ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปลาวาฬ]

แดฟโฟดิล



มองแดฟโฟดิลเหงาหงอย  คร่ำคร่าตาลอย
ดอกสร้อยร่วงโรยโบกโบยไป

พลางคิดด้วยเหตุเทวษไฉน  แอบรักหักใจ
ไยต้องพลัดพรากจากกัน

โธ่ดาวที่เฝ้าใฝ่ฝัน  ดับลงเร็วพลัน
อาสัญโศกเศร้าอาดูร

(๘๑๐)

- ปลาวาฬ -

[toshare]

กาพย์กลอนฉบัง ๑๖

....รักไม่ฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด...อ่อนโยนสามารถ...ใช้ฉลาดแบ่งปันสร้างสรรค์
รักไม่อิจฉากีดกัน.................แบ่งแยกเธอฉัน.....หุนหันให้ร้ายป้ายสี
รักไม่เย่อหยิ่งยโส................ผยองบ้าบาตรโต....อวดโอ้โอ่ว่าข้าดี
รักโน้มนำกายจิตวจี..............อ่อนน้อมยอมพลี....ชีวีเพื่อชนพ้นพาล (๘๑๒)

๒ บทแรกนับแล้วครับ นำมารวมกับ ๒ บทหลัง เพื่อนำเสนอร้อยกรองแนว กาพย์กลอนฉบัง ๑๖ ครับ

[เนิน จำราย]

กาพย์นางกราย ๒๓

เดียวดาย

คืนนั้นจันทร์ฉาย  รวยรินพระพาย ถ้วนสายคัคนานต์
หนุ่มหนึ่งนึงนงคราญ  จรจากบ้านขึ้นสู่ดอย

หมายมั่นปั้นมือ  เป้าหมายนั้นหรือ  สุดยื้อเอื้อมสอย
คอยแลแม่นางน้อย  เจ้าเกี่ยวก้อยมากับเดือน

ข้ามห้วยละหาน  หินงอกตรอกธาร กันดารไร้เพื่อน
ผ่านดงพ้นพงเถื่อน  เมฆคล้อยเคลื่อนราวคล้องจอง

ผ่องเพ็ญเด่นดวง  สว่างถึงแดนสรวง ควงคู่สวยสอง
ทรามสงวนนวลละออง   หนึ่งนั้นน้องคลอเคลียเคียง

ขลุ่ยทาบคาบเป่า  ครวญแว่วแผ่วเบา  ลำเนาสงบเสียง
ฟังคำจับสำเนียง    ประหนึ่งเลี่ยงละห้อยโหย....๘๑๗

                          เนิน จำราย

[panthong.kh]

กาพย์สุรางคนางค์ 28
-------------------
ขอเชิญคนไทย    ร่วมปลูกต้นไม้    ในป่าในเขา
ปลูกเพื่อประโยชน์    ได้โปรดแบ่งเบา     มาช่วยกันเข้า เป็นเงาร่มเย็น

ปลูกเพื่ออาหาร  ไว้รับประทาน  ทุกท่านคงเห็น
นกหนูอีกด้วย ทั้งกล้วยลูกเด่น อย่าให้รำเค็ญ เช่นแต่ก่อนมา

บ้างปลูกกินผล  มีสุขมากล้น  อย่าบ่นเลยหนา
ปลุกเถิดพี่น้อง  น้ำนองธารา รีบปลูกดีกว่า  ขืนช้าหมดกัน

หากเกิดน้ำท่วม  ชีวิตคงอ่วม เพื่อนรวมกับฉัน
จะต้องย่ำแย่ ตายแน่หวาดหวั่น ขนของไม่ทัน จาบัลย์อีกปี ๘๒๑
พันทอง
๑๙/๗/๕๗
     

 

[สุวรรณ]

