ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

คน...คนนั้น ทีฉัน ฝันถึงเขา
คน...คนนั้น ฉันเหงา เขาไปไหน
คน...คนนั้น เชยชิด มิคิดไกล
คน...คนนั้น หายไป เหตุใดกัน

จะรู้ไหม ใครเหงา เศร้าสุดฝืน
ยอมทนกลืน ก้อนน้ำตา คราหลับฝัน
ผวาตื่น โหยหา สุดจาบัลย์
คอยนับวัน มาเรียง เคียงข้างใจ

ใคร่ขอถาม สักนิด ผิดด้วยหรือ
ที่ยึดถือ คงมั่น มิหวั่นไหว
คนนี้หนอ ถึงท้อ รอชิดใกล้
หากเมื่อใด ใจแปร แค่บอกมา

<a href="http://www.youtube.com/v/Fm2u8ydp3PY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Fm2u8ydp3PY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

รักไม่ผิดจิตตนทำหม่นหมอง
ชอบเรียกร้องปองร่ำเพ้อพร่ำหา
มิรู้หน่ายบ่ายค่ำไร้นำพา
ผลาญเวลาพร่าทำลายเพียงกายตน

อนาถจิตพิษรักช่างหนักแท้
ซาบดวงแดแผ่ฤทธิ์ประสิทธิ์ผล
ใครประสบพบพานหมองมานมน
เสน่ห์กลดลใจอาลัยครวญ...


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

คนคนนี้ ยังอยู่ คู่เชยชิด
คนคนนี้ ยังสนิท สิเน่หา
คนคนนี้ ยังรัก ภักดิ์ตรึงตรา
คนคนนี้ ปรารถนา เธอผู้เดียว

ยังคอยดู เธอเหงา อยากเข้าปลอบ
อยากคอยมอบ ฤทัย ให้ทุกเสี้ยว
รักแต่เธอ คนนี้ ที่กลมเกลียว
รักแน่นเหนียว เหนี่ยวหน่วง ทุกช่วงจินต์
พันทอง
เจอพี่บูรฯ ตัดหน้าจ้า

[บัวบูชา]

รัก..ที่ไม่อาจจะคาดหวัง
กลัวพลาดพลั้งอย่างเคย..คงหมดสิ้น
เมื่อกายห่างหว่างใจไม่ชาชิน
แม้นผืนดินเดียวกันอาจผันแปร

หลงเหลือเพียง"ศรัทธา"มายึดเหนี่ยว
จิตใจอันเปล่าเปลี่ยวเรียวรอยแผล
ขอรอรักจากเธอมาดูแล
ด้วยแก่นแท้เท่านั้นที่ฉันคอย.

 

[เปรียว]

เขาอาจอยู่แสนไกลถึงปลายฟ้า
อาจกำลังมองมาตาละห้อย
อาจจะส่งความฝันกับจันทร์ลอย
รออีกหน่อยคงสมภิรมย์ใจ

หากศรัทธาเชื่อมั่นในวันนี้
จะต้องมีวันประสบพบกันใหม่
จะไม่มีวันรออีกต่อไป
เพียงขอให้เชื่อมั่นกับการรอ

เปรียว

[ปู่ริน]

รักไม่ผิดจิตตนทำหม่นหมอง
ชอบเรียกร้องปองร่ำเพ้อพร่ำหา
มิรู้หน่ายบ่ายค่ำไร้นำพา
ผลาญเวลาพร่าทำลายเพียงกายตน

อนาถจิตพิษรักช่างหนักแท้
ซาบดวงแดแผ่ฤทธิ์ประสิทธิ์ผล
ใครประสบพบพานหมองมานมน
เสน่ห์กลดลใจอาลัยครวญ...

