ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

รวยรวยชวยชื่นฟื้น     ดวงแด
ตับเต่าเรามองแล      เล่นน้ำ
ดำผุดจึ่งเชือนแช      เป็นอื่น
คงไม่สมอุราล้ำ       แต่นี้เป็นไฉน(๒๙)

จำใจจากใช่ร้าว       รานรอน
ซมอยู่บนเตียงนอน  ตื่นได้
ไยจึงพึ่งมาออน       ตอนต่อ  กลอนนา
หวังเพื่อเก็บสุขไว้    เมื่อนั้นนานเนา(๓๐)
พันทอง

[toshare]

โคลงสามสุภาพ :

….ขอบคุณเหล่า”กลอนไทย”……..เปี่ยมน้ำใจเลิศล้ำ
สานสืบกลอนกาพย์ค้ำ……………….เด่นฟ้าแดนสยาม (๓๑)

โคลงสี่สุภาพ :

….ตามขนบเรียงร้อยร่ำ………………คำประพันธ์
สัมผัสส่งรับกัน………………………..สอดคล้อง
“ระหว่างบท”ประแจสรรค์…………..ความ-เชื่อม
โคลงอาจละมิต้อง……………………เคร่งแล้แต่”ควร” (๓๒)

….กระสวนตำแหน่งให้………………”รับ”ลง
ณ หนึ่ง สอง สาม จง………………..เสนาะล้ำ
ต่อโคลง มิเถรตรง…………………….เกินเหตุ
ลิลิต สิเน้นย้ำ…………………………..”รับ”นั้นห้ามหาย (๓๓)


รีบๆ แต่งไปหน่อย อาจสื่อได้ไม่ดี
กลัวว่ามีเพื่อน ต่อโคลง คุณพันทอง ที่ลงท้ายว่า เนา
อาจทำให้ที่แต่งไม่ รับ

ที่นำเสนอ หวังให้เห็น สัมผัสระหว่างบท ของโคลง
ส่ง-รับ ที่คำที่ ๑ ๒ ๓ ของบาทแรก แต่ก็ไม่เน้นมาก

ถ้าเป็น ลิลิต จะเน้น ต้องมี
ทั้งกับโคลง และ ร่าย

ขอบคุณครับ

[panthong.kh]

วันพระละหน่อยจ้า     กิเลส
เพียงเพื่อมิมีเหตุ       เก่งแล้ว
ถึงอยากบ่นโปรดเมต-      ตาพ่อ
จึงไม่คลาดคละแคล้ว  แต่นี้ยอมทน(๓๔)

ทำบุญสืบเนื่องด้วย   อยากทำ
ฤๅบั่นทอนประจำ       ยุ่งแท้
จึงจักใคร่หากรรม        มาใส่
เพียงแก่นสุขจริงแล้    โอ่อ้าตามกัน(๓๕)
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

๐ สามารถสรรสิ่งห้อม            รอบตน
พาร่างกายกมล                   บ่เศร้า
ขับทุกข์ที่เจือปน                 ออกห่าง ไกลเนอ
รับแต่สุขคลุกเคล้า               ปริ่มแปล้เกษมศานติ์

๐ บรังเกียจเคียดแค้น            ชิงชัง
พอกแผ่ภัตรโภคัง                เผื่อให้
ราอยากหยาบโลภัง              ละก่อ เกิดนา
หากกอบโกงลงไซร้              สู่ห้วงอเวจี

๐ กดกากราคะไร้                 ทาบทัน
เพียงหนึ่งเชยชิดภรรย์            ไป่ข้อง
ยึดสัจจะจำนนรรจ์                 มาดมั่น คงแล
ประพฤติคิดตามจิตต้อง           แก่นแท้คุณธรรม

๐ หยุดหลงเสพดิ่มใช้             มึนเมา
เพียรข่มความขลาดเขลา         ออกขว้าง
ปัญญาช่วยขัดเกลา               กิเลส
มูลเหตุแห่งทุกข์ล้าง              หมดสิ้นอินทรีย์

๐ มีใดในโลกนี้                    ถาวร
วันผ่านกาลโคจร                  ห่อนยั้ง
กำเนิดเท่าใดมรณ์                 หมดเศษ
ประมาทอาจพลาดพลั้ง           ปราชญ์ชี้ดีเตือน (๔๐)

                 

              รพีกาญจน์ 59

[ไพร พนาวัลย์]

ย้ำเยือนเดือนหกแล้ว        มีมา
วันวิสาขะบูชา                 อีกครั้ง
เป็นวันพระพุทธา             ประสูติ
ตรัสรู้,นิพพานรั้ง              อยู่ยั้งพุทธกาล (๔๑)

เบิกบานชวนจุดธูป               เวียนเทียน
สวดพร่ำร่ำมนต์เพียร             กราบไหว้
นอบน้อมธรรมใส่เศียร            กันเถิด
ความประเสริฐจักได้              ซาบซึ้งศีลทาน (๔๒)

