ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รการตติ]

:+:  น้ำค้างในเงาฝัน  :+:



ต้องหยิกเนื้อเผื่อภวังค์หลังเพ่งพิศ
ว่าเรานิทราไป...หรือไรนั่น
รุ่งอรุณงามแผกแตกต่างกัน
ไม่รู้ฝันหรือจริงหรือสิ่งใด

คล้ายนางฟ้าเยื้ององค์...ลงมาโลก
มาปลอบคนอับโชคคลายโศกได้
จุดประกายโชติช่วงกลางดวงใจ
ให้สดใสฉันใดก็ฉันนั้น

ที่เคยเปลี่ยวเดียวดายก็คลายหม่น
เหมือนหยดฝนน้ำค้างกลางใจมั่น
จากหลับใหลก็ดื่มด่ำมาจำนรรจ์
ตื่นจากฝันคนเดียวอันเปลี่ยวดาย

มองเห็นฟ้าแสนชื่นของคืนหนาว
กับเรื่องราวเรียงร้อยเป็นสร้อยสาย
หยาดมาเป็นน้ำค้างอันพร่างพราย
เป็นความหมายเรืองรองของชีวิต

ขอบคุณความทรงจำอันล้ำค่า
เปรียบธัญญารวงขวัญอันศักดิ์สิทธิ์
เจือน้ำใจเอิบอาบตราบชีวิต
คือภาพในนิมิตให้คิดถึง

งามละมุนตระการปานน้ำค้าง
อันแผ่วบางกลางใจใครคนหนึ่ง
บอกผ่านมาด้วยสำนึกอันลึกซึ้ง
ระลึกถึงรอยยิ้ม...เอิบอิ่มรัก




รการตติ

[panthong.kh]

ถึงไม่หยิก เนื้อน้อง ยังร้องเจ็บ
แสนหนาวเหน็บ เล็บแทง แรงเสียหนัก
ลึกถึงขั้ว หัวใจ หทัยชัก
เกือบเสียหลัก หนักหน่วง ทุกช่วงตอน

อยากจะเป็น นางฟ้า ดาราฉาย
นวยนาดกาย ร่ายรีด กรีดสลอน
รำล่อหลอก ฤทัย ให้ร้าวรอน
ระทวยฟ้อน อ่อนหวาน ซ่านซึ่งใจ

เป็นเรื่องจริง เสกสรร สวรรค์สร้าง
ท้องนภางค์ กั้นขวาง ทางสดใส
ประโลมลูบ จูบกอด สอดทรวงใน
จนฤทัย ไหวหวาม ยามนิทรา
พันทอง

 

[น้ำค้างกลางจันทร์]

แม้หยาดหยดหล่นวางกลางทุ่งหญ้า
ก็งามตาเหมือนสร้อยเทพร้อยถัก
ยิ่งสุรีย์ส่งแสงสายมาทายทัก
ยิ่งงามนักแวววาวแพรวพราวพรรณ

งามละไมใสวาวดุจราวเพชร
เหมือนสร้างเสร็จจากห้วงสรวงสวรรค์
แล้วนำวางเรียงต่อล่อคนธรรพ์
ให้สร้างสรรค์ดนตรีกล่อมวิมาน

ถึงยามหนาวงามยิ่งคะนิ้งเกล็ด
วางเรียงเม็ดดั่งสร้อยร้อยถักสาน
แล้วส่งต่อประดับอัปสรสราญ
เพื่อเปิดม่านรำร่ายเทิดไท้อินทร์

แม้ตอนเช้าแดดจ้ามาแผดเผา
ไม่เหลือเงาแห้งสนิทเป็นนิจศิล
แต่หากรอไม่พ้นได้ยลยิน
ทิวาสิ้น “น้ำค้าง” พรั่งพรูพรม

เป็น "น้ำค้าง...ในเงาฝัน"ใคร.....อยู่ไหนหนอ
จึงให้รอเนิ่นนานจนหวานขม
หรือเลือนลางจางหายกับสายลม
หรืออินทร์พรหมเลิกสร้างจึงร้างดิน

เป็น "น้ำค้าง...ในเงาฝัน"จันทร์ได้ไหม
อย่าร้างไกลทิ้งจันทร์ฝันถวิล
อย่าปล่อยจันทร์ฝันเดี่ยวเปลี่ยวอาจิณ
จนชีพสิ้น...ไร้"น้ำค้าง..กลางจันทร์"...ชม
****************

<a href="http://www.youtube.com/v/JmrEzTTlGXc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JmrEzTTlGXc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รการตติ]

ขอบคุณภาพจาก Heroines ครับ



ทุกหยดหยาดน้ำค้างวางสถิตย์
คือนิมิตดวงมานผสานผสม
เพียงภาพฝันกลมกลืนขอชื่นชม
คืนฟ้าห่มยามสงัดด้วยวัสสา

ที่พร่างพรมทอริ้วทิวไพรพฤกษ์
ด้วยรู้สึกอัศจรรย์กันทั่วหน้า
แม้หยิกเนื้อยังมิจางภาพนางฟ้า
อันตื่นตาพลิ้วละมุนซึ่งคุ้นเคย

ว่าเหมือนภาพกลางใจในความฝัน
ที่ตื้นตันยามพบประสบเผย
มิลืมเลือนย้ำเตือนมิเลือนเลย
ด้วยแนบเชยในจิตยามนิทรา

