ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เนิน จำราย]

ยกโทษโปรดเถิดท่านเอย     ปล่อยไก่ตัวเคย
เข้ารกเข้าพงหลงไพร

คืนนั้นฝนพรำร่ำไร         อกพรั่นหวั่นไหว
ปั่นป่วนหวนหานงราม

นิ้วไปทว่าใจไม่ตาม       งกเงิ่นงุ่มง่าม
๕ กลายเป็น ๔ ดั่งชี้แจง

ขณะนี้ตัวเลขเดินไปที่ (๖๑๑+๕+๓) นะคับนะ

เนิน ขำอ้ายเนิน

[toshare]

....ขอบคุณ คุณเนิน จำราย..........ช่างวาด- ลวดลาย......ได้เหมาะ จำเพาะ จริงจริง
....กาพย์พัน บทนี้ เหงายิ่ง............ดุจดั่ง ผีสิง...............เพื่อนทิ้ง แรมโรย โหยหา
....ขอบคุณ พูนสุข นำฮา.............เธอเฉก เทวา............นำพา พลิกฟื้น รื่นรมย์
....สะเลเต ร่วมเฮ ขอชม..............แสดงดี ได้สม...........ลิ้มชิม ขนมจีน*น้ำยา
....ศรีเปรื่อง พ่อครัว หัวป่าก์.........ลุยมิ ชักช้า...............ข้าฯเลย เริงรื่น ชื่นพลัน
....เดี๋ยวเดียว ได้กาพย์ นับกัน........ร่วมร้อย ทันควัน........คงจัก สมฝัน ขอบคุณ (๖๒๕)

จำเพาะ ว. เฉพาะ, เจาะจง, เผอิญ

* พิศาล บุญปลูก ชาวไทยเชื้อสายรามัญผู้สนใจศึกษาอาหารและวัฒนธรรมมอญกล่าวว่า
"จริง ๆ แล้ว ขนมจีนเป็นอาหารของคนมอญหรือรามัญ คนมอญเรียกขนมจีนว่า คนอมจิน
คนอม หมายความว่าจับกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน จินแปลว่าทำให้สุก"
นอกจากนี้ "คนอม" นั้นสันนิษฐานว่าน่าจะใกล้เคียงคำไทย "เข้าหนม" แปลว่าข้าว
ที่นำมานวดให้เป็นแป้งเสียก่อน ซึ่งภายหลังกร่อนเป็น "ขนม" จริง ๆ แล้ว
ขนม ในความหมายดั้งเดิมจึงมิใช่ของหวานอย่างที่เข้าใจ ในปัจจุบัน ขนม หรือ หนม ในภาษาเขมร
หรือ คนอม ในภาษามอญ หมายถึงอาหารที่ทำจากแป้ง
http://www.misterbuffet.com/article_thaivermicelli.asp

หัวป่า น. คนทําอาหาร ในคำว่า แม่ครัวหัวป่า พ่อครัวหัวป่า, โบราณเขียนเป็น หัวป่าก์.

[ศรีเปรื่อง]

บ้านกลอนไทยนี้มีบุญ                         มากผู้ค้ำจุน
ผมแว้บแอบเข้าเฝ้าแล

(ผม)ชอบอ่านงานท่าน To-share          ผู้มีดวงแด
เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เจือจาน

สอดแทรกความรู้บุราณ                       เป็นวิทยาทาน
แก่ลูกหลานเหลนโหลนไทย

แม้นผมผิดพลาดอันใด                        อย่าช้าเร็วไว
โปรดชี้โปรดบ่งบอกกัน   (๖๒๙)

ศรีเปรื่อง
๒๘ มิ.ย. ๒๕๕๖

ขอบคุณท่าน Toshare มากครับ

เป็นความรู้ที่ใหม่มากสำหรับผม...

