ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พรายม่าน]

(๗๑)
เขียนกาพย์อีกกี่กัป      สานโคลงรับกี่ล้านลง
ใจพลีอีกกี่ผง              สังเวยพุ่มกระฎุมพี
(๗๒)
เพลงเสียดอิศานซร้อง      เปิบข้าวร้องร่ำรวงรี
จิตรพ่ายจวบนายผี          เหลือจะชะสุรชัย
(๗๓)
เขียนกลอนอีกกี่เกลียด      ประชดเทียดกี่เหยียดไทย
เขียนขมให้ข่มไคล           ยิ่งเรียกขมให้คมคุณ
(๗๔)
แล้วเหล็กก็เหลวร่น      ไหนจะทนได้พ้นทุน
ทั้งดึงฉีกทึ้งดุน             เพลงชีวิตเงินคิดไว ฯ      

พรายม่าน
สันทราย
มิถุน ๖.๕๕

[toshare]

....สัตว์โลก โศกตรอมตรม..........ทุกข์ระทม น้ำมือใคร
ผู้ใด ก่อกรรมไว้......................โลกหมองไหม้ ทุกวารวัน

....เหตุขาด รักเมตตา...............ใช่ดินฟ้า แกล้งเดียดฉันท์
โลภหลง โกรธเกลียดกัน.............นำโทษทัณฑ์ พาบรรลัย

....รักตน รักผู้อื่น....................ชีพแช่มชื่น จิตแจ่มใส
รักสัตว์ รักพืชไพร.....................ห้วยภูไศล รักดูแล

....มั่นธรรม ชีพสัมมา.................เป็นมรรคา ฝ่ากระแส
โลกีย์ มิข้องแล้........................ผุดผ่องแท้ ทั้งกายใจ (๗๘)

[เนิน จำราย]

        แตกแยกสาแหรกขาด        ความรักชาติเป็นไฉน
มือยาวก็สาวไป          ใครมือสั้นยิ่งบั่นทอน

        กระทุ้งกันเข้าไว้                เพลิงจะได้เป็นกองฟอน
ริปูมิราญรอน             ร่ำกันเองร้องเพลงฆ่า

        ใครตายใช่ญาติกู               นั่งบนภูชี้บัญชา
สมเพชเวทนา               ดันเกิดมาบนดินไทย (๘๑)

                     เนิน จำราย

[Music]

มิรู้..การปรองดอง            กับคะนอง...คะนึงนัย
เสริมแทรก..ผลิแผกไป       เพื่อก่นกวน...ฤๅดวลกัน   (๘๒)

เหตุผล..คนละเรื่อง           เมื่อห้องเครื่อง...เฟืองสะบั้น
เผยแพร่..แค่ตะบัน            ก็บ่จบ...สงบใจ  (๘๓)

ชวนร่าย..ยิ่งพ่ายฤทธิ์         จนหมู่มิตร...เริ่มหมั่นไส้
เมื่อยล้า..ขากรรไกร           ถกสนาน...คูณหารคำ   (๘๔)

ตาหู..เมื่อรู้แจ้ง                เริ่มแขยง...ถูกขยำ
อัสดง..โปรดจงจำ             หลังราตรี...พรุ่งทิวา   (๘๕)

เวียนวน..อยู่บนโลก            อุปโลกน์...อนัตตา
เข้าถึง..ซึ่งปัญญา             จึ่งจรส...รู้ปลดปลง   (๘๖)

     

[panthong.kh]

ตัวเรารู้ แก่ใจ
ทุกข์สุขใด ไม่ประสงค์
ดับได้ ไร้แรงลง
ก็ไม่เห็นจะเป็นไร(๘๗)

อยู่ได้ ด้วยใจสู้
เพื่อให้รู้ เรายังไหว
อ่อนแอ ยอมแพ้ไป
อาจมีบ้างในบางที(๘๘)

รักฉัน หมั่นมาหา
บางครั้งครา เบือนหน้าหนี
ด้วยว่า เบื่อเต็มที
ไม่มีไรดีขื้นเลย(๘๙)
พันทอง

[สมนึก นพ]

พิมพ์เขียวนำวางตั้ง แต่บ่อยครั้งยากเฉลย
รากฐานไม่เหมือนเคย ด้วยหลายช่างต่างความมี 90

แบบเขียนเห็นเด่นชัด กำหนดจัดรู้ถ้วนถี่
ต่างฝ่ายก็ถือดี พวกมากมายหมายลากพา 91

เสาเข็มเคยเป็นหลัก นำมาปักยึดแน่นหนา
โครงสร้างแต่นานมา จะเอนเอียงเสี่ยงพังครืน 92

