ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

อยากจะลืม เธอไป จากใจฉัน
ไม่อยากปัน ฤทัย ให้ใครอีก
อยากผ่าตรง สี่ห้อง เป็นสองปีก
แบ่งเป็นซีก ขวาซ้าย ไว้ชายปอง

แต่กลัวเจ็บ ช้ำฟก อกหมกไหม้
กลัวฤทัย ขาดวิ้น ใกล้สิ้นหมอง
รักมาร้าง แรมรา น้ำตานอง
ที่เคยมอง กลับเมิน สะเทิ้นอาย

หักใจลา อาลัย หนีไกลจาก
ตรมด้วยพราก รักมา อุราหน่าย
คิดถึงจัง ความหลัง แทบคลั่งตาย
รักแพ้พ่าย พังยับ ไม่กลับคืน

คิดถึงเธอ เพ้อหนัก ใจชักสึก
ตื่นตอนดึก นั่งเหม่อ เผลอสะอื้น
ทนดายเดียว ช้ำหม่น จำทนยืน
พ้นมะรืน เมื่อไหร่ ไปบวชชี
พันทอง

[บ้านริมโขง]

อีกสองวันเธอลับกลับแปรเปลี่ยน
ไม่แวะเวียนทางโลกโบกมือหนี
จากยายพันนั้นเปลี่ยนเป็นยายชี (ขอซ้ำหน่อยนะ)
ด้วยว่าหลีชายใด..เขาไม่แล

เอาความทุกข์ทางโลกไปโบกโปะ
เอาไปโละใส่ธรรมกระหน่ำแท้
บาปนะเออ เธอเล่นเป็นไม่แคร์
กลับเถิดแม่..แค่คิด ก็ผิดจม..

"บ้านริมโขง"

[panthong.kh]

เราไม่สน ชายใด ให้ใจเจ็บ
ถึงจะเหน็บ หนาวหนัก ไม่ยักล่ม
ฤทัยแกร่ง แข็งมาก ยากซานซม
หากระทม อีกครั้ง ต้องนั่งทน

คนหม่นไหม้ รักใคร ไม่ได้อีก
จึงขอหลีก หลบหนี ที่สับสน
ไปบวชชี หนีช่ำ ตำกมล
ถึงจะบ่น อย่างไร ทำไปแล้ว
พันทอง

[สุนันยา]

คิดบวชชี หนีช้ำระกำหนัก
เมื่ออกหัก รักหาย ได้กินแห้ว
เพียงแพ้รัก นิดหน่อย ทำหงอยแจว
เหมือนสิ้นแวว รักใหม่ ใจภินท์พัง

คิดทำจริงหรือนั่น พันทองเอ๋ย
หรือเพียงเปรยประชด(ให้) ชายหมดหวัง
เลือกวัดที่ ดีด้วย ดูเด่นดัง
หวังหลวงพี่ ปลูกฝัง กำลังใจ...

"สุนันยา"

[ปู่ริน]

เราไม่สน ชายใด ให้ใจเจ็บ
ถึงจะเหน็บ หนาวหนัก ไม่ยักล่ม
ฤทัยแกร่ง แข็งมาก ยากซานซม
หากระทม อีกครั้ง ต้องนั่งทน

คนหม่นไหม้ รักใคร ไม่ได้อีก
จึงขอหลีก หลบหนี ที่สับสน
ไปบวชชี หนีช่ำ ตำกมล
ถึงจะบ่น อย่างไร ทำไปแล้ว
พันทอง

น้องบวชชี คิดถึงพี่ ไปบวชพระ
ยอมสละ ทางโลก ไม่คลาดแคล้ว
สร้างกุศล ผลบุญ อย่างแน่แน่ว
ทำจิตใจ ให้ผ่องแผ้ว พ้นภัยพาล

พี่จะหมั่น ทำบุญ บำเพ็ญพรต
นั่งกางกรด วิปัสนา กรรมฐาน
สละสิ้น หมดทุกอย่าง นางนงคราญ
แสนสำราญ รสพระธรรม นำดวงใจ

บวชครั้งนี้ มิใช่พี่ จะหนีช้ำ
แม่งามขำ ต้องตั้งมั่น อย่าหวั่นไหว
แม้นชาวบ้าน ร้านตลาด พูดอย่างไร
ขอทรามวัย ข้ามนที สีทันดร

                           ริน ดอนบูรพา
                                         ๒๓ พ.ค. ๕๕

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



โอ้บวชชีหนีช้ำกำสรด
แต่ไม่หมดรสใจอาลัยหลอน
ทุกคืนค่ำพร่ำหาด้วยอาวรณ์
ลืมคำสอนสมรจำแต่คำรัก

ยากพ้นทุกข์รุกโรมยิ่งโทรมเพิ่ม
เสมือนเติมตัณหาอุราหนัก
ยิ่งช้ำหมองครองระทมเศร้าตรมนัก
แถมวงพักตร์ลักขณาพาซวดโทรม...


 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

[panthong.kh]

คิดบวชชี หนีช้ำระกำหนัก
เมื่ออกหัก รักหาย ได้กินแห้ว
เพียงแพ้รัก นิดหน่อย ทำหงอยแจว
เหมือนสิ้นแวว รักใหม่ ใจภินท์พัง

คิดทำจริงหรือนั่น พันทองเอ๋ย
หรือเพียงเปรยประชด(ให้) ชายหมดหวัง
เลือกวัดที่ ดีด้วย ดูเด่นดัง
หวังหลวงพี่ ปลูกฝัง กำลังใจ...