"โหลน" ไม่ได้แปลว่า เหลน และไม่ใช่คำที่มีความหมายแต่อย่างใด

ลูกของเหลนจริง ๆ คือ "ลื่อ"

[สะเลเต]

(ถาม?)ลูกของ"ลื่อ"คือใครนั้น       รู้โปรดแบ่งปัน
หลังจากลื่อแล้วเป็นใคร

หยุด!!ด้วยลื่อหรืออย่างไร          บ่องตงสงสัย
รู้วันนี้"ลื่อ"ลูกเหลน (๖๓๑)

---สะเลเต---

[toshare]

ลูก หลาน เหลน ลื่อ ลืบ ลืด ไม่มี โหลน นะ

ในบทเพลงปลุกใจให้รักชาติรักผืนแผ่นดินไทยเพลงหนึ่ง มีข้อความว่า
“ลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า จะได้มีพสุธาอาศัย”
 
คนทั่วไปรู้จักคำว่า ลูก หลาน เหลน และรู้ว่า
เหลนเป็นลูกของหลาน และหลานเป็นลูกของลูก

จึงมักจะคิดว่า โหลน น่าจะเป็นลูกของเหลนด้วย
แต่ที่ถูกนั้น โหลน เป็นเพียงคำสร้อย
ที่มาต่อท้ายคำว่า ลูก หลาน เหลน ให้ได้จังหวะ ๔ พยางค์
ไม่มีความหมายอะไร

ที่ถูกนั้น
ลูกของเหลน เรียกว่า ลื่อ
ลูกของลื่อ เรียกว่า ลืบ
และลูกของลืบ เรียกว่า ลืด

ที่มา บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย"  ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๐ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

อ้างอิง http://pbmath.exteen.com/20090414/entry
     
                        เชียด หรือเทียด เป็นพ่อหรือแม่ของชวดหรือทวด
                       ชวด หรือทวด เป็นพ่อหรือแม่ของปู่กับย่า และเป็นพ่อหรือแม่ของตากับยาย
                        ปู่กับย่า เป็นพ่อกับแม่ของพ่อ
                        ตากับยาย เป็นพ่อกับแม่ของแม่
                        พ่อกับแม่ เป็นผู้ให้กำเนิดแก่ตัวเรา

            (ตัวเรา).....
                        ลูก ผู้มีกำเนิดจากตัวเรา
                        หลาน เป็นลูกของลูก
                        เหลน เป็นลูกของหลาน

                        ลื่อ เป็นลูกของเหลน
                        ลืบ เป็นลูกของลื่อ
                        ลืด เป็นลูกของลืบ

http://www.dek-d.com/board/view/2131548/

หรือ ดูได้จาก พจนานุกรม ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน ครับ

[choy]

เหตุเกิดที่ร้านข้าวแกงข้างร้านส้มตำ
(เพิงข้างฟุตบาทวิถี ณ คืนฝนคลั่ง)

