจม
ให้น้ำพรม พอยู่ย ปุ๋ยรอบโคน

ทำงานไป ใจมี ที่น้องนะ
เกือบพลาดจะ ตกบันได ไม้หลายหน
พอขับรถ คดเคี้ยว หวิดเฉี่ยวชน
มัวกังวล ถึงนาง มิสร่างซา

เหนื่อยแทบสิ้น กินได้ ไม่อร่อย
หลับเพียงน้อย ทุรน จนเบิกฟ้า
แว่วนกไพร ไก่ขัน กระชั้นมา
คิดสักครา ถึงพี่ มีไหมเอย?

 

รพีกาญจน์ 59

พี่รำพึง ถึงใคร ไหนกันแน่
ไยชื่อแซ่ มิใส่ ใครนะเอ่ย
น่าอิจฉา สาวนั้น นั่นจังเลย
น้องมิเคย มีสักคน มาสนใจ

อนาถนัก รักใคร ให้ผิดหวัง
เสียทุกครั้ง อับหม่น จนหวั่นไหว
เฝ้าแต่แอบ หมายปอง มองคนไกล
กลับพลาดได้ อีกนี่ (พี่)"รพีกาญจน์ฯ"

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

คิดทุกครา พามาน สะท้านไหว
ล่องลอยไกล ถึงพธู อยู่ต่างถิ่น
อยากเป็นนก หกเหิน ข้ามเนินดิน
แฝงเมฆินทร์ เร้นกาย ตามสายลม

ต้องสะสาน งานกิจ ติดสวนไร่
เก็บลำไย มะม่วง ร่วงทับถม
รีบแต่งก้าน รานกิ่ง ทิ้งกองจม
ให้น้ำพรม พอยู่ย ปุ๋ยรอบโคน

ทำงานไป ใจมี ที่น้องนะ
เกือบพลาดจะ ตกบันได ไม้หลายหน
พอขับรถ คดเคี้ยว หวิดเฉี่ยวชน
มัวกังวล ถึงนาง มิสร่างซา

เหนื่อยแทบสิ้น กินได้ ไม่อร่อย   
หลับเพียงน้อย ทุรน จนเบิกฟ้า
แว่วนกไพร ไก่ขัน กระชั้นมา
คิดสักครา ถึงพี่ มีไหมเอย?
 รพีกาญจน์ 59
 

ถูกตั้งโจทย์ ฟังถ้อย น้อยใจยิ่ง
ดังถูกยิง จนล้ม คารมเอ่ย
สุดที่รัก ทักทาย ร้ายกว่าเคย
วจีเผย เปรยเปรียบ เทียบกรีดใจ

หมอให้ยา อะไร ถึงได้เปลี่ยน
วาจาเฆี่ยน เรียนมาก จากที่ไหน
ช่างยอกย้อน อ้อนคำ ร่ำพิไล
ปากเพ้อไป หรือว่า ใจสั่งมา

แค่สุ่มเสียง เพียงพ้อ ก็รุ่มร้อน
ยิ่งกว่าไฟ กองฟอน หลอนผวา
ยิ่งเสียกว่า แล่เนื้อ เอาเกลือทา
ทั้งอุรา ย่อยยับ กับคำคม
..แม่หญิงดอกคำ..
    คิดถึ้ง..คิดถึง เจ้าค่ะ

ความรู้สึก ลึกใน อยากใคร่บอก
เอื้อนเอ่ยออก..คิดถึง..พึงเหลือข่ม
ทนกดดัน อั้นใจ ไร้ภิรมย์
นานตรอมตรม นั่งจ๋อง มองดินไกล

ฤๅอำนาจ อาจฉุด หยุดโลกหมุน
นั่นแหละคุณ จะห้าม ปรามผมได้
แรกเกิดก่อ ต่อเนื่อง เรื่องหัวใจ
พูดกับใคร ใช่ภักดิ์..ผมรักคุณ..
เว้ากั้บไผ นักนัก..อ้ายฮักนาง..

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

คิดถึงพี่ ทุกครั้งหลังล้างหน้า
ฟางขี้ตา ตื่นนอน วอนเฉลย
มัวทำสวน ลำใย ใช่ไหมเอย
พ่อทรามเชย ถึงได้ผละ ละน้องนาง

หลอกให้คอย ปะแป้ง แต้มแต่งหน้า
หลอกกันมา กี่ครั้ง ยังเหินห่าง
หลอกอยู่ได้ ปล่อยปลง หลงมองทาง
หลอกเสียจน ตาค้าง อ้างว้างจินต์

ทำงานไป ในจิต คิดถึงอยู่
โถคุณปู่ หนูพัน หวั่นเสียสิ้น
จากหน้าแล้ง มาฝน หล่นลงดิน
ช้ำชีวิน คอยรอ ท้อเดียวดาย

ชายชาวเหนือ เชื่อได้ ที่ไหนพี่
เขานั้นมี รักเหลือ ไว้เผื่อหลาย
ขืนไปหลง คารม ระทมตาย
ก่อนจะสาย ถอนใจ อย่าไปแคร์