เรามาฝึกหัดแต่งโคลงสุภาพกันเถิดนะ ท่านที่มีความชำนาญก็เข้ามาแนะนำ ตักเตือน ชี้แนะ อันใดถูก ผิด อย่างที่ท่าน “toshare” ได้เปิดประเด็นไว้  เพื่อสืบสานโคลงสุภาพให้ยั่งยืนคู่หมู่เฮาชาวบ้านกลอนสืบไป แรกๆอาจจะฟังขัดๆเขินๆไม่คล่อง เหมือนเพิ่งหัดขับรถใหม่ๆ  นานๆไปรู้วิธีการขับขี่ รู้ถนนหนทาง ไม่นานก็จะซิ่งไปกับเขาได้นะครับ

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

ตอนเย็นเย็นค่ำนี้     เวียนเทียน
จงอย่าหันแลเหียน   เร่งเข้า
จุดธูปต่อจนเตียน    เพียรใส่
ยังไม่สมหวังเจ้า      แต่งแต้มเติมเต็ม(๔๓)

โอบอาบกายก่ายเนื้อ    นวลนาง
ปากจึ่งจุมพิศพราง      หยั่งรู้
ขนงเด่นเห็นปราง       คางต่อ
จึงไม่เปิดปากอู้        แก่ผู้มาเยือน(๔๔)
พันทอง
       

[กามนิต]

       เวียนเทียนในบอร์ดน้อม           นำชัย
วิสาขะบูชาใจ                                  แจ่มจ้า
จุดโคลงโชติช่วงไทย                       เถลิงสุข
"บังอบายเบิกฟ้า"*                          เฟื่องฟุ้งกรุงสยาม ฯ


* วรรคนี้จำมาจาก โคลงนิราศนรินทร์ ("บังอบายเบิกฟ้า  ฝึกฟื้นใจเมือง")

กามนิต, ๔ มิ.ย.๕๕
 

[เนิน จำราย]

  ฝนชุ่มใจฉ่ำพร้อม      พากเพียร 
วนทักษิณาเวียน          หนึ่งรอบ
ดอกไม้ต่างธูปเทียน      พิรุณหลั่ง หนักแล้
รู้ถูกรู้ผิดชอบ              กึ่งเสี้ยวเส้นทาง

                เนิน จำราย

[BangPlaMa]

" ฝนชุ่มใจฉ่ำพร้อม      พากเพียร 
วนทักษิณาเวียน          หนึ่งรอบ
ดอกไม้ต่างธูปเทียน      พิรุณหลั่ง หนักแล้
รู้ถูกรู้ผิดชอบ              กึ่งเสี้ยวเส้นทาง"(๔๖)

๐โคลงวางรูปเอกไว้      เจ็ดตรง
โทสี่มีสองคง              ถูกแล้ว
รอบชอบเปลี่ยนโทลง    รับคู่
เชิญท่านผู้ผ่องแผ้ว       ปรับแก้ลองดู(๔๗)

[panthong.kh]

ยามฝนโปรยกู่ก้อง    กังวาล
หลากหลั่งชลธาร     แน่แท้
ใครใครบ่อเตรียมการ  อาจแย่
มัวแต่เตรียมการแล้    เผื่อไว้ฉุกเฉิน(๔๘)
พันทอง
 

[บัวบูชา]

ฝนตกเพลินทั่วฟ้า           ไฟดับ
เดือนต่างหลบหายลับ     ซ่อนหน้า
ผืนดินค่อยซึมซับ           สุดฉ่ำ แล้วเฮย
สามสี่วันอาจล้า             ท่วมแล้บ้านเรา(๔๙)

อาจถึงคราวหวั่นบ้าง      ธรรมดา
ในเมื่อตกหนักหนา        ป่านนี้
คนมันเหนื่อยแล้วนา      ฝนพร่ำ พันพรือ
หยุดมั่งยังครอกฟี้         ตื่นได้ทั้งวัน(๕๐)

[หนามเตย]

มีบ้างไหมใจที่ห่วง

บางวันเหงาอ่อนล้า......ใจเรา       
มันช่างดูซึมเซา......ท่วมท้น
รอคอยพี่หงอยเหงา.....ซึมเหม่อ 
ไหลปรี่นองตาล้น.....ไม่ห้ามมันเลย (๕๑)

ถึงยามดีพี่ให้.....มาเยือน
ยามทุกข์กลับลืมเลือน.....หลบหน้า
ใจคอยยิ่งบอกเลื่อน.....เตือนอย่า เคืองแล
คอยเกี่ยวกลับแรงล้า.....หมดสิ้นกำลังใจ (๕๒) 

อยากมีใครนั่งข้าง......เรียกขวัญ
เคียงคู่ปลอบใจกัน......อยู่ไกล้
มอบใจที่ผูกพัน......ฉันเพื่อน 
หยิบยื่นสุขมาให้.....ห่วงแม้ยามนอน (๕๓)

หนามเตย
 

ขอร่วมสนุกด้วยคนนะคะ พึ่งตื่น 

ขออภัยลืมแคะขี้ตา
 

[เนิน จำราย]