เมฆฝนพรากฝนกล่นฟ้า
โถมหมื่นแสนห่า
ขึ้งฟ้าผ่าเปรี้ยงคลั่งร้าย

   เจิ่งท้นหลากล้นชลสาย
   แตกฟ่องกำจาย
   ล้อรถจมหายครึ่งล้อ

ต่างเร่งต่างรีบไม่รอ
ใจจดใจจ่อ
หนีฝนรถติดพิษแรง

   จ่อมนั่งอยู่ร้านข้าวแกง
   ถูกฟ้าฝนแกล้ง
   แม่ค้าปากแช่งอึงอล

เธอคุณเจ้าพ่อถนน
เมตตาคนจน
รถยนต์ขับช้าลงหน่อย

   ข้าวแกงราดฝนรสกร่อย
   ผีซ้ำด้ำพลอย
   เหงาหงอยลูกค้าถ่อหนี

เข้าร้านติดแอร์ชวนชี้
ญี่ปุ่นเกาหลี
ข้าวราดส้มตำมองเมิน

   น้ำขังถนนท่วมลุยเดิน
   เพิงร้านโย้เยิน
   อายเขินนั่งกินข้างทาง

ส้มตำต้องกินบนห้าง
เขาเธอหน้าบาง
หลีกห่างแม่ค้าฟุตบาท

   แม่คุณแม่ค้ามารยาท
   คำพูดอุจาด   
   ด่ากราดเต็มปากเต็มคำ

ล้างสากแหน่พ่อบักหำ
ตำอยู่เปื้อนดำ
ย้ำซ้ำโวยวายบ่นผัว

   แม่ค้าข้าวแกงผสมยั่ว
   มะเทิ่งยิ้มหัว
   สงสารแต่ผัวสองหน่อ

สองราตีหน้าเหี่ยวห่อ
ยืนนิ่งเงียบรอ
จดจ่ออะไรเขาสั่ง

   ค่ำฝนรั่วฟ้าเทคลั่ง
   จำได้ลืมบ้าง
   เสิร์ฟผิดโต๊ะข้างโวยวาย

ขอโทษคุณหญิงคุณชาย
ฝนตกหนักหลาย
ขออภัยความไม่สะดวก

   สุกดิบย่างเผาต้มลวก
   ปลาส้มหมกฮวก
   โปรดพูดเสียงดังฟังชัด

ข้าน้อยนี้แสนอึดอัด
ลมฝนโหมซัด
อีกเมียจ่มป้อยกลบซ้ำ

   ขาจรและขาประจำ
   ต้มแซ่บส้มตำ
   ตำซั่วตำลาวตำไทย

พูดชัดให้ยินเข้าใจ
ทำพลั้งพลาดไป
ทุนหายกำไรไม่มี

   คุณหญิงคุณชายผู้ดี
   หน้าตาราศี
   บ่งชี้หน้าที่การงาน

ข้าน้อยสามัญชาวบ้าน         
มาจากอีสาน
เพิงร้านเช่าจ่ายรายวัน

   กู้แขกดอกเบี้ยงกงัน
   ร้อยยี่สิบนั้น
   จ่ายวันต่อวันทุกเย็น

แม้เสาร์อาทิตย์บ่เว้น
ใช่ลิ้นโม้เล่น
หนี้เวรหนี้กรรมใช้ไป

   ฝนตกแขกหนีหดหาย
   หนุ่มสาวเขาย้าย
   ขึ้นห้างนั่งฟู้ดพลาซ่า

ที่เห็นนั่งอยู่นั่นหนา
ล้วนคอสุรา
ดองยาคนจนเมรัย

   แท็กซี่ตุก-ตุ๊กมอไซค์
   แวะเวียนอาศัย
   เซ็นเชื่อกับข้าวกับปลา

พึ่งพากันตามประสา
คนจรถิ่นมา
ไขว่คว้าอาชีพโอกาส

   ส้มตำลาบก้อยข้าวราด
   ร้านค้าฟุตบาท
   ฝันวาดร่ำรวยเศรษฐี

วันใกล้หวยออกทุกที
ตีฝันหวยดี
เลขนี้หวยเด่นทีเด็ด

   ถูกกินเสียไปไม่เข็ด
   โทษดวงโทษเคล็ด
   แก้เผ็ดงวดหน้าแทงใหม่

ไฮโลหวยมวยคนไทย
อาจินต์นิสัย
กล้าได้กล้าเสียต่อแทง
   
   ฝนซารีบลุกจัดแจง
   จ่ายค่าข้าวแกง
   หน้าแห้งเบียร์สี่ขอติด

แม่ค้ายิ้มหวานบาดจิต
ไม่เป็นไรทิด
คิดว่าพี่เลี้ยงแล้วกัน

   ขอให้มากินทุกวัน
   พ่อแมนเทพปั้น
   เท่าไรเท่ากันร้านพี่ฯ


***ไปกี่บทแล้วช่วยนับด้วย...ง่วงมากขอตัวงีบสักครู่ครับ...

สนอง เสาทอง
15 มิ.ย. 56
คืนฝนคลั่งทั่วกรุง

[toshare]

....ตื่นเช้าเฝ้างัวเงีย........เศร้าละเหี่ยจะเสียการ
สติมั่นกลั่นขับขาน.........มนต์บันดาลพลังเพิ่มพูน

....พินิจพิจารณา...........สมุทัยหาหนทุกข์สูญ
แจ้งเหตุแห่งอาดูร..........ปฏิบัติมรรคจักขจัดภัย (๖๖๗)

ขอบคุณยิ่ง คุณสนอง เสาทอง ฝากให้ ๓๔ บทเจียว
อย่างนี้ เดี๋ยวเดียวครบ ๑๐๐๐ แน่ ขอบคุณ ๆๆๆๆๆ

[toshare]