ตอนเด็กชกกับน้อง ส่งเสียงร้องปนสะอื้น
จนพ่อตกใจตื่น เรียกเข้าหาว่าพร้อมกัน 93

ครอบครัวมีแค่นี้ ยังต่อยตีอีกหรือนั่น
ทะเลาะอยู่ทุกวัน ที่มอบหมายไม่ได้งาน 94

มัวเกี่ยงเลี่ยงกันอยู่ ยังไม่รู้เมื่อใดผ่าน
พ่อสอนอยู่ไม่นาน ให้หาก้านใบมะพร้าว 95

สิบอันว่ามั่นเหมาะ ใจเริ่มเสาะรู้ร้อนหนาว
โดนหวดก้นปวดร้าว กลับมิใช่ได้เปลี่ยนแปลง 96

พ่อให้คนละอัน จงหักมันอย่าเสแสร้ง
หักง่ายได้แสดง พ่อนั่งดูรู้ภูมิใจ 97

คงเหลือคนละเก้า ท่านนำเอามามัดให้
ส่งมาอย่าช้าไป สั่งหักเห็นเช่นก่อนนี้ 98

เราสองลองมาหัก ยากยิ่งนักหน้าถอดสี
คืนพ่อแต่โดยดี หักไม่ได้เพราะหลายอัน 99

พ่อบอกจำท่านสอน เขียนกาพย์กลอนยาวเกินนั่น
สรุปครบจบได้ทัน สามัคคีมีพลัง.100

นพ
8 มิ.ย.55

[พี.พูนสุข]

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

                       (๑๐๑)
                                 บทเพลงชีวิต   
 กาพย์แก้วแพรวพิศ      ปานร่ายมนต์ขลัง
 กล่อมเหงาเร้ารุก         ปลอบปลุกชีพยัง
เลือนรางวางหวัง        เห็นทางรำไร

                             (๑๐๒)
                             พบูชูช่อ
 ไกวดอกหยอกล้อ        ดกดื่นตื่นใจ
 ลำนำบทเพลง            บรรเลงคราใด
  หนักหน่วงห่วงใย         ดอกป้อคลอตาม

                             (๑๐๓)
                             หากฟังซ้ำซ้ำ
   ท่อนฮุกกระหน่ำ           คล้ายเยาะเย้ยหยาม
 เราหนอ..พบู             เหมือนดูงดงาม
 สวนสวยเรืองราม       พรางร่างระทม

                            (๑๐๔)
                            อีกกี่กัปกาล
   พร้อมรับขับขาน         เพลงรักเกลียวกลม
 ฟังเถิดเพื่อนไทย       หลักชัยถอยจม
 เสียงเพลงลอยลม       ผ่านมา..ผ่านไป..

     
    เมื่อไหร่หนอ..จะเต็มใบซักที..
                 พี.พูนสุข

[สมนึก นพ]

..................ค่ำคืนไร้ดาว
อากาศเหน็บหนาว วังเวงครั่นคร้าม
แว่วเสียงแผ่วดัง ทนฟังชั่วยาม
อยากเข้าสอบถาม คือนามเพลงใด 105

.................โหยหวนยิ่งนัก
เหมือนลิ่มสลัก ปักแน่นทรวงใน
เสียดแทงส่วนลึก รู้สึกวนใหม่
เนื้อความหวามใจ เบื้องหลังหรือมี 106

.....................บางครั้งครวญคราง
แทรกเสียงน้ำค้าง หยดลงตรงนี้
จังหวะรุกรับ เข้ากับดนตรี
แผ่วหายบางที หรือมีกลลวง 107

...................คือลองหัดเขียน
ขอท่านแวะเวียน ผิดถูกทักท้วง
ริเริ่มครั้งแรก ยังแปลกและห่วง
จะรุ่งหรือร่วง ขอได้ตรวจทาน. 108
.......

