ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

สุรางคนางค์ ๒๘

ยินเสียงนกร้อง  นั่งอยู่ริมคลอง  ตาจ้องมองไป
ฝนตกพรำพรำ  ชอกช้ำแค่ไหน เปียกปอนทันใด  ไม่ไหวแล้วเออ

รีบเดินหลบฝน  นกน้อยบินวน  ร่วงหล่นนะเอ่อ
หยิบมันขึ้นมา  ไม่ช้านักเธอ   ตามันลอยเบลอ  แล้วเผลอขาดใจ

มันคงหนาวมาก  ถึงคราวจำพราก  ตายจากแม่ไป
เมื่อเช้าทำบุญ  อบอุ่นฤทัย  อุทิศบุญให้  นกไปสวรรค์ ๙๐๘

พันทอง
๒/๘/๕๗
 

[พี.พูนสุข]

๐๐ ครวญ.. ๐๐
(กาพย์ฉบัง ๑๖   กลบทอักษรบริพันธ์)

๐ *วัสสาน์พาละเหี่ยเสียขวัญ        สาครคะนองครัน
 เหนื่อยคราห่วงโหยโรยแรง

๐ ร่ำร้องฟ้องสวรรค์กลั่นแกล้ง        กลืนกล้ำช้ำแปลง
ชลปลุกรุกล้นจนนอง

๐ จมน้ำคร้ามกลัวรัวสยอง         แสยงฟ้าผ่าประลอง
ปอดลอยถอยถดหมดทาง

๐ มืดทิศมิดมุมหลุมพราง          หลอกพรั่นขวัญคราง
เคว้งคราวหนาวหน่วงถ่วงชล

๐ โถมชีพฟีบฟุบยุบหม่น        ยอมแม้แก้บน
กลบบ่วงห้วงกรรมทำมา..
                              (๙๑๓)

*วัสสาน์  น. ฤดูฝน, หน้าฝน
*********

.. พี.พูนสุข ..
๓  สิงหาคม  ๒๕๕๗

[เนิน จำราย]

๐ สิงหาฯนักษัตรวัสสาน    เวียนสู่ฤดูกาล
ฤดีกร่อยพระพิรุณประทานฝน

๐ ท่วมฝายพร่างพรายปรายล้น    ปริ่มหล้าฟ้าอุบลฯ
อาบบัวถ้วนบึงถึงผา     

๐ ทบผ่าน ทุ่ง ภู คู นา         คาดคะเนข้าวกล้า
ขอดเกลี้ยงเหี่ยวตายรายวัน

๐ เรือน เวียง เคียงเมืองขอบขันธ์ฯ ขัดข้องปานนั้น
 ป่วนเณร เถรสงฆ์ อนิจจา

๐ หนูจ้อยน้อยเจ็บขาดยา  เข็ญยากโรคา
ระคางแก่ปู่ย่าตายาย

๐ ต้องยั้งไว้ก่อนวอดวาย  วอนเว้าเจ้านาย
จงนำความสุขคืนพลัน......๙๑๙

เนิน จำราย

[พี.พูนสุข]

๐๐ แก้วกินรี ๐๐
(กาพย์ฉบัง ๑๖)
**************
๐ กินรี..มาดหมายไกวัล        ปรีดาหฤหรรษ์
องค์อรอิ่มทรวงดวงแด

๐ โผผินบินทะยานธารกระแส        พฤกษ์พรรณพุ่มแพ
เยื้องกรายฉายฉ่ำสำรวม

๐ นวลแก้วแพรวพร้อยสร้อยสวม        กรรเจียกกรองกรวม
โกมุทบุษบันรัญจวน

๐ ชม้อยชม้ายชายเนตรเย้ายวน        มองเมิลเชิญชวน
ลงลายด้ายปักลักขณา

๐ วิจิตรบรรจงนงพะงา       ดั่งองค์อัปสรา
สอดสายลายเส้นเล่นสี

๐ หัตถกรรมล้ำศิลป์กินรี       กนกทองผ่องฉวี
เจิดแจรงแสงระยับขับไพร

๐ สืบสานงานปักรักษ์ไทย        สอดสายด้ายไหม
จับสะดึงขึงผ้าท้าทาย.. ฯ
(๙๒๖)

ไกวัล   น. ชั้นสวรรค์
*********************
.. พี.พูนสุข ..
๕  สิงหาคม  ๒๕๕๗

*** ลุ้นให้ครบ "พันบท" ภายในเดือนนี้ เรามาช่วยกันนะคะ ***   

 

[ดาว อาชาไนย]

๐๐ อ่าวนาง ๐๐

(กาพย์ยานี ๑๑)

๐๐ วันหยุดสุดสัปดาห์......จึงได้มาพักผ่อนกาย
รื่นรมย์ชมหาดทราย.........ฟื้นความหลังกับบังอร

๐๐ ทะเลเห่เกลียวคลื่น......คิดถึงคืนแนบน้องนอน
ลมหวิวพลิ้วดังพร............พัดระรื่นชื่นทรวงใน

๐๐ คืนนั้นผันผ่านแล้ว.......ก็คลาดแคล้วอรทัย
ความหลังยังฝังใจ...........หาดกระบี่ที่ตรึงตรา

๐๐ อ่าวนางช่างมาไร้........นางอยู่ไหนจึงไม่มา
ขื่นขมตรมน้ำตา..............ยืนชมหาดเจียนขาดใจ

