ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้ำค้างกลางจันทร์]

ได้ฟังคำรำพันฝากจากบนพื้น
เสียงสะอื้นทุกข์หนักเพราะรักหาย
เสียงตัดพ้อฝากให้คนไกลกาย
อย่าเดียวดายที่ฝากมาฟ้าได้ยิน
 
รำพันว่าเพราะห่างไกลใจจึงห่วง
เพราะกาลล่วงจึงโศกเศร้าเฝ้าถวิล
เพราะทางไกลกลัวอีกคนไม่ยลยิน
คนบนดินจึงฟากฟ้ามาคร่ำครวญ

รำพันว่าเพราะห่างไกลใจจึงล้า
ฝากน้ำตาสะอื้นร่ำสุดกำสรวล
ฝากต่อว่าคนไกลใจเรรวน
ฝากถามทวนใจที่มีอยู่ที่ใคร

รำพันว่าเพราะห่างไกลใจจึงท้อ
ต้องให้รอให้ทนถึงหนไหน
ฝากทวงถามสัญญาเมื่อลาไกล
ฝากทวงใจทวงคำมั่นทวงสัญญา

อยากกระซิบบอกว่าฟ้าก็เหงา
ไม่มีเงาคนไกลใจห่วงหา
ฟ้าก็มองทะเลทุกเวลา
ไม่ร้างลาแม้กาลผ่านนานนม

คนบนดินยินวาจาฟ้าหรือเปล่า
ยามฟ้าเศร้าฟ้าหมองฟ้าร้องห่ม
กลั่นน้ำตาเป็นฝนปนกับลม
ฝากระทมสะอื้นครืนครืนมา

เคยฟังไหมนิทานตำนานเศร้า
เป็นเรื่องเล่ารักทะเลและเวหา
ทั้งสองใจครองรักมั่นกันนานมา
ดินอิจฉาจับฟ้าพรากจากทะเล

แม้กาลล่วงท้องทะเลและเวหา
ท้าเวลาด้วยรักไม่หักเห
ยังรำพึงคะนึงหวนไม่รวนเร
ไม่หันเหแบ่งใครครองเป็นสองใจ

ยามทะเลคิดถึงฟ้ากานดาเจ้า
ทะเลเศร้าหม่นหมองจึงร้องไห้
ระเหยแห้งฝากน้ำตามาเป็นไอ
ฝากลมให้ฟ้าคลายทุกข์มีสุขปน

ถึงยามฟ้าครวญคร่ำพร่ำคิดถึง
ฟากฟ้าจึงร่ำไห้เป็นสายฝน
ให้ทะเลคืนมาจากฟ้าบน
ปลอบกมลทะเลร้าวหายเศร้าใจ

จึงอย่ากลัวเสียน้ำตาถ้าคิดถึง
ฟ้าก็พึ่งน้ำตาอย่าสงสัย
อย่ากลัวเหงาใช่วันนี้ไม่มีใคร
ฟ้าแสนไกลคือเพื่อนเศร้าอย่าร้าวราน

*********************

[D]

ยินเสียงฟ้า คร่ำครวญ กำสรวลเศร้า
พอรับรู้ อยู่เหงา เขาไขขาน
ก่อกำเนิด เกิดกลาย คล้ายตำนาน
คงร้าวราน มานระทม จมน้ำตา

ฟ้าคงคล้าย กับฉัน ในวันนี้
ปวดฤดี ตรมเศร้า เหงาหนักหนา
รักหักเห เซล้ม ข่มอุรา
น้ำตาฟ้า น้ำตาใจ คงใกล้เคียง

ฟ้ายังมี เพื่อนดาว ยามเหงาหม่น
แม้พร่ำบ่น งำงึม ยังซึมเสียง
ข้างกายฉัน หันแล แม้แต่เพียง
ยินสำเนียง ยังเลี่ยง มิเมียงมอง

คนบนดิน ยินวาจา ฟ้าแล้วหนอ
อย่าตัดพ้อ ท้อจิต ยิ่งคิดหมอง
เท่านี้เกิน กว่าช้ำ น้ำตานอง
ขอเมตตา ฟ้าประคอง คล้องฤดี