กาพย์ยานี ๑๑

...ข่าวเย็นเห็นผู้คน................รนสับสนสุดวุ่นวาย
ต่างก็ตะเกียกตะกาย...............วิญญาณสลายดั่งตายไป

...ผ่านผู้ประสบเหตุ(ถูกชน)......ดุจหุ่นเปรตไร้จิตใจ
เมินพบขับหลบไว..................(นึก)"ยุ่งทำไมเสียเวลา"

...ยังดีมีกล้องจับ...................เผยความลับโหดนักหนา
รถหนึ่ง(ทับ)ซ้ำคาตา..............แต่ชั่วช้าขับลับไกล

...พระท่านร่ำพร่ำสอน.............กรรมจักจรสนองฉับไว
ทางการมิเฉไฉ......................ระดมจับได้ทั่วทุกคน (๖๗๑)

(จับตั้งแต่คนขับชน คนเดินหรือขับรถผ่านแต่ไม่ช่วยเหลือ และคนขับทับซ้ำ)

[toshare]

...เช้าค่ำนำใจไหว้วอน..................ทรงชัยโปรดพระพร.......เมตตารักสอนอ่อนโยน
...ไป่ใส่หน้ากากประดุจโขน............ประพฤติดั่งโจร............ฤๅเล่นเช่นโหรโหดลวง
...อุตริสิสู่แดนสรวง.....................อ้างเทพฝากห่วง..........บอกบุญรับทรัพย์นับอนันต์
...กาลามสูตรสะดุดหยุดพลัน...........เหลือเพียงแค่ควัน........รวนเรเหหันห่างธรรม
...โปรดข้าฯมั่นคงมรรคค้ำ..............ปฏิบัติประจำ..............ใช่ร่ำไร้สติตริตรอง
...สรวงสวรรค์หวังได้ครอบครอง.......กายใจจักต้อง..............รักผองทุกข์ท้นลำเค็ญ

[toshare]

...ค่ำเช้า เจ้าผ่านคน......ไยจึ่งจน น้ำใจหนา
สวรรค์ สิใกล้ตา............เปิดรอท่า เจ้าเนาพลัน

...สวรรค์ ใช่เวียนวก.......ฤๅชัฏรก ยากจักฝัน
แท้รัก เมตตาครัน..........ทุกสิ่งสรรพ์ สวรรค์เอง (๖๗๙)

ขออนุญาตลงซ้ำ เพื่อจะได้จำนวนครบ ๑๐๐๐ บท ตามที่ตั้งใจเชิญชวนเพื่อน ๆ ไว้ครับ

[ไพร พนาวัลย์]

สวรรค์อยู่ในอก  ส่วนนรกอยู่ในใจ
ทำบุญทำทานไว้  ท่านจะได้ไปที่ชอบ

ทานศีลภาวนา  คือมรรคามาทดสอบ
ทำบุญอย่างรอบคอบ  คือคำตอบมอบไปดี (๖๘๐)

“ไพร พนาวัลย์”

[ไร้นวล^^]

อธิบายสวรรค์โดยพิสดารขยายท่านทรูแชร์ตามพุทธเถรวาท ดังนี้

-สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา

-กาพย์ฉบัง๑๖

๐แดนรุจาสุขาวดี                    ชั้นหนึ่งอันมี
ที่อยู่ผู้ปรารถนา

๐สั่งสมสร้างคุณบุญญา            นานทีปรีดา
บาปบ้างบางครั้งบางคราว

๐ต้นบุญสุนทานจารพราว        กว่าบาปฉลฉาว
ตักษัยจิตใจจึงฉาย

๐ระลึกตรึกบุญประกาย          จึ่งได้สมหมาย
เป็นเทพสถิตย์สวรรค์

๐ที่ซึ่งจตุเทพราชัน                ทรงวิบูลย์วรรณ
เป็นใหญ่ยิ่งยศปกครอง

๐ท้าวธตรัฏฐ์เรืองรอง            ผิวพรรณดั่งทอง
จอมพลคนธรรพ์สรรเสริญ

๐ท้าววิรุฬหก์ละมุนเหิน          เลิศล้ำดำเนิน
กุมภัณฑ์พิจิตรจรรยา

๐ท้าววิรูปักษ์รักษา               คุ้มครองนาคา
ทรงฤทธิ์อิทธิธรรม์บันดาล

๐ท้าวเวสสุวรรณบรรหาน      โดยพิสดาร
เสด็จพิทักษ์ยักษา

๐ดุจดังวิชชาคาถา             พระพุทธศาสนา
อันองค์พระสรรเพชรเทศน์สอน

๐ผลบุญเบิกฟ้าบวร           พรมจิตสฤษฏ์พร
ใฝ่ใจในการให้ทานฯ(๖๙๑)

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงตรัสไว้ในทานสูตรว่า...

