ก่อนฝนมาฟ้าครวญชวนสะท้อน
ดุจอาวรณ์ร้อนฝืนต้องกลืนกล้ำ
สะอื้นทรวงห่วงหาพาระกำ
ฟ้ามืดคล้ำดำหมองร้องระทม
เหมือนทุกข์หนักเกินอุ้มที่สุมทับ
เหมือนโรคจับทับร่างไม่สร้างสม
เหมือนปั่นป่วนถ้วนทั่วรัวระบม
เหมือนทั้งลมข่มหนำแสงคำราม
แหงนหน้ามองดั่งหวังด้วยคลั่งไคล้
รอฝนใหม่จากฟ้าทุกคราถาม
ตกลงมาพาชื่นในคืนยาม
หรือลมลามลอยเลยเหมือนเคยเป็น
นั่งคอยฝนบนฟ้าท้องนาแห้ง
ฝุ่นสีแดงปลิวฟ่องให้มองเห็น
ผืนดินแยกแตกลายร้ายลำเค็ญ
ชีวิตเช่นไร้ค่าตั้งหน้าคอย
ฟ้าเจ้าเอยปล่อยทุกข์ที่รุกโหม
ที่ตระโบมโหมเจ้าจนเหงาหงอย
ปล่อยสู่ดินสิ้นเถิดจะเลิศลอย
ทุกข์เจ้าปล่อยคือสุขทุกชีวี
ฟ้าได้แจ่มแย้มปลั่งหลังฝนสิ้น
ทั่วแผ่นดินได้ฉ่ำนำสุขี
สรรพสัตว์ร้องร่ำพร่ำยินดี
เอื้ออารีมีสวรรค์..อันอุดม.
ชาญจิต
