ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

คิดถึงจังนั่งเฝ้า     รอคอย
ใจหม่นทนจนหงอย  หนักเข้า
จ้องมองสองตาลอย  คอยเหม่อ
ฤๅรักจักซึมเศร้า     หลอกให้หลงคอย(๔๘๒)

คร่ำครวญหาแต่เช้า       ยันเย็น
เหนื่อยหน่ายคล้ายลำเค็ญ   ยิ่งแล้
จำจักตัดไหงเป็น           ดังเก่า
ฝืนทนบ่นเหนื่อยแท้      แต่ต้องสู้ไป(๔๘๓)

อยากให้เขาอยู่ใกล้     ชิดจัง
เรื่องใหญ่ยังมีหวัง       เสร็จได้
นี่เราอยู่เดียวดัง        เก็บกด
ขาดคู่คิดหมองไหม้     เจ็บเจ้าเจียนตาย(๔๘๔)

ขอพี่ชายอย่าร้าง   แรมรา
ประหนึ่งขึงชีวา    แน่นไว้
จะคลายลงคงช้า   เป็นแน่
หากพี่นั้นช่วยไซร้    คงได้เจอกัน(๔๘๕)

เมื่อถึงวันมั่นไว้         ในทรวง
เก็บกักรักมาตวง       แนบข้าง
สัญญาว่าไม่ลวง      ไม่หลอก
รอรักมาร่ามสรั้าง     ตราบนี้นิรันดร์(๔๘๖)

[panthong.kh]

แสงอาทิตย์ส่องฟ้า             สีทอง
งามจังนั่งชวนมอง             จริงเจ้า
นกกาต่างร่ำร้อง                  หาคู่
โผผกผินตอนเช้า              กู่ก้องกังวาน(๔๘๗)

แมลงปอบินล้อ               เล่นลม
เหนือสระบัวกอกลม          เต็มตื้น
สนุกมิทุกข์ตรม               ขมขื่น
มองกลับเราเศร้าสะอื้น       อกช้ำเจียนตาย(๔๘๘)

ไม่นานนักจักเช้า            เป็นสาย
เมฆหม่นหนทางกลาย      หมองไหม้
สายฝนหล่นโปรยปราย     ลงสู่     ดินนา
มองแต่ลมพัดไม้            หักน้าวตามลม(๔๘๙)

ครืนครืนกัมปนาทก้อง     พงไพร
อสุนีบาตฟาดไป           ทั่วหล้า
เสียงกอไผ่หวีดไหว       ใจสั่น
ดังสนั่นไม่ช้า             ฝนนั้นซาลง(๔๙๐)

แสงอาทิตย์โผล่ขึ้น          อีกที
มองเห็นรุ่งหลากสี        ขอบฟ้า
เขียวเหลืองม่วงสดมี    แดงแสด
สูงเด่นเห็นเบื้องหน้า    อย่าชี้เขาถือ(๔๙๑)

[panthong.kh]

เบื่อชีวิตจริงแท้            หนอเรา
มีแต่โรครุมเอา             แย่แล้ว
ระทมตรมซึมเซา           เบื่อหน่าย
กรรมอันใดใจแป้ว          ไม่รู้ผ่อนคลาย(๔๙๒)

ทนทุกข์รุกโรมเร้า         ในทรวง
เจ็บจังคลั่งแดดวง         ทุกห้อง
วันวานผ่านใจกลวง        หนาวเหน็บ
นอนฝืนทนหม่นร้อง       จนน้ำท่วมตา(๔๙๓)

พอเสียเถิดจบสิ้น          กันที
โรคที่ไม่อยากมี           อย่าใกล้
ขอสาปส่งลงวารี         รีบเร่ง
นับต่อแต่นี้ไซร้           จงได้สุขพลัน(๔๙๔)
พันทอง

[toshare]

.........................ไข่ กับ ไก่

....ไข่กับไก่ ข้อถก..............มานาน
อะไรเกิดก่อน? ใคร่วาน.........สรุปด้วย
ปัญหาโลกแตก! พาล...........ชวนทะเลาะ...แน่ฤๅ
ขอหลัก หวังก่อนม้วย...........รับรู้เหตุผล