 

บูรพาท่าพระจันทร์

[/quote]

เฝ้าชะเง้อเม่อมองท้องทุ่งกว้าง
สุดอ้างว้างว้าเหว่เหหันหวน
เคยเชยชิดยอดยาใจใยรัญจวน
แสนปั่นป่วนร้าวราญซ่านทรวงใน

เฝ้ารอรักซึ่งแรมร้างเมื่อนางจาก
พาพลัดพรากระทมตรมหมองไหม้
ร่วมทุกข์สุขสายสัมพันธ์สัญญาใจ
สาบานไว้ว่าเรียนครูอยู่ด้วยกัน

น้องเรียนดีมีโอกาสเรียนเมืองนอก
ครูบ้านนอกอยู่ห่างไกลไม่อาจฝัน
เฝ้ารอคอยแสนทดท้อรอแจ่มจ้นทร์
อาจมีวันนางโน้มน้อมให้ดอมดม

คนอกหักเหมือนสุนัขเห่าเครื่องบิน
แม้สุูญสิ้นหมดโอกาสคู่สู่สม
ชะแง้คอรอคอยแม่ตาคม
สุดระทมขมขื่นยืนเดียวดาย

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๙ พ.ค. ๕๕

                                                                         

[D]

รักไม่ผิดจิตตนทำหม่นหมอง
ชอบเรียกร้องปองร่ำเพ้อพร่ำหา
มิรู้หน่ายบ่ายค่ำไร้นำพา
ผลาญเวลาพร่าทำลายเพียงกายตน

อนาถจิตพิษรักช่างหนักแท้
ซาบดวงแดแผ่ฤทธิ์ประสิทธิ์ผล
ใครประสบพบพานหมองมานมน
เสน่ห์กลดลใจอาลัยครวญ...

 

บูรพาท่าพระจันทร์

อนาถจิต พิษรัก หนักดวงแด
หาทางแก้ อย่างไร ใจกลับหวน
คิดคะนึง ตรึกใน ใคร่ทบทวน
มิเรรวน กลับตรง คงนิรันดิ์

หรือชายชอบ เพียงฉาบ ซาบวาบหวิว
ล้อเล่นริ้ว ผิวผ่าน กาลเปลี่ยนผัน
คงมิคิด สิทธิครอง คล้องใจกัน
ความสัมพันธ์ จืดจบ พบครึ่งทาง

"ดิน"

[D]

คนคนนี้ ยังอยู่ คู่เชยชิด
คนคนนี้ ยังสนิท สิเน่หา
คนคนนี้ ยังรัก ภักดิ์ตรึงตรา
คนคนนี้ ปรารถนา เธอผู้เดียว

ยังคอยดู เธอเหงา อยากเข้าปลอบ
อยากคอยมอบ ฤทัย ให้ทุกเสี้ยว
รักแต่เธอ คนนี้ ที่กลมเกลียว
รักแน่นเหนียว เหนี่ยวหน่วง ทุกช่วงจินต์
พันทอง
เจอพี่บูรฯ ตัดหน้าจ้า

คงมีแต่ "พี่พัน"นี่ ที่ห่วงหา
เช็ดน้ำตา คราไหล ไม่หยามหมิ่น
ต่างจากคน ที่ตนรัก มักโบยบิน
ไม่ถวิล ผินจาก รักร้างรา

หอบน้ำตา มาซบ อีกทบหนึ่ง
ยังซาบซึ้ง เหมือนเดิม เพิ่มเติมหนา
ต่อจากนี้ ไม่ท้อ ขอสัญญา
ปาดน้ำตา ที่นอง ให้น้องที..

"ดิน"

[D]

รัก..ที่ไม่อาจจะคาดหวัง
กลัวพลาดพลั้งอย่างเคย..คงหมดสิ้น
เมื่อกายห่างหว่างใจไม่ชาชิน
แม้นผืนดินเดียวกันอาจผันแปร

หลงเหลือเพียง"ศรัทธา"มายึดเหนี่ยว
จิตใจอันเปล่าเปลี่ยวเรียวรอยแผล
ขอรอรักจากเธอมาดูแล
ด้วยแก่นแท้เท่านั้นที่ฉันคอย.