เวิ้งว้างกลางทุ่ง รุ้งสี                 ทอดโค้งลงที่ 
ป่าดงพงพีบ้านนา

ดูเหมือนบอกเล่า เขา ผา           เหือดหายแล้วป่า
มนุษย์ผู้ล่าคนทำ   

มิเคยกลัวเวรกลัวกรรม               เลวทรามซ้ำซ้ำ
ห้ำหั่นผลาญเผาป่าพง

เอาแต่มัวเมาลุ่มหลง                  อยากได้ ไม่ปลง
ยังคงทำลายไม้ครืน

ดิน ดาน ด้าน ด้าวสะอื้น             ผู้คนฝ่าฝืน
ต้องทัณฑ์ธรรมชาติทันตา

น้ำเริ่มล้นหลั่งสั่งฟ้า                  ให้ฝนเทมา
มิยั้งสายสาดซัดเท

บวกลมถาโถมโหมเห่                บ้าคลั่งพังเพ
ทะลักทะเลเลนโคลน

ซัดพาเหย้าเรือนพังโค่น            ยากยั้งอ่อนโอน
ลมฝนนั้นให้ผ่อนคลาย

ภาพเก่าเช่นนี้เวียนว่าย             ยากจักเลือนหาย
ไปจากวัฏฏะกงกรรม  ... ๘๓๐

 

[panthong.kh]

กาพย์สุรางคนางค์ 28
-------------------

ขอเชิญคนไทย    เข้าวัดกันไหม  ทำบุญทำทาน
ชักชวนเพื่อนพ้อง พี่น้องลูกหลาน  สุขเหลือประมาณ หากท่านทำบุญ

กุศลทั้งหลาย  ทั้งหญิงทั้งชาย  ผ่อนคลายไม่ขุ่น
จิตใจมั่นคง  ซื่อตรงไม่วุ่น  เอื้อเฟื้อเจือจุน  พระคุณมากมาย

สอนสั่งลูกหลาน  ชีวิตยาวนาน นะท่านทั้งหลาย
ช่วยขัดช่วยเกลา เช้าค่ำยันสาย คุณตาคุณยาย มุ่งหมายชื่นชม

เมื่อเติบโตไป  จำเป็นต้องใช้ จักไม่ขื่นขม
ไม่โกงไม่กิน แทะหินโสมม ตึกพังจนล่ม ปูพรมกินกัน

ขาดความละอาย มีเรื่องวุ่นวาย ยิ่งร้ายกว่านั้น
กินบ้านกินเมือง โกรธเคืองจริงฉัน  ไม่เว้นทุกวัน กินกันพุงกาง ๘๓๕
พันทอง
๒๐/๗/๕๗
 

[วิกิจกุล]

สงขลาที่คิดถึง  หวนคะนึงเพียงแต่เธอ
สมิหลาได้เจอ  จำเสมอเราพบกัน

สมิหลายามค่ำ  เคยฝากคำใตัแสงจันทร์
เธอลืมสำหรับฉัน  ไม่มีวันลืมเธอลง

กลับถิ่นเยือนสงขลา  สมิหลาหาอนงค์
หัวใจยังมั่นคง  รักซื่อตรงเหมือนสัญญา

ไร้เธอคนเคยรัก  ห่างกันนักจากสงขลา
เยือนสมิหลา  หมายเห็นหน้าสาวตาหวาน

สมิหลามีมนต์  จงช่วยดลรักวันวาน
อย่าล่วงเลยพ้นผ่าน  ถึงแม้นานรอเรื่อยไป

หวังมนต์สมิหลา  ดลเธอมาชิดเคียงใกล้
อย่าเหมือนน้ำที่ไหล  สายธารไม่หวนย้อนคืน

จันทร์สวยงามรอวัน  เธอเคียงฉันมองเกลียวคลื่น
สมิหลาวานซืน  เราสองยืนเคียงดูเดือน(๘๔๒)

ช.วิกิจกุล สมิหลา

[เนิน จำราย]

ยานี ๑๑

   ๐จิตหวั่นให้ครั่นคร้าม  สํญญาตามย้ำติดเตือน
โศกเศร้าคือเจ้าเรือน  รักโฉมฉายอยากใกล้นาง...๘๔๓

สุรางคนางค์ ๒๘

   ๐ถือข้างทางธรรม  รักชอบประกอบกรรรม ทำดีชี้สว่าง
ดำเนินครรลอง  หม่นหมองละวาง เดินตามสายกลาง ทางมัชฌิมาหมาย....๘๔๔

ฉบัง ๑๖

   ๐ป่าปกรกเรื้อล้างมลาย   ผืนดงพงกลาย
กลับแห้งแล้งขอดกันดาร
   ๐ขอแช่งด้วยแรงอธิษฐาน ฟ้าจงบันดาล
ผ่าหัวให้ทั่วคนเลว......๘๔๖