....ก (ไก่) ก่อน ข (ไข่) ใช้ถก..............มิควร
E (Egg) ก่อน H (Hen) ใช่ยวน..........อาจอ้าง
“มีไก่ จึ่งไข่” ชวน.............................หลงผิด
ปลา/นก ธรรมชาติสร้าง.......................ไข่ได้เหมือนกัน


....พิศดูธรรมชาตินั้น.................หลากหลาย
เร้นสลับ สี กลิ่น กาย.................แต่งแต้ม
ล้วนสานสืบคลี่คลาย.................จากปกติ...ง่ายเฮย
เริ่ม หนึ่ง รวม เฉิดแฉล้ม..............จากน้อยสู่หลาย


....ไข่เซลล์เดียวเกิดแล้ว.............เพิ่มขยาย
เซลล์แบ่งเป็นส่วนกาย................ซับซ้อน
หัวหางปีกรวมกลาย....................เป็นไก่...เกิดนา
แนวตอบคงมิร้อน.......................ถูกซ้อมรุมยำ (๔๙๕)

๓ บทบน นับแล้วครับ ลงเพื่อต่อเนื่องครับ

[toshare]

๏ เสียงลือเสียงเล่าอ้าง    อันใด   พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร        ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล         ลืมตื่น   ฤๅพี่
สองพี่คิดเองอ้า             อย่าได้ถามเผือ ๚ะ

ลิลิตพระลอ

๏ นิพนธ์กลกล่าวไว้        เป็นฉบับ
พึงเพ่งตามบังคับ           ถี่ถ้วน
เอกโทท่านลำดับ          โดยที่   สถิตนา
ทุกทั่วลักษณะล้วน         เล่ห์นี้คือโคลง ๚ะ

จินดามณี ฉบับหลวงวงศาธิราชสนิท

๏ จากมามาลิ่วล้ำ        ลำบาง
บางยี่เรือราพลาง         พี่พร้อง
เรือแผงช่วยพานาง       เมียงม่าน มานา
บางบ่รับคำคล้อง         คล่าวน้ำตาคลอ ๚ะ

นิราศนรินทร์


โคลง ๓ บทนี้ใช้คำเอก 7 โท 4 และที่เหลือเป็นคำสุภาพทั้งหมด

จึงเป็นแม่แบบสำหรับการแต่งโคลงสี่สุภาพได้เป็นอย่างดี


ไม่นับจำนวนครับ

[panthong.kh]

คิดถึงจังนั่งเฝ้า    รอคอย
จิตตกน้ำตาพลอย   หงอยเศร้า
อาทิตย์ลับหลังดอย   ยามค่ำ
ฟ้ามืดดำคลุมเข้า   จับจ้องมองทาง(๔๙๖)

เห็นนกการ่ำร้อง       คืนรัง
หัวอกหนอแทบพัง   ด่าวดิ้น
รอคนไกลใกล้คลั่ง   ดวงจิต
ไม่เห็นเงาเขาสิ้น    รักแล้วหรือไร(๔๙๗)

ความมืดมิดปิดฟ้า     ค่ำลง
เมฆหม่นทั้งฝนคง     ห่วงแท้
กลัวรักพรากอนงค์    ไหวหวั่น
เขาไม่มาเป็นแล้   ปล่อยให้เราตรม(๔๙๘)
พันทอง

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

เกลือดีมิทอดทิ้ง       ความเค็ม
เค็มคู่เกลือควรเต็ม     ไป่ร้าง
ใครหมายจักและเล็ม     มิจืด  แน่เฮย
เหมือนหนึ่งดีเพียรสร้าง-     เสร็จแล้วรักษาฯ
(๔๙๙)
ขันน็อตขันโซ่ไว้      พึงตึง
อย่าหย่อนยานยามขึง     โซ่คล้อง
คุณภาพเร่งจงถึง       ระดับ
ควรแก่การแซ่ซร้อง    ว่านี้ดีจริงฯ
(๕๐๐)
โบราณท่านว่า จงรักษาความดีดุจดังเกลือที่รักษาความเค็ม



   

[toshare]