แม้ตื่นจากภวังค์หลังเพ่งพิศ
ภาพนิมิตในใจใสสง่า
บอกได้เลยภาพจางจางคือนางฟ้า
ซึ่งที่ปรากฏใสใต้...น้ำค้าง



รการตติ

[รการตติ]

ถึงไม่หยิก เนื้อน้อง ยังร้องเจ็บ
แสนหนาวเหน็บ เล็บแทง แรงเสียหนัก
ลึกถึงขั้ว หัวใจ หทัยชัก
เกือบเสียหลัก หนักหน่วง ทุกช่วงตอน

อยากจะเป็น นางฟ้า ดาราฉาย
นวยนาดกาย ร่ายรีด กรีดสลอน
รำล่อหลอก ฤทัย ให้ร้าวรอน
ระทวยฟ้อน อ่อนหวาน ซ่านซึ่งใจ

เป็นเรื่องจริง เสกสรร สวรรค์สร้าง
ท้องนภางค์ กั้นขวาง ทางสดใส
ประโลมลูบ จูบกอด สอดทรวงใน
จนฤทัย ไหวหวาม ยามนิทรา
พันทอง

แม้หยิกเนื้อในนิทราผวาเจ็บ
ดั่งหยิกเล็บในภวังค์หลังใฝ่หา
กับรูปงามเอวบางดุจนางฟ้า
ท่ามลีลาอรชรอ่อนละมุน

เหมือนภาพฝันสะท้อนตอนเหนื่อยล้า
ครั้งหนึ่งมาพบเห็นเช่นความอุ่น-
ในทรวงอันโอบเอื้อเกื้อการุณ
เป็นความคุ้นเยาวภา ณ ธาตรี

เคยเหน็บหนาวคราวนั้นฝันสลาย
ก็กลับกลายเหมือนโฉมตรูอยู่ที่นี่
ตื่นจากฝันอันหนาวหนักปักฤดี
หนาวลมที่เคยกรุ่นอุ่นน้ำค้าง

อันชโลมใจนั้นจนมั่นแล้ว
เคยหวานแหววอย่างไรขอใจบ้าง
อย่าให้ฝันเป็นขวัญอันเจือจาง
อย่าให้ว้างเคยเคียงเพียงภาพฝัน



รการตติ

[สุนันยา]

:+:  น้ำค้างในเงาฝัน  :+:



ฯลฯ

งามละมุนตระการปานน้ำค้าง
อันแผ่วบางกลางใจใครคนหนึ่ง
บอกผ่านมาด้วยสำนึกอันลึกซึ้ง
ระลึกถึงรอยยิ้ม...เอิบอิ่มรัก




รการตติ

เกล็ดน้ำค้าง รายเรียง เพียงในฝัน
กลับซาบซึ้ง ชีวัน อันแน่นหนัก
เหมือนสถิต กลางใจ หทัยภักดิ์
เป็นเส้นสาย ลายถัก สลักทรวง

เธอนั้นหมาย คล้ายเทียบเปรียบนางไหน
พร่ำพิไร ในฤดี มีแหนหวง
ดุจดั่งดาว พราวพร่าง กระจ่างดวง
อยู่ในห้วง ทรงจำ ยามนิทรา

ใครกันหนอ ก่อร่าง สร้างความฝัน
ทำเธอนั้น พลันเพ้อ ละเมอหา
คงเป็นนาง เทพนิยาย ในจินตนา
ทำให้เธอ ห่วงหาเป็นอาจินต์

ยังมิเลือน เตือนย้ำ พร่ำคิดถึง
เพ้อรำพึง คะนึงทรวง ห่วงถวิล
หยาดน้ำค้าง ดั่งน้ำใจ ที่ไหลริน
ไม่เคยสิ้น ทรงจำ ย้ำกลางใจ...

“สุนันยา”

[รการตติ]

ขอบคุณภาพจาก Google ครับ



วาบแล้วหายปลายคุ้งรุ้งน้ำค้าง
อันแบบบางกลางกมลปนน้ำใส
ไม่รู้ว่าฟ้าสถิตย์ทิศแห่งใด
ซึ่งซึมซาบวาบไหวในนิทรา

งามนิมิตจิตพาฟ้าแห่งนั้น
ตื่นจากฝันวันซึ้งจึงโหยหา
เคยรำพึงตรึงเนตรเกษรา
นัยนาพาฝันถวัลย์ครวญ

คล้ายนางฟ้าพาองค์ลงตรงหน้า
อย่างแช่มช้าพาทีคีตาหวน
เป็นเพลงกานต์หวานซึ้งจึงรัญจวน
แว่วเสียงนวลชวนถวิลจินตนา

ว่าเยื้องลงองค์ไหนใจเอื้อมถึง
แสนตราตรึงพึงเหเสน่หา
มาปลอบคนหนนี้ที่โศกา
ให้ดื่มด่ำฉ่ำนิทรากว่าครั้งใด

มิลืมเลือนเหมือนได้ใกล้ชิดฝัน
อัศจรรย์นั้นจริงยิ่งหนไหน
ความรู้สึกลึกซึ้งตรึงจากใจ
มโนมัยได้พิศสถิตย์แล้ว

เหมือนน้ำค้างกลางใจในเงาคุ้ง
ถึงวันพรุ่งรุ้งฟ้าพาเจื้อยแจ้ว
ยังมิเลือนเตือนตนกมลแพรว
หวานหยาดแก้วแววรยางค์กลางน้ำค้าง



รการตติ