 

"รอ" คือวลี ที่อยู่ลึก
ความรู้สึก จดจ่อ มิท้อถอย
คงทำได้ เพียงแต่ แค่รอคอย
แม้เลื่อนลอย ลางเลือน มิเชือนแช

"รัก" ปักลง ตรงหว่างทรวง
น้ำตาร่วง หน่วงหนัก รักเกิดแผล
ได้แต่เก็บ เจ็บลึก ผนึกแด
คงเหลือแค่ "ความทรงจำ" คอยย้ำเตือน

"ดิน"

[D]

เขาอาจอยู่แสนไกลถึงปลายฟ้า
อาจกำลังมองมาตาละห้อย
อาจจะส่งความฝันกับจันทร์ลอย
รออีกหน่อยคงสมภิรมย์ใจ

หากศรัทธาเชื่อมั่นในวันนี้
จะต้องมีวันประสบพบกันใหม่
จะไม่มีวันรออีกต่อไป
เพียงขอให้เชื่อมั่นกับการรอ

เปรียว

เสียดายนัก รักเขา เฝ้าถนอม
หัวใจยอม พร้อมให้ ไม่ย่อท้อ
สิ่งที่มอบ ตอบมา น้ำตาคลอ
ใจเริ่มฝ่อ รอแสง หมดแรงคอย

รักแท้นัก ปักใจ รักไปแน่
มิผันแปร แดดวง มิล่วงถอย
เคยร่วมฝัน ปันใจ ไว้เลิศลอย
แล้วเขาปล่อย ให้รอ สุดท้อใจ

"ดิน"

[ดุลย์ ละมุน]

เป็นเพียงชายชายขอบลอบแอบรัก
สุดจะถักสายป่านมานหวั่นไหว
ต้องลอบเร้นเข่นรักกักข้างใน
มิกล้าบอกออกไปกลัวใจร้าว

พี่สลักรักนุชสุดแสนห่วง
กลัวใครลวงห่วงดินให้จินต์หนาว
ข่าวน้องยาเสียท่าน้ำตาพราว
ให้พี่บ่าวร้าวราญสงสารเธอ

แม้นสิ่งใดใจนี้พร้อมพลีให้
ขอทรามวัยรู้ไว้ได้เสมอ
เพียงเอ่ยถ้อยคอยฟังนั่งละเมอ
เห็นเจ้าเพ้อเผลอร้าวรวดยิ่งปวดใจ
 

[D]

เฝ้าชะเง้อเม่อมองท้องทุ่งกว้าง
สุดอ้างว้างว้าเหว่เหหันหวน
เคยเชยชิดยอดยาใจใยรัญจวน
แสนปั่นป่วนร้าวราญซ่านทรวงใน

เฝ้ารอรักซึ่งแรมร้างเมื่อนางจาก
พาพลัดพรากระทมตรมหมองไหม้
ร่วมทุกข์สุขสายสัมพันธ์สัญญาใจ
สาบานไว้ว่าเรียนครูอยู่ด้วยกัน

น้องเรียนดีมีโอกาสเรียนเมืองนอก
ครูบ้านนอกอยู่ห่างไกลไม่อาจฝัน
เฝ้ารอคอยแสนทดท้อรอแจ่มจ้นทร์
อาจมีวันนางโน้มน้อมให้ดอมดม

คนอกหักเหมือนสุนัขเห่าเครื่องบิน
แม้สุูญสิ้นหมดโอกาสคู่สู่สม
ชะแง้คอรอคอยแม่ตาคม
สุดระทมขมขื่นยืนเดียวดาย

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๙ พ.ค. ๕๕

                                                                         

น้องไปไงอ่ะ

การรอคอย ทรมาน จนมานหม่น
ทุกข์ท้อทน ท่วมแท้ แคร์ความหมาย
คำสัญญา ว่าไว้ ไยกลับกลาย
หรือเขาหน่าย คลายรัก เคยถักทอ