* ไชโย ถึงกึ่งปั้น               พันโคลง
ปิติเพื่อนจรรโลง                แต่งแต้ม
วอนช่วยเชื่อมใจโยง           กานท์อื่น
"ฉันท์-ร่าย"ร่วมเลิศแฉล้ม      อย่าให้หงอยเหงา (๕๐๑)

[ไร้นวล^^]

   
   
       เห็นเงาโคลงวับว้าว           แวววาว
      ส่องประกายแพรวพราว    ผ่องฟ้า
      บุปผาสะพรั่งคราว            อรุณรุ่ง
      ยังมิปลั่งระย้า                   เท่ากล้ากานท์หวานฯ(๕๐๒)

   

[toshare]

ที่ไร่มีเห็ดเยอะเก็บกันแทบทุกวัน 
บ้านมีเห็ดโคนดองด้วย ..มะหน่อทำเห็ดส้ม(แหนมเห็ดโคน)
วิธีทำ โขลกกระเทียม เกลือ ข้าวเหนียว(นิดหน่อย) ให้ละเอียด
นำเห็ดโคนดองไปเคล้าให้เข้ากัน นำใบตองมาห่อเหมือนเหนมหมู
เก็บไว้รอให้เปรี้ยว นำมาทานกับข้าวเหนียวร้อนๆ รำแต้แต้ จ้าว
ที่บ้านมีโรงงานกระเทียมดอง..หน่อไม้ดองด้วย เจ้าค่ะ

กุสุมา..solno07 (30/08/2555)


* อย่างนี้ต้องสั่งซื้อ     ชอบกิน
ทั้งเห็ดกระเทียมถวิล    อยากได้
ราคาบ่งบอกบิล          รวมยอด
เงินจักจัดเตรียมให้       ลด(ราคา)ด้วย ห้ามหิน   โหดนา (๕๐๓)

[พี.พูนสุข]

เห็ดโคนในขวดแก้ว    เรียงราย
เห็นเห็ดโคนวางขาย     อยากซื้อ
  เห็ดดองแม่โฉมฉาย      รสเด็ด   จริงฤๅ
     ขอสั่งสองขวดหื้อ        ส่งให้โดยไว  (๕๐๔)

  ไมตรีจากนิ่มน้อง       กุสุมา
จักไม่ลืมขวัญตา         จัดให้
ขวดแรกนึ่งกับปลา       จ้ำแจ่ว
    เห็ดนุ่มหอมหวานได้     รสล้ำลำเหลือ  (๕๐๕)

หื้อ -ให้,  จ้ำ - จิ้ม, ลำ - แซ่บ
 
แซ่บอีหลี
  พี.พูนสุข
 

[ดุลย์ ละมุน]

ความจริงทุกสิ่งล้วน       อนิจจัง
ใดเล่าหาจีรัง                    เที่ยงแท้
ใหม่มาเก่าหันหลัง          เปรียบคลื่น เวียนนา
กาลผ่านเก่าใหม่แก้         ฉาบหน้าตามสมัย (๕๐๖)

ดั่งโคลงกลอนเพริศพริ้ง     โบราณ
เกณฑ์กฎเพียงเปลี่ยนกาล    กลับล้า
เหลือไว้แต่ตำนาน                บอกเล่า
สรรพสิ่งในใต้ฟ้า                 โลกล้วนสมมุติ (๕๐๗)
 

[toshare]

* ซึ้งสุด สุดจิตข้าฯ........ขอบใจ
ตุลย์ขยับขับโคลงไว.......แนะชี้
อนิจจังครอบคลุมไป.......ทั่วหมด
กลอนกาพย์ใช่จักลี้.........หลีกพ้นได้ไฉน (๕๐๘)

[ไพร พนาวัลย์]

ลาภ นี้มีสุขล้น           ยามมี
สง่าหน้าดูดี              แน่แท้
ยามเสื่อมหมดราศี      หมองหม่น
มีลาภเสื่อมลาภแล้       เหล่านี้แน่นอน
(๕๐๙)

ยศ นี้ท่านมอบให้            เคียงบุญ
เพื่อประกาศกิตติคุณ          ติดป้าย
เสื่อมยศหมดเพียงทุน        ยามส่อง
มียศเสื่อมยศพ่าย           โปรดรู้เทียมทัน
(๕๑๐)

