ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

อากาศเช้า เทาทึม สลึมหมอก
สายลมหยอก ยอดหญ้า เอนล้าไหว
ยืนสะท้าน มานหลง คงคิดไกล
มีบ้างไหม ใครหนึ่ง คิดถึงเรา

คน-คนนี้ หนาวหนัก ขาดรักหนุน
ไร้ไออุ่น คุ้นข้าง ช่างว่างเปล่า
แลทางขวา มาซ้าย ได้เพียงเงา
เป็นเพื่อนเหงา หนาวลม เฝ้าข่มใจ

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

เขาคิดถึง เธออยู่ ไม่รู้เหรอ
ไปละเมอ เพ้อถึง คะนึงไหน
เขาคิดถึง เธอนั้น ทุกวันไป
ทุกหายใจ เขาออก ไม่หลอกลวง

คิดถึงถึง คะนึงหา พาหวั่นไหว
หนาวลมหนาว บางไหม ใจเป็นห่วง
อยากจะไป ใกล้เจ้า เนาว์แนบทรวง
กลัวพ่อควง ปืนใส่ เสียวไส้จัง

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/p_r3o6Hhvl8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/p_r3o6Hhvl8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

สุริยา ฟ้าสาง เรืองรางส่อง
นภาผ่อง รองรุ่ง มุ่งสู่หวัง
เริ่มวันใหม่ ต้นปี ดีใจจัง
ทิ้งความหลัง ครั้งเก่า ที่เศร้าใจ

เปิดหน้าต่าง สูดเข้า เบาลมออก
แล้วเริ่มบอก ตัวเอง เร่งวันใหม่
ต่อจากนี้ เป็นต้นปี เป็นต้นไป
ก้าวเฝ้าใฝ่ ในจริง สิ่งที่ควร

แล้วอาบน้ำ สระผม พรมแป้งปัด
ผมเล็บตัด ขัดล้าง สะสางด่วน
ใส่ใบบอน รองวาง คราสางนวล
เข้าในสวน ชวนแม่พ่อ รอริมธาร

ลงนั่งเรือ ลอยไหล กลางสายสินธุ์
ตั้งดวงจินต์ วาทะ อธิษฐาน
สิ่งมิดี พานพบ ประสบการณ์
เคยร้าวราน ผ่านพ้น อย่ายลมี

ฝากคงคา พาไป ดวงใจช้ำ
ใต้ท้องน้ำ ด่ำดิ่ง สิ่งไรที่
มากล้ำกราย หมายย่ำ ช้ำชีวี
ขอพอที นี้ต่อไป ใจสุขพลัน

 

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


อโณทัยไขแสงแจ้งกระจ่าง
คัคนางค์พร่างตาพาสุขสันต์
อรุณฤกษ์เบิกดิถีเริ่มชีวัน
ใจเปิดน้อมพร้อมกันตะวันเรา

ขอโฉลกโชคดีเริ่มชีวิต
สมดังจิตคิดความงามเฉลา
หากสิ่งขวางกางกั้นให้บรรเทา
ดับร้อนเร่าเผาผลาญสำราญรมย์

ขอไกลห่างร้างจิตพิษกิเลส
พ้นภัยเภทเมตตามาเคียงสม
อย่าประสบพบปองกับหมองตรม
ได้ดอมดมชมชื่นรื่นละไม

ขอสุขศรีปีใหม่ซึ่งไตรรัตน์
ผ่องพิพัฒน์แพร้วพร่างกระจ่างใส
เพี้ยงพิสุทธิ์ดุจสุริโยอโณทัย
เบิกขานไขให้นภางค์แก้วกลางใจ...