รัก,ศรัทธา มาห่าง ทางลางเลือน
ทุกปีเดือน เคลื่อนคล้อย คอยจนท้อ
ตอบมาเถอะ สักหน จะทนรอ
คงเกินพอ ถ้าไม่รัก จักขอลา

"ดิน"

[D]

เป็นเพียงชายชายขอบลอบแอบรัก
สุดจะถักสายป่านมานหวั่นไหว
ต้องลอบเร้นเข่นรักกักข้างใน
มิกล้าบอกออกไปกลัวใจร้าว

พี่สลักรักนุชสุดแสนห่วง
กลัวใครลวงห่วงดินให้จินต์หนาว
ข่าวน้องยาเสียท่าน้ำตาพราว
ให้พี่บ่าวร้าวราญสงสารเธอ

แม้นสิ่งใดใจนี้พร้อมพลีให้
ชอทรามวัยรู้ไว้ได้เสมอ
เพียงเอ่ยถ้อยคอยฟังนั่งละเมอ
เห็นเจ้าเพ้อเผลอร้าวรวดยิ่งปวดใจ
 

ในห้องนอน สีขาว มีสาวหม่น
เป็นหนึ่งคน ทนช้ำ นั่งร่ำไห้
แลเหลียวหา ขวาซ้าย ไม่เหลือใคร
กอดหมอนใหญ่ แนบตัก ยามรักลา

ขอยืมเป็น พี่ชาย จะได้ไหม
บ่าข้างซ้าย ชายว่าง บ้างไหมหนา
สองมือน้อย คอยปลอบ มอบชีวา
ซับน้ำตา พร้อมขี้มูก คนถูกลืม..

<a href="http://www.youtube.com/v/jIrzxffQ1PE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jIrzxffQ1PE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ดิน"

[ปู่ริน]

ในห้องนอน สีขาว มีสาวหม่น
เป็นหนึ่งคน ทนช้ำ นั่งร่ำไห้
แลเหลียวหา ขวาซ้าย ไม่เหลือใคร
กอดหมอนใหญ่ แนบตัก ยามรักลา

ขอยืมเป็น พี่ชาย จะได้ไหม
บ่าข้างซ้าย ชายว่าง บ้างไหมหนา
สองมือน้อย คอยปลอบ มอบชีวา
ซับน้ำตา พร้อมขี้มูก คนถูกลืม..

<a href="http://www.youtube.com/v/jIrzxffQ1PE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jIrzxffQ1PE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ดิน"

[/quote]

ห้องสีขาวสาวสวยนครชัยศรี
พี่คนนี้อยากมีแฟนสุดแสนปลื้ม
ในตาคมคงเหน็บหนาวคราวถูกลืม
พี่ให้ยืมอกอุ่นอุ่นคนคุ้นเคย

พี่ปลอบขวัญน้องนุชสุดสวาท
ถ้าแม้นมาดมอบให้นางอย่างเปิดเผย
จะดูแลแม่คนงามยอดทรามเชย
เพียงเอื้อนเอ่ยรักนงนุชสุดหัวใจ

มิยอมให้ไรริ้นมาบินชม
ขอดอมดมน้องนางไม่ห่างไปไหน
พี่เตรียมพร้อมยอมรับเจ้าทรามวัย
สร้างบ้านใหญ่ริมสายธารวิมานดิน...

                            ริน ดอนบูรพา
                                  ๓๑ พ.ค. ๕๕

[D]

ห้องสีขาวสาวสวยนครชัยศรี
พี่คนนี้อยากมีแฟนสุดแสนปลื้ม
ในตาคมคงเหน็บหนาวคราวถูกลืม
พี่ให้ยืมอกอุ่นอุ่นคนคุ้นเคย

พี่ปลอบขวัญน้องนุชสุดสวาท
ถ้าแม้นมาดมอบให้นางอย่างเปิดเผย
จะดูแลแม่คนงามยอดทรามเชย
เพียงเอื้อนเอ่ยรักนงนุชสุดหัวใจ

มิยอมให้ไรริ้นมาบินชม
ขอดอมดมน้องนางไม่ห่างไปไหน
พี่เตรียมพร้อมยอมรับเจ้าทรามวัย
สร้างบ้านใหญ่ริมสายธารวิมานดิน...