ดาวอาชาไนย
แห่งเสี้ยวอารมณ์กลอน 

(ขอบคุณคุณพี พูนสุขที่ช่วยเตือนว่าเขียนชื่อกาพย์ผิดครับ มึนไปเลย)


(๙๒๗)

[เนิน จำราย]

แก้วกินรี
(กาพย์ฉบัง ๑๖)
**************
๐ กินรี..มาดหมายไกวัล        ปรีดาหฤหรรษ์
องค์อรอิ่มทรวงดวงแด

๐ โผผินบินทะยานธารกระแส        พฤกษ์พรรณพุ่มแพ
เยื้องกรายฉายฉ่ำสำรวม

๐ นวลแก้วแพรวพร้อยสร้อยสวม        กรรเจียกกรองกรวม
โกมุทบุษบันรัญจวน

๐ ชม้อยชม้ายชายเนตรเย้ายวน        มองเมิลเชิญชวน
ลงลายด้ายปักลักขณา

๐ วิจิตรบรรจงนงพะงา       ดั่งองค์อัปสรา
สอดสายลายเส้นเล่นสี

๐ หัตถกรรมล้ำศิลป์กินรี       กนกทองผ่องฉวี
เจิดแจรงแสงระยับขับไพร

๐ สืบสานงานปักรักษ์ไทย        สอดสายด้ายไหม
จับสะดึงขึงผ้าท้าทาย.. ฯ
(๙๒๖)

ไกวัล   น. ชั้นสวรรค์
*********************
.. พี.พูนสุข ..
๕  สิงหาคม  ๒๕๕๗

               *** ลุ้นให้ครบ "พันบท" ภายในเดือนนี้ เรามาช่วยกันนะคะ ***   

 

พญานาค

๐นิมิตผ่องต้องร่างโฉมฉาย    นางในเทพนิยาย
สถิตสถานหิมพานต์พนา

๐โชยประทิ่นกลิ่นไม้กฤษณา   ณ อโนดาตชลา
ครุ่นคิดอิจฉาชลธี

๐ชื้นชุ่มหุ้มห่ออินทรีย์               กกกอดกินรี
คลี่คลื่นคลึงเคล้าสรรพางค์

๐เอกองค์เอวกิ่วแบบบาง     อาภรณ์มิกั้นกาง
ร่างน้อยร้องร่ำคร่ำครวญ

๐สำนึกเบื้องต่ำรำจวน    ทบสิบร้อยทวน
ยวนเย้าเร้าแก่นกามา

๐เหตุแห่งบุญบรรพกาลพา   สติพญานาคา
ตั้งรับผ่อนกายคลายหลง

๐สมาธิตริตรองมั่นคง    อินทรีย์ยรรยง     
เกษียรสมุทรโชติสว่างกระจ่างแล้ฯ

....พี่ครูกำกับบทด้วยครับ.... ๙๓๔ หรือ ๙๓๗

เนิน จำราย

[พี.พูนสุข]

ปรับลำดับบทใหม่อีกครั้งค่ะ
******************************************
๐๐ อ่าวนางช่างมาไร้........นางอยู่ไหนจึงไม่มา
ขื่นขมตรมน้ำตา..............ยืนชมหาดเจียนขาดใจ ........ (๙๓๐)

ดาว อาชาไนย
*****************************************
๐สมาธิตริตรองมั่นคง    อินทรีย์ยรรยง     
เกษียรสมุทรโชติสว่างกระจ่างแล้ฯ ........(๙๓๗)

เนิน จำราย
**********************
เหลืออีก  ๖๓  บทค่ะ 

[เนิน จำราย]

กลอนกาพย์ฉบัง แบบฉบับ Orion 264 (มือขวา)

 “หัวใจพเนจร"

เร่ร่อนรอนแรมร้างรัง  เพื่อผ่อนผุพัง   เพียงพบพักพิงผูกพัน     
ไห้โหยหักเหหุนหัน อกอึดอัดอั้น ร้อนรุ่มร้าวรานไร้รื่น
ใจจึงจารเจ็บจดจำ  ปากปดปรักปรำ  คือคำคล่องคอคายคืน   
ใฝ่ฝันฟันฝ่าเฝ้าฝืน  เยื่อใยยั่งยืน   แท้เทียวทุบทิ้งอาทร

ฤทัยร้าวระทมรันทด  ท่องเที่ยวเลี้ยวลด  กำหนดสันโดษที่หมาย       
ด้นดั้นแดนดงเดียวดาย ลอยตามพระพาย ข้ามเขตโขดเขินสิงขร
ลุ..ป่าโปร่งโค้งฟ้าทาทาบ มิ่งไม้ไหววาบ ละมุนกรุ่นกลิ่นกำจร       
ภุมรีภุมรามากภมร  เชยซับเกสร   กำซาบซึ้งซ่านหวานแทน

หทัยเอยเคยท่องทุกทุ่ง  ข้ามหนองคลองคุ้ง ผ่านพนาทั่วแคว้นแดนถิ่น 
ประสบประเสริฐแล้วสมถวิล  ลุสวรรค์บนดิน  เคียงคู่อัปสราโลดแล่น
กลางพงนวลอนงค์เยื้องกราย ปอยผมคลี่สยาย ยักย้ายดั่งยูงรำแพน     
สลดสลายหายหวั่นอัศจรรย์แสน ดื่มด่ำดินแดน ใจจร..นิ่งระงับ..ดับทุรน...๙๔๐

เนิน จำราย

ขอบพระคุณ (มือขวา) ผู้ชี้แนวทาง