"ดิน"

[น้ำค้างกลางจันทร์]

ยินเสียงฟ้า คร่ำครวญ กำสรวลเศร้า
พอรับรู้ อยู่เหงา เขาไขขาน
ก่อกำเนิด เกิดกลาย คล้ายตำนาน
คงร้าวราน มานระทม จมน้ำตา

ฟ้าคงคล้าย กับฉัน ในวันนี้
ปวดฤดี ตรมเศร้า เหงาหนักหนา
รักหักเห เซล้ม ข่มอุรา
น้ำตาฟ้า น้ำตาใจ คงใกล้เคียง

ฟ้ายังมี เพื่อนดาว ยามเหงาหม่น
แม้พร่ำบ่น งำงึม ยังซึมเสียง
ข้างกายฉัน หันแล แม้แต่เพียง
ยินสำเนียง ยังเลี่ยง มิเมียงมอง

คนบนดิน ยินวาจา ฟ้าแล้วหนอ
อย่าตัดพ้อ ท้อจิต ยิ่งคิดหมอง
เท่านี้เกิน กว่าช้ำ น้ำตานอง
ขอเมตตา ฟ้าประคอง คล้องฤดี

"ดิน"

ฟังวาจา คนบนดิน ยินเสียงฟ้า
ใช่ต่อว่า ตัดพ้อ ให้ท้อหมอง
ซับให้นะ น้ำตา ที่ว่านอง
ฟ้าประคอง กอดอยู่ ดูแลกัน

โค้งขอบฟ้า กอดแทน แขนของฟ้า
ลมแผ่วมา คือสำเนียง เสียงปลอบขวัญ
หยุดเถอะหยุด หยุดน้ำตา อย่าจาบัลย์
ความเศร้านั้น ฝากมา ฟ้ารับเอง

*********************

[Music]

ได้ฟังคำรำพันฝากจากบนพื้น
เสียงสะอื้นทุกข์หนักเพราะรักหาย
เสียงตัดพ้อฝากให้คนไกลกาย
อย่าเดียวดายที่ฝากมาฟ้าได้ยิน
 
รำพันว่าเพราะห่างไกลใจจึงห่วง
เพราะกาลล่วงจึงโศกเศร้าเฝ้าถวิล
เพราะทางไกลกลัวอีกคนไม่ยลยิน
คนบนดินจึงฟากฟ้ามาคร่ำครวญ

รำพันว่าเพราะห่างไกลใจจึงล้า
ฝากน้ำตาสะอื้นร่ำสุดกำสรวล
ฝากต่อว่าคนไกลใจเรรวน
ฝากถามทวนใจที่มีอยู่ที่ใคร

รำพันว่าเพราะห่างไกลใจจึงท้อ
ต้องให้รอให้ทนถึงหนไหน
ฝากทวงถามสัญญาเมื่อลาไกล
ฝากทวงใจทวงคำมั่นทวงสัญญา

อยากกระซิบบอกว่าฟ้าก็เหงา
ไม่มีเงาคนไกลใจห่วงหา
ฟ้าก็มองทะเลทุกเวลา
ไม่ร้างลาแม้กาลผ่านนานนม

คนบนดินยินวาจาฟ้าหรือเปล่า
ยามฟ้าเศร้าฟ้าหมองฟ้าร้องห่ม
กลั่นน้ำตาเป็นฝนปนกับลม
ฝากระทมสะอื้นครืนครืนมา

เคยฟังไหมนิทานตำนานเศร้า
เป็นเรื่องเล่ารักทะเลและเวหา
ทั้งสองใจครองรักมั่นกันนานมา
ดินอิจฉาจับฟ้าพรากจากทะเล

แม้กาลล่วงท้องทะเลและเวหา
ท้าเวลาด้วยรักไม่หักเห
ยังรำพึงคะนึงหวนไม่รวนเร
ไม่หันเหแบ่งใครครองเป็นสองใจ

ยามทะเลคิดถึงฟ้ากานดาเจ้า
ทะเลเศร้าหม่นหมองจึงร้องไห้
ระเหยแห้งฝากน้ำตามาเป็นไอ
ฝากลมให้ฟ้าคลายทุกข์มีสุขปน

