ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

..คำ่คืน..ว่างเปล่า..
กับเศษเถ้าความคิดถึง
บทกวี..ของวันวานที่หวานซึ้ง
แว่วรำพึง...ผ่านซาก..ความทรงจำ

เดือนเต็มดวงล่วงดับแล้ว
เพลงขลุ่ยแผ่ว..รำพันพรำ่
โหยหา...อาวรณ์...ซ้อนซำ้
ยิ่งยำ้..คำ่คืน...ความอาลัย

นั่งนับ..หยาดนำ้ตา
ทุกครั้งคราคราวรินไหล
ดาวล้านดวง..ในห้วงหาว..คือดาวใด
กระพริบไหว..ในคำนึง..เพียงหนึ่งนั้น

หยาดนำ้ตา..หยดสุดท้าย
ทอประกาย..ก่อนสิ้นฝัน
พริ้มตาหลับ..เดียวดาย..เงียบงัน
คำ่คืนโหดร้าย..โปรดพลัน..ผ่านเลย
 

[panthong.kh]

แม้ค่ำคืน กลืนกล้ำ ช้ำเพียงไหน
ดวงฤทัย ไหวหวาม ถามอกเอ๋ย
ยังครุกรุ่น อุ่นไอ ไฉนเอย
มาลาร้าง ทางเชย ละเลยไป

แม้เดือนดับ ลับไป ใจยังอยู่
คอยยอดชู้ คู่รัก สลักไหว
เดือนคู่ฟ้า ผ่องพักตร์ รักทรามวัย
ใจคู่ใจ เราสอง ครองนิรันดร์
พันทอง

[แป้งน้ำ]

กอดตัวเองภายใต้คืนฟ้าไร้ดาว
ปล่อยน้ำตาปลอบใจดวงเหงา . .. ว่าอย่ายอมแพ้
คนดี . . คืนที่ไร้คุณดูแล
ฉันเหมือนคนขาดความอบอุ่นจนย่ำแย่ . .. อ่อนแอลงทุกที

น้ำตาไหลรินจนเกินนับ
ภาวนาให้คุณย้อนกลับมาอยู่ตรงนี้
กลับมาซับน้ำตาให้ฉันสักนาที
ได้ไหมคนดี?
อย่าทิ้งฉันไว้ในความว่างเปล่าอย่างนี้ . .. อย่าเลย~*

[Shumbala]

แม้เดือนดับ ลับไป ใจยังอยู่
คอยยอดชู้ คู่รัก สลักไหว
เดือนคู่ฟ้า ผ่องพักตร์ รักทรามวัย
ใจคู่ใจ เราสอง ครองนิรันดร์
พันทอง

คำ่คืนยาวนาน....กับการรอคอย
ความคิดถึง..ถักร้อย..รอยฝัน
บทเพลงรัก..เลือนหาย..กับสายลมเงียบงัน
ใครคนนั้น..ไม่คืนหวนมา

ขอคำ่คืน..ทรมาน
ผันผ่าน..พ้นไป..ในปรารถนา
ก่อนตะวัน..ทอแสง..ที่ปลายขอบฟ้า
เสน่หา..จงลับลืมลง

[Shumbala]

น้ำตาไหลรินจนเกินนับ
ภาวนาให้คุณย้อนกลับมาอยู่ตรงนี้
กลับมาซับน้ำตาให้ฉันสักนาที
ได้ไหมคนดี?
อย่าทิ้งฉันไว้ในความว่างเปล่าอย่างนี้ . .. อย่าเลย~*
แป้งนำ้

คืนฟ้าไร้ดาว..หนาวเหน็บ
เจ็บปวด...จนเกินเอื้อนเอ่ย
สายสมสงัด..ไม่พัดรำเพย
ใจเอย...ไยจึงหนาวเหน็บ..เจ็บลึก

ใครกันที่จากไป
สิ้นสายใย...ความรู้สึก
ทุกคำพรำ่บอก...ตอกยำ้สำนึก
ลำ้ลึก..ยอกย้อน..จนอ่อนแอ

[ฌลา]