นางกราย ๒๓

   ๐ไทยทั่วทุกคน อย่าเจ็บหยุดจน หลีกพ้นห้วงเหว
ห่างไกลจากไฟเปลว  คว้าน้ำเหลวจะตรอมตรม
   ๐กำหนดบทจร บำรุงนาคร อาทรปรารมภ์
สิ้นทุกข์สบสุขสม เยี่ยมภูมิพรหมพบเทวัญ....๘๔๘

                           เนิน จำราย

[พี.พูนสุข]

๐๐  มนต์รักกาแฟขม  ๐๐
(กาพย์ยานี  กลบทนาคบริพันธ์)

                  โอ้หนอ.. ขอเคียงจันทร์    เคียงจำนรรจ์ขวัญมาเยือน
            มาเหย้าเงารางเลือน                  รางลับหายชายครวญรอ 
                                   
              ครวญรัก..ภักดิ์ห่างเหิน          ห่างหายเกินเมินรักหนอ
   รักไหน..ไม่เคลียคลอ                 เคลียเคล้าคู่ดูไม่สม

            ไม่สายหมายมองเมียง         มองไม้เรียงเคียงคู่ชม
 คู่ชิดติดรสขม                             รสขำคมหายตรมใจ

           ตรมจิตฤทธิ์ขมบาด            ขมบ่งขาดหวานไม่ใส่
       ไม่ซดรสหวานไป                         หวานปานใดไม่เหมือนนาง
                                       
          เหมือนน้องปองแก้วคู่        แก้วควรดูรู้หลุมพราง
   หลุมพรุนครุ่นครวญคราง          ครวญคร่ำค่าทำหายเอง

         เห่เอย...เห่รักกัน              รักเกื้อขวัญอย่ารีบเร่ง
 รีบร้อนนอนวังเวง                วังวนรักมักต้องมนต์
                                                                                   (๘๕๔)


   "ชงกาแฟช้าไปหน่อย..  คอยน้ำเดือดอยู่ค่าา..."   


..พี.พูนสุข..
๒๐  กรกฎาคม  ๒๕๕๗

[สุวรรณ]

...ปีบ...

ไม้หนึ่งพุ่มขึ้นยืนต้น                         ศรัทธาในตน
พร้อมสร้างคุณค่าตามกาล

แกร่งกล้าชีวาทนทาน                      หยั่งรากเบิกบาน-
ได้แม้ดินแล้งแห้งชล

จำเริญผลิดอกออกผล                      ลออสุคนธ์
มากล้นหอมหวนชวนมอง           

จึงเอื้อมคว้า"ปีบ"ประคอง                พิศนวลละออง
เรณูเกสรก่อนลา

เพ่งดูรู้เห็นคุณค่า                            ควรเก็บรักษา
"ปีบ"ไว้ แต่นี้นิรันดร์         ...(๘๕๙)...
 

[พี.พูนสุข]

๐๐ หวานเยือนหวานหยาด... ๐๐

     หวานเยือน เหมือนแสงอุ่น     อาบอรุณการุณย์ผอง
เยือนเยี่ยม เปี่ยมแววกรอง            รวยรินกรุ่นกลิ่นกาพย์กล

  หวานหยาด ละวาดคำ       เสน่ห์ล้ำเสน่ห์ล้น
    หยาดซึ้ง ตะลึงยล                    ดุจเพชรพร่างดั่งเพชรพราย

  หวานหยด จรสริน            ระยับศิลป์ระยิบสาย
หยดย้อย ร่ำร้อยร่าย                 ตรึงตามองจ้องตาเมียง

               หวานเยิ้ม คละเคลิ้มฝัน       ประโลมขวัญประโลมเคียง
เยิ้มหยด รสสำเนียง             เอื้ออุ่นไอเอื้ออุ่นอวล

  หวานแย้ม แฉล้มงาม     ฤดิหวามฤดีหวน
     แย้มยิ้ม กระหยิ่มชวน               กล่อมบรรเลงเพลงบรรโลม

  หวานแท้ แพร่ระบือ          โลกบันลือโลกประโคม
  แท้เที่ยง เพียงจิตโน้ม             สู่ทิพย์ธรรมฉ่ำทิพย์ธาร...
                                                          (๘๖๕)