ถึงยามฟ้าครวญคร่ำพร่ำคิดถึง
ฟากฟ้าจึงร่ำไห้เป็นสายฝน
ให้ทะเลคืนมาจากฟ้าบน
ปลอบกมลทะเลร้าวหายเศร้าใจ

จึงอย่ากลัวเสียน้ำตาถ้าคิดถึง
ฟ้าก็พึ่งน้ำตาอย่าสงสัย
อย่ากลัวเหงาใช่วันนี้ไม่มีใคร
ฟ้าแสนไกลคือเพื่อนเศร้าอย่าร้าวราน

...... น้ำค้างกลางจันทร์ .......
*********************




ใจเหม่อหม่นบนเรื่องไม่เปลื้องปลด
เศร้าสลดบางคำที่พร่ำขาน
เป็นแผลเล็กแต่ลึกผนึกมาน
นิรันดร์กาลแก้ไม่ตกหมกอารมณ์

แม้เลยล่วงพ่วงพ้นคนรอบข้าง
ยังเอ่ยอ้างวิเคราะห์ความเหมาะสม
เธออยู่ทางฉันอยู่ทางกานท์พร่างพรม
ต่างจ่อมจมความทุกข์ไม่สุขเลย

รอเมื่อไหร่?..ดินฟ้ามาบรรจบ
หรือกลืนกลบเฉไฉไปเฉยเฉย
เธอไม่สู้..ฉันเศร้า..มิป่าวเปรย
จึ่งคุ้นเคยโดดเดี่ยวไม่เกี่ยวพัน

ฉันมองฟ้าเธอมองดินชินหรือเปล่า?
เหมือนส่งข่าวคนรักให้พักฝัน
หรือแสร้งปลุกให้ตื่นเพื่อยืนยัน
ยังรักกันอยู่ไหม?ถามใจดู

ฝึกเจ็บปวดมานานจนชาญเชี่ยว
เจอเศษเสี้ยวอาลัยไยเลิศหรู
ภาพสะท้อนอารมณ์..อมชมพู
ไยชื่นชู..จดจำ..ช้ำทั้งปี

 

[น้ำค้างกลางจันทร์]

รอยแผลเป็นในร่างมีจางหาย
ความเจ็บคลายหายสิ้นเหมือนบินหนี
แต่รอยแผลเจ็บหน่วงดวงฤดี
ตราบชีพมีต้องทนไม่พ้นจำ

โปรดอย่ารอดินฟ้ามาบรรจบ
ถึงดินกลบฝังหน้ายังน่าขำ
รู้ทั้งรู้ปวดแน่แต่ยังทำ
เปิดแผลย้ำทุกทีที่หายใจ

ฉันมองฟ้ามองดินจนชินแล้ว
เสียงที่แว่วใช่ส่งข่าวเล่าไปไหน
เป็นแค่เสียงปลุกปลอบตอบหัวใจ
ให้ก้าวได้เดินต่อพอพ้นวัน

เรื่องเจ็บปวดใช่ชำนาญแต่ด้านแล้ว
เหลือวี่แววรอยอาลัยเอาไว้ฝัน
เก็บสิ่งดีเรียงถ้อยร้อยรำพัน
เพราะรักมันฝังรากจนยากลืม

***********************

[Music]

เรียนรู้แล้ว..ฉันบ้าและหน้าด้าน
มีส่วนทำเธอกร้านและไม่ปลื้ม
หัวใจนี้มิให้...ผู้ใดยืม
มาดมดื่มชั่วครู่เพียงผู้เดียว

ดินกับฟ้าไม่บรรจบเพราะหลบฉาก
ฤๅชอบจากอยากจบไม่สบเสี้ยว
เมื่อฝ่ายหนึ่งกลับกลายมาคลายเกลียว
เจ็บเพียวเพียวคือเรา..ที่เอาจริง

 

[น้ำค้างกลางจันทร์]

อ่านวนไปวนมาครบห้ารอบ
พบคำตอบแอบซ่อนในกลอนหญิง
ไม่อาจล้อต่อวาจาว่าไม่จริง
เพราะทุกสิ่งล้วนชัด...อนัตตตา