,,,ค่ำคืน...ที่ว่างเปล่า,,,,
ฉันจมอยู่กับเรื่องราว...ความอ่อนไหว
ภายใต้ทองฟ้ากว้าง...ยังมีใครบ้าง...เหงาใจ?...
เป็นเหมือนกันบ้างหรือไม่...เหงาจนต้องร้องไห้...กับดาว

[Shumbala]

,,,ค่ำคืน...ที่ว่างเปล่า,,,,
ฉันจมอยู่กับเรื่องราว...ความอ่อนไหว
ภายใต้ทองฟ้ากว้าง...ยังมีใครบ้าง...เหงาใจ?...
เป็นเหมือนกันบ้างหรือไม่...เหงาจนต้องร้องไห้...กับดาว

คืนแล้วคืนเล่า...ในความเปล่าเปลี่ยว
เสียงของความโดดเดี่ยว..ช่างปวดร้าว
กระซิบซำ้ๆ...ผ่านทรงจำอันยืดยาว
กับเรื่องราวเก่าๆ.....กัดกร่อนใจ

มองดาวดวงเดิม..ดวงนั้น
ดาวความฝัน...ที่เราวาดไว้
ใต้ผืนม่าน..รัตติกาล..กว้างไกล
เธออยู่หนใด?..รู้มั้ย..ใครคอย

[แป้งน้ำ]

คืนฟ้าไร้ดาว..หนาวเหน็บ
เจ็บปวด...จนเกินเอื้อนเอ่ย
สายสมสงัด..ไม่พัดรำเพย
ใจเอย...ไยจึงหนาวเหน็บ..เจ็บลึก

ใครกันที่จากไป
สิ้นสายใย...ความรู้สึก
ทุกคำพรำ่บอก...ตอกยำ้สำนึก
ลำ้ลึก..ยอกย้อน..จนอ่อนแอ

Shumbala

ห่อหัวใจไว้ในผ้าห่มผืนหนา
หอบน้ำตามา . .. ซบลงที่ตรงตักแม่
นาที ~ ที่หัวใจดวงนี้อ่อนแอ
ไม่เห็นสายตาคุณบอกว่ายังแคร์ . .. หรือห่วงใย


คุณซ่อนใครไว้ในอ้อมรัก
ไม่ใช่คนภักดีคนนี้ . .. อย่างนั้นใช่ไหม?
คืนแล้วคืนเล่าที่สายลมเงียบสงัด . .. พัดผ่านไป
. .. ใครกันโยนทิ้งเยื่อใย . ..
อยากให้ฉันรีเพลย์อีกรอบไหม? ว่าใครกัน~*

[ฌลา]

คืนแล้วคืนเล่า...ในความเปล่าเปลี่ยว
เสียงของความโดดเดี่ยว..ช่างปวดร้าว
กระซิบซำ้ๆ...ผ่านทรงจำอันยืดยาว
กับเรื่องราวเก่าๆ.....กัดกร่อนใจ

มองดาวดวงเดิม..ดวงนั้น
ดาวความฝัน...ที่เราวาดไว้
ใต้ผืนม่าน..รัตติกาล..กว้างไกล
เธออยู่หนใด?..รู้มั้ย..ใครคอย

....ค่ำคืนที่ว่างเปล่า....
กับวันเวลาของเรา...ที่เคลื่อนคล้อย
ฉันจมอยู่ในบ่อน้ำตา...และคำสัญญา...เลื่อนลอย
กี่คืนที่รอคอย...ยิ่งทำให้กำลังใจถดถอย...ร้าวราน

...ค่ำคืน...ที่ยังรอ...
หัวใจฉันทดท้อ...กลัวการเปลี่ยนผัน
ทุกเข็มนาฬิกา...ยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่า...เนิ่นนาน
ทุกวินาทีที่พ้นผ่าน...ทดแทนด้วยแสนล้าน...หยดน้ำตา

...ค่ำคืนที่เงียบงัน...
หลายสิ่งที่ทำให้ไหวหวั่น....อ่อนล้า
แต่ทุกลมหายใจ...ยังคงมีเธอไว้...เรื่อยมา
ยึดมั่นกับคำสัญญา...แม้รู้ดีว่าไร้ค่า...แต่ยังรอ...