                            ริน ดอนบูรพา
                                  ๓๑ พ.ค. ๕๕

คนคุ้นเคย เอ่ยปาก ขอฝากใจ
ให้หวั่นไหว วาบหวาม กลัวหยามหมิ่น
ด้วยน้องนี้ หม่นหมอง ข้องมลทิน
เกรง"พี่ริน" มาป่วน แล้วด่วนไป

มิต้องการ บ้านโต หรือโก้หรู
ขี้เกียจถู ขี้เกียจทำ ซ้ำเหงื่อไหล
จะเป็นแพ หรือ กระต๊อบ หากชอบใจ
มิหวั่นใด ใจสมัคร หากรักจริง..

ใครจะขอ

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

หากเมื่อใด ใจแปร แค่บอกมา

ผ้าเช็ดหน้า หนึ่งผืน พี่ยื่นให้
เพื่อเก็บไว้ เช็ดมูกเค็ม เต็มแก้มหน้า
อาจใช้มัน บรรจงพับ ซับน้ำตา
หลายเพลา ไร้ร่าง รักย่างกราย

เขาคงโอ่ โกหก ตลกลิ้น
ทำน้องดิน ละเหี่ย เศร้าเสียหาย
มั่นจงรัก ภักดิ มิคลอนคลาย
ผลสุดท้าย ทิ้งไป ทำได้ลง

คงแสร้งบ้า ท่าขรึม ลืมแล้วล่ะ
คนใจพระ เรียงหน้า มาโขยง
ควรสลัด ตัดใจ ไม่พะวง
สักวันคง พบแฟน ชายแสนดี

เดินเลียบเลาะ เกาะประตู ดูตลอด
อยากพร่ำพลอด กลัวน้อง จะหมองศรี
หนุ่มชาวสวน พรวนไถ ไร้ดีกรี
หลบอยู่ที่ ข้างเสา เฝ้าแต่มอง

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

หากเมื่อใด ใจแปร แค่บอกมา

ผ้าเช็ดหน้า หนึ่งผืน พี่ยื่นให้
เพื่อเก็บไว้ เช็ดมูกเค็ม เต็มแก้มหน้า
อาจใช้มัน บรรจงพับ ซับน้ำตา
หลายเพลา ไร้ร่าง รักย่างกราย

เขาคงโอ่ โกหก ตลกลิ้น
ทำน้องดิน ละเหี่ย เศร้าเสียหาย
มั่นจงรัก ภักดิ มิคลอนคลาย
ผลสุดท้าย ทิ้งไป ทำได้ลง

คงแสร้งบ้า ท่าขรึม ลืมแล้วล่ะ
คนใจพระ เรียงหน้า มาโขยง
ควรสลัด ตัดใจ ไม่พะวง
สักวันคง พบแฟน ชายแสนดี

เดินเลียบเลาะ เกาะประตู ดูตลอด
อยากพร่ำพลอด กลัวน้อง จะหมองศรี
หนุ่มชาวสวน พรวนไถ ไร้ดีกรี
หลบอยู่ที่ ข้างเสา เฝ้าแต่มอง

 

รพีกาญจน์ 59

คนที่ยืน ข้างเสา เขาใครนะ
มิเคยผละ ไปไหน ได้แต่จ้อง
ใคร่รู้จัง ทำไมเหรอ จึงเผลอมอง
ฤาเห็นน้อง น่าสมเพช  เวทนา

ขอบคุณนะ ผ้ายื่นให้ ไว้ซับมูก
คนที่ถูก เขาลืม ซึมหนักหนา
แต่ยังมี "พี่รพีฯ" นี้เยียวยา
คอยยื่นผ้า พร้อมสบตา มาทายทัก

คราระทม ทุกข์ท้อ ขอเพียงหนึ่ง
คนซึ้ง-ซึ้ง เข้าใจ ไม่หาญหัก
คน-คนนี้ ที่ปอง ใจน้องรัก
เอาไปซัก ให้เสร็จ ผ้าเช็ดมูก..