บูรพาฯ

ขอให้น้องดินมีความสุขมาก ๆ ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่เน้อ 


 

[khuadkao]

เกษมศรีปีใหม่

สุขเกษมเปรมปรีดิ์ขึ้นปีใหม่
สุขสดใสเลอค่ากว่าปีก่อน
สุขนิรันดร์เคียงคู่อยู่ถาวร
สุขขจรหอมหวานชื่นบานใจ

หยิบท้องฟ้าเพียงเอื้อมเงื้อมมือถึง
เด็ดดาวดึงดวงมาแค่คว้าไขว่
เหยียบก้อนเมฆคล้ำขาวด้วยก้าวไป
ตะวันนั้นจันทร์ไหนใคร่จำนน

หวังใดได้ดั่งหวังสมตั้งจิต
การใดได้ดั่งคิดสัมฤทธิ์ผล
ความมั่งมีมั่งคั่งประดังตน
โรคภัยพ้นผ่านทั่วชั่วชีวิต

เรียบเรียงร้อยสลักอักษรสาส์น
สร้างกลอนกานท์บรรจงลงลิขิต
ส่งคำพรมอบฝากจากนิมิต
ไม่วิจิตรความถ้อย...แต่ร้อยจากใจ

เอามาใส่ให้แล้วล่ะ.........

[รพีกาญจน์]

...............................
ขอพอที นี้ต่อไป ใจสุขพลัน

ฤๅจะฟาด บาดทรวง ยามล่วงเจ็บ
เท่าขี้เล็บ กลัวสุด จะหยุดฝัน
หลังพักฟื้น คืนเดิม เริ่มชีวัน
จ่อมจาบัลย์ จมดาน นานนับปี

แม้เรียงถ้อย ร้อยคำ นำเสนอ
ไร้ปรนเปรอ ละออง พิษหมองศรี
ใจเติมหวาน จารจรด รสวจี
บ่มนาที หอมอบ จบก่อนวาง

ส่งความหวัง พรั่งพรู สู่ชีวิต
ใช่นิมิต วันเสาร์ เช้าก่อนสาง
เพื่อสลัว มัวมืด คลายจืดจาง
ที่เลือนลาง สว่างจ้า คราอุทัย

กาลบรรจบ ครบรอบ ลืมบอบช้ำ
เพียรน้อมนำ ธรรมบถ จิตสดใส
เฝ้าองค์พรหม โยมลูก ผูกฤทัย
คอยรับใช้ ใกล้กราบ ตราบนิรันดร์

พ่อและแม่ คือ พรหมของลูก ดินทำถูกแล้ว

 

รพีกาญจน์

[D]

คิดถึง...กันบ้างไหม
จะมีใคร ไหนบ้าง ว่างคิดถึง
คน-คนนี้ ที่ยัง ฝังคะนึง
นั่งรำพึง ตรึงตา ผวาครวญ

เข้ามิได้...ใจหงอยเหงา
คอยแต่เฝ้า เศร้าใจ อาลัยหวน
คิดถึงกานท์ จารเก่า เคล้าไออวล
นึกทบทวน รวนเร คงเห่ตรม

เบื้องหลังคล้าย....ใจพันผูก
ปรนปลอบปลูก หยูกยา พาผสม
รักษาใจ คลายเจ็บ เหน็บระทม
หายขื่นขม จมจินต์ จน"ดิน"ดี

ดีใจนัก...เข้าพักใหม่
แสนสุขใส ใจจิต ของอิตถี
ครั้นยามเหงา เฝ้าขาน กานท์วลี
เผยวจี รี่ไหล ให้ใจพา

เขียนตอน..ที่เข้าบ้านมิได้อ่ะ

"ดิน"

[D]

คิดถึง...
คนเคยซึ้ง ตรึงหวาน เคยขานไข
คนเคยรัก ทักแล แคร์เยื่อใย
บัดนี้ไป ไกลกัน มิหันมา

เวลาว่าง...
มิเคยห่าง กานท์พี่ นั้นมีค่า
เข้ามามอบ ปลอบใจ ใฝ่เยียวยา
ทุกทิวา ราตรี เคยมีกัน

มิเหลือ...อะไรเลย
คำที่เคย เผยมา วาจามั่น
หากก่อนรู้ สักนิด มิคิดปัน
ปล่อยใจฝัน บั่นทอน รอนจิตใจ