[Shumbala]

ห่อหัวใจไว้ในผ้าห่มผืนหนา
หอบน้ำตามา . .. ซบลงที่ตรงตักแม่
นาที ~ ที่หัวใจดวงนี้อ่อนแอ
ไม่เห็นสายตาคุณบอกว่ายังแคร์ . .. หรือห่วงใย


คุณซ่อนใครไว้ในอ้อมรัก
ไม่ใช่คนภักดีคนนี้ . .. อย่างนั้นใช่ไหม?
คืนแล้วคืนเล่าที่สายลมเงียบสงัด . .. พัดผ่านไป
. .. ใครกันโยนทิ้งเยื่อใย . ..
อยากให้ฉันรีเพลย์อีกรอบไหม? ว่าใครกัน~*

 

จากวันนั้น..จนวันนี้
ที่ตอบคำถาม..ในความหวาดหวั่น
ความเสียใจ..เหมือนคมมีดกรีดฟัน
ทุกคืนวัน..ทุกเวลา..ทุกนาที

ความผิดพลั้ง..ยังคงหลอกหลอน
ซอกซอนย้อนยำ้..ยากหลบลี้
ทำได้เพียงรอ..วอนขอไมตรี
โปรดอภัยให้ที..ฉันผิดเอง

[Shumbala]

....ค่ำคืนที่ว่างเปล่า....
กับวันเวลาของเรา...ที่เคลื่อนคล้อย
ฉันจมอยู่ในบ่อน้ำตา...และคำสัญญา...เลื่อนลอย
กี่คืนที่รอคอย...ยิ่งทำให้กำลังใจถดถอย...ร้าวราน

...ค่ำคืน...ที่ยังรอ...
หัวใจฉันทดท้อ...กลัวการเปลี่ยนผัน
ทุกเข็มนาฬิกา...ยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่า...เนิ่นนาน
ทุกวินาทีที่พ้นผ่าน...ทดแทนด้วยแสนล้าน...หยดน้ำตา

...ค่ำคืนที่เงียบงัน...
หลายสิ่งที่ทำให้ไหวหวั่น....อ่อนล้า
แต่ทุกลมหายใจ...ยังคงมีเธอไว้...เรื่อยมา
ยึดมั่นกับคำสัญญา...แม้รู้ดีว่าไร้ค่า...แต่ยังรอ...

ขอเช็ดนำ้ตา..ทุกหยดนั้น
เพื่อยำ้ยืนยันสัญญา..ว่ายังสานต่อ
จะปลอบประโลม..คืนวันอันรันทดท้อ
ทดแทนให้เธอจนพอ..ขอเพียงอย่าลาไกล

ลบเลือนคืนคำ่..ครั้งเคยเปลี่ยวเหงา
วอนขอจันทร์เจ้า...จงพราวพร่างสว่างไสว
ดาวหนึ่งดวงนั้น..โปรดปันแสงแห่งใจ
ทอแสงสดใส..อีกครั้ง..ให้ฉัน.ชื่นชม

[panthong.kh]

ดาราราย พราวพร่าง กลางเวหา
เห็นจันทรา คล้อยลับ กลับขื่นขม
ใจบางบาง ว่างเปล่า แสนเศร้าซม
ยิ่งตรอมตรม เปลี่ยวเปล่า ร้าวฤดี

มองเห็นจันทร์ คู่ดาว แล้วหนาวสั่น
อุราหวั่น ไหวหวาม ยามสามนี่
ช่างเงียบเหงา วังเวง เพลงชีวี
ดั่งวจี ครวญคร่ำ จำฝืนทน

นั่งมองทาง พรางพร่า ว่ารักเหลือ
แต่ในใจ คลุมเคลือ เจือสับสน
คนรักจาก พรากไป ไกลกมล
ขอเทวา ดาลดล จนกลับคืน
พันทอง

[Shumbala]