 

..พี.พูนสุข..
๒๑  กรกฎาคม  ๒๕๕๗

[panthong.kh]

ความหวาน นั้นไม่มี           บานบุรี ที่แผ่ก้าน
เหลืองย้อย ห้อยนอกชาน    สุขสราญ ซ่านซึ้งทรวง

ความหวาน ท่านรู้ไหม       อยู่ลึกใน ไม่ต้องห่วง
ขุดค้น หม่นแดดวง          จนพุ่มพวง ปล่อยล่วงเลย

ความเปรี้ยว เดี๋ยวจัดให้     มะนาวใช้ ได้นะเอ่ย
บีบเค้น เน้นน้ำเอย          สุดจี้ดเผย ด้วยเคยลอง

ความขม เหมาะสมกว่า     บรเพ็ดหนา พาสยอง
โดนลิ้น ดิ้นแทบม่อง       เพราะพันทอง ลองมาแล้ว ๘๖๕
พันทอง
๒๑/๗/๕๗

[ศรีเปรื่อง]

กินหวานกินตาลอ้อย          จนเริ่มกร่อยอร่อยแจว
หวานชัก...ไม่ไช่แนว         เกิดหน่ายแหนง...แหยงระอา

ได้ซดรสขมขื่น                คงจักชื่นรื่นวิญญา
ซดซ้ำสามเวลา                แทนภัตตา...ท่าจะเพลิน

รสเผ็ดไม่เข็ดเขี้ยว             เผ็ดคละเปรี้ยวเคี้ยวมันเกิน
เผ็ดมาก...ปากยับเยิน         แย่เสียแล้ว..แววไม่ดี

ขอน้ำหน่อยงามงอน           เดี๋ยวเรียมมรณ์ม้วยชีวี
เรียก "น้ำ"...สองสามที       แต่นารี...บ่แลเหลียว     >>  ๘๖๙ ๘๗๓

ศรีเปรื่อง
๒๑ ก.ค. ๒๕๕๗

อ้าว! ใจลอยลืมดูคำสัมผัส แถมโดนคุณพันสับขาหลอกอีกต่างหาก...โอ้...กัมม์

[พี.พูนสุข]

พันทอง..ร้องเข็ดขม
สี่บทคม..จมน้ำเขียว
นับซ้ำ..ช้ำจริงเจียว
หยิบไม้เรียว..เดี๋ยวฟาดเอง..  ฮืมมม... 
(๘๗๔)
 
 ครูพี

** พี.พูนสุข  ๘๖๕
     พันทอง   ๘๖๙
     ศรีเปรื่อง  ๘๗๓

[เนิน จำราย]

เนิน พันทอง พี่น้องกัน

๐ ฮาฮุบตะลุบป่อง   ขำพันทองขันหลายหลาย
เดินตามนามพี่ชาย   เนิน จำราย โดนมาแล้ว
๐ รีบมาสารภาพ   และรับทราบเสียน้องแก้ว
ขืนจรแรมรอนแจว   เดี๋ยวครูพีมาตีซ้ำ....๘๗๖

--------------------------------------


         ได้ที.. ฮา..


๐ มัวเพ้อมัวพร่ำความหลัง     เปรียบหญิงน่าชัง
สติสตังคืนมา
๐ มองเมียงเรียงร้อยภาษา     สนุกกระตุกต่อมฮา
นับบทลดลงงงหลาย
      (๕๘๘)          (๔๙๑)             (๔๙๕) 
๐ เปรื่องนำขำเนินจำราย      สะเลเตเยื้องกาย
ต่อรายถอยถกตกคลอง
       (๕๐๑)
๐ เปรื่องย้ำนำหน้าข้าประลอง     ยายสุขสมปอง
ประกาศได้ใครแก่กว่ากัน     -ฮา-
                                (๖๐๕)

        สาวน้อยหัวเราะ  "ลดลงตั้ง  ๑๐๐ บท   ถึง  ๖๐๕  แล้วค่าา..."   
                  หัวเราะยิ้มๆ หัวเราะยิ้มๆ ขำขี้แตกขี้แตน ขำขี้แตกขี้แตน ชอบใจๆ
             