สรรเสริญ เพลินยิ่งล้ำ            คำคน
ดุจจะลอยเวียนวน               ฉ่ำหล้า
นินทาน่าวิ่งชน                ผิวอ่อน
สองสิ่งชิงสู่หน้า              อย่าได้ไยดี
(๕๑๑)

สุข นี้มีเพียบพร้อม             พรรณนา
ดุจหยิบเดือนดารา             เก็บไว้
ยามทุกข์คลุกชีวา             ขาสั่น
สุขทุกข์สลับได้             เจ็ดครั้งเวียนวน 
(๕๑๒)

ขอบใจคุณมือขวาจัง
ที่ช่วยชี้แนะ ผิดเยอะเลย 

“ไพร พนาวัลย์”
 

                         

[พยัญเสมอ]

๏ เสียงลือเสียงเล่าอ้าง    อันใด   พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร        ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล         ลืมตื่น   ฤๅพี่
สองพี่คิดเองอ้า             อย่าได้ถามเผือ ๚ะ

ลิลิตพระลอ

๏ นิพนธ์กลกล่าวไว้        เป็นฉบับ
พึงเพ่งตามบังคับ           ถี่ถ้วน
เอกโทท่านลำดับ          โดยที่   สถิตนา
ทุกทั่วลักษณะล้วน         เล่ห์นี้คือโคลง ๚ะ

จินดามณี ฉบับหลวงวงศาธิราชสนิท

๏ จากมามาลิ่วล้ำ        ลำบาง
บางยี่เรือราพลาง         พี่พร้อง
เรือแผงช่วยพานาง       เมียงม่าน มานา
บางบ่รับคำคล้อง         คล่าวน้ำตาคลอ ๚ะ

นิราศนรินทร์


โคลง ๓ บทนี้ใช้คำเอก 7 โท 4 และที่เหลือเป็นคำสุภาพทั้งหมด

จึงเป็นแม่แบบสำหรับการแต่งโคลงสี่สุภาพได้เป็นอย่างดี


ไม่นับจำนวนครับ

บทที่เป็นลิลิตพระลอนั้นมันมีเกินมา ๒  ครับ
กลายเป็นเอก ๙ เอก  โท  ๔

         

[พยัญเสมอ]

                  ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  เลยขออนุญาตนำความคิดเห็นที่ผมได้เขียนไว้ที่รักกลอนดอทคอมมาลงที่กระทู้นี้
เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้กันนะครับ   แต่ขอย้ำว่าเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้น  และในทางปฏิบัติจริงแล้ว
ก็ไม่มีความจำเป็นต้องเคร่งครัดถึงขนาดนั้น    ควรถือเป็นแค่ข้อสังเกต  แบบฟังหูไว้หู  ไม่จำเป็นต้องเชื่อ
(โพสต์นี้เขียนไว้นานมากแล้วครับ ตั้งแต่ 4 มิย. 2555)

                                                                         
                           

วางวรรณยุกต์เอกผิดตำแหน่ง ?


ยามกินไม่คิดล้ม      ตัวนอน
ยามหลับนั่งอาวรณ์    กับข้าว
มันผิดจากที่สอน      กันมาก
คงเพราะเรื่องรักร้าว   เหตุนี้กระมัง ?
                       (ตัวอย่าง)