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

รักกันแท้ให้...ผ้าเช็ดมูก

บรรจงคีบ หยิบมา ผ้าผืนน้อย
นิ้วค่อยค่อย แกะเกี่ยว น้ำเหนียวผูก
เอาแช่ลง ผงซักผ้า ตรานกฮูก
ขยี้ขยูก หมดซาก ขึงตากราว 

พอหมาดแห้ง แจงดม พรมน้ำหอม
คอยถนอม รีดทับ พับส่งสาว
ผ้าสดใส ไร้สี ราคีคาว
งามแวววาว ต้องรับ กับแก้มนวล 

ฟังนะเจ้า เสาร์นี้ วันที่สอง
จะประคอง รองรับ กลับบ้านสวน
พุดซ้อนผลิ มะลิบาน ลานอบอวล
จับมือชวน ชมจันทร์ คืนวันเพ็ญ 

มาทีหลังเขา ละเพื่อนๆจะยอมไหมนี่ 

รพีกาญจน์ 59

[สะเลเต]

ฉันเฝ้ารอรักหวานมานานเนิ่น
ช้าเหลือเกินการคอยใจลอยหา
คงต้องพึ่งกุมารทองคล้องรักพา
ขอรุขเทวาวอนช่วยด้วยสักครั้ง

เพื่อโชคดีปีหน้าถ้าเจอรัก
ตั้งสำนักร่างทรง..คงจะขลัง
แจกคาถาหาคู่ดูน่าฟัง
ไม่ต้องนั่งรอรัก...ชักเริ่มท้อ
 
---สะเลเต---

[D]

รักกันแท้ให้...ผ้าเช็ดมูก

บรรจงคีบ หยิบมา ผ้าผืนน้อย
นิ้วค่อยค่อย แกะเกี่ยว น้ำเหนียวผูก
เอาแช่ลง ผงซักผ้า ตรานกฮูก
ขยี้ขยูก หมดซาก ขึงตากราว 

พอหมาดแห้ง แจงดม พรมน้ำหอม
คอยถนอม รีดทับ พับส่งสาว
ผ้าสดใส ไร้สี ราคีคาว
งามแวววาว ต้องรับ กับแก้มนวล 

ฟังนะเจ้า เสาร์นี้ วันที่สอง
จะประคอง รองรับ กลับบ้านสวน
พุดซ้อนผลิ มะลิบาน ลานอบอวล
จับมือชวน ชมจันทร์ คืนวันเพ็ญ 

มาทีหลังเขา ละเพื่อนๆจะยอมไหมนี่ 

รพีกาญจน์ 59

ขอเอ่ยบอก น้องพี่ ที่นี่ก่อน
วันเสาร์ตอน เย็นหนา ไม่มาเห็น
ติดธุระ ทางใจ ให้จำเป็น
ขอหลีกเร้น ชั่วครู่ ไปดูจันทร์.

คนข้างเสา ทายทัก จักหวั่นไหว
ยื่นผ้าให้ ใยหนอ ใจคอสั่น
ผ้าเช็ดมูก ผูกใจ ไว้รวมกัน
หรือไรนั่น ปั่นป่วน ชวนงวยงง

ให้ตกปาก รับคำ จำมั่นเหมาะ
นี่เฉพาะ เจาะจิต คิดลุ่มหลง
กระสับ-กระส่าย ใจคอ หนอพะวง
เหมือนมีองค์ ลงยันต์ นะจังงัง

"ดิน"