                                           ๒๗  มิถุนายน  ๒๕๕๖

                                                       พี.พูนสุข

รีบมาแก้ตัว...ผมไม่ผิดนะครับ...ท่านเนิน จำรายรับเลย...555 (โบ้ยเต็มที่)

๐ รีบมาแก้ตัวเร็วพลัน              ร้อยกาพย์จำนรรจ์
คือผม...ถูกท่าน..เนินลวง
๐ ผมซื่อถือสัตย์ล้นทรวง          จนหัวโบว๋กลวง
ถึงต้องหักอกประจำ
๐ วันนี้เสียท่าถลำ                  ร้อยเรียงลำนำ
แล้วนับผิดพลาดจำนวน
๐ ถูกครูพีเย้าแหย่ยวน             ด้วยกาพย์เชิงกวน
หน้าเหลือสองนิ้วเพราะอาย  (๖๐๙)

                                  ศรีเปรื่อง

รีบมาแก้ตัวเหมือนกัน... เอ้อ..จริงว่ะ

๐ ตกใจ!!!ตั้งร้อยเลือนหาย
พี่เนินจำราย
แอบซ่อนไปหายทันตา
๐ สะเลเตเตรียมส่ายหน้า
นับตามพี่ยา
อายเหมือนกันหิวข้าวเลย(๖๑๑)
                 
                    ---สะเลเต---


๐ ยกโทษโปรดเถิดท่านเอย     ปล่อยไก่ตัวเคย
เข้ารกเข้าพงหลงไพร
๐ คืนนั้นฝนพรำร่ำไร         อกพรั่นหวั่นไหว
ปั่นป่วนหวนหานงราม
๐ นิ้วไปทว่าใจไม่ตาม       งกเงิ่นงุ่มง่าม
๕ กลายเป็น ๔ ดั่งชี้แจง

ขณะนี้ตัวเลขเดินไปที่ (๖๑๑+๕+๓) นะคับนะ

                             เนิน จำราย

[panthong.kh]

งงงวยงกเงิ่นง่อน    เข้ามาตอน ก่อนหัวค่ำ
เมาเหล้า เฝ้างึมงำ  แย่แล้วนั้น พันโดนตี

แยบยล กลเม็ด          รองตูดเสร็จ เจ็ดเล่มนี่
(หนัง)สือพิมพ์ ยิ้มยวนยี   เชิญครูตี มิเป็นไร

ไม้เรียว เสียวสันหลัง    ควรระวัง ยั้งหน่อยไหม
ลูกศิษย์ ผิดพลั้งไป     โปรดอภัย เถิดนะครู

นายเปรื่อง เขาเรื่องมาก   พันขำก๊าก เจอลากถู
ตามมา ตาไม่ดู              รู้ทั้งรู้ ดันทุรัง

พี่เนิน เดินผ่านมา    หน้าเหลอหลา น้ำตาหลั่ง
หัวเราะ กระเพาะพัง  มึนตึ๊บตั้ง นั่งฮาเฮ ๘๘๑
พันทอง
๒๒/๗/๕๗

[spring]

...ชนเอย อย่ามัวคอย             บรรจงร้อย อักษรา
หลากล้ำ คำภาษา                  กรองกลั่นมา ให้น่าชม
...เร่งเรียง เคียงคำหวาน        เป็นกลอนกานท์ ผสานสม
เล่าสู่ ผู้ทุกข์ตรม                    ให้รื่นรมย์ สมฤดี...


...ทุกข์เอย คงผ่านผัน            ล่วงคืนวัน คงหลีกหนี
เพียงสร้าง แต่กรรมดี             นำชีวี ให้พ้นภัย
...ยึดหลัก พุทธองค์               จิตมั่นคง อย่าสงสัย
พึ่งพระ รัตนตรัย                    เป็นหลักชัย ให้พ้นมาร...