"ดิน"

[Shumbala]

คิดถึง...
คนเคยซึ้ง ตรึงหวาน เคยขานไข
คนเคยรัก ทักแล แคร์เยื่อใย
บัดนี้ไป ไกลกัน มิหันมา

เวลาว่าง...
มิเคยห่าง กานท์พี่ นั้นมีค่า
เข้ามามอบ ปลอบใจ ใฝ่เยียวยา
ทุกทิวา ราตรี เคยมีกัน

มิเหลือ...อะไรเลย
คำที่เคย เผยมา วาจามั่น
หากก่อนรู้ สักนิด มิคิดปัน
ปล่อยใจฝัน บั่นทอน รอนจิตใจ

"ดิน"

คนึงหา..
บินข้ามฝากจากหล้าสู่ฟ้าไหน
ระยะทางแสนห่างหรือจางไป
ความหวนไห้จึงล้าเกินฝ่าบิน

รอคอย..
จนดาวลอยลับดวงห้วงถวิล
ยังรอพรุ่งรุ่งลางกระจ่างจินต์
แล้วโรยรินถวิลหาอีกคราครัน

 

[D]

ละอองหมอก หยอกเย้า เคล้ายอดหญ้า
มวลพฤกษา ป่าไพร  คล้ายสุขสันต์
นกถลา กากู่ จับคู่กัน
เหลือบกายฉัน หันข้าง อ้างว้างจัง

"ดิน"

[saknun]

ศิรินภา ฟ้างาม ยามแดดส่อง
เป็นสีทอง ผ่องใส ในห้วงหาว
มองออกไป ไกลตา หาดวงดาว
เมฆหมอกขาว ลอยเลื่อน เหมือนจากลา

[รพีกาญจน์]

" กรรมในอดีตชาติ "

ไม่ฆ่ามันมันบุกเราถูกฆ่า
ตามบัญชาประสงค์องค์เหนือเกล้า
การสู้รบตบตีมีหนักเบา
ร่างสั่นเทาถอยใครมิใช่ชาย

สร้างสีหน้าท่ารำอำมหิต
ไล่ตามติดฟันฟาดคอขาดหาย
ยุทธ์แยบยลกลเม็ดดุเด็ดพราย
เอาความตายตั้งเข่นเป็นเดิมพัน

แบ่งผู้คนปล้นเสบียงเลี้ยงกองทัพ
ได้ทีจับผู้หญิงอิงแอบขวัญ
ทุบไม้เบื่อเจือน้ำดื่มอำกัน
ซุ่มบนสันโจมค่ายท้ายขบวน

เลือดไหลรินวิญญาณเซ่นดานดิบ
ฝุ่นยิบยิบฟุ้งไกลเสียงไห้หวน
ร้องระงมผสมด้าวคาวอบอวล
จนจะจวนเสร็จศึกคลายคึกลง

ชักม้าวนเวียนวากย์นับซากศพ
ขุดฝังกลบหลุมใหญ่ใกล้ป่าโป่ง
เมียตกม่ายกลายทาสเรือนบาทบงสุ์
ลูกเต้าคงกำพร้าชะตามัว

...................................

คือเวรกรรมนำผลดลชาตินี้
เป็นสตรีเข็ญใจไร้ลูกผัว
ถูกชิงรักหักสวาทอนาถกลัว
หากรู้ตัวอย่าท้อขอแก้กรรม

 

รพีกาญจน์

[D]

ที่สิบสี่ กุมภาฯ วาเลนไทน์
ก็หวั่นไหว แต่เช้า เฝ้าครวญคร่ำ
ย้อนเก่าปี มีเก็บ ฝังเจ็บจำ
ทุกถ้อยคำ ย้ำเตือน มิเลือนลง

ในทุกปี มีเคราะห์ สะเดาะมิไหว
กรรมยิ่งใหญ่ หนักหนา จึงพาส่ง
โชคมิช่วย อวยชิด จำปลิดปลง
วาเลนฯตรง คงกลาย หลายเรื่องราว