"ถ้าผู้ใดให้ทานโดยหวังผลบุญจากการให้ทาน เมื่อตายไปจะไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา"

"ดูกรสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลมีความหวังให้ทานมีจิตผู้พันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน
มุ่งการสั่งสมทาน ให้ทาน ด้วยคิดว่า เราตายไปแล้วจักได้เสวยผลแห่งทานนี้ เขาผู้นั้น เมื่อตายไป
ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นจาตุมหาราช"

[พี.พูนสุข]

   

  

            
    ๐๐ เขียวส่อง ๐๐

(กาพย์ฉบัง ๑๖)

๐ เพชรพร่างกลางเรียวเขียวส่อง     ฉายนิลพราวผ่อง
กลบหมองหม่นหายใต้ธาร

๐ ล่องลอยถอยทุ่มกระเซ็นซ่าน       หยอกเย้าบัวบาน
ใบหยาดก้านเกี่ยวเหนี่ยวพัน

๐ เสรี..มุมนี้ที่ฝัน        ปราศเสียงครื้นครั่น
วิจิตรบรรเจิดปฐพี

๐ ดำเนินมุ่งมาแหล่งนี้        ปรับเปลี่ยนวิถี
เอิบอาบกำซาบธารา

๐ ดูดดื่มหมู่มวลปักษา     ผ่องผุดกลางชลา
พิสุทธิ์ดุจแก้วมณีนิล

๐ เนา ณ คงคากระสินธุ์       สระสนานกายิน
มาเถิด.. เปิดใจเบิกบาน ฯ    (๖๙๗)


                 ..พี.พูนสุข..
                         ๒๙  สิงหาคม  ๒๕๕๖


     

[สะเลเต]

--->พื้นที่สีเขียว<---

เขียวขจีพื้นที่ป่า       สัตว์พึ่งพาผาสุกสม
สดชื่นใจรื่นรมย์          คราววสันต์นั้นมาเยือน

เสือลายอยู่ไม่นิ่ง          กระแซะลิงอิงดั่งเพื่อน
ลิงมองต้องหน้าเจื่อน     แรดหมาค่างบ่างแย้มอง

กระรอกหรอกนัดแนะ   ไก่หมีแพะแกะยามสอง
พูดไปใจยิ้มย่อง         "ล้อเล่นนะ"กระรอกแจง

ป่าสวยด้วยสีสัน        เมื่อตะวันพลันสาดแสง
ผืนไพรยามไม่แล้ง      สุขล้นเพลินยามเดินชม(๗๐๑)

            ---สะเลเต---

[เนิน จำราย]

       

      น้ำคือชีวิต

ยานี ๑๑
     ๐ดอกไม้ดารดาษ      รุกขชาติชวนเด็ดดม
เอื่อยเฉื่อยเรื่อยแรงลม      พัดโบยโบกตัดโตรกผา
 
     ๐นกน้อยหุบปีกหาง      ปล่อยเล็บกางระเริงร่า
เวียนวงว่ายคงคา      ซุกไซร้ขนปนชื่นบาน   

ฉบัง ๑๖
๐นิลผ่องล่องสระละหาน      ดื่มด่ำท้องธาร
กายใจประสานน่านนที

๐บางเบาบรรดาทุกข์มี      ผ่อนคลายกายี
น้ำนี้มีคุณเนืองอนันต์

๐แม่พระการุณย์หนุนปัน      เว้นขีดแบ่งขั้น
ทุกชั้นทั่วชนท้นไป

๐สรรพสัตว์พันธุ์พืชดื่นใด      ป่าดงพงไพร
ล้วนรับอานิสงส์คงคา

๐ชิวิตสืบสานนานมา       ด้วยทิพย์จากฟ้า
ก่อเกื้อช่วยเหลือเจือจุน

๐ร่วมกันอนุรักษ์เป็นทุน      เคียงอยู่คู่บุญ
คู่ชาติชาวคามสยามเรา (๗๐๙)