[spring]

   ...ตะวัน สาดส่องแสง                   เผยแสดง กระจ่างหน
   ขับไล่ ความมืดมน                      ให้ผองชน ได้เห็นทาง
   ...จิตเรา เข้าใจรู้                        พินิจดู อย่าปิดขวาง
   ระวัง พลั้งหลุมพราง                    ติดในกลาง วังวนกรรม
   ...ส่องใจ ให้ใสสด                     บาปเวรงด อย่าถลำ
   สว่าง ด้วยแสงธรรม                     มรรคผลนำ ให้ก้าวตาม
   ...ทุกสิ่ง ยิ่งแลเห็น                     มิรอดเร้น เป็นขวากหนาม
   จักพ้น ลุล่วงข้าม                       ได้พบพาน พระตรัสตรัย

[เนิน จำราย]

วันนี้วันพระ

๐ วันพระเลิกละลด   จิตกำหนดนภาลัย
สมถะให้อภัย       ถือศีลห้าสมาทาน

๐ ฟังธรรมสร้างกรรมดี กายวจีจักเบิกบาน
ผิวผ่องเหลืองก่องกาญจน์  ปากเจือจุนพิกุลโปรย

๐ ใจเย็นเลิศเป็นน้ำ    อุราล้ำอุบลโชย
ใครใคร่ต่างไห้โหย   ร่วมสนิทผูกมิตรนิรันดร์

๐ แสนสุขนอนลุกนั่ง นุ่มเตียงตั่งนั่นสวรรค์
ทุกคนเชิญด้นดั้น   สู่สว่างนภางค์รอ....๘๙๓

                    เนิน จำราย

[เนิน จำราย]

ชมบัว

สุรางคนางค์ ๒๘
       ๐ กอเกิดแต่ตม พอเหมาะเพาะบ่ม แดดชมลมล้อ
กาโยโผล่ผุด พิสุทธิ์แท้หนอ ดอกตูมแย้มต่อ เต็มช่อตื่นตา
       ๐ คุณหลากมากหลาย เหง้าถ้วนถึงสาย รสโตโอชา
ลื่นลิ้นกินได้ หรือไว้บูชา นบไตรรัตนา วันทามงคล

ฉบัง ๑๖ 
      ๐ หนึ่ง“หลวง”โกสุมกลุ่มอุบล  “ปทุมชาติ”มีมนต์
กลิ่นกรุ่นหอมจรุงสกาว
      ๐ ฉัตรแก้ว,ฉัตรแดง,ฉัตรขาว   อิ่มบุญอะคร้าว
คราวถวายไหว้องค์ภควันต์

ยานี ๑๑
     ๐ ดอกงามสีคราม,ฟ้า  ม่วงระย้าผ่อง สอง “ผัน”
พี่น้องเพื่อนพ้องกัน  กับ สาม “เผื่อน” ร่วมเรือนชื่น   
     ๐ สี่ “สาย”เสียดายครัน   หุบกลางวันบานกลางคืน
ชื่อ,สี,มีดาษดื่น   ชมพูพ่วงม่วง,ขาว,แดง
     ๐ ขาวโชว์เรียกโกมุท   ลินจงพิสุทธิ์ชมพูแขวง
สัตตบรรณนั้นม่วงแดง  รัตตอุบลลางคนขาน
     ๐ ห้า “จงกลนี”สีชมพู   ครั้นหลายครู่เริ่มเบ่งบาน
เปลี่ยนขาวไม่ยาวนาน   แล้วเปล่าเปลี่ยวปล่อย.เขียว..โรย
     ๐ “ผัน” จน “จงกลนี”   หลากเหล่านี้กลิ่นหอมโชย
งามล้ำดั่งคำโปรย    ปฏิสนธิ์ “อุบลชาติ” สิ้น

สุรางคนางค์ ๒๘
    ๐ พึงจำธำรง  ห้ามละ หก “กระด้ง”  และลืม เจ็ด “ดิน”
โปรดถนอมพร้อมสงวน  ล้วนพราวธรณิน สล้างสมทรัพย์สิน กลิ่นพรรณรายแท้

นางกราย ๒๓
    ๐ ฉัตรแดง..แบ่งกอ  นับสามงามพอ ใบห่อช่อแผ่
ส่งมอบโดยชอบแด่   มิ่งตะละแม่ “คู่รักกลอน”
    ๐ คือครูผู้เริ่ม    สร้างก่อต่อเติม  สุรางคนางค์สอน
แม่นกฎทุกบทตอน   วานไหว้วอน..ชื่นชมบัว...๙๐๕
                   
                             เนิน จำราย
ขอบพระคุณ วิกิพีเดีย
พี่พูน กำกับบทด้วยคับ