อุปัชฌาย์ ท่านสอน สังวรณ์ว่า
ภาวนา กัมมัฏฐาน มั่นเสมอ
ทุกสิ่งล้วน อสุภะ ที่จะเจอ
หลงละมอ เปลือกนอก ที่หลอกตา
ลองตัดออก เป็นเศษ ให้ล่วงหล่น
ดูพิกล ใช่ไหม ของใครหว่า
ไม่สระ,ล้าง ว่างเว้น มันเหม็นนา
ดูเกศา รุงรัง เห็นรังแค
ล้วนเพียงเปลือก เรียงราย อยู่ภายนอก
ต้องหมั่นฟอก หมั่นล้าง หาทางแก้
ขืนปล่อยปละ ละเลย ใครจะแล
ความแที่ยงแท้ ไม่มี ที่คงทน
อันแกศา โลมา นะขา,โก้
ทั้งทันตา ตะโจ โห, ยับย่น
เพียงรักษา ให้ดี จึงน่ายล
อย่าดิ้นรน ของปลอม มาย้อม,ทา
เมื่อลุ่มหลง ฝักใฝ่ ในความสวย
อสุภะ จะช่วย ให้รู้ท่า
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ภาวนา รู้เห็น ตามเป็นจริง
“ไพร พนาวัลย์”