ต่อผิด ไปต่อจากท่อน 102 ดอกป้อคลอตาม

นพ
9 มิ.ย.55

[เนิน จำราย]

   

     มาลีภมร  มัสสุเกสร  ผูกเยื่อเผื่อใย(๑๐๙)   
โอบเอื้อเกื้อกูล    เพิ่มพูนเรื่อยไป    หักห่างร้างไกล    ร่อยหรอเผ่าพันธุ์

     บุรุษสตรี  เทวาเทวี    อีกทั้งคนธรรพ์(๑๑๐)    
ดำรงพงศ์เผ่า    นานเนาคู่กัน  แต่เบื้องปางบรรพ์     ข้ามห้วงเวลา

     ขอกำหนดรัก    โดยธรรมเป็นหลัก   ถือมัชฌิมา(๑๑๑)   
ประคองกมล   ให้พ้นมายา   กาเมบอกลา      สำรวมในกาม

                            เนิน จำราย

[toshare]

...................แด่ผู้นำ..................ประชาชน

...ผู้นำพึงสุภาพ...............ต้องกำราบทระนง
จองหองลำพองจง.............ระงับลงด้วยธรรมา
...ผู้นำพึงสดับ.................ใช่จ้องจับโต้วาจา
ติชมหรือคือยา..................จงตรวจตราสอบประเด็น
...ผู้นำพึงฝากชื่อ...............ให้ระบือดับทุกข์เข็ญ
ดุจลมดั่งฝนเย็น.................เป็นที่พึ่งผองปวงชน
...ผู้นำพึงซื่อสัตย์...............ต้องขจัดประโยชน์ตน
คลางแคลงว่ารวยล้น............อาจถูกก่นประณามทราม

...เฝ้าร่ำเฝ้าสวดวอน............ขอพรเทพทั่วเขตคาม
ธรรมค้ำทุกโมงยาม..............อวยท่านงามนิรันดร์เทอญ (๑๑๖)

==

ประณาม ที่นี้ ใช้ ประณาม ๒ ก.

ประณาม ๑   ก. น้อมไหว้ เช่น ขอประณามบาทบงสุ์พระทรงศรี. (ส. ปฺรณาม; ป. ปณาม).
      
ประณาม ๒   ก. กล่าวร้ายให้เขาเสียหาย เช่น ถูกประณามว่าเป็นคนโกง; ขับไล่. (ส. ปฺรณาม; ป. ปณาม).

==

ขอบคุณ "นายก๊อง สังโยคพิธาน" ที่ติชม แนะสอน ขอบคุณมากๆ ครับ...............ประชาชน

"นายก๊อง สังโยคพิธาน" เข้าร่วม Siampoetry (ปัจจุบัน ปิดแล้ว น่าเสียดายครับ: toshare)
เมื่อ: 17/05/2004

ขอบคุณแรงบันดาลใจ จากเพื่อนๆ Siampoetry ครับ ผมเริ่ม "ร้อยกรองประลองคิด" ที่นี่
toshare

[เนิน จำราย]

 

    “ศรีนวล”เงียบเหงา   ลุกหลับจับเจ่า  ทุกวี่ทุกวัน
เศร้าโศกโศกา  โหยหาจาบัลย์  เป็นอะไรกัน   ช่วยบอกข้าที

    ศรีนวลร้องหง่าว    เอียงคอคลอเคล้า   เอื้อนเอ่ยวจี 
 ห่างเพื่อนสนิท    มิ่งมิตรนารี   ทุกวินาที ห่วงหาอาวรณ์
   
    สาธยายคำ    ก่อนเคยสุขล้ำ  โอบเอื้ออาทร   
ข้าวน้ำแบ่งกิน  ร่วมถิ่นหลับนอน เดี่ยวนี้จากจร  ยากจะติดตาม
 
     ข้าถามออกไป ชื่อเรียงเสียงไร  บอกให้รู้ความ 
ศรีนวลละห้อย  ค่อยเอ่ยเผยนาม เพื่อนน้ำใจงาม ชื่อว่า“บุญเยือน”
         
     วอนลมช่วยพา   ส่งความวิฬาร์  ให้รีบกลับเรือน 
สงสารศรีนวล คร่ำครวญเลอะเลือน   เพ้อถึงบุญเยือน   น่าเวทนา

                             เนิน จำราย    

[สุวรรณ]

กาพย์ฉบัง 16  : ไหว้พระ

ก่อนนอนไหว้พระก่อนหนา
พรพระเทวา
จักช่วยปกป้องผองภัย

สงบนั่งนิ่งในใจ
ปล่อยวางว่างไว้
ขัดเกลาดวงจิตมโน

ชื่นแช่มแจ่มใสสุโข
สวดมนต์พุธโธ
ให้ใจได้ว่างปล่อยวาง

[พรายม่าน]

วัสสาน
(ฉบัง)