ยี่สิบสอง นาฬิกา วาเลนไทน์
รถตรงไป ยังบ้าน สะท้านผ่าว
มีตัวเงิน-ตัวทอง ครองขวางยาว
ใจสั่นพราว สาวกด หมดเบรถทัน

เสียงสนั่น ดันท้าย หงายผงะ
แรงปะทะ ผละพลั้ง นั่งใจสั่น
รถกระแทก แหลกยุบ บุบครึ่งคัน
ก้าวมานั่น หวั่นนัก ฉันชักกลัว

เจ้าของรถ ร่างใหญ่ ใกล้ห้าสิบ
เสียงเงียบกริบ หยิบไฟ แล้วส่ายหัว
เป็นอะไร ไหมหนอ ล้อหลุดชัวร์
เบรคหยุดตัว มัวเพลิน บังเอิญชน

คือ..คืนวันวาเลนไทน์ เวลาสี่ทุ่มกว่าๆ"ดิน"ขับรถกลับบ้านหลังจากเยี่ยม"คุณแม่"ค่ะ
ระหว่างทางมี "ตัวเงิน ตัวทอง"ขึ้นมาขวางถนนพอดี  "ดิน"ตกใจกดเบรคมิด
เป็นเหตุให้คันหลังที่ตามมาติดๆเบรคไม่ทันชนท้ายรถของ"ดิน"เต็มๆ
ไม่น่าเชื่อ..ชายร่างใหญ่ แต่ใจดี  พ่วงมาส่งอู่  รับช่วยจ่ายค่าซ่อมครึ่งหนึ่ง
พอสายๆอีกวัน(คือวันนี้)"ดิน"โทรปรึกษา"พี่รพีฯ"ท่าน..กลอน"พี่รพีฯ" เลยออกมาแบบด้านบนอย่างที่เห็นละค่ะ
"ดิน"ขอขอบคุณ"พี่รพีฯ" และ "ภรรยา"ท่านค่ะ
 

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

อันเคราะห์หาม ยามร้าย หายสิ้นแล้ว
ด้วยคลาดแคล้ว แนวร้าย หายผ่านพ้น 
จงมุ่งหน้า ฝ่าฝัน อันมืดมน
จงตั้งตน บนท่าม ความเป็นไป

สิ่งที่เห็น เป็นไป ใช่อาเพศ
มันเป็นเหตุ เศษกรรม ทำหนไหน
ในอดีต ชีวิตผ่าน มานานไกล
ต้องชดใช้ ให้หมด แล้วจดจำ

จะไม่ทำ กรรมซ้ำ หรือทำใหม่
จงตั้งใจ ไว้หนา อย่าถลำ
เรื่องฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต อย่าคิดทำ
อย่าเหยียบย่ำ ทำทรัพย์ ใคร ให้วอดวาย

อย่าล่วงเกิน เดินตรง หลงทางผิด
ไปมุ่งคิด ผิดชู้  ดูเสียหาย
เจรจา พาที่ ชี้ต้นปลาย
ผิดเป้าหมาย กลายสับสน เป็นกลลวง

อย่าดื่มเหล้า เมาเบียร์ ละเหี่ยจิต
ทำชีวิต ลิขิตใหม่ ไปแดนสรวง
ส่วนกรรมเก่า เราทำไว้ ไปตามดวง
อย่าได้ล่วง บ่วงกรรมใหม่ ได้กล่าวมา

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/6ROndpycfTE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/6ROndpycfTE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอขอบคุณ ทุกภาพ และทุกบทเพลง จาก Internet และ Youtubeค่ะ

[Shumbala]

ยามเธอท้อทุกข์ทนจนที่สุด
ขอเธอหยุดมองจันทร์เช่นวันก่อน
ม่านจันทร์ส่องส่งสารผ่านอาทร
จากใจจรดวงหนึ่งถึงใจเธอ