        จากโคลงตัวอย่างข้างบน จะเห็นได้ว่า ในตำแหน่งที่บังคับให้ใช้คำที่มีวรรณยุกต์เอก(เน้นสีน้ำเงิน)ผู้แต่งไม่ได้ใช้คำที่เป็นวรรณยุกต์เอก
กลับใช้แค่คำตายที่ถือแค่เป็นตัวอนุโลมให้ใช้แทนเท่านั้น   แต่กลับไปมีคำที่มีวรรณยุกต์(สีแดง)ไปโผล่ในจุดอื่นแทนจนดูโดดเด่นสะดุดตา
(ลักษณะคล้ายๆ  ตำแหน่งที่บังคับให้ใช้ไม่ใช้  ไพล่กลับไปใช้ในตำแหน่งอื่นที่ไม่ได้บังคับ  อธิบายง่ายๆก็คือ ที่ๆบังคับไม้เอกแต่กลับ
ใช้แค่ตัวสำรอง  แต่ตำแหน่งที่ไม่ได้บังคับกลับไปใช้ตัวจริง  ดังนี้มันก็เลยมองดูเสมือนหนึ่งวางวรรณยุกต์ไว้ผิดตำแหน่ง)
         ที่จริง  เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ข้อห้ามหรือเสียหายอะไร ในเมื่อตำแหน่งบังคับนั้นได้ใช้คำตายลงแทนวรรณยุกต์เอกไปแล้ว(ซึ่งโบราณท่านให้ใช้แทนกัน)
เพียงแต่ปัญหามันอยู่ที่ ตำแหน่งจริง(บังคับ)กลับใช้ตัวสำรอง   แต่ตัวจริงกลับไปโผล่ในตำแหน่งที่ไม่ได้บังคับ  มันก็เลยมองดูเหมือนไปโผล่ผิดที่
แต่ถ้าถามว่า แล้วมันผิดอะไรมากมั้ย แต่งแบบนี้(แบบข้างบน)ก็คงตอบว่าไม่ผิด  เพราะใครๆก็แต่งแบบนี้ได้ทั้งนั้น  ในเมื่อปฏิบัติถูกต้อง
ตามข้อบังคับก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร  เพียงแต่เขียนไว้เป็นข้อสังเกตเท่านั้น






เครดิตที่มา http://www.rukklon.com/index.php?topic=3795.0

[panthong.kh]

มีลาบก้อยอย่างนี้    ดีจริง
ทั้งลู่เลือดชอบยิ่ง    นะเจ้า
ข้าวเหนียวนึ่งถึงขิง    แน่นหนัก
มีผักชักอยากเฝ้า    บ่ให้ใครชิม(๕๑๒)

เนื้อปลาทูคู่แท้    น้ำพริก
ลวกผักหักยอดจิก  ที่ใกล้
ไส้อั่วถั่วมะปริก    อร่อย
เชิญนะอย่าเมินไซร้ ปล่อยให้รับทาน(๕๑๓)
พันทอง
 

[toshare]

๏ เสียงลือเสียงเล่าอ้าง    อันใด   พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร         ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล          ลืมตื่น   ฤๅพี่
สองพี่คิดเองอ้า               อย่าได้ถามเผือ ๚ะ

โคลงบทนี้ใช้คำเอก 7 โท 4 และที่เหลือเป็นคำสุภาพทั้งหมด
====
ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่ง ผมผิดพลาดไปเอง ที่ไม่ได้บอกกล่าวให้ชัดเจนครับ

กล่าวคือ คำสร้อย (ตัวแดง) ในโคลง เป็นคำที่ไม่บังคับให้มี คือมีหรือไม่มีก็ได้
ปกติ ท่านผู้รู้แนะนำว่า ไม่ควรมี หากไม่จำเป็นจริงๆ
ดังนั้น เมื่อกล่าวถึงกฎเกณฑ์ เอก ๗ โท ๔ จึงไม่นับรวม คำสร้อย

[toshare]

วางวรรณยุกต์เอกผิดตำแหน่ง ?

ยามกินไม่คิดล้ม      ตัวนอน
ยามหลับนั่งอาวรณ์    กับข้าว
มันผิดจากที่สอน      กันมาก
คงเพราะเรื่องรักร้าว   เหตุนี้กระมัง ?       (ตัวอย่าง)

ชอบประเด็นนี้จริงๆ ต้องขอบคุณ คุณ orion มากๆๆๆ
ผู้รู้ แนะนำเสมอว่า
แม้ กฎเกญฑ์ ไม่ระบุชัดว่าห้าม แต่อะไรเลี่ยง ไม่กระทำ ได้ ให้เลี่ยง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มายลแลเรื่องรู้                 โคลงคำ
หลายท่านผจงนำ              ประวัติหว้า
แจงหลักตระหนักจำ           จิตมั่น   
ประดุจเหน็บมีดพร้า             คู่ไว้หากินฯ (514)


                "  บูรพ์  "