ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

แม้นดาวตกจากฟากฟ้ามาเป็นสาย
ยังเหลือดาวมากมายฉายรัศมี
ดาวไม่เคยหมดฟ้าเลยสักที
ยามราตรีมองฟ้าดาราลอย

ประกายดาวคือแสงแห่งความหวัง
ให้เรายังสู้ไปไม่ท้อถอย
สู้เส้นทางความสำเร็จที่รอคอย
ดั่งดาวน้อยที่เจิดจ้าฟ้าพร่างพราว

 

[กริชอักษร]

แสงสกาวดาวน้อยที่คอยส่อง
ลอยละล่องให้มองทั่วท้องฟ้า
หากจะมองเพลิดเพลินจำเริญตา
มองให้เป็นจะเห็นค่ามากกว่าดาว

ค่ำคืนแห่งรัติกาลอันมืดมิด
ชวนให้คิดจิตหวั่นอกสั่นเร้า
แสงกระพริบวิบวาบนับหมื่นดาว
คือแสงนำทางเราให้ก้าวเดิน

แม้เกินมือเอื้อมคว้ามาสัมผัส
แต่สายตาจ้องถนัดไม่ขัดเขิน
แม้มืดมิดหากเราคิดจะก้าวเดิน
มองดวงดาวแล้วเผชิญความมืดมน

[panthong.kh]

แม้นดาวตกจากฟากฟ้ามาเป็นสาย
ยังเหลือดาวมากมายฉายรัศมี
ดาวไม่เคยหมดฟ้าเลยสักที
ยามราตรีมองฟ้าดาราลอย

ประกายดาวคือแสงแห่งความหวัง
ให้เรายังสู้ไปไม่ท้อถอย
สู้เส้นทางความสำเร็จที่รอคอย
ดั่งดาวน้อยที่เจิดจ้าฟ้าพร่างพราว

 

ประกายดาว ระยิบ กระพริบไหว
ทอแสงให้ เจิดจ้า นภาหาว
เด่นเลิศลอย คล้อยเคลื่อน เป็นเพื่อนดาว
สุกสกาว ราวฟ้า ไขว่คว้าปอง

อยากจะเอื้อม มือเด็ด สักเม็ดหนึ่ง
ครุ่นคำนึง ซึ้งอยู่ ไม่รู้หมอง
เป็นดาวฤกษ์ ส่องใจ ฤทัยครอง
ขอจับจอง เป็นดาวเด่น ไม่เว้นวาย

ขอให้ได้ ดั่งหวัง สักครั้งเถิด
ขอบังเกิด แก่ข้า ใจล้าหลาย
ขอเทวา ประทาน วิมานทราย
ให้กลับกลาย เรืองรอง งามผ่องเพ็ญ
พันทอง

[ลมหนาว]

ดาวกระพริบวิบวับระยับฟ้า
ตระการตาดาษดื่นค่ำคืนเห็น
แม้หลายดวงล่วงตกหกกระเด็น
คืนเยือกเย็นกลางหาวดาวยังมี

ไม่เคยหมดจากฟ้าเวหาหน     
ท้องสกลวับวาวพราวแสงสี   
หมื่นร้อยพันมั่นสรวงดวงทวี     
ยามราตรีดาวเยือนยังเหมือนเดิม

เปล่งประกายฉายแสงแห่งความหวัง
 ให้เรายังสู้ต่อก่อสร้างเสริม
กำลังใจไม่จางวาดวางเติม
ลบบวกเพิ่มบางคราอย่าท้อใจ

[ไพร พนาวัลย์]

ใช้วิตเร่ร่อนดั่งหมอนหมิ่น
ทั่วแดนดินถิ่นภูยังสู้ได้
ระหกระเหินเดินเดี่ยวยังเที่ยวไป
สู่พงไพรไร่นาอย่างท้าทาย

เพียงเห็นเดือนดาราระย้าระยิบ
เฝ้ากระซิบเยี่ยมยามสื่อความหมาย
คืนเดือนดับลับฟ้า,ดาราพราย
ส่งประกายให้พลังเหมือนดังเคย

เธอคือดาวประกายแห่งใจฉัน
ทุกคืนวันบรรเจิดอย่างเปิดเผย
ส่องสว่างกลางใจให้ชมเชย
ลมรำเพยพัดผ่านสู่ลานใจ

จะขอสู้ต่อไปในโลกกว้าง
เพื่อก่อร่างสร้างตนแม้หม่นไหม้
ขอเพียงดาวดวงน้อยอย่าลอยไกล
คล้องหทัยคนจรให้ย้อนคืน

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

ด้วยชะตา ชีวิต ลิขิตไว้
ต้องทำใจ เข็มแข็ง สุดแรงฝืน
พระเจ้าลอง สามารถ อาจหยัดยืน
อย่ากล้ำกลืน เลยหนา ยอดยาใจ

ดาวระยับ จับนภา คือหน้าฉัน
ทุกคืนวัน ส่องทาง สว่างไสว
คอยติดตาม ถามข่าว อยู่ไม่ไกล
ดวงฤทัย เป็นห่วง ทุกช่วงจินต์

ส่งแรงใจ ผ่านดารา ไปคว้ากอด
อ้อนตลอด ยามเหงา เฝ้าถวิล
ขอบฟ้ากั้น ขวางรัก หนักชีวิน
แต่ยุพิน ยังซื่อตรง ไม่หลงลืม
พันทอง