แม้ล้มลงตรงนี้มีที่พัก
ทุกข์ร้ายจักผ่านไปได้เสมอ
ฟ้าหลังฝนพราวเพริศอย่างเลิศเลอ
รอเสนอเธออยู่ผู้อดทน

แสงสุดท้ายปลายทางสว่างไสว
ศิวิไลซ์รองรัศมิ์หลังขัดสน
แสงดาวรายรอเรืองณ.เบื้องบน
มอบแด่เธอเมื่อทุกข์พ้นจนนิรันดร์

*****

*ขอให้คุณยัยเฉาผ่านอุปสรรคนานาไปได้ด้วยดีนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับผม*

[D]

จงยิ้มรับ กับชีวิต เมื่อผิดหวัง
จงอย่าชัง ชิงโลก เมื่อโศกศัลย์
สู้มันสิ มิต้อง หมองจาบัลย์
หากชีวัน เรายัง ความหวังมี

แม้ยังอยู่ สู้ทน ไปจนกว่า
ตราบชีวา วอดวาย กลายเป็นผี
เพียงผิดพลาด พลั้งไป ใช่สิ้นดี
ชีวิตนี้ ความหวัง ยังรอเรา

"ดิน"ขอขอบคุณทุกกำลังใจ..ทั้งหลังไมค์ และหน้าบอร์ดค่ะ
กลอนบทนี้ "ดิน"จำไว้ใช้กับตัวเอง นานมากแล้วประมาณเรียนมัธยมต้นๆ
ไม่ทราบว่าจะผิดไปบ้างหรือเปล่า..*ไม่ทราบนามผู้แต่งค่ะ*

"ดิน"

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=NPxvjyXfCxo (External Embedding Disabled)

มีสลาย คลายคืน เหมือนตื่นหลับ
เพียงสดับ รับนำ คำขานไข
มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง สร้างจิตใจ
งามวิไล เรืองรอง ประคองตน

แต่มิอาจ เป็นได้ ดั่งใจคิด
เนรมิตร คงมั่น นั้นทุกหน
คงแล้วแต่ เทพท่าน บันดาลดล
จะสุขล้น หม่นทุกข์ คลุกคละไป

อนิจจา ไม่เที่ยง เพียงชีวิต
กรรมลิขิต ผิดเก่า เรียงเราไว้
แม้มานมาด เหมือนมั่น มิหวั่นใด
ตั้งมุ่งใฝ่ ในความดี มีผลปลาย

ขโมยของเก่ามาให้เด็กๆอ่าน  ตอนนี้คิดไม่ออกอ่ะ

"ดิน"

[D]

มะลิร้อย ห้อยพวง หมายห่วงผุด
บริสุทธิ์ ดุจเช่น เย็นน้ำใส
รักสุดซึ้ง ตรึงฉ่ำ น้ำอบไทย
สิบนิ้วไหว้ ใกล้กราบ ซาบซึ้งแด

อธิษฐาน ผ่านฟ้า เทพารักษ์
ยลปกปักษ์ ภักดิ์เย็น เช่นดุจแข
หมดโรคร้าย ภัยทุกข์ มิรุกแล
ล่วงวัยแก่ ชแรเฒ่า แนบเนานาน
/////////
กระทำผิด คิดพลาด อาจมีบ้าง
ขอปล่อยวาง สร้างเสริม เติมผสาน
อภัย"ดิน"จินต์เหงา เยาวมาลย์
ขอทิพย์ธาร ผ่านดล โปรยปรนเปรอ

"ดิน"

[D]

วานบอก...ฉันหน่อย จะได้ไหม
ฉันทำผิด อะไร ไปหรือนี่
เธอถึงทำ เมินหมาง ห่างทุกที
มิเหมือนที่ เคยคบ แรกพบมา

"ดิน"

[สมนึก นพ]

เรื่องนี้รู้แก่ใจแกล้งไก๋นั้น
เงินหนึ่งพันยืมไปทวงได้หนา
คิดดอกทบต้นใหม่ไม่ร้างรา
ขอบอกว่าทำผิดคิดแต่ทวง

นพ
21เม.ย.56