ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

<a href="http://www.youtube.com/v/FrYdSgzoXBc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/FrYdSgzoXBc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

******ผิดที่ฉัน******

อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
แต่วันนี้ กลายขาน กานท์ขื่นขม
เป็นความผิด ติดวาง ดุจสร้างปม
ให้เป็นรอย ระทมถมอุรา

ไมตรีเพิ่ง เริมก่อ รอวันชื่น
ต้องสะอื้น กลืนช้ำ  ระกำหา
ผิดที่ฉัน นั้นป่วน คร่ำครวญพา
สิ่งนานา มาเพิ่ม เติมร้าวราน

กราบขอโทษ กับเหตุ ไร้เจตสร้าง
บนเส้นทาง วางครอบ เกินขอบขาน
ไม่ทันคิด ผิดจึง ติดตรึงมาน
โปรดสงสาร ดวงจิต คิดอภัย

***อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
ขอคืนรอย สมาน ร่วมฝันใฝ่
เยื่อปราณี หากมีเหลือ เผื่อแผ่ใจ
ต่อนี้ไป จะไม่ทำ...เธอช้ำตรม..

“สุนันยา”

[พิมพ์วาส]

ฉันแค่คิดผิดเองปากเก่งพูด
หากพิสูจขูดขัน...ก็พลันขม
เก่งแต่ปากมากพาน้ำตาพรม
จึงมาจมห่มแต่..บาดแผลใจ
ฉันมันผิด...คิดซี้! ผิดที่ฉัน
แอบไหวหวั่นสั่นทั่วระรัวไหว
ฉันผิดเองเร่งรัด...รักลัดไป
เธอจึงไม่ได้ตอบ..มอบรักรอ
เธอไม่คิด ..."ผิดนี่คือที่ฉัน"
ที่ไปฝันหวั่นไหว..ดวงใจพ้อ
"เธอไม่รัก"หักฝัน..ที่ฉันทอ
เลยต้องต่อ"ขอรัก..ที่พักใจ"
จะมีไหม...ใครสน.คนไร้ค่า
มีเมตตามาช่วยด้วยผ่องใส
ฉันมันเป็นเช่นดินสิ้นค่าไป
จะมีใคร...ใครกันหันมามอง

ใจใฝ่แต่แค่เธอ..เสมอแน่น
อยู่ในแกนแดนวัน'ฉัน-เธอ'สอง
ฝันลมลมแล้งแล้ง..รักแห้งตรอง
ใจก็หมองหม่นเศร้าแทบเหงาจริง
ขอปันใจ.ได้ไหม...แสนไหวหวั่น
นิดเดียวเอง...เท่านั้น..ให้ฉันผิง
เศษความรัก..ที่เธอ..เผลอให้อิง
กับร่องรอย...อ้อยอิ่ง....ที่ทิ้งลง

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=FrYdSgzoXBc

******ผิดที่ฉัน******

อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
แต่วันนี้ กลายขาน กานท์ขื่นขม
เป็นความผิด ติดวาง ดุจสร้างปม
ให้เป็นรอย ระทมถมอุรา

ไมตรีเพิ่ง เริมก่อ รอวันชื่น
ต้องสะอื้น กลืนช้ำ  ระกำหา
ผิดที่ฉัน นั้นป่วน คร่ำครวญพา
สิ่งนานา มาเพิ่ม เติมร้าวราน

กราบขอโทษ กับเหตุ ไร้เจตสร้าง
บนเส้นทาง วางครอบ เกินขอบขาน
ไม่ทันคิด ผิดจึง ติดตรึงมาน
โปรดสงสาร ดวงจิต คิดอภัย

***อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
ขอคืนรอย สมาน ร่วมฝันใฝ่
เยื่อปราณี หากมีเหลือ เผื่อแผ่ใจ
ต่อนี้ไป จะไม่ทำ...เธอช้ำตรม..

“สุนันยา”

กราบขอโทษ จากเหตุ ไร้เจตสร้าง
เรื่องบางอย่าง เกินคาด อาจไม่สม
รู้เจ็บลึก ปวดร้าว คราวระบม
จะไม่ทับ ทุกข์ถม ให้ตรมทรวง

ขอโทษที จากมาน ขอกรานกราบ
หากรับทราบ กลับมา ถ้ายังห่วง
สักน้อยนิด คิดหนา สุดาดวง
มิเคยล่วง เกินเหตุ เจตจำนง

ขออภัย ได้ไหม ใคร่ครวญเถิด
สิ่งใดเลิศ ดลจิต อนิสงฆ์
ขอให้เขา กลับมา อย่าพะวง
ส่งใจตรง จากสาว ด้วยร้าวราน 

"ดิน"

[สุนันยา]