ดาราราย พราวพร่าง กลางเวหา
เห็นจันทรา คล้อยลับ กลับขื่นขม
ใจบางบาง ว่างเปล่า แสนเศร้าซม
ยิ่งตรมอมตรม เปลี่ยวเปล่า ร้าวฤดี

มองเห็นจันทร์ คู่ดาว แล้วหนาวสั่น
อุราหวั่น ไหวหวาม ยามสามนี่
ช่างเงียบเหงา วังเวง เพลงชีวี
ดั่งวจี ครวญคร่ำ จำฝืนทน

นั่งมองทาง พรางพร่า ว่ารักเหลือ
แต่ในใจ คลุมเคลือ เจือสับสน
คนรักจาก พรากไป ไกลกมล
ขอเทวา ดาลดล จนกลับคืน
พันทอง

ดาวดาษฟ้านภาพร่าง
ส่องทาง..สว่างไสวไยขมขื่น
หากดวงใจ.มั่นคงยงยืน
ความรักคงชื่น..ในสักวัน

วอนจันทร์.โปรดสาดแสง..แรงกล้า
ทั่วโลกหล้า..ถึงใครคนนั้น
จงรู้.รับ....กลับหวนเร็วพลัน
สู่ขวัญ.วันคืน..อันยืนยง

[แป้งน้ำ]

จากวันนั้น..จนวันนี้
ที่ตอบคำถาม..ในความหวาดหวั่น
ความเสียใจ..เหมือนคมมีดกรีดฟัน
ทุกคืนวัน..ทุกเวลา..ทุกนาที

ความผิดพลั้ง..ยังคงหลอกหลอน
ซอกซอนย้อนยำ้..ยากหลบลี้
ทำได้เพียงรอ..วอนขอไมตรี
โปรดอภัยให้ที..ฉันผิดเอง

Shumbala
(อ่านว่าซุปปลาร้ารึป่าวน๊อ?)

รอยยิ้มอ่อนหวานที่ลับลา
ภาพความทรงจำติดตา . .. กับช่วงเวลาคว้างเคว้ง
ค่ำคืน . .. ที่สะอื้นกอดเงาตัวเอง
ฉันเหมือนจมอยู่ใต้ทะเลลึกวังเวง . .. ขาดแสงไฟ

ช่วงแห่งความรู้สึกดี ~ ดี . .. ฉันนึกไม่ออก
จำได้แค่น้ำคำลวงหลอกให้หลงใหล
ทุกความปวดร้าวมันถมทับ . . . จนเกินอภัย
อย่ากลับมาให้หนักใจเลยคนดี

อย่าอ้างเยื่อใยเก่า ~ เก่า มาสานต่อ
เห็นฉันยังเจ็บไม่พอหรือ? . .. จึงแกล้งกันแบบนี้
อย่าเอาเศษใจเหลือ ~ เหลือ มายกให้ฉันเลย . .. คนดี
ความปวดร้าวที่ฉันก้มหน้ารับอยู่ตอนนี้ . .. มันเจ็บช้ำเต็มที่แล้วใจ~*

[Shumbala]

รอยยิ้มอ่อนหวานที่ลับลา
ภาพความทรงจำติดตา . .. กับช่วงเวลาคว้างเคว้ง
ค่ำคืน . .. ที่สะอื้นกอดเงาตัวเอง
ฉันเหมือนจมอยู่ใต้ทะเลลึกวังเวง . .. ขาดแสงไฟ

ช่วงแห่งความรู้สึกดี ~ ดี . .. ฉันนึกไม่ออก
จำได้แค่น้ำคำลวงหลอกให้หลงใหล
ทุกความปวดร้าวมันถมทับ . . . จนเกินอภัย
อย่ากลับมาให้หนักใจเลยคนดี

อย่าอ้างเยื่อใยเก่า ~ เก่า มาสานต่อ
เห็นฉันยังเจ็บไม่พอหรือ? . .. จึงแกล้งกันแบบนี้
อย่าเอาเศษใจเหลือ ~ เหลือ มายกให้ฉันเลย . .. คนดี
ความปวดร้าวที่ฉันก้มหน้ารับอยู่ตอนนี้ . .. มันเจ็บช้ำเต็มที่แล้วใจ~*