๑๒๕
๏ เริ่มฝนหล่นเยือนเถื่อนทาง      ล้างแห้งแล้งจาง   
ไผ่ซางเขียวซับขับไพร

๑๒๖
๏ ตะแบกแตกช่อกอไหว         ยูงเสียดเบียดไทร
แกว่งใบไกวโบกโยกรำ

๑๒๗
๏ เทียนดัดคัดเค้าข้าวคำ      เต่าร้างรางดำ
เพลินพร่ำพรำฝนหล่นรอง

๑๒๘      
๏ เหมืองหมาดขาดคอดขอดคลอง   กลับเจิ่งเลิ้งนอง      
ไหลล่องหลากน้ำฉ่ำทรง

๑๒๙
๏ เขียดแลวแกร่วกอดยอดปรง      ร้องแอดอวดองค์
คราวคงส่งคู่มาเคียง

๑๓๐
๏ นกขาบเกาะคอนผ่อนเสียง      ข้างเคราเถาเปรียง
ขับเรียงกระเต็นเต้นตาม

๑๓๑
๏ วารวัตรคัดสรรค์ปั้นงาม      มิงดสดทราม
ถมข้ามอุตริพิเรนทร์

๑๓๒
๏ แต่เกลือกลับจิ้มพิมเสน      เลือกดับรับเดน
แหลกเล่นโลกม้วยด้วยคน ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๑ มิถุน ๕๕

[panthong.kh]

น้ำค้าง เกาะยอดหญ้า
แสงทิวา จับยอดไผ่
กระจิบ จับยอดไทร
แม่ไก่ลายคุ้ยเขี่ยดิน(๑๓๑)

วิถี ของชีวิต
ต่างมีสิทธิ์ กันทั้งสิ้น
สัตว์ใหญ่ ไล่จับกิน
สัตว์เล็กน้อยเป็นอาหาร(๑๓๒)

กงกรรม และกงเกวียน
ต่างหมุนเวียน เปลี่ยนเลยผ่าน
ทุกข์สุข ล้วนพบพาน
ขอทุกท่าน วานทำดี(๑๓๓)
พันทอง

[สมนึก นพ]

.....................ปวดหัวแล้วเรา......
เริ่มต้นแต่เช้า..... มาเข้าบ้านกลอน....
ตั้งเรื่องไม่ถูก..... ไล่ผูกคำก่อน.........
รีบหามาป้อน..... ได้ท่อนแรกวาง 136.

.....................กำหนดหนสอง.......
บังคับคำพ้อง..... ขอลองเล่นบ้าง.......
ไม่ทวนไม่ย้ำ...... ไม่ซ้ำเหินห่าง.........
กลัวจำเลือนลาง  เพราะร้างนานไป 137.

.....................ขอบคุณทุกท่าน......
ที่เข้ามาอ่าน...... มิผ่านผลักไส.........
ส่วนหนึ่งนั้นหรือ.. คือกำลังใจ............
กาพย์ฉันท์อันใหม่ อยากให้ชำนาญ 138

.....................จากกาพย์คุณ พี......
ลงมาก่อนนี้....... โชคดีได้อ่าน..........
ดูวรรคนับคำ...... ควบกล้ำประสาน......
และอีกหลายท่าน. ฉันได้แบบเรียน. 139

นพ
11 มิ.ย.55

[สุนันยา]

ม่านฟ้าประกาย
ทอทาบฉาบฉาย..........................อยู่ปลายสิงขร
กระจ่างแพรวพราว........................วับวาวทินกร
แสงฉายนวลอ่อน.........................อ้อนรับอรุณ(๑๔๐)

เมื่อคืนผ่านมา
มีแสงจันทรา...............................ปลายฟ้าสีขุ่น
เหมือนไอละออง..........................ลอยล่องละมุน
ปิดแสงนวลอุ่น............................กรุ่นแก้วเดือนเพ็ญ(๑๔๑)

คราวฝนหล่นปราย
กระเซ็นเป็นสาย............................แฝงในซ่อนเร้น
ลมหอบรักผ่าน.............................หลบจันทร์มิเห็น
รักร้อยลำเค็ญ..............................ไม่เว้นเดียวดาย...(๑๔๒)
 
"สุนันยา"

[เนิน จำราย]

   ก.ไก่ ก.กา  ท่องทานผ่านมา หลายหลากพากเพียร 
อ่านเกลาเอาเรื่อง คัดบรรจงเขียน เคยคงแก่เรียน  กำหนดจดจำ(๑๔๓)

   เวลาผ่านไป เริ่มปัจฉิมวัย ชักเลอะเลือนคำ
ลางผิดลางถูก ย้ำคิดย้ำทำ ลำดับลำนำ อิดเอื้อนเชือนแช(๑๔๔)