" ฝนชุ่มใจฉ่ำพร้อม      พากเพียร 
วนทักษิณาเวียน          หนึ่งรอบ
ดอกไม้ต่างธูปเทียน      พิรุณหลั่ง หนักแล้
รู้ถูกรู้ผิดชอบ              กึ่งเสี้ยวเส้นทาง"(๔๖)

๐โคลงวางรูปเอกไว้      เจ็ดตรง
โทสี่มีสองคง              ถูกแล้ว
รอบชอบเปลี่ยนโทลง    รับคู่
เชิญท่านผู้ผ่องแผ้ว       ปรับแก้ลองดู(๔๗)

ทำตามแบบร่าง"บางปลาม้า"

     ฝนชุ่มใจฉ่ำพร้อม      พากเพียร
ประทักษิณาเวียน           ไต่เต้า
ดอกไม้ต่างธูปเทียน        พิรุณหลั่ง  หนักแล้
พรสี่รับใส่เกล้า              ซาบซึ้งพุทธพจน์ ๔๖ (แก้ไข)

                             เนิน จำราย
                            ขอบคุณน้ำใจ

[กามนิต]

        โคลงกลอนเคี้ยวค่ำเช้า           ฉ่ำหวาน
กลมกล่อมกว่าน้ำตาล                      แต่งถ้อย
สาวสาวบ่อาจหาญ                          ต่อปาก
ปากแม่แค่น้ำอ้อย                            พี่นี้น้ำหวาน ฯ (๕๔)

กามนิต, ๕ มิ.ย.๕๕

[BangPlaMa]

๐ใดจะหวานปานประดุจน้ำ-     คำชาย
แม้นนุชหวานประมาณปลาย     ยอดอ้อย
หนุ่มหนุ่มต่างปองหมาย          มาดมุ่ง
โลมเล่ห์หลั่งถั่งถ้อย              เทียบให้สุดหวาน(๕๕)

[บัวบูชา]

ปานชื่นชมเสน่ห์น้อง         นวลนาง
กาลผ่านกลับจืดจาง          หว่างถ้อย
เจอคนใหม่แทรกกลาง       รักล่ม แล้วเฮย
หวานดั่งเปรียบเช่นอ้อย       พ่ายแพ้แก่ชาย(๕๖)

ความหวานคล้ายเริ่มไหม้      รสขม
ส่วนเล่ห์คำปากคม              ขุ่นแค้น
คอยดุด่าระดม                    เกินกล่าว
ใครเล่าจักวิ่งแจ้น               ต่อถ้อยจำนรรจ์(๕๗)



 

[ไร้นวล^^]

ถอดถอนพันธุ์พืชหญ้า    หยิบเดียว เตียนนอ
ถอนพิษพิศวาสเจียว      จับไข้
ร้อนร่างราดน้ำเชียว       แฉะฉ่ำ
ร้อนฤทธิ์รักลวกไซร้      สมุทรล้างเพลิงเหลือฯ(๕๘)     

[ไม่รู้ใจ]

    เลือนเลือนเจือหม่นเช้า      หมอกพราง
เรื่อเรื่ออุษาสาง         ผ่องฟ้า
โรยโรยกรุ่นกลีบบาง         อวลชื่น หทัยนอ
เรื่อยเรื่อยลมโชยช้า         ส่ายพลิ้วใบไหว (๕๙)

   ไกลไกลฟากฝั่งโพ้น      คำนึง
หม่นหม่นทนคิดถึง         เนิ่นแล้ว
รอนรอนอกรำพึง         จมจ่อม จินต์เฮย
พร่ำพร่ำครวญจากแก้ว      อย่าร้างวอนหวน  (๖๐)

ไม่รู้ใจ

[panthong.kh]

ระรวยรินกลิ่นเจ้า    กำจาย
หอมรื่นคืนมิวาย   บ่งชี้
จักขืนขื่นขมหลาย  ยามบ่อ สมอุรา
นับต่อจากฉากนี้  จึ่งลี้ลงตม(๖๑)

จำตัดใจไป่รู้   ความนัย
เจ็บอยู่ในจิตใจ ยิ่งแท้
จะจดจ่อฤทัย   คงไม่ ดีนา
เกรงว่าเราอวดแล้  ต่างแก้เชิงกัน(๖๒)
พันทอง
 

[เมฆา...]

ลมลัดพัดป่านม้วน      ป่วนมาน
ไหววก อกชายชาญ    ช่างช้ำ
คิดถึงแม่นงคราญ       นานครึ่ง ปีเฮย
ไร้ชื่นคืนโคมค้ำ         ค่อนค้อนชะตาคน ...๖๓

อุษาอุตส่าห์อ้าง         สร้างองค์
ฉายร่นสุริยงค์           เร่งเย้า
หวนเห็นเช่นอนงค์   แอบนิ่ง  แม่เอย
คล้ายนั่นดุจฝันเฝ้า    ใฝ่ฟื้นคืนเรือน...๖๔

ใกล้เถื่อนเหมือนมิใกล้     ไหมกลม
ผูกเกี่ยวกรเคยชม         ข่มชั้น
บัดร้างห่างตาคม          ต่างขื่น ขมนา
ฟ้าสาปฤาบาปกั้น         บั่นแกล้งแทงไฉนฯ...๖๕