ฉันแค่คิดผิดเองปากเก่งพูด
หากพิสูจขูดขัน...ก็พลันขม
เก่งแต่ปากมากพาน้ำตาพรม
จึงมาจมห่มแต่..บาดแผลใจ
ฉันมันผิด...คิดซี้! ผิดที่ฉัน
แอบไหวหวั่นสั่นทั่วระรัวไหว
ฉันผิดเองเร่งรัด...รักลัดไป
เธอจึงไม่ได้ตอบ..มอบรักรอ
เธอไม่คิด ..."ผิดนี่คือที่ฉัน"
ที่ไปฝันหวั่นไหว..ดวงใจพ้อ
"เธอไม่รัก"หักฝัน..ที่ฉันทอ
เลยต้องต่อ"ขอรัก..ที่พักใจ"
จะมีไหม...ใครสน.คนไร้ค่า
มีเมตตามาช่วยด้วยผ่องใส
ฉันมันเป็นเช่นดินสิ้นค่าไป
จะมีใคร...ใครกันหันมามอง

ใจใฝ่แต่แค่เธอ..เสมอแน่น
อยู่ในแกนแดนวัน'ฉัน-เธอ'สอง
ฝันลมลมแล้งแล้ง..รักแห้งตรอง
ใจก็หมองหม่นเศร้าแทบเหงาจริง
ขอปันใจ.ได้ไหม...แสนไหวหวั่น
นิดเดียวเอง...เท่านั้น..ให้ฉันผิง
เศษความรัก..ที่เธอ..เผลอให้อิง
กับร่องรอย...อ้อยอิ่ง....ที่ทิ้งลง

ที่เอื้อนเอ่ยเปรยคำ เพียงย้ำบอก
มิได้หลอกลวงใจ เพื่อไหลหลง
ทุกสิ่งอย่างวางไว้ ในจำนงค์
มิปลิดปลง ลงโทษ หรือโกรธเธอ

อาจวางเรื่อง เคืองขุ่น ด้วยวุ่นนัก
ลืมคำรัก สลักร้อย คอยเสนอ
แต่ยังคง ตระหนัก ว่าอยากเจอ
รักเสมอ ยึดมั่น มิผันแปร

ผิดครั้งนี้ ที่กล่าว ช่างร้าวลึก
ในสำนึก ตรึกเป็น เช่นรอยแผล
สิ่งที่หวัง ยังอยู่ คู่ดวงแด
หากเธอไม่ เหลียวแล คงแพ้ทาง

ร้อยกรองกานท์ สาส์นส่ง ไว้ตรงนี้
บอกคนดี อีกครา อย่าเมินหมาง
ไร้ซึ่งเล่ห์ เพทุบาย ที่หมายวาง
ด้วยทุกอย่าง กล่าวชี้ อยู่ที่ใจ...

"สุนันยา"

[yaguza]

เธอมิได้ ตั้งใจ ใครจะว่า
จงหันหน้า ใคร่ครวญ ทบทวนใหม่
ผิดแค่ครั้ง สองครั้ง ช่างประไร
มาเริ่มใหม่ น้องยา อย่ากังวล

เธอก็ผิด ฉันก็ผิด อย่าคิดมาก
มันเดายาก ลองดัก อีกสักหน
หากว่าเข้า เจ้าแม่ คงแก้จน
สามตัวบน เลขงาม ต้องตามแทง



 
.......ยากูซ่า......

[รการตติ]

******ผิดที่ฉัน******

อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
แต่วันนี้ กลายขาน กานท์ขื่นขม
เป็นความผิด ติดวาง ดุจสร้างปม
ให้เป็นรอย ระทมถมอุรา

ไมตรีเพิ่ง เริมก่อ รอวันชื่น
ต้องสะอื้น กลืนช้ำ  ระกำหา
ผิดที่ฉัน นั้นป่วน คร่ำครวญพา
สิ่งนานา มาเพิ่ม เติมร้าวราน

กราบขอโทษ กับเหตุ ไร้เจตสร้าง
บนเส้นทาง วางครอบ เกินขอบขาน
ไม่ทันคิด ผิดจึง ติดตรึงมาน
โปรดสงสาร ดวงจิต คิดอภัย

***อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
ขอคืนรอย สมาน ร่วมฝันใฝ่
เยื่อปราณี หากมีเหลือ เผื่อแผ่ใจ
ต่อนี้ไป จะไม่ทำ...เธอช้ำตรม..

