ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

ฉันไม่อาจเขียนคำตามใจคิด
ไม่อาจเขียนชีวิตด้วยดินสอ
แค่รู้ว่าคืนหนาว...ดาวยังทอ
ก็ยังอยู่...รู้รอ...วันต่อไป

อย่ากังวลว่ารักจักอ้างว้าง
แค่มีบ้าง...ใช่ประจำ...การร่ำไห้
ยังเคารพทุกสิทธิ์คิดอะไร
ตัดสินใจให้ดี...นี่ชีวิต

อย่าโยนหินถามทางอ้างโน่น-นี่
คิดเอาเอง...คนดี...เธอมีสิทธิ์
รัตติกาลผ่านมาฟ้ามืดมิด
อีกไม่นาน...ดวงอาทิตย์...จะชิดฟ้า

[กังวาน]

เธอเฝ้ามองจ้องฉันจนหวั่นไหว
เอายังไงเกลียดหรือรักหนักจริงหนา
จะละเมิดเปิดหรือปิดผิดสัญญา
จะรักษาหรือจะทำให้ช้ำตาย

สิทธิของเธอเสนอให้ฉันไม่เปลี่ยน
ขอให้เขียนจนจบอย่าลบหาย
ความสัมพันธ์วันเก่าเล่านิยาย
อย่าเสียดายถ้าจะจบเลิกคบกัน

ฟ้ายังเด่นเป็นสีฟ้าเหมือนคราก่อน
ฉันยังนอนหลับลงและคงฝัน
น้ำตาอาจไหลร่วงถึงดวงจันทร์
แต่ช่างมันมิอยากคิด...สิทธิของเธอ

[Music]

ฉันไม่อาจเขียนคำตามใจคิด
เพียงน้อยนิดน้ำตามาเสนอ
ยังร่ำร้องของหายที่หมายเจอ
อยากออเออปลอบใจ..ข้างในครวญ

อย่ากังวลว่ารักจักอ้างว้าง
ดั่งลอยคว้างค้างคำให้กำสรวล
ข่าวเธอร้าวหนาวสั่นแสนรัญจวน
ก็ยิ่งชวนช้ำชอกระลอกตาม

อย่าโยนหินถามทางอ้างโน่น-นี่
รักเต็มที่บอกได้..ใครจะห้าม
แม้เป็นช่วงเหลวไหลหัวใจทราม
แต่...งดงามทุกช่วงที่ล่วงเกิน

 

  ขออนุญาต.ยืมบรรทัดแรกของทุกบทด้วยนะคะ..คุณกัลมลี*