จันทร์โคจร..เลาะโค้งขอบฟ้า
ลับล่วงสายตา..สู่หนไหน
ดาวริบหรี่..ในคืนคำ่.รำไร
ขับสำเนียงไพร..ไหวสั่น.ระรัว

ห่มคลุมรัตติกาล..มัวหม่น
ไร้หนทางสิ้น..ทุกถิ่นทั่ว
ทอดถอนใจ..ไหวหวาดขลาดกลัว
อาบแสงสลัว..ในหัวใจ..เพียงลำพัง

[Music]

๐.ค่ำคืน..ที่ตื่นอยู่..................ความหดหู่..อยู่เบื้องหลัง
ฝันหมาย..กลับตายรัง............เริ่มแลเหลียว..คนเยียวยา
๐.ฝันสู่..คู่สนิท.....................กลับหมดสิทธิ์..ปรารถนา
ครวญคร่ำ..แต่ร่ำลา..............ไห้อาดูร..พูนทวี
๐.ต่างคน..จึงต่างทุกข์...........แพ้เชิงรุก..หอบผ้าหนี
จำไว้..แต่สิ่งดี.......................ที่ไม่ใช่..ก็ให้วาง
๐.พร่ามัว..ตัวล่องลอย............ร้อยทั้งร้อย..คือหม่นหมาง
ยากเกิน..เดินตรงกลาง...........ยิ่งเลี้ยวลด..ยิ่งหมดใจ

<a href="http://www.youtube.com/v/UFGY3y6bhjg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/UFGY3y6bhjg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Shumbala]

๐.ค่ำคืน..ที่ตื่นอยู่..................ความหดหู่..อยู่เบื้องหลัง
ฝันหมาย..กลับตายรัง............เริ่มแลเหลียว..คนเยียวยา
๐.ฝันสู่..คู่สนิท.....................กลับหมดสิทธิ์..ปรารถนา
ครวญคร่ำ..แต่ร่ำลา..............ไห้อาดูร..พูนทวี
๐.ต่างคน..จึงต่างทุกข์...........แพ้เชิงรุก..หอบผ้าหนี
จำไว้..แต่สิ่งดี.......................ที่ไม่ใช่..ก็ให้วาง
๐.พร่ามัว..ตัวล่องลอย............ร้อยทั้งร้อย..คือหม่นหมาง
ยากเกิน..เดินตรงกลาง...........ยิ่งเลี้ยวลด..ยิ่งหมดใจ

ทุกๆความทรงจำ...
ตอกยำ้คำ่คืน..อันอ่อนไหว
ทุกๆนาที..ที่ผ่านไป
เหมือนอยู่ใน..ความมืดมน

คงอยู่แค่ความเหงา
กับความเศร้า..ความสับสน
คำ่คืน..ที่ทุกข์ทน
จะผ่านพ้น..ไปเยี่ยงไร

[ฌลา]

ขอเช็ดนำ้ตา..ทุกหยดนั้น
เพื่อยำ้ยืนยันสัญญา..ว่ายังสานต่อ
จะปลอบประโลม..คืนวันอันรันทดท้อ
ทดแทนให้เธอจนพอ..ขอเพียงอย่าลาไกล

ลบเลือนคืนคำ่..ครั้งเคยเปลี่ยวเหงา
วอนขอจันทร์เจ้า...จงพราวพร่างสว่างไสว
ดาวหนึ่งดวงนั้น..โปรดปันแสงแห่งใจ
ทอแสงสดใส..อีกครั้ง..ให้ฉัน.ชื่นชม

บอกตัวเอง....ให้พอ
หยุดเถอะหยุดรอ....ไม่มีหวัง
ไม่มีใครจะกลับมา....ใครจะเชื่อในสัญญา...เลือนลาง
เยื่อใยที่เบาบาง...ไม่อาจทัดทานเส้นทาง...ห่างไกล

...บอกตัวเอง...ว่าอย่ารอ...
หากลึก-ลึกรู้ดีว่ายังขอ....ฝันไว้
บอกตัวเองให้ลืมเธอ...แต่ทุกครั้งยังเผลอ...มองหาใคร...
หลอกตัวเองว่าลืมได้...ทั้ง-ทั้งที่รู้ว่าหัวใจ....ไม่เคยลืม...