ยิ่งรักมาก เชื่อมาก ก็เจ็บมาก
ลมจากปาก เชื่อมิได้ ใจเกิดแผล
สาวหลายคน ถลำ ช้ำดวงแด
ที่แน่-แน่ ดินก็หลง จงคิดดู

"ดิน"

[D]

คำยังรอก้องในดวงใจพี่
สุขฤดีเสียจริงมิ่งสมร
หากว่าเจ้ามิ่งมิตรคิดตัดรอน
พี่คงนอนช้ำใจไม่สร่างซา

ยินคำรักห่วงใยแล้วใจชื่น
ทุกวันคืนเฝ้าเพ้อละเมอหา
หากว่าน้องมีจิตคิดเมตตา
คำว่าลาเก็บไป ใช้ยังรอ

navee

 

ดวงใจน้อง มีพี่ มิผันพราก
ถึงไกลมาก มิเคย เลยย่อท้อ
หวั่นยิ่งนัก หทารไทย มีใครรอ
หรือเปล่าหนอ ขอมั่น ในสัญญา

คราพี่ไกล ใจน้อง นี้หมองหม่น
คิดห่วงคน อยู่หลัง บ้างไหมหนา
หากเสร็จกิจ คราใด ให้กลับมา
แต่ทว่า!.. อีกมากไหม ใครรอคอย

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ชายชาวเหนือ เชื่อได้ ที่ไหนพี่
เขานั้นมี รักเหลือ ไว้เผื่อหลาย
ขืนไปหลง คารม ระทมตาย
ก่อนจะสาย ถอนใจ อย่าไปแคร์

ยิ่งรักมาก เชื่อมาก ก็เจ็บมาก
ลมจากปาก เชื่อมิได้ ใจเกิดแผล
สาวหลายคน ถลำ ช้ำดวงแด
ที่แน่-แน่ ดินก็หลง จงคิดดู

"ดิน"

ชายชาวเหนือ เชื่อได้ ไม่หลอนหลอก
ตั้งแต่ออก ครรภ์มารดา มาเป็นหนาน(ทิด)
บำเพ็ญศีล รินคำ ธรรมบาล
เป็นทหาร(เกณฑ์)ใจกาย ผู้ชายจริง

มองโลกนี้ สีชมพู ลอยฟูฟ่อง
นั่นก็พี่ นี้น้อง เพื่อนพ้องหญิง
มอบรักให้ ไม่โกรธ โทษท้วงติง
ใช่อ้างอิง ชิดแนบ แอบกายา

หวังเป็นเพื่อน เตือนจิต คราคิดถึง
พอพิงพึ่ง สมมาด ปรารถนา
ช่วยคลายทุกข์ ซุกเศร้า เหงาอุรา
จำนรรจา ถักถ้อย ร้อยมาลัย

...ยอดขวัญ...
พูดพัน หมื่นครั้ง น้องฟังไหม
ท่วมท้น ล้นจาก ฟากหัวใจ
แสนไกล ชายเหนือ มิเบื่อลืม

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

ชายชาวเหนือ เชื่อได้ ไม่หลอนหลอก
ตั้งแต่ออก ครรภ์มารดา มาเป็นหนาน(ทิด)
บำเพ็ญศีล รินคำ ธรรมบาล
เป็นทหาร(เกณฑ์)ใจกาย ผู้ชายจริง

มองโลกนี้ สีชมพู ลอยฟูฟ่อง
นั่นก็พี่ นี้น้อง เพื่อนพ้องหญิง
มอบรักให้ ไม่โกรธ โทษท้วงติง
ใช่อ้างอิง ชิดแนบ แอบกายา

หวังเป็นเพื่อน เตือนจิต คราคิดถึง
พอพิงพึ่ง สมมาด ปรารถนา
ช่วยคลายทุกข์ ซุกเศร้า เหงาอุรา
จำนรรจา ถักถ้อย ร้อยมาลัย

...ยอดขวัญ...
พูดพัน หมื่นครั้ง น้องฟังไหม
ท่วมท้น ล้นจาก ฟากหัวใจ
แสนไกล ชายเหนือ มิเบื่อลืม

 

รพีกาญจน์ 59

หนึ่งวัน ลวงสาว ไปกี่ครั้ง
มิยั้ง จำไหม หลอกให้ปลื้ม
น้อยใจ เหลือล้น ถูกคนลืม
ด่ำดื่ม คนใหม่ น่ะ! ใครกัน

คนเก่า ถูกเก็บ ให้เจ็บช้ำ
มิหนำ ใจหนอ เยาะเย้ยหยัน
เหยียบย่ำ ซ้ำหนา สารพัน
อาสัญ เมื่อใด สาใจเธอ

ควงสาว ร้อยพัน วันหลายหน
นี่เหรอ ใจคน ทำหม่นเหม่อ
ยืน,นอน กิน,นั่ง  คลั่งละเมอ
ซึมเซ่อ หมองหม่น โดนคนลวง 

"ดิน"