   ปวงปุถุชน  ทุกหมู่ผู้คน ไม่พ้นความแก่ 
มีหลงมีลืม  มีเปลี่ยนมีแปร  จงเหลียวจงแล อย่าทอดทิ้งกัน (๑๔๕)

   ผิดมั่งพลั้งพลาด  อย่ามุ่งหมายมาด บีฑาฆ่าฟัน
มีสุขร่วมเสพ  มีทุกข์แบ่งปัน  ดอกไม้มากครัน เชิญเด็ดดมดอม (๑๔๖)

จะต่อคุณ "นพ"หลาน "สุ"ลงไปก่อน จ๊ะ   
                        เนิน จำราย   

[panthong.kh]

ต้นไผ่ ดูไหวเอน
ลมโชยเย็น เห็นพยอม
ดอกร่วง หมดกลิ่นหอม
รอหน้าแล้งหวนคืนมา(๑๔๗)

ฤดูกาลผันเปลี่ยน
ฝนมาเยือน ย้ำเตือนว่า
ปักดำ การทำนา
เขียวข้าวกล้า น่าภูมิใจ(๑๔๘)

กสิกร แสนอ่อนล้า
เมื่อราคา ข้าวนาใหม่
ตกต่ำแสนช้ำใจ
ทำคราวใด ไม่คุ้มทุน(๑๔๙)

มีไหมทางให้เลือก
มีแต่เสือก ไล่หัวหมุน
เงินทองกู้เฮียจุน
ดอกทบต้นหนี้ล้นตัว(๑๕๐)

[กามนิต]

        (กาพย์ฉบัง ๑๖)
        ๏ เรื่อยเรื่อยโรยแรงแสงสลัว              ใจขลาดหวาดกลัว
สิ่งใดใจเจ้ารู้ดี
        ๏ อดอยากหิวโดยโดยชี-                      วิตไร้ปราณี
ความจนค่นแค้นแล่นสุม
        ๏ กระเสือกกระสนจนมุม                    ความทุกข์รุกรุม
จำทนหม่นหมองจองจำ
        ๏ หรือชีวิตชาวนาต่ำ                             กว่างานที่กรำ
ที่เลี้ยงประเทศเลศน์ใด
        ๏ ที่นานายทุนหมุนไป                         เป็นทรัพย์ขับไส
ชาวนาเป็นลูกจ้างมัน
        ๏ แล้วโรยโปรยปุ๋ยเมล็ดพันธุ์             ยาฆ่าแมลงผัน
เพาะหนี้ชาวนาแบกบืน
        ๏ หว่านไถปักดำสะอื้น                       สันหลังขมขื่น
แบกนาแบกหนี้แบกไทย
        ๏ ทุกเม็ดทุกเหงื่อเพื่อใคร                  จะมีบ้างไหม
ผู้ที่เข้าใจชาวนา
        ๏ ผู้มีอันจะกินเจ้าขา                            ซุกในพารา
ไม่อายใจบ้างหละหรือ
        ๏ หลบซอกน้ำครำชำงือ                     กลัวทำไมมือ
ที่จ้องเอาเปรียบผู้คน
        ๏ มีไหมผองไทยผู้ทน                         จักกอบกู้กมล
ตอบแทนชาวนาสง่าแดน ฯ

กามนิต, ๑๒ มิ.ย.๕๕

[เนิน จำราย]

เสร็จนาบูชาท้าวแถน   เสียงพิณถิ่นแคน
คละเคล้ากลิ่นข้าวลารวง(๑๖๒)

ไหว้แม่โพสพบำบวง      บายศรีบวงสรวง
เทพาอารักษ์หลักพิง(๑๖๓)

ลำเซิ้งหนุ่มแอบแนบอิง    ทำคำลำซิ่ง      
สาวเขินสะเทิ้นสะทก(๑๖๔)

นานามวลหมู่วิหค      ผาดโผนโผผก
จับคู่จุ๊กกรูคลอเคียง(๑๖๕)

ลิงค่างบ่างไพรจำเรียง   สานสรรพสำเนียง
ดั่งเพลงคนธรรพ์บรรเลง(๑๖๖)

พี่น้องพวกพ้องครื้นเครง   ร้องรำทำเพลง
ผู้แก่ผู้เฒ่าเย้ากัน(๑๖๗)

ลืมตาพร่าเลือนเฟือนฝัน      อยากให้วันนั้น
ปรากฏย้อยหยดดังเดิม(๑๖๘)

          เนิน จำราย