ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[DEVIL]

เมื่อยามเย็น เยือนย่ำ เหยียบยอดหญ้า
บอกสัญญาณ์ สายัณห์ เป็นมั่นหมาย
สุริยน สนธยา สาธยาย
แสงสุดท้าย หายลับ ไปกับตา..

แบบว่า.. สั้นๆ แต่ไม่ได้ใจความ  

[Music]

เหมือนคุ้นเคย เลยลับ ไม่ซับซ้อน
แต่เร่าร้อน ก่อนพลบ เมื่อคบหา
ยามอาทิตย์ อัสดง ฝั่งคงคา
โอ้..นัยนา เอ่อล้น ท้นนที

 

แบบว่า....สั้นๆ ขอเพ้อด้วยคน..อิอิ

[sunthornvit]

เมื่อยามเย็น เยือนย่ำ เหยียบยอดหญ้า
บอกสัญญาณ์ สายัณห์ เป็นมั่นหมาย
สุริยน สนธยา สาธยาย
แสงสุดท้าย หายลับ ไปกับตา..

แบบว่า.. สั้นๆ แต่ไม่ได้ใจความ  

สนธยา  เยือนมา  เพ-ลาพลบ
ตะวันหลบ  คลานคืบ  แอบหลืบผา
ทิฆัมพร  อร่าม  งามจับตา
พสุนธรา  ชโลธร  ดุจซ่อนมนตร์

กลอนเก่าครับ

 

สุนทรวิทย์

[toshare]

.…ธรรมชาติพิสุทธิ์_ล้ำ………วจีสรรค์
สุริยะดาราจันทร์……………….แจ่มฟ้า
พืชสัตว์หลากพงศ์พันธุ์………งามเด่น
นำจิตเจิดจรัสจ้า…………….…ผ่องแผ้วในธรรม

….สุดคำสุดเอื้อนเอ่ย………….สุดเฉลยอัศจรรย์
ธรรมชาติพิสุทธิ์ครัน…………จิตแจ่มพลันธรรมสู่ใจ

[...สียะตรา..]

 

[ทอฝัน]

...ลับเลือนเคลื่อนหาย ณ ปลายฟ้า
ความหม่นพร่าคลุมครอบคล้ายกรอบกั้น
สัญญานใจส่งถึงจึงจำนรรจ์
แม้ห่างกันเพียงใดยังไม่ลืม

อัสดงเพียงดวงในห้วงหาว
สุกสกาวคือจิตที่คิดปลื้ม
ยามทนทุกข์ทดท้อแค่ขอยืม
ได้ด่ำดื่มรสคำก็ฉ่ำใจ....

.....................//ดรีม

[...สียะตรา..]

 

[ไพร พนาวัลย์]

ยามย่ำสนธยาฟ้าเปลี่ยนสี
ดวงฤดีเหว่ว้าหาใครเหมือน
สุริยาคล้อยต่ำยามค่ำเยือน
ไยลืมเลือนสัญญาเมื่อสายัณห์

ท้องนภาฟ้ากว้างมิห่างหาว
หมุ่ดวงดาวสกาวเกลื่อนเยือนบุหลัน
คิดถึงน้องนางเดียวเคยเกี่ยวพัน
นามเจ้านั้นคือ “อาทิตย์อัสดง”

เจ้าห่างหายหลายวันดั่งจันทร์ลับ
นภากลับมืดมิดน่าพิศวง
รุ่งอรุโณทัยไยยังคง
หรืออนงค์หลงฟ้าจึ่งลาไกล

ยามอาทิตย์อัสดงขอจงอยู่
มาเคียงคู่ดวงแดเถิดแขไข
ยามเจ้าเลือนลับฟ้าสุดอาลัย
รอวันใหม่ใจหม่นจากคนคอย

“ไพร พนาวัลย์”

[D]

ยามอาทิตย์ อัสดง ลงลาลับ
แสงวาววับ ดับหม่น คนเหงาหงอย
รู้สึกหนา ว่าใคร เผลอใจลอย
ดาวดวงน้อย คล้อยเยือน เป็นเพื่อนเธอ

แสงมิอาจ เทียมทาน สว่างไสว
แต่เต็มใจ เคล้าเคียง เรียงเสมอ
หยาดระย้า ฟ้าไกล ไม่เลิศเลอ
บางครั้งเก้อ พร่าเบลอ เธอไม่มอง

ดาวดวงน้อย...น้อยใจ เหมือนไร้ค่า
สุดไขว่คว้า หาใคร ให้หม่นหมอง
ลอยระยิบ กระพริบไป ในครรลอง
สุดแสงส่อง ต้องจบ พบตะวัน

ดาวน้อยใจ

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


โอ้รอนรอนอ่อนแสงสีแดงฉาน
ทิวากาลผ่านเปลี่ยนแล้วเวียนผัน
ตะวันลอยคล้อยต่ำเหลืองอำพัน
ย่ำสายัณห์กระชั้นเตือนเสมือนลา

ความมืดมัวสลัวเลือนมาเยือนเหย้า
เหนือขอบเขาเงารำไรใกล้แผ่นผา
เดือนคู่ดาวพราวพร่างกระจ่างตา
ทั่วนภาดารดาษผุดผาดแทน...



 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[sucklife]

ล่วงสายัณห์...ตะวันลาทิวาลับ
แสงระวีหรี่ดับลงทับแถน
ระบายทาบอาบทา..นภาแดน
ทั้งโศกแสนสวยซึ้งตะลึงตาม

ในขณะ..ดวงจิตสถิตนิ่ง
สรรพสิ่งสิ้นนัยไร้คำถาม
เพียงสัมผัสชัดแจ้งแห่งความงาม
เย็นยำ่ยามพระอาทิตย์อัสดง

 

[เนิน จำราย]

......ฤๅ..ปลื้มเพียง..อาทิตย์วงอันทรงกลด

...เลือนสิ้นหมด....จางกระแส..สู่แขไข

...จักมิขวางหว่าง..ความหลัง...ซึ่งฝังใจ

...นภาลัย.....เหลือโดดเดี่ยว...เสี้ยวดวงเดือน


เสี้ยวแห่งเดือน...เตือนเสี้ยวใจ...คนไร้ค่า   

ให้รู้ว่า...ว้าเหว่ใด...ไหนจะเหมือน

นกจากรัง...รักหันหลัง...ลงจากเรือน       

เสี้ยวบุหลัน...ประหนึ่งเพื่อน...เยือนเสี้ยวใจ

           เนิน จำราย

[สุวรรณ]

ดวงอาทิตย์กลมโตส่งยิ้มแป้น
โบกมือลาลับแดนแผ่นฟ้ากว้าง
ว่าถึงกาลพักผ่อน ก่อนเลือนราง
จึ่ง..ค่อยค่อยวาง แสงสุดท้ายแล้วหายไป

เหล่านกกา ปลาปู หมู่ไพรพฤกษ์
ลมยามดึกพัดพาผกาไหว
จิ๊บ จิ๊บ ไจ้ ไจ้ แห่งเพลงไพร
ส่งจังหวะชวนให้ หลงเคลิ้มแล้ว

 emo_126ขออภัยนะคะที่ไม่ได้ต่อสัมผัส