“สุนันยา”

[สุนันยา]

กราบขอโทษ จากเหตุ ไร้เจตสร้าง
เรื่องบางอย่าง เกินคาด อาจไม่สม
รู้เจ็บลึก ปวดร้าว คราวระบม
จะไม่ทับ ทุกข์ถม ให้ตรมทรวง

ขอโทษที จากมาน ขอกรานกราบ
หากรับทราบ กลับมา ถ้ายังห่วง
สักน้อยนิด คิดหนา สุดาดวง
มิเคยล่วง เกินเหตุ เจตจำนง

ขออภัย ได้ไหม ใคร่ครวญเถิด
สิ่งใดเลิศ ดลจิต อนิสงฆ์
ขอให้เขา กลับมา อย่าพะวง
ส่งใจตรง จากสาว ด้วยร้าวราน 

"ดิน"

หวังว่าความ ปราณี มีมอบให้
ด้วยสายใย ได้เคย เปรยประสาน
เหตุผลมี พร้อมเผย เฉลยมาน
โปรดอย่าปล่อย ให้กาล ผ่านเลยลา

ผิดที่สร้าง วางเรื่อง เคืองกำหนด
ช่วยละลด บรรเทา ซึ่งกล่าวหา
ด้วยไม่คิด ไว้ก่อน อ่อนระอา
หากเมตตา ยังมี อย่าหนีไกล

นอกเสียจาก คำเอ่ย ที่เคยอ้าง
เพียงแค่วาง ให้เห็น เน้นว่าใช่
แท้ที่จริง ไร้เมตตา จึงลาไป
หากไม่ใช่ ดั่งคำกลอน...โปรดย้อนคืน...

“สุนันยา”

[blues]

<a href="http://www.youtube.com/v/FrYdSgzoXBc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/FrYdSgzoXBc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

******ผิดที่ฉัน******

อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
แต่วันนี้ กลายขาน กานท์ขื่นขม
เป็นความผิด ติดวาง ดุจสร้างปม
ให้เป็นรอย ระทมถมอุรา

ไมตรีเพิ่ง เริมก่อ รอวันชื่น
ต้องสะอื้น กลืนช้ำ  ระกำหา
ผิดที่ฉัน นั้นป่วน คร่ำครวญพา
สิ่งนานา มาเพิ่ม เติมร้าวราน

กราบขอโทษ กับเหตุ ไร้เจตสร้าง
บนเส้นทาง วางครอบ เกินขอบขาน
ไม่ทันคิด ผิดจึง ติดตรึงมาน
โปรดสงสาร ดวงจิต คิดอภัย

***อักษรกานท์ วันก่อน เคยอ่อนหวาน
ขอคืนรอย สมาน ร่วมฝันใฝ่
เยื่อปราณี หากมีเหลือ เผื่อแผ่ใจ
ต่อนี้ไป จะไม่ทำ...เธอช้ำตรม..

“สุนันยา”

ไม่เคยชิมกลอนใด ได้รสหวาน
เพียงแค่อ่านตัวอักษร ซ่อนผสม
ที่มันเผยความรู้สึก ที่ลึกคม
คอยฝังจมอยู่ในใจ ให้เผยมา

ไม่ว่าสุข ทุกข์ร้าว หรือโศกเศร้า
เรื่องของเราที่พานพบ ประสบหา
หรืออดีตกรีดใจ ให้โรยรา
กลั่นออกมาให้เป็นหยด ใส่บทกลอน

เป็นเรื่องราวของชีวิต ลิขิตสร้าง
เป็นตัวเอกหรือตัวนาง ที่วางสอน
กำกับโดยตัวตน ผ่านคนจร
ทุกบทตอนไร้สคริป หยิบต้องดู

เมื่อมันเป็นชีวิต ของคนหนึ่ง
ที่ประสงค์พึงใจ ให้ใครรู้
ผ่านอักษรเป็นกลอน ให้เชิดชู
เปรียบดั่งครูสอนศิษย์ ให้คิดไกล

กลอนของเธอสระสวย ด้วยความหมาย
เมื่อเยื้องกรายได้ตวัด พู่กันไหน
บทชีวิตของเธอ สะท้อนใจ
เมื่อฉันได้อ่านมัน ไม่ผิดเลย



bluesky

[สุนันยา]

เธอมิได้ ตั้งใจ ใครจะว่า
จงหันหน้า ใคร่ครวญ ทบทวนใหม่
ผิดแค่ครั้ง สองครั้ง ช่างประไร
มาเริ่มใหม่ น้องยา อย่ากังวล

เธอก็ผิด ฉันก็ผิด อย่าคิดมาก
มันเดายาก ลองดัก อีกสักหน
หากว่าเข้า เจ้าแม่ คงแก้จน
สามตัวบน เลขงาม ต้องตามแทง



 
.......ยากูซ่า......