"สุนันยา"

เลือกวัดที่ หลวงพี่ ยังไม่แก่
ช้ำดวงแด หนีหาย ละลายไหว
ขอตั้งมั่น ถือศีล จนสิ้นใจ
ท้อฤทัย รันทด จนปลดปลง

ทำจริงแท้ แน่นอน ขอวอนเถิด
ฤทัยเปิด ไปแล้ว ไม่แคล้วหลง
ต้องรำกำ ค่ำเช้า เฝ้าพะวง
ความซื่อตรง มอบด้วย ไร้ป่วยการ
พันทอง

[panthong.kh]

น้องบวชชี คิดถึงพี่ ไปบวชพระ
ยอมสละ ทางโลก ไม่คลาดแคล้ว
สร้างกุศล ผลบุญ อย่างแน่แน่ว
ทำจิตใจ ให้ผ่องแผ้ว พ้นภัยพาล

พี่จะหมั่น ทำบุญ บำเพ็ญพรต
นั่งกางกรด วิปัสนา กรรมฐาน
สละสิ้น หมดทุกอย่าง นางนงคราญ
แสนสำราญ รสพระธรรม นำดวงใจ

บวชครั้งนี้ มิใช่พี่ จะหนีช้ำ
แม่งามขำ ต้องตั้งมั่น อย่าหวั่นไหว
แม้นชาวบ้าน ร้านตลาด พูดอย่างไร
ขอทรามวัย ข้ามนที สีทันดร

                           ริน ดอนบูรพา
                                         ๒๓ พ.ค. ๕๕

จะบวชชี หนีช้ำ ระกำนัก
สุดจะหัก ห้ามฤทัย นี้ไว้ก่อน
ปู่รินจ๋า บวชเถร เด่นแน่นอน
เจ้าอาวาส อาจย้อน วอนดูที

แม้นไปบวช เป็นชี มีเจอพระ
ต้องนะมะ อะอุ สู้หลวงพี่
ตะบะแตก แน่แน่ แย่เต็มที
บวชเป็นชี เจอเถร โดนเล่นงาน
พันทอง

[panthong.kh]

 

โอ้บวชชีหนีช้ำกำสรด
แต่ไม่หมดรสใจอาลัยหลอน
ทุกคืนค่ำพร่ำหาด้วยอาวรณ์
ลืมคำสอนสมรจำแต่คำรัก

ยากพ้นทุกข์รุกโรมยิ่งโทรมเพิ่ม
เสมือนเติมตัณหาอุราหนัก
ยิ่งช้ำหมองครองระทมเศร้าตรมนัก
แถมวงพักตร์ลักขณาพาซวดโทรม...

 

-บูรพาท่าพระจันทร์-

สุดแสนช้ำ กำสรด งดเรื่องรัก
ด้วยอกหัก รักร้าว คราวหักโหม
ถ้ามีชาย ตามมอบ ปลอบประโลม
แม้ใจโทรม เพียงใด ใฝ่ฝันปอง

อันความทุกข์ รุกเร้า เข้ามาแทรก
ใจจึงแตก แหลกราญ กลับพานหมอง
ปวดเหลือหลาย คลายหม่น จนช่ำชอง
เรามาหลัง นั่งจ้อง มองเพียงเดียว

[ไพร พนาวัลย์]

      

ก็พูดเองเออเองทำเคร่งขรึม
บ่นงำงึมซึมเศร้าจนเราเสียว
จะหนีไปบวชชี เอางี้เชียว
ยังแลเหลียวกลัวเถรจะเล่นงาน 

อดข้าวเย็นมื้อเดียวยังเปรี้ยวปาก
แล้วจะพรากบ้านกลอนไปนอนพล่าน
เพียงเวบล่มคืนเดียวยังเปลี่ยวมาน
น่าสงสารเสียจังไปนั่งซึม 

เพียงแค่ความคิดถึงจะบึ่งหนี
ไปบวชชีหนีช้ำแล้วนั่งขรึม
แล้วอีกคนรู้ไหมใครอึมครึม
ครางกระหึ่มในคอ...ขอฉุดชี!!

“ไพร พนาวัลย์”

       

[panthong.kh]

ที่ต้องบ่น งึมงำ ด้วยช้ำจิต
กลัวหมดสิทธิ์ ของใจ ไม่ไหวนี่
กลัวรักเก่า ครั้งก่อน กลับย้อนที
ดวงฤดี แตกยับ ไปกับตา

แม้นบวชชี ที่วัด เขาจัดให้
คอมเครื่องใหม่ ใหญ่ยิ่ง จริงจริงหนา
เข้าบ้านกลอน ตอนดึก รู้สึกนา
ผีจะมา หรือเปล่า ให้เรากลัว

แม้นหากย้อน กลับได้ ไม่ไปบวช
ให้ร้าวรวด ปวดแสบ แปลบในหัว
ความคิดถึง วิ่งพล่าน ม่านตามัว
ขอความชัวร์ จากคนไกล ได้ไหมเธอ
พันทอง