ปล.เค้าลงแม่ กม ไม่ได้อ่า    เอาแบบนี้ไปละกันเนอะ^^

[Shumbala]

บอกตัวเอง....ให้พอ
หยุดเถอะหยุดรอ....ไม่มีหวัง
ไม่มีใครจะกลับมา....ใครจะเชื่อในสัญญา...เลือนลาง
เยื่อใยที่เบาบาง...ไม่อาจทัดทานเส้นทาง...ห่างไกล

...บอกตัวเอง...ว่าอย่ารอ...
หากลึก-ลึกรู้ดีว่ายังขอ....ฝันไว้
บอกตัวเองให้ลืมเธอ...แต่ทุกครั้งยังเผลอ...มองหาใคร...
หลอกตัวเองว่าลืมได้...ทั้ง-ทั้งที่รู้ว่าหัวใจ....ไม่เคยลืม...




ปล.เค้าลงแม่ กม ไม่ได้อ่า    เอาแบบนี้ไปละกันเนอะ^^

ยามตะวันลับขอบฟ้า
นั่งมองภาพแสงสนธยา..ที่ดำ่ดื่ม
ขอได้มั้ย หัวใจเธอ..ให้ฉันหยิบยืม
อยากเติมเต็ม ความปลาบปลื้ม..ในหัวใจ

ลืมคนนั้น ของเธอไป..เถอะนะคนดี
แล้วหันมอง..คนๆนี้..จะดีกว่าไหม?
ความคิดถึงข้างเดียว..จะมีค่าอะไร?
...เพราะการรอคอย  คนไร้เยื่อใย...
อาจทำเธอพลาด..โอกาสใหม่...กับคนดีๆ

-ต่อสระอมไม่ได้..เอาคืนด้วยสระอืมเลยนะ -

[ฌลา]

ยามตะวันลับขอบฟ้า
นั่งมองภาพแสงสนธยา..ที่ดำ่ดื่ม
ขอได้มั้ย หัวใจเธอ..ให้ฉันหยิบยืม
อยากเติมเต็ม ความปลาบปลื้ม..ในหัวใจ

ลืมคนนั้น ของเธอไป..เถอะนะคนดี
แล้วหันมอง..คนๆนี้..จะดีกว่าไหม?
ความคิดถึงข้างเดียว..จะมีค่าอะไร?
...เพราะการรอคอย  คนไร้เยื่อใย...
อาจทำเธอพลาด..โอกาสใหม่...กับคนดีๆ

-ต่อสระอมไม่ได้..เอาคืนด้วยสระอืมเลยนะ -

...บอกตัวเอง...อยู่เหมือนกัน...
หยุดรอเขาคนนั้น...คงดีกว่านี้
ชีวิตที่ไร้ความหมาย...คงก้าวต่อไป...ได้สักที...
เลิกจมกับภาพเก่าที่แสนดี...มองหาบางคนที่...ดีพอ

...แต่เธอรู้ไหม?...
ไม่ว่ายิ่งพยายามเท่าไหร่...ยิ่่งท้อ
บอกตัวเองซ้ำ-ซ้ำ...ลืมสิ่งที่เขาทำ..อย่ารอ
แต่ทุกครั้งที่คิดจะพอ...หัวใจยังจดจ่อ...ที่เดิม...

...หัวใจอ่อนแอ...
ไม่มีสิ่งใดจะดูแล...ส่งเสริม
เมื่อคิดจะลืมใคร...ก็ทำไม่ได้..เหมือนเดิม...
หลายครั้งที่คิดจะเริ่ม...กลับเหมือนยิ่งตอกย้ำและเพิ่ม...คราบน้ำตา...




5555+ ก็นะ  กลอนมันพาไป ^^