ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

เมฆหม่น  ผ่านพ้นไป         แสงรำไพ  ฉายแผ้วผ่อง
เวหา  อ่ารงรอง               อาบสีทอง  ลำยองตา

ดั่งคน  พ้นรันทด         หายสลด  หมดปัญหา
ดื่นทัณฑ์  อันค้างคา            พลันเยียวยา  มาเป็นดี

ชีวิต  ติดล้ม,ลุก            หลอมรวมทุกข์  และสุขศรี
สำแดง  แห่งโลกีย์            ไร้วิถี  ทางจีรัง
            
ธรรมดา  โลกามิส         ห้ามท้อจิต  ยามผิดหวัง
มานะ  แก้ประทัง            ดีกว่าชัง  นั่งโทษใคร
            
วันนี้  มีทุกข์ครัน         อาจสุขสันต์  เมื่อวันใหม่
อิ่มหนำ  คือกำไร            เลิกฝักใฝ่  ในราคี
            
กอบกู้  สู้ชีวิต            สุจริต  ไม่คิดหนี
อุเบกขา  ธรรมจารี            จนหรือมี  อยู่ที่ใจ

 

สุนทรวิทย์
                     

[panthong.kh]

อุเบกขา ลาลด
แถมต้องอด รันทดไว้
เงียบเหงา เศร้าทรวงใน
ท้อฤทัย ไหวหวั่นทรวง

แต่ว่า ยังสู้ได้
สู้สุดใจ โปรดอย่าห่วง
ไม่เคย คิดหลอกลวง
ในทุกห้วง หวงยิ่งนัก

ชีวิต มีดมิดหม่น
ไม่เคยสน ทนเสียหนัก
แม้อยู่ อย่างร้างรัก
แต่ก็มัก มีเรื่องมา

จึงขอ จดจำมั่น
ลีมทุกข์พลัน จงหันหน้า
หาสุข ทุกเวลา
เพราะมีค่า กว่าเงินทอง
พันทอง

[Music]

เมฆหม่น  ผ่านพ้นไป         แสงรำไพ  ฉายแผ้วผ่อง
เวหา  อ่ารงรอง                             อาบสีทอง  ลำยองตา

ดั่งคน  พ้นรันทด         หายสลด  หมดปัญหา
ดื่นทัณฑ์  อันค้างคา                   พลันเยียวยา  มาเป็นดี

ชีวิต  ติดล้ม,ลุก         หลอมรวมทุกข์  และสุขศรี
สำแดง  แห่งโลกีย์         ไร้วิถี  ทางจีรัง
            
ธรรมดา  โลกามิส         ห้ามท้อจิต  ยามผิดหวัง
มานะ  แก้ประทัง         ดีกว่าชัง  นั่งโทษใคร
            
วันนี้  มีทุกข์ครัน         อาจสุขสันต์  เมื่อวันใหม่
อิ่มหนำ  คือกำไร         เลิกฝักใฝ่  ในราคี
            
กอบกู้  สู้ชีวิต         สุจริต  ไม่คิดหนี
อุเบกขา  ธรรมจารี         จนหรือมี  อยู่ที่ใจ

 

สุนทรวิทย์

ร้ายดี..มิจีรัง           
ตนลำพัง...ควรแก้ไข
หลอมเหลว..แห่งเปลวไฟ
มิจรัส...เหมือนจัดเจน

เรียนรู้..ดูเอาบ้าง
ใช่เอ่ยอ้าง...มองไม่เห็น
โง่งม..ใต้ตมเย็น
ถากด้วยสิ่ว...มิหลิ่วตา

เข้าเมือง..ก็ควรมอง
ไยคะนอง...ดั่งโหยหา
เป็นบัว..ใต้ธารา
ฤๅยากเย็น..บำเพ็ญเพียร

อุเบกขา..ธรรมจารีต
เขาปราณีต...จึ่งคลื่นเหียน
สู้หน้า..ว่าข้าฯเนียน
ยังบ่ห่อน...อ่อนวินัย

เฉกเช่น..ชาติคางคก
ยางหัวตก...นั่นไฉน
ครึ่งบก..เหมือนตกใจ
ครึ่งน้ำคำ...ยังทำงอน

โสว..จัสสตา
เปล่งวาจา...เพื่อจะสอน
อย่าขึง..ตะบึงตะบอน
อยู่ต้องอาลัย...ไปต้องคิดถึง

 

[sunthornvit]

อุเบกขา ลาลด
แถมต้องอด รันทดไว้
เงียบเหงา เศร้าทรวงใน
ท้อฤทัย ไหวหวั่นทรวง

แต่ว่า ยังสู้ได้
สู้สุดใจ โปรดอย่าห่วง
ไม่เคย คิดหลอกลวง
ในทุกห้วง หวงยิ่งนัก

ชีวิต มีดมิดหม่น
ไม่เคยสน ทนเสียหนัก
แม้อยู่ อย่างร้างรัก
แต่ก็มัก มีเรื่องมา

จึงขอ จดจำมั่น
ลีมทุกข์พลัน จงหันหน้า
หาสุข ทุกเวลา
เพราะมีค่า กว่าเงินทอง
พันทอง

ทุกข์,สุข  ปนคลุกเคล้า
รอแต่เรา  เข้าค้นหา
ทุกสิ่ง  อิงมายา
อนัตตา  อย่าพะวง

ชีวิต  มีติดขัด
ปฏิบัติ  จัดประสงค์
สร้างสรรค์  ความมั่นคง
ทระนง  ใช่หลงตน

ทำดี  ถึงที่สุด
ใครประทุษ  ฉุดให้หล่น
ขันติ  มิกังวล
ไม่เสียกล  เล่ห์คนพาล

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ร้ายดี..มิจีรัง           
ตนลำพัง...ควรแก้ไข
หลอมเหลว..แห่งเปลวไฟ
มิจรัส...เหมือนจัดเจน

เรียนรู้..ดูเอาบ้าง
ใช่เอ่ยอ้าง...มองไม่เห็น
โง่งม..ใต้ตมเย็น
ถากด้วยสิ่ว...มิหลิ่วตา

เข้าเมือง..ก็ควรมอง
ไยคะนอง...ดั่งโหยหา
เป็นบัว..ใต้ธารา
ฤๅยากเย็น..บำเพ็ญเพียร

อุเบกขา..ธรรมจารีต
เขาปราณีต...จึ่งคลื่นเหียน
สู้หน้า..ว่าข้าฯเนียน
ยังบ่ห่อน...อ่อนวินัย

เฉกเช่น..ชาติคางคก
ยางหัวตก...นั่นไฉน
ครึ่งบก..เหมือนตกใจ
ครึ่งน้ำคำ...ยังทำงอน
โสว..จัสสตา
เปล่งวาจา...เพื่อจะสอน
อย่าขึง..ตะบึงตะบอน
อยู่ต้องอาลัย...ไปต้องคิดถึง
 

เตือนตนใช่คนเลิศ
ใช่ประเสริฐเกิดเป็นหนึ่ง
ขาวดำรู้คำนึง
รู้สิ่งซึ่งพึงกระทำ

ความดีพอมีบ้าง
แต่มิอ้างสร้างเกินก้ำ
กลับมักโดนปรักปรำ
กล่าวทิ่มตำอำเภอใจ

พบคนก่นตำหนิ
ยอมขันติมิสาวไส้
แต่คงหลงผิดไป
เขาจึงไม่เห็นความดี

สุนทรวิทย์