        เนิน จำราย (สาธุ ตัวเลขสวย ถูกต้องนะคับนะ)

[พี.พูนสุข]

๐๐ ใกล้กันฉันกาพย์ ๐๐
(กาพย์ฉบัง ๑๖  กลบทอักษรบริพันธ์)


๐ ยิ้มรับสดับคำลำเนา     แหล่งน้ำตามเขา
ตื่นขับเพลงกาลใกล้กัน

๐ กล่อมกาพย์รัญจวนสรวลสัน     สมสุขทุกวัน
ถ้อยหวานซ่านซึ้งตรึงใจ

๐ ตราบจนโลกสิ้นแสงไข      สังขารหย่อนไป
ยังปลื้มไม่ลืมแก้วกานท์

๐ ก่องกาพย์ซ้องซับขับขาน     ข้ามขอบฟ้าผ่าน
ฝากเพชรเก็จพราวรูจี

๐ โรจน์จรัสเรืองประภัสสร์ทวี     เทิดไว้ในปถพี
เทิดพงศ์วงวรรณสรรค์กวิน

๐ กวีศรีศักดิ์แห่งแผ่นดิน       เผดิมรจน์วรรณศิลป์
โน้มสรวงทรวงรักอักษรา ฯ  (๗๑๕)


พี.พูนสุข
๑๐  กันยายน  ๒๕๕๖

 

กลบทอักษรบริพันธ์  กำหนดบังคับสัมผัสพยัญชนะ ดังนี้
 ให้พยัญชนะต้นของสองพยางค์ท้ายวรรคหน้า สัมผัสกับพยัญชนะต้นของสองพยางค์แรกในวรรคต่อไป เช่น
(ส)ยามเรา - ยิ้มรับ,  ลำเนา - แหล่งน้ำ, ตามเขา - ตื่นขับ, ใกล้กัน -กล่อมกาพย์, สรวลสัน - สมสุข, ทุกวัน - ถ้อยหวาน, ตรึงใจ - ตราบจน......

[เนิน จำราย]

๐เรียงพลกาพย์กลค้นมา คราวมองสบตา
รู้ว่าเพื่อนแกล้งแจ้งเรา

๐อ้างอื่นละเลยอับเฉา  อ้างฉันพอเบา
ยังอยู่หว่างเช้าหว่างเพล

๐หลวงพี่ส่งกลับให้เณร   ห่วงน้องทิดเถน
พอคลายกินได้เป็นแรง (๗๑๘)

เนิน จำราย

[พี.พูนสุข]

 

ฉันหุงฉันปรุงต้มแกง
สายบัวคั่วแห้ง
พระฉันเณรฉันวันบุญฯ

รวมกันฉันญาติอบอุ่น
ฉันมิตรเกื้อหนุน
ฉันพี่ฉันน้องลำยองใจฯ
(๗๒๐)


* ลำยอง ว.  สวย งาม
   น.  นางเอกเรื่อง ทองเนื้อเก้า

 

พี.พูนสุข

[เนิน จำราย]

๐ลำยองน้องเจ้าไปไหน แลเห็นไวไว
ประเดี๋ยวหลบกายหายสูญ

๐จงฟังคำสั่งพี่พูนฯ มาช่วยเกื้อกูล
ต่อความตามคำสัญญา

๐ติดต่อไม่ได้แล้วหนา  หน้าเว็ฟบอกว่า
เต็มเหม็ดเสร็จงานจงลบ (๗๒๓)

เนิน เคารพ นะคับนะ

[พี.พูนสุข]

               

๐ สำรวจตรวจช่องมองครบ     สารถ้อยทยอยทบ
เก็บไว้ในความเป็นจริง 

 ๐ ตัดใจลบออกบางสิ่ง     แม้เสียดายยิ่ง
คอยรับใหม่เมล์ประเดประดัง ฯ 
                     (๗๒๕)
                   พี.พูนสุข