หากไม่ว่า ไม่โกรธ โปรดรับรู้
สิ่งที่อยู่ ซ่อนนัย ใครมาแฝง
ให้กังวลหม่นไหม้ ใจเคลือบแคลง
หวาดระแวง แสร้งว่า ทำมาอำ

ไม่รู้เรื่องเลขเด็ด เข็ดขยาด
จึงต้องขาด งวดแทง ใช่แกล้งขำ
ไม่มีองค์ ทรงร่างช่างระกำ
ไม่รู้สูงรู้ต่ำ...กำลูกเดียว.....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ขอขอบคุณ วจีกานท์ ที่ขานขับ
ขอน้อมรับ แนบใน ใจเสมอ
ชื่นกมล คนเหงา เมื่อคราวเจอ
ทุกถ้อยคำ นำเสนอ เธอให้มา

ความโศกเศร้า เข้าถม ระทมจิต
ด้วยความผิด ติดกลอน อ้อนภาษา
กลับกลายเป็น ทำร้ายให้ระอา
ใครหนึ่งต้อง อ่อนล้า อำลากลอน

เฝ้าอ้อนวอน ด้วยกานท์ มานขื่นขม
ผสานสมพรมพร่าง ทางอักษร
สะท้อนในวิญญาณ์ สุดอาทร
ยอมรับผิด ทุกตอน วอนปราณี

“ระหว่างความ หวามไหว ในกานท์หวาน”
สะท้อนมาน วิโยค ที่โศกศรี
เจตจำนง คงไว้ ในกวี
แต่ฤดี แสนเศร้า....ใครเข้าใจ...

“สุนันยา”

[สุนันยา]

ไม่เคยชิมกลอนใด ได้รสหวาน
เพียงแค่อ่านตัวอักษร ซ่อนผสม
ที่มันเผยความรู้สึก ที่ลึกคม
คอยฝังจมอยู่ในใจ ให้เผยมา

ไม่ว่าสุข ทุกข์ร้าว หรือโศกเศร้า
เรื่องของเราที่พานพบ ประสบหา
หรืออดีตกรีดใจ ให้โรยรา
กลั่นออกมาให้เป็นหยด ใส่บทกลอน

เป็นเรื่องราวของชีวิต ลิขิตสร้าง
เป็นตัวเอกหรือตัวนาง ที่วางสอน
กำกับโดยตัวตน ผ่านคนจร
ทุกบทตอนไร้สคริป หยิบต้องดู

เมื่อมันเป็นชีวิต ของคนหนึ่ง
ที่ประสงค์พึงใจ ให้ใครรู้
ผ่านอักษรเป็นกลอน ให้เชิดชู
เปรียบดั่งครูสอนศิษย์ ให้คิดไกล

กลอนของเธอสระสวย ด้วยความหมาย
เมื่อเยื้องกรายได้ตวัด ภู่กันไหน
บทชีวิตของเธอ สะท้อนใจ
เมื่อฉันได้อ่านมัน ไม่ผิดเลย



bluesky

ร้อยลำนำ ตามจริง ในสิ่งเห็น
ดั่งที่เป็น เช่นใจ นี้ใคร่เผย
ทุกถ้อยเรียง เพียงให้เพื่อได้เปรย
พร้อมเอื้อนเอ่ย อธิบาย เพื่อคลายปม

สลักกานท์ ขานริน จินต์โศกเศร้า
ด้วยหทัย คนเหงา เฝ้าขื่นขม
รำพันถึงซึ่งใคร จากใจตรม
คิดคำคม อักษร พร่ำวอนมา

เนื้อความจึง ขาดหวาน สานสัมผัส
ยังข้องขัด สำนวน มากครวญหา
สำนึกใน ใจผิด ที่ติดมา
อักษรา หมองหม่น เปื้อนปนกานท์

ขอขอบคุณ น้ำใจ ในมิ่งมิตร
ที่สะกิด คิดเคียง สำเนียงสาส์น
กำลงใจคอยตอบ เพื่อปลอบมาน
ชื่นวิญญาณ ยิ่งแท้ ไม่แลเลือน

เมื่อเผยปม ประเด็น อย่างเด่นชัด
ยังข้องขัด มิวาย หมายเชือดเฉือน
คงหมดสิ้น เมตตาไม่มาเยือน
ความเป็นเพื่อน คงจบ ยากพบพา....

“สุนันยา”

บางทีการสื่อสาร ทางตัวหนังสือ
อาจะไม่ละเอียด เหมือนการพูดคุยกันจริงๆ
อาจจะทำให้ คนอ่านคิดมาก และเสียใจ โดยที่คนเขียน ไม่ได้เจตนาเลย
ต้องกราบขอ อภัยด้วย นะคะ ถ้าล่วงเกินใคร
ลานกลอน ไม่ได้ผิด ทำไมต้องคิดจากไปด้วย....
ทำไมไม่ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก และสานฝัน ในสิ่งที่ชอบต่อไป
การตัด สินใจบางอย่าง ทำให้ คนที่ ไม่รู้เรื่อง และไม่มีเจตนา ต้อง เสียใจ...